Στες Κάτω Χώρες: για "δουλειάν" τζιαι "ευχαρίστησην".

Σε περσινήν μου ανάρτηση (ήνταλως περνά ο χρόνος σιόρ!) είχα κάμει αναφορά στην επιτυχία μας με κάποιους φίλους (ή γνωστούς, αναλόγως πως το θωρούν τζιαι τζιείνοι πλέον) σε ένα διαγωνισμόν επιχειρηματικής καινοτομίας του Πανεπιστημίου Κύπρου. Η εν λόγω θετικότατη εξέλιξη υποτίθεται θα οδηγούσεν σε εξελίξεις πολλά ενδιαφέρουσες όπως η ίδρυση εταιρίας κλπ. Δυστυχώς τα πράματα εν εξελιχτήκαν ευνοϊκά, η συνεργασία εδιαλύθηκεν απρόσμενα αλλά φυσικά εγώ εν σκοπεύκω να μείνω στάσιμος. Έστω τζιαι ένα χρόνο μετά, προχωρώ μόνος μου την όλην υπόθεσην. Για πιο πολλές λεπτομέρειες θα ακολουθήσει εξειδικευμένη ανάρτηση προσεχώς.

Ξεκινώντας το λοιπόν μοναχός, έπιασα την αγάπη μου τζιαι επήαμεν στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας (μιας εκ των "Κάτω Χωρών" μαζίν με το Βέλγιον) για να δούμεν που κοντά τες εγκαταστάσεις τζιαι  - κυρίως - τα μηχανήματα που προσφέρει συγκεκριμένη εταιρία τζιεικάτω για τούτον τον σκοπόν.

Κατ' αρχήν να πούμεν ότι οι συγκεκριμένες χώρες ονομάζονται "Κάτω" λόγω του χαμηλού υψομέτρου μέρους της Β. Ολλανδίας, το οποίον είναι ουσιαστικά κάτω που το επίπεδον της θάλασσας. Ως αποτέλεσμαν, κινδυνεύει να βυθιστεί, έτσι έχουν τεράστιες υποδομές με φράγματα τα οποία κρατούν τη θάλασαν υπό έλεγχον. Επίσης, είναι εξαιρετικά πεδινές περιοχές, όπως θα διαπιστώσει - ακόμα τζιαι αν δεν έσιει πάει - όποιος έσιει θκιαβάσει το "Ο Αστερίξ στους Βέλγους".

Το ταξιδάκιν μας έγινεν μέσω Πάφου - Βρυξελλών, χρησιμοποιώντας την Ryan Air τζιαι το δίκτυον των τραίνων το οποίον είναι πολλά πρακτικόν, φτηνόν τζιαι πολλά κατάλληλον για να δεις τζιαι λλίον την ύπαιθρον. Απλά να αναφέρω ότι για να πάμεν που Σκάλαν στο Άμστερταμ εθέλαμεν στάνταρ έναν ενδιάμεσον σταθμόν ανά πτήση τζιαι 6 (!!) φορές παραπάνω ριάλια. Άσε που είδαμεν τζιαι θκιό πόλεις με μιαν "τουφετσιάν", ενώ τζιαι το Άμστερνταμ ήταν σε απόστασην 2 ωρών αν εθέλαμεν να πετακτούμεν τζιαι τζιαμέ. Next time!

Εν θα πω πολλά, εξάλλου αν δεν ζήσεις κάτι τα γραπτά ή προφορικά περί ξένων εμπειριών τι να σου πουν; Αλλά σίουρα το Ρότερνταμ αξίζει τουλάχιστον μιαν επίσκεψην, οι δε Βρυξέλλες παραπάνω της μιας. Το πρώτον εν μοντέρνον γιατί οι γάροι οι ναζί εσύραν τα ούλλα κάτω στες αρχές του πολέμου (ένας που τους πιο περίεργους τζιαι ανούσιους βομβαρδισμούς "τρόμου" που εκάμαν) τζιαι ουσιαστικά εν υπάρχει ιστορικόν κέντρον, αλλά όποιος εν λάτρης της "καινουργίλας" τζιαι των "skylines" εννά περάσει πόμπα. Για να μεν αναφέρω την χορταστικήν αγοράν για τες κοπέλλες (σάστε τα πόθκια σας). 

Οι δε Βρυξέλλες εν μια κλασσική κεντροευρωπαϊκή μητρόπολη, με τα (βρωμερά) ιστορικά της μέρη τζιαι έναν αέραν παράδοσης που σε κάμνει να νομίζεις ότι ήρτες σε τόπον όπου "έππεσεν μια πομπα τζιαι εν έμεινεν τίποτε όρθιον" όποτε στραφείς Κύπρο. Λατρεύω τες τούτες τες πόλεις, ποττέ εν θα τες βαρεθώ. Τζιαι ας εγίναν όσον εμείς τζιαι οι αδερφοί στον "εθνικόν κορμόν" ήμαστεν στην νιρβάναν του "ραγιά". Ειδικά τζιείνον το atomium πρέπει να στραφώ να το δω τζιαι που μέσα, εν είχαμεν ώραν τζιαι κουράγιον τούτην την στράταν.

Ώσπου να στραφώ στο atomium, stay cool and keep rocking!