Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Κολλητοί τζιαι κολλητές


Όταν διανύεις την πέμπτην δεκαετίαν της ζωής σου (που τα 40 στα 50 δηλαδή), πολλές φορές πιάννεις τον εαυτό σου να "επαναμβάνεται" σε συζητήσεις, ειδικά στο πλαίσιον νέων γνωριμιών. Μια που τες αγαπημένες μου "επαναλήψεις" σε τούτες τες περιπτώσεις, όταν το φέρει η κουβέντα βέβαια, εν το εξής φιλοσόφημαν:
"Γνωστούς μπορεί να έshιεις πάρα πολλούς, αλλά τούτον που ονομάζουμεν "φίλους", τζιαι ενίοτε πιο συγκεκριμένα "κολλητούς", εν μπορείς να έshιεις πάνω που μιαν χούφταν, ή πολλές φορές έναν τζιαι μοναδικόν."
Ο λόγος κατ'εμέναν εν απλός, όσον τζιαι εμφανής: ο πραγματικός φίλος προκύπτει σε ηλικίες "τρυφερές" τζιαι σχετικά "αθώες", όπου το νεανικό σου μυαλόν εν ακόμα στοιχειωδώς "απονήρευτον" τζιαι είσαι ανοικτός σε πολλά παραπάνω πράματα παρά σε μεγαλλίττερες ηλικίες. Με λλία λόγια, πραγματικούς κολλητούς μπορεί να εύρεις μέχρι τα 20, άτε τζιαι λλίον πάρατζιει, στες τελευταίες "μεγάλες εμπειρίες" της ζωής του μέσου σύγχρονου αθρώπου, όπως οι σπουδές τζιαι οι πρώτες δουλειές.
Μετά, προσωπικά έχω το παρατηρημένον, κλείεις σαν άθρωπος σε τούτον το ενδεχόμενον νέων "κολλητών". Οι νέες γνωριμίες μας που τα 30 ειδικά τζιαι μετά δύσκολα μπορούν να πλησιάσουν σε βάθος τζιαι ποιότηταν τες σχέσεις που αναπτύσσουμεν στην παιδικήν τζιαι εφηβικήν ηλικία. Άμα τύχει να εύρεις άθρωπον τόσο δικό σου σε μεγαλλίττερες ηλικίες, απλά εν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόναν. Λόγω χάρην, μπορεί να βρεθείς σε μιαν έντονην εμπειρίαν τζιαι να την συνδέσεις με κάποιον που εν παρών μαζί σου. Αν υπάρχει τζιαι η στοιχειώδης χημεία, μπορεί να εύρεις τζιαι "όψιμους κολλητούς". Θεωρώ το όμως σπάνιον τζιαι δύσκολον να συμβεί.
Φυσικά η ίδια η έννοια του "κολλητού" ενδεχομένως να αλλάσσει που άθρωπον σε άθρωπον, ως προς τες εκφάνσεις τούτης της σχέσης. Ας πούμεν ορισμένοι με τον/ τους κολλητούς τους μπορεί κάθε μέρα να εν "μαζίν", είτε δια ζώσης είτε εξ αποστάσεως (π.χ. τηλεφωνικά ή διαδικτυακά) αλλιώς κάτι λείπει, κάτι εν πάει καλά. Άλλοι να κάμνουν εβδομάδες ή μήνες να βρεθούν αλλά να "ξυπνά" η μαγεία όποτε βρεθούν, σαν να μεν επέρασεν μέρα. Άλλοι να διοργανώνουν ολόκληρα ταξίθκια τζιαι εξορμήσεις παρέαν τζιαι άλλοι να αρκούνται στο να πιουν καμμιάν μπύραν ή να πάν σε καμμιάν συναυλίαν παρέαν. Διαφορές επίσης υπάρχουν τζιαι αναλόγως "φύλου". Αλλιώς εν η σχέση κολλητών αντρών ας πούμεν παρά γυναικών, αν τζιαι θεωρώ πιο σημαντικόν το χαρακτήραν ως παράγονταν επίδρασης παρά το φύλον για το συγκεκριμένο θέμαν. 
Εγώ θεωρώ τον εαυτό μου τυχερόν όταν στην ερώτηση μου "ποιοι εν οι κολλητοί σου" έχω εύκολην τζιαι άμεσην απάντηση. Έχω τέσσερις συγκεκριμένα, τρεις που την μαθητικήν περίοδον τζιαι έναν που τον στρατόν (με τον τελευταίον έshιει χρόνια να βρεθούμεν για να καταλάβετε...but he qualifies). Υπάρχει τζιαι μια περίπτωση γυναίκας που θεωρώ "αντίστοιχης συνομοταξίας" που άποψης εκτίμησης τζιαι θετικών συναισθημάτων, αλλά δαμέ επεισέρχεται έναν άλλον σκέλος της φιλοσόφησης μου επί του θέματος: είναι κατ'εμέναν αδύνατον να υπάρχουν κολλητοί του άλλου φύλου, όταν μιλούμεν για straight άτομα. Η σχέση του κολλητού εμπεριέχει τόσην πολλήν επένδυσην του εαυτού σου, που αν ο κολλητός σου εν του άλλου φύλου, τζιαι είσαστεν τζιαι οι θκιό straight, αργά ή γλήορα θα υπάρξει ερωτική έλξη, είτε που τον έναν είτε που τον άλλον. Τζιαι άμα μπει ο έρωτας τζιαι το σεξ στη μέσην, η σχέση έννεν πλέον "κολλητών", ούτε μπορεί να επανέλθει μετά που χωρισμόν. Εξ'ου τζιαι δεν θα επέτρεπα ποττέ στον εαυτό μου, ειδικά αφού είμαι τζιαι παντρεμένος, να αποπειραθώ σχέσην "κολλητού" με μια γυναίκα. Που τούτην την άποψην, η μόνη μου "κολλητή" εν η Αγάπη μου, μιας ειδικής ας πούμεν κατηγορίας, διαφορετικής που τους άντρες φίλους μου.
Έκαμα ήδη αναφοράν των "χώρων" αλίευσης "κολλητών", όπως το σχολείον τζιαι ο στρατός (για όσους τον υποστούν). Άλλοι τέθκοιοι χώροι εν η γειτονιά, τα χόμπυ, οι σπουδές τζιαι η δουλειά, ενώ μπορεί επίσης να κάμεις κολλητούς υπό συνθήκες έντονων εμπειριών, θετικών ή αρνητικών, αν υπάρχει φυσικά τζιαι "συμβατότητα".
Κλείοντας, αναφέρω ότι αφορμήν για τούτην την ανάρτησην εδώσαν μου θκιό-τρεις περιπτώσεις γνωστών που επαρουσιάσαν συμπεριφορές "θέλω να γίνω κολλητός". Περνώ μια χαρά με τούτους τους αθρώπους, εκτιμώ τους τζιαι απολαμβάνω την δικήν τους εκτίμησην, αλλά ότι τζιαι να γίνει, εν μπορούν πλέον να γίνουν κολλητοί μου. Nothing personal που λεν τζιαι στα αγγλικά χωριά. Έκλεισεν τζείνη η πόρτα, αρκετά χρόνια πριν. Τούτον εν σημαίνει ότι εν θα περνούμεν καλά μαζίν, ή ότι θα τους μεταχειριστώ με αρνητικόν ή ψυχρόν τρόπον, κάθε άλλον. Απλά εγώ ως άθρωπος είμαι υπερβολικά "αλλοτριωμένος" που τη ζωήν για να τους δω μέσα που τα μάθκια της "αθωότητας" τζιαι να τους βάλω στα "ενδότερα". Μπορεί να εν τζιαι χασούρα για λλόου μου, αλλά με το συμπάθκιον, πάντα άρεσκεν μου να αποφεύκω το κουμάριν, στα ριάλια ή σε άλλα "αγαθά".
Ώσπου να πάμεν για πυρούες με τους κολλητούς, stay cool and keep rocking!

5 σχόλια:

  1. Ενδιαφέρουσα άποψη. Διαφέρει πολλά που την δική μου :)

    Πιστεύκω ότι η φιλία έννεν σταθερό συμβόλαιο. Σήμερα βρίσκουμεν τα, αυριο όι. Τζιαι επειδή αλλάσσει ο άθρωπος, αλλάσσουν οι προτεραιότητες, οι ανοχές, χαλούν φιλίες. Οι πιο μεγάλες αλλαγές έρκουνται αφότου αυτονομηθείς, έτσι εν ευκολο να αλλάξουν οι δρόμοι με παιδικους φιλους.
    Που τα παιδικά χρόνια εχω ελάχιστους φίλους.
    Με τους παραπάνω φιλους που εχω, που τους αποκαλώ οικογένεια εγνωριστήκαμεν στην ενήλικη ζωή, που τες σπουδές τζιαι έπειτα.

    Λαλείς: "Η σχέση του κολλητού εμπεριέχει τόσην πολλήν επένδυσην του εαυτού σου, που αν ο κολλητός σου εν του άλλου φύλου, τζιαι είσαστεν τζιαι οι θκιό straight, αργά ή γλήορα θα υπάρξει ερωτική έλξη, είτε που τον έναν είτε που τον άλλον."

    Τούτο εν το μόνο σίουρο. Εχω να πω 2 πράματα.
    Το ενα εν θεωρια δική μου, που εννα κοιτάξω να δω αν υπάρχει αντίστοιχη στην ψυχολογία.
    Επειδή ακριβώς η φιλία εν επένδυση, θεωρώ πως οι φιλοι εν επίσης δεξαμενή μελλοντικών συντρόφων. Αν πάει κάτι στραβά (χωρίσεις, πεθάνει ο σύντροφος σου), εν δύσκολο τζιαι χρονοβόρο να γνωρίζεις κόσμο, να ξεσκαρτάρεις, να επενδύεις σε νέες σχέσεις. Ετσι εν πιο λογικό να κοιτάξεις στους φιλους σου, τζιαι να "θκιαλεξεις" νέο σύντροφο που τζιαμέ.
    Εξελικτικά φκάλει νόημα.
    Με ούλλους μου τους φίλους εννα έκαμνα άνετα σεξ, πολλά καλό τζιόλας. Ξέρω τους, ξέρουν με, νοιαζούμαστε ο ένας για τον άλλο, θέλω να εν καλά.
    Με το που αποδεκτείς το γεγονός, μπορείς να το χειριστείς. (the truth will set you free, που λαλουν).

    Το δεύτερο που θέλω να πω --που έσιει σχέση με το πάρα πανω, εν ότι εν γίνεται να είσαι φίλος με κάποιον τζιαι να μεν τον θεωρείς ωραίο, αξιαγάπητο τζιαι ελκυστικό. Είτε εν άντρας, είτε εν γυναίκα, είτε εισαι ομοφυλόφιλος είτε ετεροφυλόφιλος.
    Πως εννα του/της σταθείς αμαν σου ερτει με αμφιβολίες για τον εαυτό της/του; πως εννα τον/την αππωσεις αν θεωρεις ότι εν σκατάθρωπος, άσιημος τζιαι γιαξ;
    Οπότε αν είσαι φίλος/φιλη μου, να ξερεις ότι θεωρώ ότι εισαι σεξυ, τζιαι πως αν ποττέ χωρίσουν οι δρόμοι μου με τον Συμβίο, εννα είσαι ψηλά στη λίτσα μου:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έshιει μια βάσην τούτον που λαλείς με την γοητείαν που προφανώς σου ασκεί κάποιος, ανεξαρτήτως φύλου, για να τον επιζητάς αρκετά ώστε να τον βάλεις στον "inner circle", αλλά εν πολλά συγκεκριμένη η σεξουαλική έλξη τζιαι ο έρωτας στο δικό μου το μυαλόν για να τα μπερδέψω με τα αισθήματα που τρέφω για τους άντρες φίλους μου. Μεν ξεχνούμεν επίσης ότι δαμέ καταθέτω τη δική μου αίσθησην τζιαι εμπειρίαν, υπάρχουν σαφώς αθρώποι που μπορούν να συνδεθούν στενά με άλλους του αντίθετου φύλου χωρίς να επιτρέψουν την ερωτικήν έλξην να βάλει σε κίνδυνον την σχέσην "κολλητού" που έχουν κτίσει με χρόνον τζαι κόπον. Νομίζω με μέναν έθθα εδούλευκεν τούτον, αργά ή γλήορα ή θα ερωτεύκουμουν ή θα εδιαπίστωνα αισθήματα που δεν θα εμπορούσα να ανταποδώσω τζιαι θα εχαλούσαν ούλλα. Εν λλίον συντηρητική στάση, ξέρω το. Εν παρόμοια με το θέμαν "κόρη/ γιος :)

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα... κολλητέ χαχααχα
    Να σου πω την αλήθεια, ο μόνος ουσιαστικά κολλητός μου τον τελευταίο χρόνο εν ο σκύλος μου. Εν πάντα τζιαμέ, λαλώ του ότι θέλω, ακούει με τζιαι θωρώ τον τζιαι όνειρο συχνά (εν ανησυχητικό;)
    Η έννοια της φιλίας εν κάτι που με προβλημάτισε και με παίδεψε, αν μπορώ να πω, για αρκετά χρόνια. Επειδή είχα την πεποίθηση ότι εν κάτι πολλά σημαντικό. Επειδή, για μένα, ίσως εν η μόνη μορφή σχέσης, που μπορούμε να πάμε που το εγώ στο εμείς χωρίς να υπάρχει κτητικότητα.
    Απογοητεύτηκα πάρα πολλά μέσα που φιλίες. Ήρθαν άτομα, έφυγαν. Έφταια εγώ, έφταιαν εκείνα.
    Για τις παιδικές μου φιλίες, 2 άτομα δηλαδή, νιώθω μιαν αγάπη, μια σύνδεση που εν αιώνια. Εν την αμφισβητώ. Και να την αμφισβητήσει το μυαλό, η ψυχή δεν μπορεί. Εν όπως τα δέντρα που μεγαλώνουν μαζί και μπλέκουνται τα κλωνιά τους.
    Τούτο που βλέπω όμως είναι επειδή αλλάξαμεν πολλά ( και για να είμαι ειλικρινής, εγώ άλλαξα ιδιαίτερα, έβγαλα φτερά ) τούτον που μας δένει εν η αγάπη. Δεν υπάρχουν και πολλά άλλα. Ούτε ουσιαστικά ενδιαφέροντα, ούτε και χώρος για μια συζήτηση με ανάπτυξη απόψεων κτλ.
    Τα άτομα που θεωρώ κολλητούς μου πλέον - και από τα δυο φύλα - ήρθαν στη ζωή μου αργότερα, όταν βρήκα ουσιαστικά τον εαυτό μου. Είναι άτομα που με κάποια μιλάμε συχνά, με κάποια όχι. Το χαρακτηριστικό των κολλητών μου είναι ότι μπορεί να είμαι ο εαυτός μου μαζί τους. Υπάρχει το αίσθημα της ελευθερίας. Μπορεί να συζητήσουμε για ότιδήποτε. Δεν υπάρχουν κολλήματα, ζήλιες, κτητικότητα. Σέβομαι τις απόψεις τους.
    Για το θέμα άντρας - γυναίκα φίλοι, έχω φυσικά τη δική μου άποψη. Το βρίσκω όμορφο αυτό που λες ότι μπορείς να είσαι φίλος με την Αγάπη σου. Επειδή, εν πολλά σημαντικό να έχουμε φίλους του αντίθετου φύλου. Αυτοί θα μας βοηθήσει να ανοίξει ο νους μας, να δείξουμε κατανόηση σε συμπεριφορές και τρόπους σκέψεις που για μας είναι ξένες. Θα ακούσυμε μια άποψη από άλλη οπτική γωνιά.
    Το θέμα ερωτικής έλξης, φυσικά υπάρχει. Απλά το ξεπερνάς. Είτε το βάζεις σε μια γωνιά στο μυαλό σου, είτε το συζητάς με το άλλο άτομο. Αλλά ακόμα κι αν υπάρχει μια Α έλξη δεν το θεωρώ κακό.
    Ας πούμε κι εσύ, είμαι 1000 % σίγουρη ότι μπορεί να δεις μια γυναίκα κάπου και να νιώσεις ... ότι θες να την βάλεις πουκάτω pardon my french. Δεν σημαίνει ότι θα το κάνεις. Άλλο οι δυνητικές γκόμενες που λέει κάποτε και ο strovoliotis και άλλο η απόφαση να κάνεις κάτι. Οπόταν γιατί να χάσεις μια φιλία σημαντική; Είναι απλά θέμα επιλογής!

    Συγνώμη για το "σεντόνι"... έκοψες με ξεκούραστη :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θωρώ μιαν "συμβατότηταν" απόψεων ανάμεσα σας, με τη Δεσποσύνην, τόσον στο θέμαν της ηλικιακής φάσης που αποκτάς κολλητούς όσον τζιαι στη δυνατότηταν διατήρησης κολλητών που το άλλο φύλο. Λαλείς να είμαι εγώ ο "αντισυμβατικός" τελικά στο συγκεκριμένο θέμαν; Αν τζιαι δείγμαν τριών ατόμων εν ανεπαρκές για ασφαλή συμπεράσματα. Ευχαριστώ πάντως που εμοιράστηκες την οπτική σου μαζί μου. Νομίζω η άποψη ακόμα ενός αρσενικού θα έριχνεν ακόμα λλίον φως στην ενδιαφέρουσαν κουβέντα μας.

      Διαγραφή
    2. Έχεις δίκιο. Έγραψα και μετά διάβασα την απάντηση της Δεσποσύνης. Ελπίζω να απαντήσει τζιαι κανένας αρσενικός.
      Πάντως σε μια προσπάθεια ψυχανάλυσης ( είναι μια backound ρουτίνα που τρέχει συνέχεια μέσα στο μυαλό μου ) η απάντηση βρίσκεται σε μια σου φράση στο κείμενο.
      Δεν είναι θέμα συμβατότητας - αντισυμβατότητας.
      Είσαι συναισθηματικό άτομο. Λειτουργείς με το συναίσθημά σου. Αυτό το έγραψες στην ανησυχία σου ότι άμα έχεις μια φίλη κολλητή θα αναπτύξεις συναισθήματα κι αυτό σε βάζει σε κίνδυνο.
      Εγώ τουλάχιστον λειτουργώ περισσότερο ορθολογιστικά και καμιά φορά και συμφεροντολογικά. Το συναίσθημα το βάζω σε δεύτερη μοίρα όταν έχω να πάρω μια απόφαση.

      Διαγραφή