Υπερπροστατευτικότητα

 

Ήμουν που λαλείτε σε μιαν που τες συστηματικές πεζοπορίες μου στην γειτονιάν (εν βαρκούμαι να επαναλαμβάνω πόσον αποδοτική, εύκολη τζ̆αι με ελάχιστην καταπόνησην μορφή άσκησης είναι το περπάτημαν, άσε που έχω "ακούσει" έναν σωρόν βιβλία περπατώντας) όταν, λλίον πριν περάσω έξω που έναν που τα τζ̆αινούρκα σπίθκια της περιοχής (μια που τες πιο ραγδαία ανοικοδομούμενες παγκυπρίως παρεμπιπτόντως) θωρώ μιαν μάππαν να πετάσσεται πάνω που το περιμετρικόν τοιχαρούϊν, να προσπερνά τον δρόμον τζ̆αι να καταλήγει στο απέναντι όφκερον οικόπεδον. Φτάνοντας δίπλα που το σπίτιν, παρατηρώ στην, ευρύχωρην, αυλήν του θκυό αγοράκια να γυρεύκουν τες παντόφλες τους, αφού προφανώς επαίζαν ξυπόλυτα στο τεχνητόν γρασίδιν, για να φκουν να φέρουν πίσω την μάππαν τους.

- Εννά σας την φέρω εγώ ρε παιδιά, είπα τζ̆αι αφού εντόπισα την μάππαν τους, εγύρισα να τους την πάρω.

- Κύριε, έσίει ακόμα μιαν μάππαν που εν δική μας, μπορείς να μας την φέρεις τζ̆αι τζ̆είνην, εφωνάξαν οι μιτσ̆ιοί ποσ̆ιεπάζοντας που το τοιχαρούϊν. Πρέπει να ήταν προδημοτικάριοι τζ̆αι όσον τζ̆αι εφαίνουνταν οι κκελλούες τους.

Όντως λλίον πάρακάτω ήταν ακόμα μια μάππα, οπότε έπιασα την πακκέττον με την πρώτην τζ̆αι εκόντεψα για να τους τες δώσω. Όπως φτάνω στο τοιχαρούϊν πετάσσουνται (κυριολεκτικά) θκυό κοπέλλες, προφανώς οι μανάδες των θκυό αγοριών που την τζ̆αμαρίαν δίπλα που το γρασίδιν με πολλά εμφανή γλώσσαν του σώματος σε συναγερμόν.

- Αντρέαααα, νάμπου κάμνετε; λαλεί η μια, τζ̆αι η ερώτηση της προφανώς εν ήταν προς τον Αντρέαν αλλά προς εμέναν, του τύπου "ποιος είσαι εσύ τζ̆αι γιατί μιλάς με τα κοπελλούθκια μας;".

Εν φημίζουμαι για την ενσυναίθησην μου αλλά έπιασα αμέσως το vibe. Μεσήλικας περαστικός αγνώστων λοιπών στοιχείων, πλευρίζει ανυπεράσπιστα αγοράκια με ύποπτες προθέσεις. Ήταν όπως την πινακίδαν πάνω που τες κκελλάες των θκυό μανάδων. Οπότε, σχεδόν ενστικτωδώς, τζ̆αι αφού είχα προλάβει να δώσω τες μάππες στα κοπέλια, έσπευσα να σηκώσω τα σ̆ιέρκαμου στο ύψος των ώμων τζ̆αι να τες καθησυχάσω περιγράφοντας τους το πως η μάππα επέρασεν που μπροστά μου μετά που την εφκάλαν τα μωρά έξω παίζοντας τζ̆αι είπα να τους την δώσω για να μεν διασταυρώνουν δρόμους κλπ κλπ.

- Αααααα, ευχαριστούμεν! Αντρέα μου είπετε ευχαριστώ του κυρίου;

- Τίποτε, τίποτε, απάντησα τζ̆αι εγύρισα να συνεχίσω την διακοπείσαν πεζοπορίαν μου. Πίσω μου ακουστήκαν εν χορώ τα "ευχαριστούμεν" των αγοριών τζ̆αι εσήκωσα, χωρίς να γυρίσω, το σ̆ιέριν μου ψηλά ως τελικήν απάντησην αποχώρησης που την σκηνήν.

Με την υπερπροστατευτικότηταν των ημερών μας, εν παίζεις. Αθθυμούμαι το πως εκινούμαστεν εμείς όταν ήμαστεν μιτσ̆ιοί τζ̆αι πόσην "έλλειψην επιτήρησης" είχαμεν που τους γονιούς μας, τζ̆αι διερωτούμαι ήνταλως επιβιώσαμεν. Άλλες εποχές εννά μου πεις. Αλλά εν νομίζω ότι εν τόσον αυξημένος ο κίνδυνος σήμερα. Νομίζω εν δυσανάλογα αυξημένη η αίσθηση κινδύνου που έχουν οι σημερινοί γονείς. Μπορεί να κάμνω λάθος βέβαια. Αλλά εν νομίζω.

Ώσπου να νιώσουμεν γενικώς πιο ασφαλείς, stay cool and keep rocking!