Να αρκέψουμεν που τον ορισμόν του τίτλου μας. Slut-shaming λαλεί μας ο Κούκλης, είναι "η τάση επίκρισης αθρώπων, ιδιαίτερα των γυναικών τζ̆αι των κοριτσιών, οι οποίοι εν ανταποκρίνουνται στις προσδοκίες περί συμπεριφοράς τζ̆αι εμφάνισης σε σχέσην με θέματα που άπτονται της σεξουαλικότητας". Τζ̆αι για να δώσουμεν παραδείγματα, μια κορού που φορεί πολλά αποκαλυπτικά ρούχα ή μια γυναίκα που επιδεικνύει "σεξουαλικά επιθετικήν συμπεριφοράν" μπορεί να γίνει στόχος τέθκοιου είδους "επίκρισης" (του στυλ, "είσαι πουτάνα"). Στόχος τέθκοιου είδους επίκρισης μπορεί να γίνουν τζ̆αι gay άντρες, των οποίων η συμπεριφορά ή τζ̆αι η εμφάνιση μπορεί να χαρακτηριστούν ως "πρόστυχες". Είναι δε σπάνιον να τύχουν τούτου του είδους επίκρισης ετεροφυλόφιλοι άντρες, δηλαδή εν θα ακούσεις συχνά κάποιον ή κάποιαν να κακοχαρακτηρίσει έναν άντραν επειδή μοστράρει το six-pack ή άλλα μέρη του σώματος του ή επειδή εν "σεξουαλικά επιθετικός".
Έδωσεν μου την αφορμήν για τούτην την ανάρτησην μια σκηνή που την σειράν "Ozark" που παρακολουθώ. Η 15χρονη κόρη του πρωταγωνιστή φορεί έναν πολλά αποκαλυπτικόν σορτσάκιν (προσωπικόν φετίχ, ειδικά αν το σώμαν εν ωραίον, ομολογώ το), με αποτέλεσμαν να τυγχάνει επιδοκιμασιών, με σφυρίγματα, που τους θαμώνες του κέντρου διασκέδασης που έσ̆ει αναλάβει ο παπάς της. Ο οποίος προσεγγίζει την με ξεκάθαρα άβολην διάθεσην, ρωτώντας την "μήπως να ρίξεις κάτι πάνω σου διότι δείχνεις πολλά;". Τζ̆αι η κοράκλα απαντά του ότι "μα που ζεις, το slut-shaming έννεν ανεκτόν στες μέρες μας", στο οποίον ο παπάς μεινίσκει άφωνος. Βέβαια μετά βάλλει στην θέσην τους τους σ̆ώφερους που σφυρίζουν επικαλούμενος την νεαρήν ηλικίαν της κόρης του, κάτι που εν εξίσου ενδιαφέρον (αν ήταν ας πούμεν 18 αντί 15 αίρεται το πρόβλημαν;) αλλά αφήνουμεν το για άλλην ανάρτησην.
Είχα παρεξηγηθεί παλιά για τούτα τα θέματα, επικαλούμενος την, δια προσωπικών τζ̆αι διαχρονικών εμπειριών, αίσθησην μου ότι ο μέσος ετεροφυλόφιλος άντρας αντιμετωπίζει ούλλες τες γυναίκες, εκτός βέβαια της μάνας, αδερφής, κόρης τζ̆αι συζύγου του, ως "στόχους", αν τζ̆αι η λέξη που εχρησιμοποίησα ήταν πιο σκληρή (πουτάνες). Η κύρια διαφορά στην συμπεριφοράν των αντρών οφείλεται στον χαρακτήραν τους, τα βιώματα τους τζ̆αι την καλλιέργειαν τους, παρά στην απουσίαν τούτης της "έξης". Όσοι δε για κάποιον λόγον εν έχουν έτσι "έξην", εν απλά η εξαίρεση που επιβεβαιώννει τον κανόναν.
Για να δώσουμεν ξανά παράδειγμαν: ο ίδιος άντρας που θα θαυμάσει τζ̆αι θα επιθυμήσει με ενδόμυχες ή εξωτερικές αντιδράσεις τον τορνευτόν πισινόν ή άλλα μέρη του σώματος μιας γυναίκας που φορεί τολμηρά ρούχα, εννά σπεύσει να επικρίνει, είτε μέσα του είτε εξωστρεφώς, τις γυναίκες που εμπίπτουν στις κατηγορίες που ανέφερα γιατί επιδεικνύουν τα κάλλη τους με τούτον τον τρόπον. Η "σεξουαλικά επιθετική συμπεριφορά" εμπίπτει στην ίδιαν σφαίραν. Ο ίδιος άντρας που θα αγαλλιαστεί με την προκλητικότηταν μιας γυναίκας απέναντι του, τζ̆αι την έκδηλην πρόσκλησην της για νταραβέριν τζ̆αι σεξ, εννά σπεύσει να καταδικάσει την ίδιαν συμπεριφοράν αν την εκδηλώνουν γυναίκες "του κύκλου του". Μεν αναφέρω πόσον απεχθάνουνται τούτου του είδους άντρες την εκδήλωσην "σεξουαλικά επιθετικής συμπεριφοράς" που gay άντρες...
Ποιον είναι λοιπόν το "σωστόν" ή το "ηθικόν" σε τούτες τες καταστάσεις; Εν προφανές ότι η κοινωνική εξέλιξη τζ̆αι οι έννοιες της ηθικής κάπου εν συμβαδίζουν. Ειδικά η γυναίκα έσ̆ει σχετικά πρόσφατα κεκτημένα στον τομέαν των δικαιωμάτων της, αλλά η ευρύτερη κοινωνική αποδοχή τούτων των κεκτημένων κόφκει πίσω. Τζ̆αι το τραγικόν είναι ότι πολλές φορές εν οι ίδιες οι γυναίκες που συμπορεύκουνται με τους ετεροφυλόφιλους άντρες σε τούτες τες αντιλήψεις, καταδικάζοντας συλλήβδην μέλη του φύλου τους ως "τσούλες" επειδή ντύνουνται κάπως ή συμπεριφέρονται κάπως.
Ποια εν η λύση, κατά την άποψην μου; Αφενός, στο έναν άκρον, κανένας εν δικαιούται να ασκεί βίαν στον συνάνθρωπον του. Τζ̆αι το slut-shaming μπορεί να πάρει βίαιες μορφές, πολλά συχνά. Ο κάθε άθρωπος δικαιούται να εκφράζεται, τζ̆αι να εμφανίζεται, όπως γουστάρει, φτάνει να μεν βλάφτει τους υπόλοιπους. Τζ̆αι δαμαί έρκεται ο συνήγορος του θκιαόλου, ή το "άλλον άκρον". Υπάρχει κάτι που λέγεται "συναισθηματική νοημοσύνη" σε τούτον τον κόσμον. Αν το θέλετε πιο απλά, "προσαρμόστου ή συμβιβάστου στην εκάστοτε κατάστασην". Υπάρχει ο τόπος τζ̆αι ο χρόνος να προβάλεις τα κάλλη σου ή να την πέσεις του ενός ή του άλλου. Σε κάποιες περιπτώσεις πρέπει να προσέξεις τζ̆αι νάκκον. Μεν πάεις ας πούμεν στην εκκλησ̆ιάν με το βυζίν πόξω. Πως να το κάμουμεν, δύσκολα εννά βουρήσει να σε υπερασπιστεί κάποιος άμα αρκέψει τες "χριστοπαναγίες" ο ιερέας.
Ώσπου να συμβαδίσει η ηθική με την κοινωνικήν πρόοδον τζ̆αι να αναπτύξουμεν στοιχειώδην "συναισθηματικήν νοημοσύνην", stay cool and keep rocking!
