Αγάπη τζιαι άλλα φάρμακα

Είδα πόψε μιαν ταινίαν (τρέϊλερ δαμέ ) σε τούτον το καπιταλιστικόν εργαλείον/ αποτέλεσμαν που ονομάζεται δορυφορική, συνδρομητική τηλεόραση τζιαι στα τελικά του στάδια έπιασα τον εαυτόν μου να παρατηρώ το πως υπακούαν τα δάχτυλα των ποθκιών τζιαι των σιερκών μου στες εντολές του εγκεφάλου μου. Παράλληλα εσκέφτουμουν πόσον δεδομένον το εθεωρούσα τούτον τζιαι πόσον θα με εταλαιπωρούσεν αν μιαν ημέραν εσταματούσεν.

Γεννικά όταν θέλω να ευχηθώ κανενός για κάτι, λαλώ του "υγείαν τζιαι ευτυχίαν" ενώ αποφεύκω το "χρόνια πολλά" προτιμώντας το "χρόνια καλά". Φυσικά για να εν "καλά" τα χρόνια εν αυτονόητον ότι πρέπει να εν υγιή τζιαι "ευτυχισμένα". Ενώ λοιπόν η ευτυχία του καθενός ορίζεται ποικιλοτρόπως, η υγεία ΜΑΣ εν κάτι το πολλά συγκεκριμμένον, το οποίον θεωρούμεν υποσυνείδητα τόσον δεδομένον όσον τζιαι η ίδια η ζωή.

Είναι λοιπόν, για να καταλήξω, πολλά αποτυχημένον έναν σύστημαν όταν κάτι τόσον θεμελιώδες όσον η υγεία (άρα τζιαι η ζωή τζιαι η ευτυχία εις αυτήν) εξαρτάται που το κέρδος. Πως εξαρτάται; Βασικά η ταινία υποδεικνύει (τρυφερούλλικα αλλά σαφέστατα) πόσον ο τομέας της υγείας είναι ουσιαστικά ένας ωκεανός συμφερόντων όπου η έρευνα, η νέα θεραπεία αλλά τζιαι πιο στοιχειώδη πράματα όπως η περιποίηση ασθενών τζιαι η διαθεσιμότητα υπαρχόντων θεραπειών εν συνάρτηση του πόσα ριάλια έσιεις, τζιαι πόσον κέρδος εννά φκάλει το σύστημαν πα'στον πόνο σου.

Ώσπου ο ανθρωπισμός μας να μεν έσιει σχέσην με τα "assets" του συνανθρώπου μας, stay cool and keep rocking!