Η δίκη του άθεου ζαχαροπλάστη*

*Ο τίτλος της ανάρτησης τζιαι ο αστερίσκος έχουν άμεση σχέση με την πρόσφατην ανάρτηση της φίλτατης Brenda. Όπως θα δείτε τζιαι στα σχόλια, είχαμεν επί του θέματος που την απασχόλησεν μιαν ζωηρήν τζιαι, θεωρώ, πολλά πολιτισμένη συζήτηση, έστω τζιαι αν δεν τα "ήβραμεν" τελικά. Το συγκεκριμένο θέμαν όμως τζιαι η στιχομυθία που ακολούθησεν έδωσεν μου το ερέθισμαν να δοκιμάσω κάτι "ανάποδον". Αν ήταν διαφορετικές οι "θέσεις" των "ηρώων" της εν λόγω υπόθεσης, θα άλλαζεν κάτι; Τώρα να δούμεν.

Θεωρείστε έναν παράλληλον σύμπαν, όπου δεν υπάρχουν θρησκείες. Ο κόσμος είναι, στην πλειοψηφίαν του, άθεος. Μέσα όμως που την κοινωνικήν, τεχνολογικήν τζιαι πολιτικήν εξέλιξην εμφανίζεται μια θρησκεία, ο χριστιανισμός, ο οποίος ανάμεσα σε άλλα, υποστηρίζει ότι το να προσκυνάς εικόνες αννοίει το δρόμον προς τον παράδεισο. Ο εν λόγω ισχυρισμός εν είναι πλήρως αποδεδειγμένος αλλά υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις για τούτον, όπως διατείνονται διάσημοι επιστήμονες. Επειδή το σύμπαν τούτον εν παράλληλο αλλά μιλούμεν πάλε για αθρώπους, εννοείται ότι αρχικά οι πρώτοι χριστιανοί εδιωχθήκαν με μανίαν, εθεωρήτο "παρά φύση" να είσαι χριστιανός, μέχρι πρόσφατα ήταν παράνομον με αρκετά αυστηρές ποινές, αλλά σιγά-σιγά η κοινωνία αρχίζει να αποδέχεται ότι οι χριστιανοί εν δαμέ για να μείνουν. Μάλιστα για να δείξουν τούτην την αλλαγήν, έshιει καθιερωθεί η παγκόσμια ημέρα "κατά της χριστανοφοβίας", διοργανώνονται ετησίως "Cristian Pride" εκδηλώσεις κλπ. Το θέμαν των εικόνων όμως, σε κάποιες χώρες εξακολουθεί να είναι "ταμπού". Η σκέψη του να shύφκεις τζιαι να προσκυνάς έναν κομμάτιν ξύλον με την εικόναν κάποιου γενειοφόρου προκαλεί τα συναισθήματα της πλειοψηφίας των αθέων. Έτσι υπάρχει δημόσια συζήτηση κατά πόσον πρέπει να επιτρέπεται στους χριστιανούς να επιδίδονται σε τούτην την προκλητικήν για τα αισθήματα των αθέων πράξη, η οποία για την ώραν εν παράνομη. Διότι, καλάν κάμε ότι θέλεις στο σπίτι σου, αλλά δημοσίως εν γίνεται. Άσε που τούτοι οι αθρώποι μπορεί να κάμουν ή να υιοθετήσουν τζιαι κοπελλούθκια τζιαι να τα βάλλουν τζιαι τζιείνα να προσκυνούν εικόνες.

Ένας γνωστός χριστιανός ακτιβιστής επισκέπτεται ένα κατάστημα γνωστής αλυσίδας αθέων ζαχαροπλαστών τζιαι παραγγέλλει τούρταν για την παγκόσμιαν μέραν κατά της χριστιανοφοβίας. Ο ζαχαροπλάστης εσύγκοψεν φυσικά τον χριστιανόν που τα χαϊμαλιά που φορεί (σταυρούς, παναγίτσες κλπ.) τζιαι κρατά (κομποσκοίνι) αλλά αρχικά εν πάει ο νους του στο κακόν, έshιει αρκετούς πελάτες χριστιανούς που εν του εκάμαν κάποιον πρόβλημαν. Τότε όμως ο ακτιβιστής χριστιανός ζητά του να γράψει πάνω "Υποστηρίξτε το προσκύνημαν εικόνων". Ο άθεος shιοκκάρεται. Είναι ένας άθρωπος πολλά συνεπής στες διαχρονικές αξίες της κοινότητας του, όπου ούλλοι θεωρούν που χαζόν έως ψυχοπάθειαν να φιλάς εικόνες με γενειοφόρους. Έτσι, πολλά ευγενικά αρνείται να υλοποιήσει την παραγγελίαν του πελάτη του. Ο πελάτης του φεύκει με την υπόσχεσην αγωγής εναντίον του, με την κατηγορίαν της διάκρισης εις βάρος του, καθώς αρνήθηκεν να τον εξυπηρετήσει εξαιτίας των χριστιανικών του πιστεύω.

Ο άθεος δικαστής κατανοεί την συναισθηματικήν οδύνην του άθεου ζαχαροπλάστη, αλλά πάραυτα δεν μπορεί να αγνοήσει ότι ο ζαχαροπλάστης, εμμέσως πλην σαφώς, έκαμεν διάκρισην βάσει συγκεκριμένης ιδιότητας (θρησκευτικής πεποίθησης στην προκειμένη περίπτωση), για το αν θα επρόσφερεν υπηρεσίαν/ προϊόν σε κάποιον. Έτσι επιβάλλει χρηματικόν πρόστιμον στον ζαχαροπλάστη βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας.

Ο ζαχαροπλάστης ξέρει ότι ο χριστιανός ακτιβιστής έκαμεν το σκόπιμα για να στείλει πολιτικά μηνύματα τζιαι να δημιουργήσει νομικόν προηγούμενο. Νιώθει ότι ο ίδιος εν έκαμεν κάτι κακόν τζιαι ότι ίσως πρέπει να ασκήσει έφεσην στην ποινή που του επιβλήθηκεν. 

Εγώ εν ξέρω αν θα πετύχει ο ζαχαροπλάστης στην έφεσην του. Ή μάλλον ξέρω αλλά έθθα σας πω τι νομίζω. Εσείς νάμπου λαλείτε;

Ώσπου να το σκεφτείτε, stay cool and keep rocking!

Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις

Αφορμή της ανάρτησης, μια άλλη ανάρτηση, στο μπλογκ του Sam Harris, όπου αναφέρεται στην αποτυχίαν του να αρχίσει συζήτηση με τον Noam Chomsky, στο θέμαν της παρεμβατικότητας του κράτους των Η.Π.Α. ανά την υφήλιον τζιαι το κατά πόσον οι "προθέσεις" ενός εκάστου (ας πούμεν των Η.Π.Α. που την μιαν τζιαι της Αλ Καϊντα ή του Ισλαμικού Κράτους που την άλλην) πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την αξιολόγησην των επιλογών τους. Εθκιάβασα το τι εσυζητήσαν (ή μάλλον την αποτυχίαν τους να συζητήσουν) τζιαι καταλήγω σε θκιό βασικά συμπεράσματα, τα οποία ενδέχεται να ανασκευάσω υπό το φως νέων δεδομένων, καθώς η ώρα εν 12.30 τζιαι πρέπει να σηκωστώ νωρίς αύριο για προπόνηση με τα κοπέλια μου:

1) Το αποτέλεσμαν των επιλογών/ ενεργειών αθρώπων, ομάδων, κρατών κλπ. δεν μπορεί κατ' ουδέναν λόγον να υπολείπεται των προθέσεων τους κατά την αξιολόγησην τούτων των επιλογών/ ενεργειών. Στην καλλίττερην περίπτωσην οι προθέσεις πρέπει να λαμβάνονται υπόψην, αλλά κατ'ουδέναν λόγον δεν μπορεί να συνιστούν λόγον στρέβλωσης της αξιολόγησης με το να καθίστανται σημαντικότερες του αποτελέσματος. (Γι'αυτόν τζιαι πρόσφατα αντιπαρέβαλα τες δηλώσεις Γεωργιάδη-Ακκιντζί για την "ποθητήν απεξάρτησην που τες μητέρες-πατρίδες στη λήψη σημαντικών αποφάσεων", για τες οποίες ο πρώτος ελοιδωρήθηκεν ενώ ο δεύτερος έτυχεν εγκωμίων).

2) Η συζήτηση ανάμεσα σε αθρώπους, ειδικά όταν υπάρχει μεγάλη διαφωνία στη θεώρηση των πραγμάτων, είναι το μόνον που τους χωρίζει που τη βίαν τζιαι άλλες μορφές εξαναγκασμού. Γι'αυτόν ο υγιώς σκεπτόμενος άθρωπος πρέπει να επιδιώκει "δύσκολες" συζητήσεις, με αθρώπους που θα τον "ταλαιπωρήσουν" πνευματικά, να μεν επιδιώκει την πειθώ αλλά την εύρεσην κοινού εδάφους τζιαι συναίνεσης, (ακόμα τζιαι στη διαφωνία), τζιαι να είναι έτοιμος να "παραχωρήσει έδαφος", ανασκευάζοντας εν μέρει τες απόψεις του υπό το φως ορθολογιστικά τεκμηριωμένων δεδομένων.

Ώσπου να μάθουμεν να συζητούμεν, με καλές προθέσεις, stay cool and keep rocking!

Οι περιπέτειες μιας Αγγλογερμανίδας στην Κύπρο

Αρχίσαν μιαν βροχερήν ημέραν του 2009. Τζιαι ετελειώσαν (μέχρι νεωτέρας) έναν ηλιόλουστον πρωινόν του 2015. Έξι χρόνια μετά. Ιδού:

Ώσπου να σαλπάρει για νέες περιπέτειες, stay cool and keep rocking!

5-5-15

Κάποιος (ή κάποια), μετά που πολλύν νηστείαν προφανώς, εδιατύπωσεν την εξής παρατήρηση:

- Οι γυναίκες παντρέυκουνται τους αντράες τους ελπίζοντας ότι θα αλλάξουν. Αλλά μεινίσκουν οι ίδιοι. Οι άντρες παντρέυκουνται τες γυναίκες τους ελπίζοντας ότι εννά μείνουν οι ίδιες. Αλλά αλλάσσουν.

Σήμερα κλείουν 10 χρόνια που τες 5/5/05, την ημέραν δηλαδή που επαντρεύτηκα την αγάπη μου. Όπως είπα τζιαι στην προ διετίας ανάρτησην επί του θέματος, η συγκεκριμένη μέρα εν μου διά έμπνευση για "εορτασμούς". Προτιμώ τον Αύγουστον, κατά τον οποίον κλείουν χρόνια που την έναρξην της σχέσης μας.  Αλλά σήμερα, αφού κλείει μια δεκαετία στρογγυλή, αξίζει μια μνεία, αφού ανάμεσα σε άλλα, το μπλογκ παίζει είπαμεν τζιαι το ρόλον του ημερολογίου.

Ώσπου να κλείσουμεν 20ετίαν, stay cool and keep rocking!