Πόθθεν εν το νερόν που πίννεις;

Οδηγώντας σήμερα το μεσημεράκιν προς το σπίτι έπιασεν το μάτι μου έναν ιδιαίτερα εύσωμον κύριον (εντάξει ήταν πρίσκας), κατακότσιηνον που τη ζέστην, να γεμώννει έναν που τζιείνα τα πράσινα 20-λιτρα τάγγια που έναν μηχάνημαν για νερόν τζιαι να το κουβαλά προς το αυτοκίνητον. Τζιαι έκαμα διάφορους συνειρμούς (άμα είσαι αθκιασερός έτσι γίνεται) τους οποίους ένοιωσα την ανάγκην να μεταφέρω δαμέσα. Ήντα το έχω το "τσαρδίν" εξάλλου;

Αθθυμούμαι ότι τούτην τη μόδαν των Κυπραίων να σνομπάρουν το νερόν της παροχής υπέρ διαφόρων άλλων νερών, ποικίλης προελεύσεως αντιλήφθηκα την όταν εστράφηκα που τη Θεσσαλονίκη στον "ομφαλόν της γης" το 2004. Περίπου την ίδιαν εποχήν που εγέμωσεν ο τόπος τζιαι που τούτους τους ψύκτες με τες γαλαζιούες τες μποτίλιες των 20 λίτρων. Εγώ σπίτι μου εμεγάλωσα με το (συχνά διακοπτώμενον το καλοτζιαίριν) νερόν της φουντάνας τζιαι τα διάφορα εμφιαλωμένα εθεωρούσα τα αν μη τι άλλον ακριβήν πολυτέλειαν τζιαι κάτι το ιδιαίτερον, για τες εξόδους με την οικογένειαν σε κανέναν εστιατόριον, όπου ο παπάς μου, ειδικά στες εποχές της οικονομικής μας στενότητας (ναι είσιεν τζιαι πριν την τωρασινήν κρίσην τέθκοια) εμουρμουρούσεν μας γιατί εν αντέχαμεν ακόμα λλίον να πιούμεν έσσω νερόν τζιαι έπρεπεν να παραγγείλει έξτρα (πανάκριβον αναλογικά) μπουκάλιν.

Υποτίθεται η λογική των Κυπραίων είναι ότι αξίζει να τραβολοούνται μέσα στο λάλλαρον, κουβαλώντας το βάρος 20-30 λίτρων νερού που έναν αμφιβόλου ποιότητας τζιαι υγιεινομικού ελέγχου μηχάνημαν, διότι τζιείνον το νερόν εν "καλλίττερον" που της παροχής.

Ε, λοιπόν σύμφωνα με τους καθηγητές στο μάθημαν "Υγιεινή", της ιατρικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, άδικα μαζοχίζεστε χαζοκούμπαροι μου. Διότι σε καμμιάν περίπτωσην δεν είναι πιο άξιον εμπιστοσύνης το νερόν που τέθκοια μέρη, ή ακόμα τζιαι τα εμφιαλωμένα, που το εκάστοτε νερόν της κεντρικής παροχής. Για τον απλούστατον λόγον ότι αφενός το νερόν της παροχής είναι πολλάκις πιο ελεγχόμενον υγιειονομικά τζιαι αφετέρου ανανεώνεται τακτικά τζιαι οξυγονώνεται με την κίνησην του που την παροχήν στο ντεπόζιτον τζιαι που τζιαμέ στες φουντάνες σας. Αν δε το δίκτυον ύδρευσης σας εν παλιόν, αρκεί να βάλετε έναν απλόν φίλτρον στη φουντάναν που να συγκρατεί τα στερεά. Έσιει τωρά πολλά είδη φίλτρων, αρκετά φτηνά τζιαι που μπορούν να καθαρίζονται τακτικά χωρίς ανάγκην αντικατάστασης. Για πιο μερακλήδες έσιει τζιαι νεώτερου τύπου που λειτουργούν ως αντισκληρυντικά αφαιρώντας τα άλατα, με αποτέλεσμαν πιο "μαλακόν" νερόν ως πόσιμον αλλά τζιαι για προστασίαν των συσκευών σας (πλυντήρια) τζιαι των σωλήνων. Βέβαια τζιαμέ ανεβαίνει το βαλάντιον. Νομίζω όμως ότι η συνολική επιβάρυνση, αν βάλεις τζιαι το κόστος αντικατάστασης σωληνώσεων/ συσκευών λόγω συσσώρευσης αλάτων, αξίζει τον κόπον.

Αντίθετα, η παραμονή του νερού για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε πλαστικά μπουκάλια ή άλλου είδους δοχεία, όσον καλής ποιότητας τζιαι να είναι, επιφέρει πλήθος κινδύνων για την υγείαν σας. Να αθθυμίσω ότι ορισμένοι που τούτους τους τύπους με τα φορτηγά που γυρίζουν τες γειτονιές πουλώντας νερόν "Μουτουλλά", "Καλοπαναγιώτη" κλπ. πολλές φορές αποδείχτηκεν ότι εγεμώνναν το ντεπόζιτον που την παροχήν (!) τζιαι μάλιστα παράνομα (που μη ελεγχόμενα σημεία για να μεν πιερώννουν). Συν τοις άλλοις, το κόστος χρήσης απέχει παρασάγγας.

Προσωπικά εκράτησα το concept του ψύκτη του νερού γιατί ειδικά το καλοτζιαίριν βοηθά το ψυγείον να αποδώσει αφού εν χρειάζεται κάθε λλίον που θέλεις νερόν να αννοίεις την πόρταν του. Αλλά οι μπουκάλες μου (που φροντίζω να αλλάσσω τακτικά διότι το πλαστικόν ως γνωστόν εκφυλίζεται σταδιακά αποβάλλοντας στο νερό τοξίνες) γεμώννουν που την παροχήν. Τζιαι μπορεί να μεν είναι όσον μαλακόν όσον θα ήθελα, αλλά τη δουλειάν του κάμνει την, πολλά πιο οικονομικά, τζιαι κυρίως, πιστοποιημένα που πλευράς υγείας.

Ώσπου να μεν ταλαιπωρείται ο κόσμος με το νεροκουβάλημα, stay cool and keep rocking!

Στες Κάτω Χώρες: για "δουλειάν" τζιαι "ευχαρίστησην".

Σε περσινήν μου ανάρτηση (ήνταλως περνά ο χρόνος σιόρ!) είχα κάμει αναφορά στην επιτυχία μας με κάποιους φίλους (ή γνωστούς, αναλόγως πως το θωρούν τζιαι τζιείνοι πλέον) σε ένα διαγωνισμόν επιχειρηματικής καινοτομίας του Πανεπιστημίου Κύπρου. Η εν λόγω θετικότατη εξέλιξη υποτίθεται θα οδηγούσεν σε εξελίξεις πολλά ενδιαφέρουσες όπως η ίδρυση εταιρίας κλπ. Δυστυχώς τα πράματα εν εξελιχτήκαν ευνοϊκά, η συνεργασία εδιαλύθηκεν απρόσμενα αλλά φυσικά εγώ εν σκοπεύκω να μείνω στάσιμος. Έστω τζιαι ένα χρόνο μετά, προχωρώ μόνος μου την όλην υπόθεσην. Για πιο πολλές λεπτομέρειες θα ακολουθήσει εξειδικευμένη ανάρτηση προσεχώς.

Ξεκινώντας το λοιπόν μοναχός, έπιασα την αγάπη μου τζιαι επήαμεν στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας (μιας εκ των "Κάτω Χωρών" μαζίν με το Βέλγιον) για να δούμεν που κοντά τες εγκαταστάσεις τζιαι  - κυρίως - τα μηχανήματα που προσφέρει συγκεκριμένη εταιρία τζιεικάτω για τούτον τον σκοπόν.

Κατ' αρχήν να πούμεν ότι οι συγκεκριμένες χώρες ονομάζονται "Κάτω" λόγω του χαμηλού υψομέτρου μέρους της Β. Ολλανδίας, το οποίον είναι ουσιαστικά κάτω που το επίπεδον της θάλασσας. Ως αποτέλεσμαν, κινδυνεύει να βυθιστεί, έτσι έχουν τεράστιες υποδομές με φράγματα τα οποία κρατούν τη θάλασαν υπό έλεγχον. Επίσης, είναι εξαιρετικά πεδινές περιοχές, όπως θα διαπιστώσει - ακόμα τζιαι αν δεν έσιει πάει - όποιος έσιει θκιαβάσει το "Ο Αστερίξ στους Βέλγους".

Το ταξιδάκιν μας έγινεν μέσω Πάφου - Βρυξελλών, χρησιμοποιώντας την Ryan Air τζιαι το δίκτυον των τραίνων το οποίον είναι πολλά πρακτικόν, φτηνόν τζιαι πολλά κατάλληλον για να δεις τζιαι λλίον την ύπαιθρον. Απλά να αναφέρω ότι για να πάμεν που Σκάλαν στο Άμστερταμ εθέλαμεν στάνταρ έναν ενδιάμεσον σταθμόν ανά πτήση τζιαι 6 (!!) φορές παραπάνω ριάλια. Άσε που είδαμεν τζιαι θκιό πόλεις με μιαν "τουφετσιάν", ενώ τζιαι το Άμστερνταμ ήταν σε απόστασην 2 ωρών αν εθέλαμεν να πετακτούμεν τζιαι τζιαμέ. Next time!

Εν θα πω πολλά, εξάλλου αν δεν ζήσεις κάτι τα γραπτά ή προφορικά περί ξένων εμπειριών τι να σου πουν; Αλλά σίουρα το Ρότερνταμ αξίζει τουλάχιστον μιαν επίσκεψην, οι δε Βρυξέλλες παραπάνω της μιας. Το πρώτον εν μοντέρνον γιατί οι γάροι οι ναζί εσύραν τα ούλλα κάτω στες αρχές του πολέμου (ένας που τους πιο περίεργους τζιαι ανούσιους βομβαρδισμούς "τρόμου" που εκάμαν) τζιαι ουσιαστικά εν υπάρχει ιστορικόν κέντρον, αλλά όποιος εν λάτρης της "καινουργίλας" τζιαι των "skylines" εννά περάσει πόμπα. Για να μεν αναφέρω την χορταστικήν αγοράν για τες κοπέλλες (σάστε τα πόθκια σας). 

Οι δε Βρυξέλλες εν μια κλασσική κεντροευρωπαϊκή μητρόπολη, με τα (βρωμερά) ιστορικά της μέρη τζιαι έναν αέραν παράδοσης που σε κάμνει να νομίζεις ότι ήρτες σε τόπον όπου "έππεσεν μια πομπα τζιαι εν έμεινεν τίποτε όρθιον" όποτε στραφείς Κύπρο. Λατρεύω τες τούτες τες πόλεις, ποττέ εν θα τες βαρεθώ. Τζιαι ας εγίναν όσον εμείς τζιαι οι αδερφοί στον "εθνικόν κορμόν" ήμαστεν στην νιρβάναν του "ραγιά". Ειδικά τζιείνον το atomium πρέπει να στραφώ να το δω τζιαι που μέσα, εν είχαμεν ώραν τζιαι κουράγιον τούτην την στράταν.

Ώσπου να στραφώ στο atomium, stay cool and keep rocking!

Ιδιοκτησία

Αφορμήν για την εν λόγω ανάρτησην έδωσεν μου ο φίλτατος (τζιαι απογοητευμένος που την διαλεκτικήν μου ικανότηταν εσχάτως) Άνευ, με την πρόσφατην πειρακτικήν του ανάρτηση.

Είχα ασχοληθεί παλιά λλίον ξώπετσα η αλήθκεια με το εν λόγω θέμαν. Δαμέ η συγκεκριμένη ανάρτηση, η οποία ήταν λακωνικότατη αλλά επροκάλεσεν αρκετά όμορφην συζήτηση, η οποία δεν οδήγησεν όμως σε ξεκάθαρον συμπέρασμαν. Ούτε που την σημερινήν περιμένω έτσι πράμαν αλλά η συζήτηση ποττέ εν έβλαψεν κανέναν (εν παίρνω τζιαι όρκον για τούτον - όρκος, άλλον μεγάλον θέμαν).

Έν "κεφάλαιον" ή "σπίτιν" ο shύλλος για τους ψύλλους του;

Βάλλω δαμέ την ερμηνείαν που διά η wikipedia στα αγγλικά που εν τζιαι πολλά εκτενέστερη (παρά στα ελληνικά) για όποιον έσιει όρεξην τζιαι ώραν να την θκιαβάσει. Θα σταθώ σε θκιό-τρία σημεία της:

1) "Life, liberty, and property do not exist because men have made laws. On the contrary, it was the fact that life, liberty, and property existed beforehand that caused men to make laws in the first place." 

(Frédéric Bastiat, The Law)

2) Socialism's fundamental principles center on a critique of this concept, stating (among other things) that the cost of defending property exceeds the returns from private-property ownership, and that, even when property rights encourage their holders to develop their property or generate wealth, they do so only for their own benefit, which may not coincide with benefit to other people or to society at large.

3) Libertarian socialism generally accepts property rights, but with a short abandonment period. In other words, a person must make (more-or-less) continuous use of the item or else lose ownership rights. This is usually referred to as "possession property" or "usufruct". Thus, in this usufruct system, absentee ownership is illegitimate and workers own the machines or other equipment that they work with.

4) Communism argues that only collective ownership of the means of production through a polity (though not necessarily a state) will assure the minimization of unequal or unjust outcomes and the maximization of benefits, and that therefore humans should abolish private ownership of capital (as opposed to property).

Both communism and some kinds of socialism have also upheld the notion that private ownership of capital is inherently illegitimate. This argument centers mainly on the idea that private ownership of capital always benefits one class over another, giving rise to domination through the use of this privately owned capital. 

5) Communists do not oppose personal property that is "hard-won, self-acquired, self-earned" (as the Communist Manifesto puts it) by members of the proletariat. Both socialism and communism distinguish carefully between private ownership of capital (land, factories, resources, etc...) and private property (homes, material objects, and so forth).

τζιαι το πιο ενδιαφέρον by far:

6) The nature of children under the age of majority is another contested issue here. In ancient societies children were generally considered the property of their parents. Children in most modern societies theoretically own their own bodies but are not considered competent to exercise their rights, and their parents or guardians are given most of the actual rights of control over them.

Questions regarding the nature of ownership of the body also come up in the issue of abortion, drugs and euthanasia.

Για όποιον άντεξεν τα πιο πάνω θέτω τα εξής ερωτήματα:

α) Αν σέβεται κάποιος το δικαίωμα σου στην ιδιοκτησίαν μιας τσάππας ή ενός σπιθκιού, τι καθιστά τη τσάππαν ή το σπίτιν "μη κεφάλαιον"; Με την τσάππαν εν μπορείς να φκάλεις ριάλια; Με το σπίτιν;

β) Πόσος τζιαιρός "απουσίας" σου που κάτι συνιστά παύσην της ιδιοκτησίας σου πάνω του; 

γ) Πόσον "κενή περιεχομένου" είναι η έκφραση "τα κοπελλούθκια ΜΟΥ";

δ) Πόσον δικαίωμαν έσιεις να δωρίσεις τα όργανα του σώματος ΣΟΥ τζιαι γιατί εν κατάπτυστον τζιαι "αμαρτωλόν" να αυτοκτονήσεις "έχων σώας τας φρένας";

Ώσπου να μεν αμφιβάλλω αν η εν λόγω ανάρτηση εν δική ΜΟΥ, stay cool and keep rocking!