Γονίδια θρασύτητας τζιαι δειλίας

Όχι, δεν έshιει σχέσην η ανάρτηση με τα του ΔΗΚΑ (Δημόσιον Καπαρέ, copyright: Cyprus Critic), τζιαι το χαρμόσυνον της ενδεχόμενης αποχώρησης του που την κυβέρνηση (καλά ξεκουμπίθκια). Η ανάρτηση αναφέρεται στο τι μας είπεν ο διοικητής του συντάγματος εχτές, που επήα "ενδιάμεσην αξιωματικών". Για όσους δεν σκαμπάζουν που τα στρατά, ενδιάμεσην πάσιν οι έφεδροι αξιωματικοί εν όψει επερχόμενων συγκεντρώσεων ούλλων των εφέδρων (υπαξιωματικών τζιαι απλών στρατιωτών), τάχατες για ενημέρωση, συνεννόηση τζιαι προετοιμασίαν. Κουρουφέξαλα. Εν πάσει περιπτώσει, ενίοτε άμα πάμεν τζιαμέ, κατεβαίνει μας σχεδόν πάντα ο συνταγματάρχης για να μας πει "θκιό λόγια" που λέμεν. Τζιαι να κορτώσει που φακκούμεν προσοχήν ενήλικες αθρώποι.

Ήρτεν που λέτε ο κ. συνταγματάρχης, τζιαι άρκεψεν να μας λαλεί τα συνηθισμένα περί του "γιατί ήρθαμεν σήμερα εδώ", τζιαι "εσείς που είσαστεν αξιωματικοί να δίνετε το παράδειγμαν στους άτακτους στρατιώτες" τζιαι "είναι χαλεποί οι τζιαιροί για την πατρίδαν". Κάποιαν στιγμήν αποφάσισεν να μας πει τζιαι για τον "εχθρόν".

"Οι Τούρκοι ξέρετε (στάνταρ καλαμαρίζουν όσοι πάσιν που συνταγματάρχες τζιαι πάνω, ασχέτως αν εν πελλοκούμπαροι) έχουν δύο χαρακτηριστικά: το θράσος και τη δειλίαν. Το θράσος το εκφράζουν με το να απαιτούν συνέχεια περισσότερα χωρίς ντροπή. Τη δειλία τη βλέπουμε διότι όποτε τους αντιστέκονται, αυτοί το βάζουν στα πόδια". 

Άκουα τον τύπον να λαλεί τούτες τες κοτσάνες, τζιαι εδιερωτούμουν: ποιος εν πιο μαλάκας, τζείνος που τες λαλεί, οξά εγώ που κάθουμαι τζιαι ακούω τον τζιαι εν λαλώ τίποτε; Παράλληλα εσκέφτουμουν ότι για μεγάλο μέρος της ζωής μου, τούτα που μας αράδιαζεν ο τύπος εθεωρούσα τα δεδομένα. Ότι ο "Τούρκος καλός ένας είναι, ο νεκρός". Ή το υπέροχον "νους τουρchισιμος, χωράφιν μαζέριν", για να μεν νομίζουμεν ότι εν μόνον οι γέρημοι οι μόνιμοι στρατιωτικοί που έχουν έτσι κουσούρκα, εν τζιαι ο "σοφός λαός" που ήταν ανέκαθεν ρατσιστής δακάτω. Είχαν τα τόσον καλά φυτέψει στη κκελλέν μου οι συγγενείς τζιαι το σχολείον, ήταν τόσον χειροπιαστά τζιαι αδιαμφισβήτητα, που εσιοκκαρίστικα σφόδρα όταν εδιαψευστήκαν οικτρά στην πορείαν της ζωής μου. Όταν εκατάλαβα δηλαδή ότι η λέξη "Τούρκος" εν απλά άλλη μια περιγραφή για άλλον έναν homo sapiens που είναι επί της ουσίας το ίδιον σκατόν με μέναν.

Που την άλλην, όταν εν έτει 2014, ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός του στρατού, υπεύθυνος για εκατοντάδες αθρώπους, οι παραπάνω που τους οποίους εν νεαροί τζιαι ευκολόπιστοι, εκφράζει τούτες τες απόψεις, του τύπου " ο Τούρκος έτσι είναι, έshιει ας πούμεν τον γονότυπον του "θρασύ" τζιαι του "δειλού"", εν μπορώ παρά να νιώθω τζιαι εγώ υπεύθυνος που τον ανέχουμαι τζιαι εν τον βάλλω στη θέσην του. Τζιαι να του πω ότι μόνον έναν πράμαν ενδεχομένως να εν πιο μεγάλον που το άπειρον του σύμπαντος: η ανθρώπινη ηλιθιότητα.

Ώσπου να απομονώσουμεν τα γονίδια της δειλίας τζιαι του θράσους, stay cool and keep rocking!