"Δεν υπάρχει πια επιστροφή!"

"Ποτέ δεν θέλησα επανάσταση 

στην οποία θα χυθεί το ανθρώπινο αίμα"

"Η επανάσταση μπορεί να είναι μόνο μια

...η επανάσταση της συνείδησης"

Ώσπου να επαναστατήσουμεν, stay cool and keep rocking!

"Συναπάντημαν Ειρήνης τζιαι Επανένωσης" στο "Σπίτιν της Συνεργασίας"

 

Ευκαιρία για τζιείνην την πρώτην διαμπλογκικήν που ελαλούσαμεν.   Όσοι "πιστοί" προσέλθετε.

Ώς την 1η του Σεπτέμβρη, stay cool and keep rocking!

Η εμπειρία μου στο Blogging

Εν αθθυμούμαι πότε ήταν ακριβώς αλλά σίουρα ήταν μετά το 2009 (ο τζοιμισμένος). Είχα πιάσει έναν email για μιαν διαδικτυακήν εφημερίδαν. Εκτός που ειδήσεις της ημέρας, η συγκεκριμένη επρόσφερεν τζιαι τη δυνατότηταν σχολιασμού των άρθρων που έβαλλεν (υπό τύπον blog). Ήταν κάτι τζιαινούρκον για μέναν τζιαι όπως αποδείχτηκεν στην πορείαν, φοβερά εθιστικόν. Εξεκινούσεν η ημέρα τζιαι ετέλειωννεν με τα σχόλια μου σε διάφορα άρθρα, κυρίως πολιτικής φύσεως. Σε κάθε σχόλιον το site εζητούσεν όνομαν, ηλεκτρονικόν ταχυδρομείον τζιαι ιστοσελίδαν, αν υπήρχεν (τα θκιό τελευταία προαιρετικά). Επειδή είχα ήδη κάμει μιαν ιστοσελίδαν δική μου (τζιαι έμεινεν τζιαμέ), εσχολίαζα τζιαι επωνύμως, χωρίς να ξέρω το γιατί, μιας τζιαι οι παραπάνω "τακτικοί" σχολιαστές ήταν ανώνυμοι τζιαι με προσωνύμια τζιαι επορώννουμουν. Έτσι τζιείνοι είχαν καταφύγιον την ανωνυμίαν τζιαι εγώ "παράσημον" το αντίθετον.

Εν πάσει περιπτώσει, σταδιακά έγινα persona non grata τζιει μέσα διότι οι απόψεις μου ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες με τζιείνες των αρθρογράφων αλλά - κυρίως - με τζιείνες άλλων σχολιαστών οι οποίοι απολαμβάνναν υπέρ του δέοντως να μεν στολίζουν με επίθετα. Είχα όμως τζιαι "sympathizers", ή ομοϊδεάτες. Ένας που τούτους ήταν ο παρέας ο Critic. Στην εφημερίδαν, οι σχολιαστές επαρουσιάζουνταν με bold μπλε χρώμαν αν είχαν δηλώσει ιστοσελίδαν. Πατώντας το λεπόν μιαν ημέραν στο όνομαν του Critic, επήα στο blog του. Αποκάλυψις!

Βασικά εντυπωσιάσαν με πολλά τρία πράματα: 1) η συγκεκριμένη σελίδα ήταν αυτοσχέδια αλλά υποστηρίζετουν που συγκεκριμμένο υπόβαθρον (ονόματι blogger) 2) είσιεν πολλύν κόσμον που το εχρησιμοποιούσεν τούτον το περιβάλλον (ενώ εγώ έκαμνα μαύρα μεσάνυχτα) 3) εμπορούσα να κάμω τη δική μου σελίδαν/ blog όπως την ήθελα, με απλές διαδικασίες τζιαι διώντας το δικό μου "στυλ".

Άρκεψα λοιπόν να σχεδιάζω το blog μου. Παράλληλα επήεννα στην offsite για σχολιασμόν, συναπαντώντας ανάμεσα σε άλλους τον Στροβολιώτην, τη Δρακούνα, ακόμα τζιαι τον φίλτατον Άνευ Ορίων (τον οποίον οι "εχθροί" μου στην Offsite είχαν χαρακτηρίσει "φασιστοειδές"). Ενδιαφέρον ότι όταν επρωτοεπισκέφτηκα τον Στροβ, ανακάλυψα τζιαι την εναλλακτικήν επιλογήν για blogging environment (Wordpress) αλλά είχα ήδη σχεδιάσει τον "χώρον" μου τζιαι εβαρκούμουν να αλλάξω. Κάποιαν στιγμήν εβαρέθηκα τες κσιτιμασιές τζιαι αποχώρησα με το κεφάλιν ψηλά για άλλες πολιτείες.

Παράλληλα με τούτα ούλλα είχα εμπλακεί σε επικίνδυνο βαθμόν με το facebook, τόσον με τες συζητήσεις όσον τζιαι με τα παιχνίθκια (λέγε με Mafia Wars). Ευτυχώς εν εκράτησεν πολλά, για κάποιον λόγον ήβρα την εμπειρίαν του blogging πολλά πιο "εθιστικήν" αλλά παράλληλα τζιαι πιο "ορθολογιστικήν". Σήμερα μπορεί να σπαταλήσω ένα λεπτόν στο facebook για κάθε ώραν που τρώω στα blogs του κόσμου. Βέβαια πρέπει να πω ότι το facebook εβοήθησεν να γίνω μέρος της Ομάδας Ελεύθερης Σκέψης (ιστοσελιδα δαμέ) τζιαι κατά συνέπειαν να εμπλακώ τζιαι στην ίδρυσην του ομώνυμου νομικού προσώπου. 

Πρόσφατα, μετά που επίπονες συζητήσεις σε διάφορα blogs με τον συνονόματον τον OSR, είπαμεν να κανονίσουμεν να βρεθούμεν που κοντά, να γνωριστούμεν τζιαι να συζητήσουμεν για τα θέματα που μας απασχολήσαν κατά τζιαιρούς. Ακόμα εν εταίρκασεν αλλά μάλλον θα λάβει χώραν αρχές του Σεπτέμβρη. Εκδήλωσεν ενδιαφέρον τζιαι ο Μπανανιστάνος, ο οποίος με τον OSR έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες κοσμοθεωρίες, τζιαι που εν συνονόματος τόσον με τον Νέον Ελληνοκύπριον τζιαι τον Αντιπολιτευόμενον, άλλους θκιό "εκ διαμέτρου αντίθετους" (πολιτικά) bloggers της κυπριακής σφαίρας. Αν βάλεις τζιαι τον Στροβολιώτην με τον Άνευ φκαίννει μάνι-μάνι μια παρέα πολλά ενδιαφέρουσα για πολιτικοοικονομικήν συζήτησην τζιαι αμπελοφιλοσοφίαν. Έλα όμως που εγώ θα ήθελα σφόδρα να γνωρίσω τζιαι την Μάγισσαν, τζιαι την Δυσδαιμόνα, τζιαι την συντοπίτισσαν της την Λεμέσια, μπορεί να πούμεν τζιαι της Δρακούνας τζιαι της Ωραίας Ελένης, να αλαφρύνει τζιαι να ομορφύνει νάκκον η αντροπαρέα με "αιθέριες υπάρξεις" (χωρίς πονηρκές, είμαστεν παντρεμένοι αδρώποι εξάλλου).

Τζιαι μετά, καλάν ο ACERAS έκοψεν εκτός Κύπρου, ήνταλως διαμπλογκικήν να κάμεις χωρίς τον Critic, τον Invictus, τον Ηλίθιο Αγρινόν, τον άλλον τον Στέλιον τον Παπαλάγκι, τον Νίκο Λαζάρου, τον άλλον Νικόλαν τον Κυριάκου ακόμα τζιαι τον Anti-Christon (αν δεν το θεωρεί "αναξιοπρεπές"). Μπορεί να ξηάννω κάποιους/ κάποιες, εννοείται no worries.

Εννά μου πεις, κάμε μιαν αρχήν, βρέθου με θκιό - τρεις τζιαι θωρούμεν. Εξάλλου μπορεί κάποιοι/ κάποιες να μεν θέλουν "στενές επαφές", να προτιμούν την απόστασην του πληκτρολογίου. Σεβαστόν αλλά εγώ γουστάρω "απομυθοποιήσεις". Για τούτον θα μεριμνήσω να γίνει κάποιαν στιγμήν μια πρώτη "διαμπλογκική" συνεύρεση. Ήδη εσκέφτηκα τζιαι το μέρος. (μπορεί στο μέλλον να γίνει τζιαι σε άλλες πόλεις).

Εν ξέρω αν παρόμοιες "συνευρέσεις" έχουν ξαναγίνει αλλά εν παίζει ρόλον. Προσωπικά ήβρα τούτην την δραστηριότηταν (blogging) έναν ακονιστήριν του μυαλού αλλά τζιαι μιαν έμμεσην διαδικασίαν κοινωνικοποίησης, πολιτικοποίησης τζιαι ανταλλαγής απόψεων επί παντός επιστητού. Μιαν "τριβήν" γνώσης αλλά τζιαι ευχάριστου μυστηρίου. Χτίζεις μιαν προσωπικότηταν παράλληλην με την χειροπιαστήν τζιαι έννεν τυχαίον πως αλλιώς εκφράζεσαι πίσω που το πληκτρολόγιον τζιαι αλλιώς ενώπιος ενωπίω. Χρειάζουνται τζιαι τα θκιό νομίζω. Εξάλλου ήνταλως να πιεις πυρούες ή mojitos με τον άλλον εξ αποστάσεως;

Ώσπου να κανονίσουμεν να τα πούμεν (τζιαι πιούμεν) in the flesh, stay cool and keep rocking!

Αγάπη τζιαι άλλα φάρμακα

Είδα πόψε μιαν ταινίαν (τρέϊλερ δαμέ ) σε τούτον το καπιταλιστικόν εργαλείον/ αποτέλεσμαν που ονομάζεται δορυφορική, συνδρομητική τηλεόραση τζιαι στα τελικά του στάδια έπιασα τον εαυτόν μου να παρατηρώ το πως υπακούαν τα δάχτυλα των ποθκιών τζιαι των σιερκών μου στες εντολές του εγκεφάλου μου. Παράλληλα εσκέφτουμουν πόσον δεδομένον το εθεωρούσα τούτον τζιαι πόσον θα με εταλαιπωρούσεν αν μιαν ημέραν εσταματούσεν.

Γεννικά όταν θέλω να ευχηθώ κανενός για κάτι, λαλώ του "υγείαν τζιαι ευτυχίαν" ενώ αποφεύκω το "χρόνια πολλά" προτιμώντας το "χρόνια καλά". Φυσικά για να εν "καλά" τα χρόνια εν αυτονόητον ότι πρέπει να εν υγιή τζιαι "ευτυχισμένα". Ενώ λοιπόν η ευτυχία του καθενός ορίζεται ποικιλοτρόπως, η υγεία ΜΑΣ εν κάτι το πολλά συγκεκριμμένον, το οποίον θεωρούμεν υποσυνείδητα τόσον δεδομένον όσον τζιαι η ίδια η ζωή.

Είναι λοιπόν, για να καταλήξω, πολλά αποτυχημένον έναν σύστημαν όταν κάτι τόσον θεμελιώδες όσον η υγεία (άρα τζιαι η ζωή τζιαι η ευτυχία εις αυτήν) εξαρτάται που το κέρδος. Πως εξαρτάται; Βασικά η ταινία υποδεικνύει (τρυφερούλλικα αλλά σαφέστατα) πόσον ο τομέας της υγείας είναι ουσιαστικά ένας ωκεανός συμφερόντων όπου η έρευνα, η νέα θεραπεία αλλά τζιαι πιο στοιχειώδη πράματα όπως η περιποίηση ασθενών τζιαι η διαθεσιμότητα υπαρχόντων θεραπειών εν συνάρτηση του πόσα ριάλια έσιεις, τζιαι πόσον κέρδος εννά φκάλει το σύστημαν πα'στον πόνο σου.

Ώσπου ο ανθρωπισμός μας να μεν έσιει σχέσην με τα "assets" του συνανθρώπου μας, stay cool and keep rocking!

Φαντάσου: χωρίς ιδιοκτησίαν...

"Imagine there's no heaven
It's easy if you try"

"Imagine there's no countries
It isn't hard to do"

"Imagine no possessions

I wonder if you can"

Χωρίς παράδεισον; Εύκολον...

Χωρίς χώρες; Έννεν δύσκολον...

Χωρίς "ιδιοκτησίαν"; Αναρωθκιούμαι αν μπορούμεν...

Ώσπου να πάψω να αναρωθκιούμαι, stay cool and keep rocking!

"Χαιρετισμούς από Ελλάδα"

Fri, 3 Aug 2012 12:09:30 +0300

"ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΟΥΦΗ!!!
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ... ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ! (ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΠΡΑΜΑ!)

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΦΙΛΕ, ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΗ. ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΔΙΑΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΧΤΙΔΑ ΦΩΤΟΣ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ...
ΑΠΟ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΓΩ ΚΙ Η Μ., ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΑΚΟΜΗ. ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ 2ο ΣΚΕΛΟΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ-ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΙΑ-ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ (ΣΤΟ ΡΙΟ). ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΩΣ MEDICAL ADVISOR.
ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΜΩΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΟΥ ΝΑ ΨΑΧΝΟΥΝ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ!!! (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ! ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!). ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΕΦΙ, ΡΕ ΦΙΛΕ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΑ...
ΠΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ ΜΑΣ...

ΕΚΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΡΕ ΜΙΧΑΛΗ? ΑΚΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΓΙΑ ''ΤΟΞΙΚΕΣ'' ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ!
Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ (ΠΡΟΕΔΡΟ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΤΕ ΝΑ ΕΚΛΕΞΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ...) ΜΑΛΑΚΙΖΕΤΑΙ ΑΣΥΣΤΟΛΑ?! Ή ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ?!

P.S: ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ REUNION PARTY? ΕΙΧΕ ΚΟΣΜΟ? ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΕΡΘΩ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΛΟΓΩ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ.


ΔΩΣΕ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΑΛΙΟΠΑΡΕΑ!

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΕΑ ΣΟΥ!

ΘΕΣ ΑΡΒΥΛΑ?

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
 

D. N."

"Γειά σου φίλε!

Μην σε παίρνει από κάτω μαν, η ψυχολογία στον άνθρωπο είναι το α και το ω. Ήμουν στην Αθήνα προχτές (κάναμε μια πενθήμερη κρουαζιέρα με τη Λουκία και τα αγόρια, περάσαμε και από Σαντορίνη, Αίγινα, Μύκονο, Ρόδο) και στο Μοναστηράκι ήταν όμορφα, γεμάτο ζωή, νεολαία κλπ. Υπήρχαν και οι "φρικιαστικές εικόνες" φίλε αλλά δεν νομίζω να είναι τόσο καινούριο φαινόμενο όσο νομίζουμε. Απλά σε αυτή την επίπλαστη ευμάρεια του συστήματος μας νομίζαμε ότι δεν θα μας βρουν ποτέ οι "κακοτυχίες" των "αλλοεθνών" και "αλλοθρήσκων" συνανθρώπων μας. Ξεχνάμε εύκολα βλέπεις το τι γινόταν στα μέρη μας όχι πριν από πολύ καιρό (να σου θυμήσω ότι από το '67 ως το '74 η Ελλάδα είχε χούντα και τώρα πάνε κάποιοι και ψηφίζουν ξανά την ίδια ιδεολογία). Στην Κύπρο δεν είναι τόσο άσχημη η πραγματικότητα όσο η ψυχολογία. Όλοι συζητούν για την τρόϊκα και τα μνημόνια αλλά αμφιβάλλω αν καταλαβαίνουν πολλοί τι σημαίνει το καθένα (και γω μέσα). Όταν τρώγαμε όλοι με τις διαδοχικές φούσκες (μια με τα χρηματιστήρια, μια με τα ακίνητα κλπ.) ήταν καλό το σύστημα. Τώρα μας "βρώμισε". Τους περισσότερους τέλος πάντων.
Για τα πετρέλαια και τα γκάζια κρατάω μικρό καλάθι. Αν έρθουν καλώς να ορίσουν αλλά σχεδόν πάντα είναι κατώτερα των προσδοκιών αυτά τα πράματα. Εμείς εδώ κάτω πρέπει να "πρασινίσουμε", να παράγουμε 100% ανανεώσιμες και ας αφήσουμε αυτά τα πεπερασμένα καύσιμα σε άλλους. Άσε που με φοβίζει η πιθανότητα έντασης στην περιοχή μας. Βλέπεις αντί να τα βρουν αραπάδες-εβραίοι και τουρκαλλάδες-ρωμιοί τόσες δεκαετίες σκοτωνόμαστε για το έθνος και τη θρησκεία για να θησαυρίζει ο κάθε κεφαλαιοκράτης οπλοπαραγωγός και πετρελαιάς (εδώ δεν μπαίνω στη διαδικασία να πω ποιος φταίει περισσότερο, δεν έχει και νόημα κατ' εμένα).
Ο Χριστόφιας όταν βγήκε το '08 είχε αποδοχή πάνω από 70% διότι φαινόταν να προσπαθεί να λύσει το κυπριακό. Είναι ο πρώτος κομμουνιστής που βγήκε στην εξουσία στα 50 χρόνια της (κολοβής μας) κυπριακής δημοκρατίας αν και το ΑΚΕΛ σχεδόν πάντα (εκτός από τη δεκαετία του Κληρίδη - '93 - 2003) συμμετείχε σε κυβερνήσεις. Στην πορεία το κυπριακό "χαντακώθηκε" (όχι μόνο λόγω του Χριστόφια αλλά και αυτός στην πορεία φάνηκε ότι γούσταρε να εξαντλήσει πρώτα τη θητεία και στα τέτοια του αν λυνόταν πριν από αυτό) ενώ έγινε και το Μαρί (η έκρηξη), αναποδογυρίστηκε και η οικονομία (όχι μόνο λόγω ανικανότητας της κυβέρνησης) και αυτός βγαίνει και κάνει τον ασυμβίβαστο και τον ιδεολόγο σε αυτούς που ο ίδιος κάλεσε να μας δανείσουν.
Εγώ και η Λουκία περνάμε γενικά καλά. Τα κοπέλια μεγαλώνουν και γίνονται πιο ενδιαφέροντα (από πατρικής πλευράς). Εγώ παραιτήθηκα το Δεκέμβριο από την Ατλαντίς και τώρα στήννω δικά μου επιχειρηματικά πλάνα στον τομέα της μεταποίησης με κάτι φίλους που γνώρισα ως πελάτες στην προηγούμενη δουλειά. Πάντα μου άρεσε η ιδέα να παράγω κάτι χειροπιαστό αντί να κάνω τον "αεριστζή" (καλαμαρίστικη ορολογία - όπως ίσως ξέρεις - για τους κάθε λογής "συμβούλους"). Παράλληλα διατηρώ και κάποια συμβουλευτική δραστηριότητα μέχρι να καταστεί αχρείαστη (καθώς την βαρέθηκα σταδιακά). Η Λουκία πολύ καλά, με το ιατρείο και τους ασθενείς της αποτελεί όαση σιγουριάς εισοδηματικά και ψυχολογικά. Για αυτό ίσως και γω το παίζω και καλά "βολεμένος αστούλλης".......

Που λες φίλε, πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι έχουμε μόνο μια ζωή, αυτά τα λίγα χρόνια που μας αναλογούν πάνω σε αυτό τον κόκκο σκόνης μέσα στο απέραντο σύμπαν και καλά κάνουμε να την ζήσουμε στο κατά δύναμειν πιο όμορφα, κυνηγώντας την ευτυχία, κατά προτίμηση μέσα από αυτήν του συνόλου. Δύσκολο εγχείρημα αλλά άμα υπάρχει υγεία (άλλο ένα αγαθό που θεωρούμε δεδομένο όσοι το έχουμε)...

Το reunion ήταν επιτυχία, φάνηκε το κενό των "καλαμαράδων". Την άλλη φορά να συντονιστούμε ακόμα πιο καλά. Αλλά πως πέρασαν 20 χρόνια αδερφέ! Πάντως οι περισσότεροι ακόμα "κρατιούνται", κάποιοι έχουν βαρύνει και χάσει μαλιά, κάποιοι κάπως έχουν βελτιωθεί κιόλας. Ειδικά κάποιες συμμαθήτριες έχουν καταφέρει να "παγώσουν το χρόνο". Κίνητρο να προσπαθήσεις να έρθεις την άλλη φορά, αν υπάρξει (σε αντίθεση με μένα που έχω "συμμαθήτρια - σύζυγο").

Όσο για άρβυλα, είμαι ΟΚ. Στείλε καλύτερα καμιά παρτίδα κράνη μπας και αντέξω τις "βαρέλλες" (τον θυμάσαι αυτό τον "όρο";) που ακούω όλη μέρα.
Τα θερμά μου χαιρετίσματα στη γυναίκα σου.

Μιχχχ."

Ώς το επόμενο "reunion", stay cool and keep rocking!