Κολλητοί τζιαι κολλητές

Όταν διανύεις την πέμπτην δεκαετίαν της ζωής σου (που τα 40 στα 50 δηλαδή), πολλές φορές πιάννεις τον εαυτό σου να "επαναμβάνεται" σε συζητήσεις, ειδικά στο πλαίσιον νέων γνωριμιών. Μια που τες αγαπημένες μου "επαναλήψεις" σε τούτες τες περιπτώσεις, όταν το φέρει η κουβέντα βέβαια, εν το εξής φιλοσόφημαν:

"Γνωστούς μπορεί να έshιεις πάρα πολλούς, αλλά τούτον που ονομάζουμεν "φίλους", τζιαι ενίοτε πιο συγκεκριμένα "κολλητούς", εν μπορείς να έshιεις πάνω που μιαν χούφταν, ή πολλές φορές έναν τζιαι μοναδικόν."

Ο λόγος κατ'εμέναν εν απλός, όσον τζιαι εμφανής: ο πραγματικός φίλος προκύπτει σε ηλικίες "τρυφερές" τζιαι σχετικά "αθώες", όπου το νεανικό σου μυαλόν εν ακόμα στοιχειωδώς "απονήρευτον" τζιαι είσαι ανοικτός σε πολλά παραπάνω πράματα παρά σε μεγαλλίττερες ηλικίες. Με λλία λόγια, πραγματικούς κολλητούς μπορεί να εύρεις μέχρι τα 20, άτε τζιαι λλίον πάρατζιει, στες τελευταίες "μεγάλες εμπειρίες" της ζωής του μέσου σύγχρονου αθρώπου, όπως οι σπουδές τζιαι οι πρώτες δουλειές.

Μετά, προσωπικά έχω το παρατηρημένον, κλείεις σαν άθρωπος σε τούτον το ενδεχόμενον νέων "κολλητών". Οι νέες γνωριμίες μας που τα 30 ειδικά τζιαι μετά δύσκολα μπορούν να πλησιάσουν σε βάθος τζιαι ποιότηταν τες σχέσεις που αναπτύσσουμεν στην παιδικήν τζιαι εφηβικήν ηλικία. Άμα τύχει να εύρεις άθρωπον τόσο δικό σου σε μεγαλλίττερες ηλικίες, απλά εν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόναν. Λόγω χάρην, μπορεί να βρεθείς σε μιαν έντονην εμπειρίαν τζιαι να την συνδέσεις με κάποιον που εν παρών μαζί σου. Αν υπάρχει τζιαι η στοιχειώδης χημεία, μπορεί να εύρεις τζιαι "όψιμους κολλητούς". Θεωρώ το όμως σπάνιον τζιαι δύσκολον να συμβεί.

Φυσικά η ίδια η έννοια του "κολλητού" ενδεχομένως να αλλάσσει που άθρωπον σε άθρωπον, ως προς τες εκφάνσεις τούτης της σχέσης. Ας πούμεν ορισμένοι με τον/ τους κολλητούς τους μπορεί κάθε μέρα να εν "μαζίν", είτε δια ζώσης είτε εξ αποστάσεως (π.χ. τηλεφωνικά ή διαδικτυακά) αλλιώς κάτι λείπει, κάτι εν πάει καλά. Άλλοι να κάμνουν εβδομάδες ή μήνες να βρεθούν αλλά να "ξυπνά" η μαγεία όποτε βρεθούν, σαν να μεν επέρασεν μέρα. Άλλοι να διοργανώνουν ολόκληρα ταξίθκια τζιαι εξορμήσεις παρέαν τζιαι άλλοι να αρκούνται στο να πιουν καμμιάν μπύραν ή να πάν σε καμμιάν συναυλίαν παρέαν. Διαφορές επίσης υπάρχουν τζιαι αναλόγως "φύλου". Αλλιώς εν η σχέση κολλητών αντρών ας πούμεν παρά γυναικών, αν τζιαι θεωρώ πιο σημαντικόν το χαρακτήραν ως παράγονταν επίδρασης παρά το φύλον για το συγκεκριμένο θέμαν. 

Εγώ θεωρώ τον εαυτό μου τυχερόν όταν στην ερώτηση μου "ποιοι εν οι κολλητοί σου" έχω εύκολην τζιαι άμεσην απάντηση. Έχω τέσσερις συγκεκριμένα, τρεις που την μαθητικήν περίοδον τζιαι έναν που τον στρατόν (με τον τελευταίον έshιει χρόνια να βρεθούμεν για να καταλάβετε...but he qualifies). Υπάρχει τζιαι μια περίπτωση γυναίκας που θεωρώ "αντίστοιχης συνομοταξίας" που άποψης εκτίμησης τζιαι θετικών συναισθημάτων, αλλά δαμέ επεισέρχεται έναν άλλον σκέλος της φιλοσόφησης μου επί του θέματος: είναι κατ'εμέναν αδύνατον να υπάρχουν κολλητοί του άλλου φύλου, όταν μιλούμεν για straight άτομα. Η σχέση του κολλητού εμπεριέχει τόσην πολλήν επένδυσην του εαυτού σου, που αν ο κολλητός σου εν του άλλου φύλου, τζιαι είσαστεν τζιαι οι θκιό straight, αργά ή γλήορα θα υπάρξει ερωτική έλξη, είτε που τον έναν είτε που τον άλλον. Τζιαι άμα μπει ο έρωτας τζιαι το σεξ στη μέσην, η σχέση έννεν πλέον "κολλητών", ούτε μπορεί να επανέλθει μετά που χωρισμόν. Εξ'ου τζιαι δεν θα επέτρεπα ποττέ στον εαυτό μου, ειδικά αφού είμαι τζιαι παντρεμένος, να αποπειραθώ σχέσην "κολλητού" με μια γυναίκα. Που τούτην την άποψην, η μόνη μου "κολλητή" εν η Αγάπη μου, μιας ειδικής ας πούμεν κατηγορίας, διαφορετικής που τους άντρες φίλους μου.

Έκαμα ήδη αναφοράν των "χώρων" αλίευσης "κολλητών", όπως το σχολείον τζιαι ο στρατός (για όσους τον υποστούν). Άλλοι τέθκοιοι χώροι εν η γειτονιά, τα χόμπυ, οι σπουδές τζιαι η δουλειά, ενώ μπορεί επίσης να κάμεις κολλητούς υπό συνθήκες έντονων εμπειριών, θετικών ή αρνητικών, αν υπάρχει φυσικά τζιαι "συμβατότητα".

Κλείοντας, αναφέρω ότι αφορμήν για τούτην την ανάρτησην εδώσαν μου θκιό-τρεις περιπτώσεις γνωστών που επαρουσιάσαν συμπεριφορές "θέλω να γίνω κολλητός". Περνώ μια χαρά με τούτους τους αθρώπους, εκτιμώ τους τζιαι απολαμβάνω την δικήν τους εκτίμησην, αλλά ότι τζιαι να γίνει, εν μπορούν πλέον να γίνουν κολλητοί μου. Nothing personal που λεν τζιαι στα αγγλικά χωριά. Έκλεισεν τζείνη η πόρτα, αρκετά χρόνια πριν. Τούτον εν σημαίνει ότι εν θα περνούμεν καλά μαζίν, ή ότι θα τους μεταχειριστώ με αρνητικόν ή ψυχρόν τρόπον, κάθε άλλον. Απλά εγώ ως άθρωπος είμαι υπερβολικά "αλλοτριωμένος" που τη ζωήν για να τους δω μέσα που τα μάθκια της "αθωότητας" τζιαι να τους βάλω στα "ενδότερα". Μπορεί να εν τζιαι χασούρα για λλόου μου, αλλά με το συμπάθκιον, πάντα άρεσκεν μου να αποφεύκω το κουμάριν, στα ριάλια ή σε άλλα "αγαθά".

Ώσπου να πάμεν για πυρούες με τους κολλητούς, stay cool and keep rocking!