29 Μαϊου

Εμιλούσαν σήμερα λλίον πριν το μεσημέρι στο ραδιόφωνο ο Καρπετόπουλος με τον Πανούτσο για την 29η Μαϊου τζ̆αι το ότι αφενός για τον "Ελληνισμόν" εν "αποφράδα μέρα", ενώ για τους νεο-οθωμανούς εν μέρα πανηϋρκού. Προ τιμήν του ο Καρπετόπουλος είπεν ότι ο μόνος λόγος που νιώθει ο ίδιος μελαγχολίαν εν το ότι σήμερα θα ήταν ο τελικός του champions league στην Κωνσταντινούπολη (που αλώπως μόνον ο "Ελληνισμός" την λαλεί έτσι πλέον, ούλλοι οι άλλοι "βάρβαροι" λαλούν την "Ισταμπούλ") αλλά, λόγω της πανδημίας, όπως τόσα άλλα, εματαιώθηκεν, τζ̆αι μελετούν τρόπους να γίνει κάπου, κάποτε. Κατά τα άλλα,όπως είπεν, αν ήταν παρόν, μάλλον θα ευχαριστιέτουν τους εορτασμούς των Τούρκων, ως τουρίστας, ασχέτως αν είναι Έλληνας. Τζ̆αι έκλεισεν η κουβέντα με το πόσον βρισίδιν έφαεν όταν έγραψεν κάτι συναφές σε τούτον το πνεύμαν στα κοινωνικά δίκτυα, που τους διαφόρων ειδών ελληνο-χριστιανο-ταλιμπάν.

Που τες πιο τρανταχτές αποδείξεις του πόσον φτιαχτά οικοδομήματα εν το έθνος τζ̆αι η θρησκεία, είναι το πόσα φούμαρα μας ταϊζουν αλλά τζ̆αι το πόσον πρόθυμοι είναι, δυστυχώς, μια τεράστια μερίδα του πληθυσμού σε Ελλάδαν τζ̆αι Κύπρο (κατά προέκτασην, αφού αντιγράφουμεν τους σε πολλά) να τα καταπιεί αμάσητα.

Η λεγόμενη "Βυζαντινή αυτοκρατορία" ουδεμίαν σχέσην είσ̆εν με τον αρχαίον ελληνικόν πολιτισμόν. Οι ίδιοι οι Βυζαντινοί εν αποκαλούσαν τον εαυτόν τους έτσι. Για τον απλούστατον λόγον ότι εθεωρούσαν τους εαυτούς τους συνεχιστές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι "βυζαντινοί" το λοιπόν αποκαλούσαν τους εαυτούς τους "ρωμαίους". Που καμμιάν άποψην, μέχρι τζ̆αι την εξαφάνισην του τελευταίου κομμαθκιού της εν λόγω αυτοκρατορίας, εν ένιωσεν κανένας κάτοικος της ότι εν "Έλληνας". Ακόμα τζ̆αι όσοι εζούσαν στες πάλαι ποτέ περιοχές της "αρχαίας Ελλάδας" δεν θα εδιανοούνταν, λλίον πριν την άλωσην της Κωνσταντινούπολης, να αυτοχαρακτηριστούν ως "Έλληνες". Για τον απλούστατον λόγον ότι για τους (νεο)"Ρωμαίους", που παράλληλα ήταν φανατικά θρησκευόμενοι ορθόδοξοι χριστιανοί, ο όρος "Έλληνας" ήταν ταυτισμένος με τον αρχαίον, "ειδωλολατρικόν" κόσμον (του στυλ, εν κακόν να φιλάς αγάλματα, αλλά εν καλόν να φιλάς κόκκαλα ή ζωγραφισμένον ξύλον). 

"Μα καλάν" εννά μου πει κάποιος, "αφού εμιλούσαν Ελληνικά". "Τζ̆αι οι Τρεις ιεράρχες; Οι "προστάτες των ελληνικών γραμμάτων;" εννά με ρωτήσει ένας άλλος. Η απάντηση εν απλή. Το να ανήκεις σε έναν έθνος εν το προδιαγράφει τι γλώσσαν μιλάς. Προδιαγράφει το πρώτιστα ο αυτοπροσδιορισμός. Το να νιώθεις δηλαδή εσύ ο ίδιος ότι ανήκεις στο εν λόγω έθνος. Οι "βυζαντινοί" όπως είπαμεν, εν ενιώθαν "Έλληνες". Μάλιστα, αν μη τι άλλον, ο όρος "Έλληνας" ήταν αρνητικός για λλόου τους. Οι δε τρεις ιεράρχες, σε πολλά σημεία των έργων τους ουσιαστικά ξιτιμάζουν τους Έλληνες, τους οποίους επανειλημμένα συνδέουν οϊ με κάποιον ομοιογενήν εθνικόν σχηματισμόν (που ουδέποτε υπήρξεν στην αρχαίαν Ελλάδαν, που ήταν έναν μωσαϊκόν πόλεων-κρατών παρά μια οντότητα που να μοιάζει με τα σύγχρονα έθνη-κράτη) αλλά με την ειδωλολατρείαν.

Το κατασκεύασμαν που αποκαλούμεν "ελληνο-ορθοδοξία" εν πολλά πρόσφατον. Ουσιαστικά εν προϊόν, τζ̆αι μάλιστα σχετικά καθυστερημένον, της περιόδου μετά την Αναγέννησην  τζ̆αι τον Διαφωτισμόν, που ουσιαστικά "εγεννήσαν" ούλλα τα σύγχρονα έθνη τζ̆αι την σχετικήν κοσμοθεωρίαν. Έννεν τυχαίον ότι οι Οθωμανοί εν αναφέρουν ούτε είχαν πουθενά "Έλληνες" στους υπόδουλους πληθυσμούς τους. Είχαν χριστιανούς τζ̆αι "Ρουμ" δηλαδή " Ρωμαίους", στα Τούρκικα. Όταν μια αναδυόμενη αστική τάξη αποφάσισεν ότι ήθελεν το τσιφλίκιν, που σήμερα εν το ελληνικόν κράτος, δικόν της αντί να διά φόρον στον σουλτάνον, έβαλεν μπρος έναν τεράστιον παραμύθιν περί "αρχαίου ελληνικού λαού" που "ζει σκλαβωμένος". Συνεπικουρούμενοι που την, έως τότε φοροεισπράκτοραν του σουλτάνου, ορθόδοξην εκκλησίαν, η οποία ελάμβανεν έτσι έναν πρώτης τάξεως ξέπλυμαν, εστήσαν  την απίστευτου θράσους επινόησην της "ελληνορθοδοξίας". Στην οποίαν μέχρι σήμερα πιστεύκουν ακράδαντα οι παραπάνω Έλληνες τζ̆αι Κυπραίοι. Εν πολλά αστείον, αν μεν ήταν τραγικόν, αφού οι τελευταίες αναλαμπές του αρχαίου ελληνικού πνεύματος επατηθήκαν στην λάσπην κάτω που τα πόθκια ταλιμπαν χριστιανών κατά τους πρώτους αιώνες μετά Χριστόν. Μεγάλον μέρος του γνωσιακού πλούτου  των αρχαίων Ελλήνων εκάηκεν τζ̆αι εξαφανίστηκεν ως ειδωλολατρικόν μίασμαν, τζ̆αι αν μεν ήταν οι Άραβες να διασώσουν έναν μέρος του, εν αμφίβολον τι θα εμείνισκεν για μας σήμερα, μετά που 1000 χρόνια θεοκρατικού "Βυζαντίου".

Συγχωράτε με λοιπόν αγαπητοί "εν Χριστώ" (sic) Έλληνες αδερφοί αν μεν θρηνώ μαζί σας σήμερα την "αποφράδαν μέραν", που μια έκδοση θεοκρατίας (Ισλάμ) εκατάκτησεν την πρωτεύουσαν μιας άλλης (Χριστιανισμός). Στο κάτω-κάτω, εν τον ίδιον Αβρααμικόν θεόν που λατρεύκουν τζ̆αι οι θκιό, παρέαν με τους Εβραίους. Άσε που εγώ σήμερα εν θωρώ γιατί πρέπει να βάλλω τον "ελληνισμόν" μου πάνω που τον "Κυπριωτισμόν" μου. Τζ̆αι τα θκιό μια χαρά κατασκευάσματα είναι. Θκιαλέω όποιον θέλω, άμα βαρκούμαι να κάμω έναν δικό μου δηλαδή.

Ώσπου να μας περάσει, stay cool and keep rocking!

Η υποκρισία των vegan

Οκ θωρούμεν masterchef με την Αγάπη. Που εν θα εθωρούσα μάλλον μόνος μου, αλλά ομολογώ ότι περνώ καλά παρακολουθώντας το. Σαν παρένθεση, αφού πάντα αρέσκει μου να ξεστρατίζω που τον τίτλον, γουστάρω Σταυρήν! Εντάξει, εν ένας αλαζόνας γάρος που ενδέχεται να τιμωρηθεί για το καλάμιν που έσ̆ει καβαλλήσει, αλλά γουστάρω ρε αδερφέ "Κυπριακότηταν". Οπως γουστάρουν τζ̆αι οι καλαμαράες, είτε ως συμπαίκτες του είτε το ευρύν κοινόν. Τι ωραία κουβέντα ας πούμεν εψές που τον υποδέχτηκεν ο άλλος Σταύρος, ο Βαρθαλίτης, με την λέξην "κουρούπεττε" τζ̆αι την - συμπαθέστατην - αδυναμίαν του μέσου καλαμαρά να τονίσει τα σύμφωνα. Ο καλαμαράς εν τραβά κανέναν ζόριν να δυσκολευτεί λλίον στην κατανόησην της κυπριακής, μιας ελληνικότατης διαλέκτου. Αντίθετα, γουστάρει. Μεν σου πω ότι γοητεύκεται, όπως μας γοητεύκει εμάς η άρθρωση των καλαμαράδων όταν έρκουνται δακάτω. 

Οι μόνοι που εν γουστάρουν εν κάτι "Κυπραίοι", που εν γουστάρουν γενικά που εν Κυπραίοι αλλά θέλουν να αυτοαποκαλούνται "Έλληνες", χωρίς φυσικά να είναι, αφού Έλληνας εν ο πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας το 2020, ουσιαστικά κανένας άλλος. Όποιος ζήσει Ελλάδαν για κάποια χρόνια μπορεί να πιστοποιήσει τούτον το πράμαν. Οι Κυπραίοι τζ̆αι οι απανταχού ομογενείς μπορεί να βαυκαλίζουνται ότι εν "Έλληνες", αλλά εγώ ξέρω ότι Έλληνας χωρίς να ζήσει την πραγματικήν Ελλάδαν ως καθημερινότηταν εν ιμιτασιόν. Το τραγικόν είναι ότι μέμφουνται όσους εξ ημών σ̆αιρούμαστεν την κυπριακότηταν μας, ως "δυστυχισμένους", την στιγμήν που εν οι ίδιοι που αρνούνται να συμφιλιωθούν με απλές πραγματικότητες τζ̆αι είναι όντως δυστυχείς που εν Κυπραίοι.

Πίσω στο θέμαν μας. Η βίγκαν τύπισσα στο mastechef, η Ντέμη εσυμμετείχεν σε μια-θκιό δοκιμασίες γευσιγνωσίας. Τζ̆αι ΕΦΤΥΝΕΝ ΤΟ ΦΑΪΝ ρε αδερφέ!!! Επειδή ήταν "ζωική πρωτεϊνη" ιμίσ̆!!! Τζ̆αι μετά τούτοι οι αθρώποι φκαίνουν να μας πουλήσουν "ηθικήν ανωτερότηταν", ότι τάχατες η στάση τους εν πιο "ορθή" επειδή εν τρων "νεκρά ζώα". Θα ήταν κάπως ανεκτόν, αφού ο καθένας μας έσ̆ει τες δικές του αυταπάτες τζ̆αι κολλήματα, αν δεν ήταν τόσον υποκριτικόν. Μόνον ο θρησκευτικός φαρισσαϊσμός ανταγωνίζεται την υποκρισίαν των βίγκαν.

Καλάν οι vegeterian εν κάτι όπως τους "αγνωστικιστές", τους "ναι μεν αλλά" της υπόθεσης. Αλλά τουλάχιστον καταδέχουνται να καταναλώσουν ζωικά προϊόντα, διότι μπορούν να παραδεχτούν ότι εν μέρος της ζωής μας. Αναπόδραστον μέρος της ζωής μας. Κατ'αρχήν κατανάλωση ζωικής πρωτείνης ή ζωής πιο γενικά έννεν μόνον η βρώση. Καταναλώνεις ζωήν μόνον τζ̆αι μόνον που γενιέσαι. Που την μέραν που έρκεσαι σε τούτον τον κόσμον ως την μέραν που πεθανίσκεις, το ίδιον το σώμαν σου είναι έναν ατέρμονον πεδίον μάχης, όπου κτίζεται τζ̆αι καταστρέφεται ζωή. Εκτός τζ̆αι αν για τους βίγκαν έννεν "ζώον" έναν μικρόβιον ή μια κατσαρίδα ή τα βακτηρίδια μέσα στο χαλίν του σπιθκιού τους. Με κάθε βήμαν ενός βίγκαν, με κάθε ανάσαν που παίρνει σκοτώνουνται εκατομμύρια μικροοργανισμοί, αλλά "καθαρίζεται" με το να φτύνει καλομαγειρεμένον κρέας ή ψάριν διότι "έπρεπεν να εν ζωντανόν τζ̆αι οϊ στο πιάτον μου". Οι "αγαθές προθέσεις", ότι π.χ. εν θέλουν να υποφέρουν τα ζώα, έννεν αρκετές για ξέπλυμμαν. Αν ήταν άγνοια θα εμπορούσα να δείξω συμπάθειαν. Αλλά έννεν άγνοια, εν εξόφθαλμη υποκρισία. Τζ̆αι εδώ που τα λέμεν, πως να μεν είναι, αφού ο βιγκανισμός τείνει να γίνει θρησκεία. Θρησκεία τζ̆αι αυταπάτες/ άγνοια/ υποκρισία εν έννοιες αλληλένδετες. Μπορεί να φαίνουμαι σκληρός, αλλά μόνον ένας πραγματικός βίγκαν, υπό την έννοιαν της παντελούς αποχής που την θανάτωσην ζωής, υπάρχει: ο νεκρός. Μόνον όταν πεθάνεις γίνεσαι πραγματικά βίγκαν. Σόρρυ.

Ώσπου να σταματήσουν να φτύνουν φαϊν οι βίγκαν επειδή "εν ζωϊκόν", stay cool and keep rocking!