"Εγιώνι φίλε μου τούντην στράταν εννά ψηφίσω το Μεγάλον..."

Ο φίλος εν γονιός μιας συμμαθήτριας του ενός που τους γιούες μου (εχωρίσαμεν τους φέτι που επήαν προδημοτικήν) αλλά έκοψεν τζιαι γείτονας δακατω στην Καλλιθέαν του Δαλιού. Είχα τον γνωρίσει σε έναν πάρτυ γενεθλίων τζιαι εσυζητούσαμεν για το κυπριακόν, τα οδοφράγματα τζιαι τους πολιτικούς μας. Την περασμένην εφτομάν ήταν τα γενέθλια της κόρης του τζιαι εκάλεσεν μας έσσω του.

Οικογένεια στα δύσκολα, πολύτεκνοι, μεροκαμαθκιάρηες. Τζιείνος χτίστης αυτοεργοδοτούμενος με φαληρημένην εταιρίαν, μάσιεται να τα φέρει βόλταν σε μιαν δύσκολην εποχήν για τον κλάδον των κατασκευών. Εκράταν την κόρην του την μιτσιάν, νήπιον, τζιαι εμίλαν μου για την ούλλην κατάστασην του. Που την μιαν οι δουλειές του που εν μετρημένες στα δάκτυλα, που την άλλην τα πεθερικά του στο Ριζοκάρπασον εγκλωβισμένοι τζιαι οι Τούρτζιοι συνέχεια δυσκολεύκουν τους όποτε καταφέρουν να πασιν να τους δουν (ο πεθερός έσιει ζώα τζιαι εν μπορεί να φύει να τα αφήκει).

Μεσ'τες κουβέντες μας ήρτεν τζιαι το θέμαν των προεδρικών, μετά που αποφάσισεν ότι είμαι πολλά αιθεροβάμων ως προς τες προοπτικές λύσης του κυπριακού (μάλλον έσιει δίκαιον).

"Εγιώνι φίλε μου είμαι φανατικός ομονοιάτης, είμαι αριστερός με Α κεφαλαίον! Αλλά να σου πω κάτι ρε φιλούίν; Εβαρήθηκα! Εκόψαν μας τα ούλλα. Βοήθεια μηδέν. Πάω στον έναν τζιαι πέμπει με στον άλλον. Αλλά αφού έτσι ένει, είμαι καλός για λλόου τους. Εγιώνι φίλε μου τούντην στράταν εννά ψηφίσω το Μεγάλον..."

Υποψιάστηκα ποιον εννοούσεν αλλά έσπευσεν να μου το επιβεβαιώσει.

"Ο Νίκαρος φίλε μου, μόνον τζιείνος εννά μας σώσει."

Η αλήθκεια είναι ότι αιφνιδιάστηκα. Οϊ τόσον λόγω της επιλογής του (έχω μιλήσει τζιαι με άλλους αριστερούς που σκέφτουνται Νίκαρον), αλλά που την δική μου αντίδρασην.

"Μα ρε Ηράκλη καρτεράς που τον Αναστασιάδην να ελαφρύνει το βάρος στους εργαζομένους; Αφού ξέρεις ότι έννεν τούτη η πολιτική του. Εν δεξιός, όσον τζιαι να μεν είναι ακραίος. Αν με ρωτάς, μια αριστερή κυβέρνηση μάλλον ήταν να είναι πιο "φιλική" για τους εργαζόμενους, τζιαι λόγω ιδεολογίας τζιαι λόγω πολιτικού συμφέροντος. Εγώ υποστηρίζω τον Αναστασιάδην μόνο για το θέμαν του κυπριακού, αλλιώς θα είχα μεγάλο δίλημμαν τι εννά ψηφίσω, ειδικά αν είσιεν βάλει το ΑΚΕΛ κανέναν Κατσουρίδην ας πούμεν" λαλώ του.

Εσύγχισα τον, η αλήθκεια γιατί ήξερεν τες απόψεις μου γεννικώς (σε άλλον πάρτυ είχα "πλακωθεί" με Τασσικούς υπερασπιζόμενος το Νίκαρον για το 2004). Είχα του πει τζιαι για τες "δεξιές καταβολές"μου που λαλεί τζιαι ο Άνευ.

"Ναι ρε φίλε μου, εφκάλαμεν κυβέρνησην αλλά τι εκαταλάβαμεν; Σιείρου σιειρόττερα! Εν εκουμαντάραν φιλούδιν μου. Ως τζιαι την Ομόνοιαν εχαντακώσαν την. Ας έρτει ο δεξιός που καταλάβει τζιαι ήνταλως δουλεύκει το σύστημαν".

Έσουσα την κκελλέν μου χωρίς να συμφωνώ απαραίτητα. Εξάλλου αν εξαιρέσω το κυπριακόν τζιαι την ψήφον που έχω τάξει του Αναστασιάδη λόγω του 2004 τζιαι του 2008 (στήριξη Χριστόφια με πολιτικόν κόστος), η συμπεριφορά του, ειδικά που την έναρξην της προεκλογικής τζιαι μετά εν με εκφράζει ποσώς (συναγελασμός με απορριπτικούς, δεσμεύσεις προς δηκο, φλερτ με είσοδο στο ΝΑΤΟ κλπ.).

Που την άλλην, εν έχω ακόμα κάτσει να κάμω μιαν αναδρομήν της πενταετίας Χριστόφια. Προσωπικήν αναδρομήν εννοώ, τζιαι οϊ το τι του σούρνουν οι αντιπολιτευόμενοι ή του πιστώννουν οι αυλοκόλακες του. Είμαι σίουρος ότι ούτε ούλλα μαύρα ένει, ούτε ούλλα ρόδινα.

Αλλά ο γείτος ο Ηράκλης ο μεροκαμαθκιάρης, ο πολύτεκνος, ο ομονοιάτης, με την όλην στάσην του προχτές έδωκεν μιαν ένδειξην. Τζιαι όσον τζιαι αν δεν με επηρεάζει επί της ουσίας, εν ήταν θετική για τον πρόεδρον τζιαι την κυβέρνηση του. Διότι τι πιο αρνητικόν τεκμήριον για σέναν που την απογοήτευσην των δικών σου αθρώπων;

Ώσπου να κάμω την αναδρομήν τζιαι - το κατά δύναμην - την αξιολόγηση μου, stay cool and keep rocking!