Ο Έλληνας αρχηγός της εθνικής Τουρκίας

Εθκιάβασα το στον "Πολίτη" την περασμένην Δευτέραν τζιαι αν τζιαι εξελίσσουμαι συνέχεια σε κυνικόν εσχάτως, πρέπει να πω ότι μιαν συγκινησούαν επροκάλεσεν μου την.

Ο Λευτέρης Αντωνιάδης, επέθανεν πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη σε ηλικίαν 86 χρονών, τζιαι οι οπαδοί της Φενέρμπαχτσέ, η οποία του έσιει κάμει τζιαι άγαλμαν στο στάδιον της παρακαλώ, ετιμήσαν τον δεόντως, παρουσία του πρωθυπουργού της χώρας, άλλως νεοσουλτάνου, κατά τον πρόεδρον μας. Εμαζευτήκαν κατά σιηλιάες στο γήπεδον της ομάδας τζιαι εξεπροβοδίσαν τον με συνθήματα, κουβαλώντας τον οι ίδιοι στην γενέτειραν του την Πρίγκηπον (ήντα ωραίον όνομαν) για να ταφεί.

Ο Λευτέρης (όπως ήταν γενικά γνωστός), έπαιζεν που τα 17 του στην Φενέρ. Είσιεν τζιαι 67 συμμετοχές (!) στην εθνικήν Τουρκίας, της οποίας εδιετέλεσεν τζιαι αρχηγός. Μάλιστα εσκόραρεν τζιαι εναντίον της εθνικής Ελλάδος, εισπράττοντας τζιαι κάμποσα πορτοκάλια που τους θυμωμένους οπαδούς, έναν που τα οποία εκαθάρισεν τζιαι άρκεψεν να τρώει μες το γήπεδον. Χιούμορ ο παίκτης...

Το '55, κατά το πογκρόμ που οργάνωσεν το βαθύν κράτος της τουρτζιάς, μέρος του όχλου εκατευθύνθηκεν προς το σπίτιν του έτοιμοι να φαν τον "γκιαούρην", αλλά εμπήκαν μπροστά τους κάμποσοι οπαδοί της Φενέρ τζιαι εν τους αφήσαν να τον πειράξουν. Κατά τον δημοσιογράφον Αχμέτ Φιστίκ (εγέλασα) "ο Λευτέρης θα ήταν το πρώτο έπιπλο που θα έσωζαν οι Τούρκοι σε μια πυρκαγιά" (αν το θκιαβάζει κανένας σωβινιστής δικός μας φαντάζουμαι εννά πει "άδε, θεωρούν μας έπιπλα οι σιήλλοι").

Τες προάλλες έκαμα έναν τηλέφωνον στον "supersport fm", τζιαι έκαμα λλίην κουβένταν με τον Κωνσταντίνον Σιαμπουλλήν. Το θέμα μου είσιεν να κάμει με την προοπτική λύσης του κυπριακού τζιαι πως θα ενταχτούν οι τουρκοκύπριοι στα πρωταθλήματα του ΚΟΑ, μαζί τζιαι με τες δυνατότητες επιστροφής των προσφυγικών ομάδων στες φυσικές τους έδρες. Είπα του ότι κανένας που τους φιλάθλους/ οπαδούς που του ετηλεφωνούσαν εν ευχήθηκεν να έχουμεν λύσην (έστω στο στυλ "του χρόνου στην Αμμόχωστον" π.χ.), πως κανένας εν διανοείται τούτον το πράμαν, τζιαι ανέφερα του την ομάδα μου, την Ανορθωσάκκαν, που αν λυθεί εννά στραφεί στην "φυσικήν της έδραν" τζιαι εννά αποφύγει την προοπτικήν να αλλάξει όνομαν τζιαι που "Αμμοχώστου" να γίνει "Λάρνακας". Απάντησεν μου ότι αν λυθεί, εννά έχουμεν πιο σοβαρά πράματα να "διευθετήσουμεν" που την μάππαν τζιαι τα αθλητικά. Εν τζιαι τούτον μια άποψη.

Ο επόμενος που ετηλεφώνησεν ήταν ξυνισμένος. "Μα διανοείστε να μιλάτε για το κυπριακόν ολάν; Εν έσιει περίπτωσην να λυθεί, ποττέ. Ρε δαμέ να μου ελαλούσαν σήμερα να κάμουμεν ένωσην με την Ελλάδαν έθθα εδέχουμουν, οϊ να λυθεί το κυπριακόν. Να μεν ξανακούσω να μιλάτε για το κυπριακόν".

Ετέλειωννεν τζι' εκπομπή, εκατέβαιννα τζιαι που το αυτοκίνητον, εν ξέρω αν του απάντησεν κανένας. Έγώ πάντως έτσι "τσικλίσματα", σκοπεύκω να τα συνεχίσω, για να ΜΕΝ γουστάρετε ορισμένοι. Χαζοκούμπαροι, Ε ΧΑΖΟΚΟΥΜΠΑΡΟΙ!!

Stay cool and keep rocking! Τζιαι εννά λυθεί χωρίς να πάρετε είδησην, μεν έσιετε έννοιαν...