Εσκότωσα τον Τζιέρρυ σήμερα...

Λαλώ το με κάποιον ίχνος μεταμέλειας, διότι νομίζω εν η πρώτη φορά (εν είμαι σίουρος, που την άλλην άτε να έγινεν αλλό μιαν φοράν). Αλλά ο κύριος τούτος ή κάποιος συγγενής ή συγγένισσα του τέλος πάντων, μαζί με ακόμα έναν συνένοχον, ετολμήσαν να πάσιν να με κλέψουν!!! Να φάσιν το φαίν ΜΟΥ που μέσα που τα συρτάρκα της κουζίνας ΜΟΥ, του σπιθκιού ΜΟΥ! Τζιαι φυσικά που την ώραν που το εκάμαν τούτον το θανάσιμον αμάρτημαν, απόκτησα τζιαι γω το δικαίωμαν "ζωής ή θανάτου" τους. Ήντα κορυφή της τροφικής αλυσίδας είμαστεν σιόρ καλό;

Για τούτον, έτσι όπως ήταν κολλημένοι μεσ'την παγίδαν που τους έστησα, επήρα τους έξω (για να μεν λερώσω τζιόλις) τζιαι έδωκα τους που πάνω με το φτυάριν ώσπου τζιαι εποσπαστήκαν. Θέλω δουλειάν διότι εν τα κατάφερα που την πρώτην αλλά μόνον ο ένας ελάκτισεν νάκκον πριν τα τινάξει.

Μετά που ετέλειωσεν το φονικόν, έσυρα τους μέσα σε μιαν σακκουλλούν τζιαι επέταξα τους στα σκουπίθκια.

Για λλίον μετά εσκέφτηκα ότι ως τα σήμμερα είμαι σχετικά "προστατευμένος" που το θέμαν "θάνατος" τζιαι "σκοτωμός". Ούτε το έχω δει πολλές φορές (μάλλον ποττέ) που κοντά τζιαι ούτε έσιει χρειαστεί να το διαπράξω εγώ (φκάλλω έξω τα έντομα τζιαι άλλα ζωύφια αν τζιαι εν ξέρω αν διαφέρει επί της ουσίας). Όσο να'ναι που μακριά εν άλλον, αν τζιαι πειράζει με ούτως ή άλλως. Που την άλλην, τα κοψιδάκια καθαρίζω τα μια χαρά μεσ'το πιάτον χωρίς να πολλοσκεφτώ τη διαδικασίαν που τα εφέρεν ως τζιαμέ.

Νομίζω μαζί με τον (μονίμως καταχωνιασμένον) φόον του θανάτου, έχω τζιαι έναν άλλον φόον: ότι μπορεί μιαν ημέραν να σταματήσω να είμαι τόσον "προστατευμένος" που το θάνατον.

 

Ώσπου να μεν φοούμαι πιον έτσι πράματα, stay cool and keep rocking!