Ψυχραιμία...

Εν αρκετά ενδιαφέρον να ετυμολογείς τες λέξεις που χρησιμοποιείς. "Ψυχρ-αιμία", δηλαδή "με κρύον αίμαν", εννοώντας τελικά την κατάστασην του σώματος τζιαι του πνεύματος όπου ελέγχεις εσύ την κατάστασην τζιαι οϊ οι ορμόνες που εκκρίνονται μέσα στο αίμα σου τζιαι - ενίοτε- φκάλλουν σε "εκτός εαυτού" (άλλη μια ενδιαφέρουσα έκφραση).

Έχω ένα θέμαν με την ψυχραιμίαν, ειδικά όταν αφορά το κυπριακόν. Ξέρετε, όσοι ασχολείστε με το ρημάδιν το πρόβλημαν, ότι εττουμπάραν τα (πάλε) οι ηγέτες στας Ελβετίας τζιαι δακάτω έχουμεν το γνωστόν σκηνικόν όπου κάποιοι ελυπηθήκαν, κάποιοι εθυμώσαν τζιαι κάποιοι εχαρήκαν. Τζιαι όταν έshιεις τούτην την απόκλισην συναισθημάτων ανάμεσα σε συμπατριώτες, που κάθε μέρα νταραβερίζουνται με τον έναν ή τον άλλον τρόπον, η επίτευξη "ψυχραιμίας" εν δύσκολη.

Θεωρώ όσους μπορούν να συζητούν "ψύχραιμα", ανεξαρτήτως συνθηκών, συνομιλητή τζια θέματος, πολλά προνομιούχους τζιαι αξιοθαύμαστους. Ειδικά όταν η συζήτηση γίνεται δια ζώσης, όπου εν υπάρχει πολλύς χρόνος αντίδρασης στα διάφορα ερεθίσματα, ούτε ευχέρεια να ανατρέξεις σε πηγές για να ενισχύσεις τη θέση σου. 

Προσωπικά είμαι πολλά "λλίος" στο δια ζώσης. Μόλις με "συγχίσει" κάτι ή κάποιος, γεμώννω αδρεναλίνην που πάνω ως κάτω. Αρκέφκω να τρέμω τζιαι γω τζιαι η φωνή μου, τζιαι η καθαρότητα της σκέψης μου πάει περίπατον. Αν δε ο συνομιλητής μου εν που τζείνα τα "ψυχρόαιμα" πλάσματα που τίποτε εν φαίνεται ικανόν να τα συγχίσει, η "μάχη" εν χαμένη που shέριν. Οπότε, έτσι τζιαι για να είμαι ειλικρνής, για δύσκολα θέματα, όπως το κυπριακόν, προτιμώ τα debate εξ αποστάσεως. Εν καλλίττερα τζιαι για μέναν, τζιαι για το συνομιλητή μου νομίζω.

Τέσπα, εγώ ανήκω σε τζείνους που αρχικά απογοητευτήκαν που το ναυάγιον, τζιαι στη συνέχεια αρκέψαν να νευριάζουν, τόσον που την κλασσικήν ρητορικήν της "ηγεσίας", που έβαλεν μπρος την κασέτταν του "blame game" όσον τζιαι που την έκδηλην ανακούφισην τζιαι χαράν (όπως της πουτάνας που θέλει να χωστεί αλλά εν μπορεί) των πάσης φύσεως αρνητών του υπό συζήτησην πλαισίου. Τζιαι δυστυχώς για μέναν, τούτον εφκήκεν τζιαι σε συζητήσεις, οι οποίες τουλάχιστον ήταν εκ του μακρόθεν, στο facebook.  Σκοπεύω δε να αποφύγω όπως ο θκιάολος το λιβάνιν δια ζώσης συζητήσεις για το κυπριακόν, τουλάχιστον για το επόμενον χρονικόν διάστημαν ώσπου να αρκέψει να φαίνεται τι εσυνέβηκεν στην Ελβετίαν τζιαι ποιες οι συνέπειες του. Πραγματικά, ορισμένα πράματα πρέπει να έshιεις το νουν τζιαι το γνώθι σ'αυτόν για να συνειδητοποιήσεις ότι εν μπορείς να τα αλλάξεις, τζιαι ότι δεν κερδίζεις καν που την προσπάθειαν. Πόσα αφκά να σπάσεις, ο τοίχος εν τοίχος.

Ώσπου να μάθω να κρατώ το αίμα μου κρύον όταν θέλω, stay cool and keep rocking!