Ένας σοφός είπεν κάποτε, "έννεν κακόν να θαυμάζεις
έναν ωραίον, ξένον κήπον,
κακόν είναι να απλώννεις τα ξερά σου
τζ̆αι να κόφκεις τα λουλλούθκια
Αλλά τούτος ο σοφός εξήασεν να αναφέρει
νάμπου γίνεται με τα φκιόρα που ρέμπουν πόξω;
που εποταβρίστην το φυτόν
τζ̆αι άπλωσεν τα πάνω που τον τοίχον
τζ̆είνα τα τριαντάφυλλα τα αναρχικά
έννεν πκιόν για τον υπόλοιπον κόσμον;
εν δικαιούμαστεν εμείς οι περαστικοί
να απλώσουμεν τα σίέρκα μας τζ̆αι να κόψουμεν έναν;
ή θκιό ή τρία;
ειδικά άμαν όπως περπατούμεν τα απογεύματα
θωρούμεν τζ̆αι άσπρα, τζ̆αι ροζ, τζ̆αι τζ̆ίτρινα
τζ̆αι στο χρώμαν του αίματος
με τζ̆είνην την μυρωθκιάν που σε εθίζει
εξάλλου εννά ξεράνουν στο τέλος
εννά λουβήσουν χαμέ, εννά τα πάρει ο αέρας
νάμπου πειράζει να τα πιάσω εγώ
τζ̆αι να τα πάρω της αγάπης μου
αφού τα μυρίσω πρώτα καλά-καλά
νάμπου πειράζει;
Ώσπου να ξεπεράσω τέθκοιου είδους ηθικά διλήμματα, stay cool and keep rocking!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου