Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

Εθνικισμός, εθνικοφροσύνη, πατριωτισμός, φιλοπατρία


"Πατριωτισμός είναι όταν η αγάπη για τους δικούς σου ανθρώπους έρχεται πρώτη. Εθνικισμός είναι όταν το μίσος για τους άλλους έρχεται πρώτο."

- Charles de Gaulle ( 1890-1970 , Γάλλος πρόεδρος)

Πριν θκιό-τρεις αναρτήσεις είχα ασχοληθεί με το θέμαν της ομάδας, της ομαδοποίησης τζιαι του φασισμού, τζιαι η σημερινή ανάρτηση είναι αρκετά σχετική. Ο Ντε Γκωλ με το απόφθεγμαν που επαρέθεσα στην αρχήν έκαμεν μιαν προπάθειαν να διαχωρίσει τες έννοιες της αγάπης για τους "δικούς" (τζιαι την "πατρίδαν") τζιαι του μίσους προς τον "εχθρόν του έθνους", για να υποστηρίξει φαντάζουμαι ότι μπορεί κάποιος να είναι "εθνοκεντρικός" στη θεώρησην του χωρίς απαραίτητα να είναι σωβινιστής, μισαλλόδοξος τζιαι ρατσιστής. Στο μυαλόν του Ντε Γκωλ, όπως τζιαι στα μυαλά των πλείστων σύγχρονων εθνικιστών, η συγκεκριμένη λέξη (εθνικισμός) φαίνεται να έshιει αποκτήσει μιαν αρνητικήν χροιάν, την οποίαν προσπαθούν να αποτάξουν, αρνούμενοι τούτον τον χαρακτηρισμόν, τζιαι προτιμώντας άλλες λέξεις, όπως το "πατριώτης" τζιαι το "φιλόπατρις". (Πάντως, μπορεί κάποιος μη εθνικιστής να είναι κάλλιστα τζιαι πατριώτης, τζιαι φιλόπατρις, αλλά ας μεν μπούμεν σε τούτον για την ώραν).
Φυσικά, με τούτην τους την στάσην δείχνουν ακατανόητην άγνοιαν για κάτι που όσον τζιαι να αρνούνται αποτελεί την κοσμοθεωρίαν τους. Εθνικιστής δεν είναι κάτι "κακόν", εθνικιστής είναι ο άθρωπος που στην προτεραιοποίησην του αυτοπροσδιορισμού του ως ον επιλέγει πρώτον το "έθνος". (Το τι είναι ακριβώς "έθνος" έχω το αναπτύξει σε πολλές αναρτήσεις, γι'αυτόν εν θα το κάμω τζιαι τωρά). Ο εθνικιστής λοιπόν, εν έshιει πρόβλημαν να οριστεί ως άθρωπος, επαγγελματίας, μέλος σωματείου, φύλου τζιαι άλλων "ομαδοποιήσεων". Απλά η πρωταρχική τζιαι τελική του "ένταξη" είναι σε μιαν συγκεκριμένην ομαδοποίησην. Σε ούλλες σχεδόν τες εκφράσεις τζιαι θεωρήσεις της πραγματικότητας ο εθνικιστής βάλλει τον φακόν τούτης της "ομαδοποίησης", του έθνους. Έτσι, υπάρχουν εθνικιστές που δεν είναι απαραίτητα σωβινιστές, μισαλλόδοξοι, ρατσιστές, αλλά απλά αγαπούν τόσον τον εθνικόν τους αυτοπροσδιορισμόν που ούλλα ξεκινούν τζιαι τελειώνουν σε τζιείνον. Φυσικά, δυστυχώς για τους εθνικιστές, μπορεί να μεν είναι ούλλοι ρατσιστές, δηλαδή αθρώποι που διαχωρίζουν άλλους αθρώπους βάσει των φυλετικών/ εθνικών τους χαρακτηριστικών, αλλά σπάνια θα βρεθεί νομίζω ρατσιστής που να μεν είναι τζιαι εθνικιστής. Ίσως που δαμέ να προέρχεται τζιαι τούτη η προσπάθεια του μέσου εθνικιστή να αποφύγει τον όρον, φοάται ότι εννά στιγματιστεί ως "ρατσιστής", το οποίον όντως καταντά "κακόν", ως προεόρτιον της μισαλλοδοξίας τζιαι του σωβινισμού, σίουρα κακών εννοιών.
Έτσι, το να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος ως εθνικιστής, όπως ήδη ανέφερα, δεν είναι κάτι καλόν ή κακόν. Εν μια κοσμοθεωρία, παράγωγον μάλιστα του διαφωτισμού τζιαι των επαναστάσεων στην Αμερικήν τζιαι τη Γαλλίαν, που έφερεν σταδιακά τα σύγχρονα έθνη-κράτη που συναντούμεν σήμερα. Κάποιοι διανοούμενοι είπαν ότι ο εθνικισμός στα πρώτα του βήματα υπήρξεν τζιαι δύναμη "προοδευτική", στο ότι ελειτούργησεν συνεκτικά, ειδικά σε περιοχές του πλανήτη όπου οι αθρώποι είχαν κοινά σημεία αλλά διάσπαρτες διοικητικές δομές τζιαι εξουσίαν. 
Που την άλλην, όταν μελετήσεις στοιχειωδώς αρχαίους τζιαι σύγχρονους φιλοσόφους, όταν αντιληφθείς την απεραντοσύνην του σύμπαντος τζιαι ενστερνιστείς την ασημαντότηταν του αθρώπου ως είδος, το να χτίζεις την κοσμοθεωρίαν σου πάνω σε "φτιαχτά" οικοδομήματα" όπως το "έθνος", τζιαι να ασπάζεσαι τες γραμμούες πάνω σε χάρτινα σχέδια (χάρτες) ως κάτι το πραγματικόν τζιαι μάλιστα απαράβατον φαίνεται σου πλέον τόσον παιδαριώδες τζιαι κλειστόμυαλον που μπορεί τζιαι να απελπιστείς, ειδικά όταν το παρατηρείς σε αθρώπους "μορφωμένους". Οι οποίοι συχνά-πυκνά αναζητούν τζιαι το λεγόμενον "εθνικόν γονίδιον", το οποίον μπορεί μετά που αιώνες να εύρεις σε ανασκαφές, σε κόκκαλα νεκρών, τζιαι να πειστείς για το που "ανήκει" ένας τόπος.

Ευτυχώς εγώ εν απελπίζουμαι πλέον, όπως τζιαι στην περίπτωσην του "αόρατου φιλαράκου", η πορεία του καθενός προς την στοιχειώδην πραγματικότηταν εν καθαρά προσωπική.
Ώσπου να απελπιστώ για κάτι άλλον, stay cool and keep rocking!

2 σχόλια:

  1. Δεν έχω πρόβλημα με τα έθνη ή τους χάρτες. Έχω πρόβλημα με τους ανθρώπους που θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους και περιφρονούν όλους τους άλλους, με βάση το εθνος τους ή τη φυλή τους, τι χρώμα έχει το δέρμα τους η σε ποια θρησκεία έχουν ανατραφεί να πιστεύουν.

    Κάτι τέτοιο όπως "εθνικό γονίδιο" υπάρχει μόνο στα μυαλά ανθρώπων, σαν και αυτόν στο πιο κάτω βίντεο.

    https://www.youtube.com/watch?v=p-XDKiO-i4Q

    Πόσο μάλλον να μιλάς για εθνικό γονίδιο στην Κύπρο, που έχουν περάσει και αναμιχθεί τόσες πολλές φυλές.

    Όσο αφορά τον πατριωτισμό, "πατριώτες" και "αγωνιστές" έχουμε γεμίσει πολλούς και βλέπουμε καθημερινά τα χάλια μας στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Ο πατριώτης και ο ανιδιοτελής κρίνεται με τις πράξεις του εν ζωή, όχι που θα θαφτεί μετά θάνατον και ούτε με τα λόγια τα πατριωτικά στα κανάλια και στο Διαδίκτυο.

    Τέλος, το να είναι κανείς "μορφωμένος" δεν σημαίνει τίποτα. Μόρφωση δεν είναι τίποτε άλλο από την ικανότητα ενός ατόμου να αποστηθίζει τυχαίες ή συγκεκριμένες πληροφορίες, και σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την ικανότητα του να αναλύει, να κρίνει και να σκέφτεται.

    Για παράδειγμα, γνώρισα ελλαδίτη, ο οποίος χρησιμοποιούσε συγκεριμένα αποσπάσματα από την βίβλο ως "αποδείξεις", ότι η γη είναι 6000 ετών και ότι άνθρωπος και δεινόσαυροι συνυπήρχαν, απορρίπτοντας και καταρρίπτοντας (πολλές φορες με ύβρεις) οτιδήποτε το διαφορετικό. Και ο συγκεκριμένος είναι μορφωμένος. Έχει διδακτορικό στη θεολογία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα διαφωνησω στο οτι στην Κυπρο εγιναν αναμιξεις πολλων φυλων.Την Κυπρο κανενας κατακτητης δεν τηα αποικησε παρα μονον εκμεταλευτηκαν την θεση της και φορολογησαν τον λαο της.Λογο του οτι ειμαστε νησι ειμαστε "φυλετικα" πιο καθαροι απο πολλους λαους της ευρωπης οπως αυτο και αν ακουεται.

    Για μενα πατριωτης και φιλοπατρις δεν ειναι αυτος που κρατα σημαιες και φωναζει συνθηματα αλλα αυτος που αγαπα τον τοπο του και το δειχνει με πραξεις, και αν για παραδειγμα ειναι πατριωτης υπουργος του τοπου του ,της πατριδας του, της χρεωμενης και απο δικη του ευθυνη,και καρπωνεται αρκετες χιλιαδες ευρω ως μισθο ε τοτε δεν ζητα και ενοικιο για ενα κτηριο που δινει για τις αναγκες του κρατους (κανονικα απαγορευεται ηθικα να το κανει) το δινει για τον τοπο του και αυτο φιλοπατρια ειναι ,ας τους το θυμισει καποιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή