Ο θάνατος του Γλαύκου εν με στεναχώρησεν, ο άθρωπος έφυεν στα 95 του, θα έλεγα ότι πολλά καλά επήεν, μακάρι να πάμεν τζιαι μεις τόσον (ή μάλλον, μακάρι να μεν...). Αλλά παράλληλα μιαν συγκίνησην επροκάλεσεν μου την, γιατί ο Γλαύκος, σε αντίθεσην με άλλους μας προέδρους τζιαι ηγέτες, που τον Μακάριον τζιαι τον Κυπριανού ως τον Τάσσον, ήταν άθρωπος γελαστός, προσιτός, απομυθοποιημένος (μόνον ο Βασιλείου του κοντεύκει σε τούτην την εκόναν του "καλού παιδιού", που ελέαν τζιαι στο "Αμάν").. Πολλοί επεριπαίζαν τον για τα ανέκδοτα που ελάλεν αλλά εμέναν εφέρναν τον κοντά μου. Πολλοί της μιας πάντας εκατηγορούσαν τον ως "υποχείριον" συμφερόντων κάποιων "ξένων", λες τζιαι υπάρχει άθρωπος σε τούτον τον κόσμον που δεν λειτουργεί βάσει του προσωπικού συμφέροντος, όπως ο ίδιος το αποκωδικοποιεί τζιαι μεταφράζει. Άλλοι κατηγορούν τον για "παλινδρομήσεις", λες τζιαι ο άθρωπος ο σωστός εν τζείνος που περιχαρακώννεται σε συγκεκριμένες πεποιθήσεις τζιαι κοσμοθεωρίες τζιαι εν τες αλλάσσει ο κόσμος να χαλάσει.
Σίουρα στο μέρος που είμαι τωρά ο Γλαύκος, ως πολιτικόν ον, εν πρεσβεύει τα πιστεύω μου τζιαι το πως θωρώ εγώ τον κόσμον αλλά που την άλλην, μετά τον πόλεμον τζιαι ειδικά το 2004, υπήρξεν μια φωτεινή αναλαμπή του αθρώπου που βλέπει ότι σε τούτην την τρομακτικά σύντομην ζωήν που ζούμεν, ο πλέον σημαντικός παράγοντας εν ο χρόνος τζιαι πως τον αξιοποιείς, τζιαι οϊ το "γράμμαν του νόμου", τζιαι τούτον παρά το ότι ήταν ένας δικηγόρος.
Αν υπήρχεν μεταθάνατον ζωή θα του εύχουμουν να ήταν που μιαν πάνταν τζιαι να χαρεί αν τζιαι όταν τούτος ο τόπος απαλλαγεί που τη δυστυχίαν της εθνικιστικής τζιαι ιδεολογικοταξικής διχόνοιας που τον δέρνει έshιει τόσες δεκαετίες. Δυστυχώς έτσι πράμαν εν υπάρχει, οπότε εν διπλός ο λόγος της (ήπιας) συγκίνησης που νιώθω, διότι άλλος ένας γέρος φεύκει σε μιαν πατρίδαν μοιρασμένην οριζοντίως τζιαι καθέτως.
Που την άλλην, θέλω να πιστεύκω ότι ο Γλαύκος, αν έρκετουν ο χάρος ομπρός του, έθθα έχαννεν το χαμόγελον του. Ίσια ίσια ήταν να σκεφτεί τζιαι κανέναν καλόν ανέκδοτον να του σύρει, καθώς ερέσσαν στην "άλλην πλευράν"...
Ώσπου να ξαναέχουμεν έτσι "καλά παιθκιά" για ηγέτες, stay cool and keep rocking!
αν τζιε ημουν μιτσης οταν επροεδρευε ο Γλαυκος με τα οσα ξερω τωρα τζιε τα οσα θυμουμε, εχω μια πολλα καλη εικονα για τζινον. Τουτο που λες οτι ενιωθαμεν τον προσιτο κτλ αληθευει. Πετυχημενος δεν ξερω αν ηταν τζιε δεν ξερω αν μπορει ποτε καποιος προεδρος της Κυπρου να θεωρηθει πετυχημενος αν δεν λυσει το κυπριακο. Θεωρω οτι εκαμε πολλα καλα, τζιε καποια φαουλ σιουρα αλλα προσωπικα σε σχεση με το τι ακουλουθησε τζιε τι ακολουθει, καταληγω οτι μακαρι να χαμε τζιε αλλους σαν τον Κληριδη. Αιωνια του η μνημη
ΑπάντησηΔιαγραφήμου έκαμε εντύπωση που όλλοι λαλούν ότι ήταν υπεράνω χρημάτων, θεωρώντας ότι οι υπόλοιποι πολιτικοί είναι υπερκάτω χρημάτων :)
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως σοβαρά μπράβο του που εν ήθελε μηχανική υποστήριξη για να ζήσει ακόμα μερικές μέρες ή βδομάδες. έφτασε το τέλος, το δέχτηκε τζαι κανεί.
Ο Κληρίδης ήταν αυτός που πρώτος μίλησε για την ανάγκη ενός συμβιβασμού, προκειμένου να επιτευχθεί γρήγορη λύση του Κυπριακού. «Όσοι λέγουν εις τον λαόν ότι δύναται να επιτευχθή λύσις επί τη βάσει ενιαίου κράτους παραπλανούν τον λαόν και δεν λέγουν εις αυτόν την πραγματικότητα», έλεγε στην ομιλία του, στην γκαλερί Αργώ, στις 7 Νοεμβρίου 1974, όταν για πρώτη φορά επιχειρηματολογούσε δημόσια υπέρ της Oμοσπονδίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, στα δέκα χρόνια προεδρίας του δεν έγινε κατορθωτό ο κόσμος να το εμπεδώσει καθώς τις δύο προηγούμενες δεκαετίες, είχε βομβαρδιστεί με αμέτρητες ρομαντικές, εθνικιστικές και αλυτρωτικές υποσχέσεις από τις προηγούμενες ηγεσίες που ήταν ανέφτικτες να γίνουν πραγματικότητα.
Σήμερα, ο Νίκος Αναστασιάδης καλείται να υλοποιήσει το όραμα που είχε ο Γλαύκος Κληρίδης για μια καλύτερη και επανενωμένη Κύπρο...
Το καλύτερο κείμενο από τα πολλά που γράφτηκαν τον τελευταίο καιρό για το Γλαύκο...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.parathyro.com/%CE%B3%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82/