80's child

Προχτές επήαμεν με την Αγάπην τζιαι τα κουμπαράκια σε 80's - 90's πάρτυ στη Finnbars. Εδιοργάνωσεν το ο σταθμός που προτιμώ όταν οδηγώ, ο Kiss FM δηλαδή, ο οποίος εν ο μόνος που αφενός παίζει πολλήν, ξένην μουσικήν, τζιαι αφετέρου κρατά μιαν επαφήν με την αγαπημένην μου δεκαετίαν, τα 80's. 

Ουσιαστικά ήταν η δεκαετία του σχολείου, που ολοκληρώθηκεν νωρίς στην δεκαετίαν του 1990. Για να καταλάβετε, επρολάβαμεν το πενθήμερον μόλις μιαν χρονιάν (1991-1992), τζιαι ήταν ο κύριος λόγος που εκαταφέραμαν να κάμνουμεν πρόβες με το συγκρότημαν. Ωραίες εποχές, "αθώες"...

Εποχές που υπήρχεν μόνον το ΡΙΚ, τζιαι τζιείνον άρκεφκεν το απόγευμαν το πρόγραμμαν του. Εποχές που εν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα τζιαι ίντερνετ. Εποχές των ντίσκο όπως η Amanda's τζιαι ο "Σκορπιός", όπου εστοιβαζούμαστεν όπως τα κουτοτσάρτελλα τζιαι έκοφκες τον καπνόν των τσιγάρων με το μαshέριν. Εποχές του κασεττοφώνου με την διπλήν κασέτταν, τζιαι την φοβερήν "καινοτομίαν" του auto-reverse, που μας απάλλαξεν που την κατάραν του  "rewind". Εποχές της λάκας στα μαλλιά, ανεξαρτήτως φύλου, της βάτας στους ώμους, των ψηλόμεσων jeans τζιαι του περμανάντ. Εποχές που ενόμιζα ότι επεράσαν ανεπιστρεπτί.

Θωρώ όμως με έκπληξην να επιστρέφουν στοιχεία τζιείνης της εποχής, τόσον στα ντύσιμον όσον, ακόμα πιο ενδιαφέρον, τζιαι στη μουσικήν. Πέρσι ειδικά εφκήκαν τραούθκια που αν τα άκουες στα 80's έθθα σου εφαίνουνταν εκτός τόπου τζιαι χρόνου. Μια άλλη μόδα που επανήλθεν δριμύτερη τζιαι γουστάρω την πολλά εν τα κόκτειλς. Για κάποιον λόγον το κοινόν σε Κύπρον τζιαι Ελλάδαν επαραίτησεν για κοντά 20 χρόνια τούτον το ωραίον σπόρ της "μιξολογίας" τζιαι τα νόστιμα ποτάκια εξαφανιστήκαν που τα μενού των μπαρ. Not anymore. Προχτές εδοκιμάσαμεν τζιαι έναν καινούριον, αρκετά καλόν, με την αφορμήν του event. Με την Αγάπην ανακαλύψαμεν τζιαι έναν ωραίον στέκκιν που εξειδικεύεται στο σπορ, τζιαι μάλιστα εν γεμάτον συνήθως. Good times!

Φυσικά υπάρχει μια αυταπάτη σε τούτον (στην "επιστροφήν"). Η νιότη τζιαι η αθωότητα της εν επιστρέφει. Επιβεβαίωσα το τζιαι προχτές στα πρόσωπα που είδα στο πάρτυ του Kiss. Νοσταλγικοί μεσήλικες με τες σκεμπούες μας τζιαι τα γκρίζα μαλλιά (όσοι τα έχουμεν ακόμα), να κουνιούμαστεν στο "Give me hope Johanna" τζιαι στο "By the rivers of Babylon". Θα ήταν καταθλιπτικόν αν δεν ήταν τόσον χαριτωμενον. Οι κοπέλες ευτυχώς κραθκιούνται καλλίττερα, τολμώ να πω ορισμένες εβελτιωθήκαν με το χρόνο.

Που την άλλην εν λυπούμαι που κάποια στοιχεία της εποχής τζιείνης επεράσαν, όπως ο ψυχρός πόλεμος ας πούμεν. Δυστυχώς η πτώση του Βερολίνου τζιαι του "υπαρκτού" εν έφερεν παγκόσμιαν ειρήνην αλλά έδωσεν το έναυσμαν για διάφορες άλλες συγκρούσεις περιφερειακού τύπου. Παρ'όλα αυτά, ο κόσμος βρίσκω ότι επροόδευσεν σε πολλά πράμματα.  Βρίσκω πλείστα που τα στοιχεία του σήμερα πολλά όμορφα τζιαι νιώθω μια χαρά με το πως εξελίχτηκεν η ζωή μου, οπότε εν μου λείπει κάτι που την δεκαετίαν του '80, πέραν ίσως τζιείνης της εφηβικής αθωότητας που έτσι τζι'αλλιώς εν κάτι πολλά εύθραυστον για να επιζήσει της δοκιμασίας του χρόνου.

Ώσπου να εύρω την χαμένην αθωότηταν. stay cool and keep rocking!

Εθνικισμός, εθνικοφροσύνη, πατριωτισμός, φιλοπατρία

"Πατριωτισμός είναι όταν η αγάπη για τους δικούς σου ανθρώπους έρχεται πρώτη. Εθνικισμός είναι όταν το μίσος για τους άλλους έρχεται πρώτο."

- Charles de Gaulle ( 1890-1970 , Γάλλος πρόεδρος)

Πριν θκιό-τρεις αναρτήσεις είχα ασχοληθεί με το θέμαν της ομάδας, της ομαδοποίησης τζιαι του φασισμού, τζιαι η σημερινή ανάρτηση είναι αρκετά σχετική. Ο Ντε Γκωλ με το απόφθεγμαν που επαρέθεσα στην αρχήν έκαμεν μιαν προπάθειαν να διαχωρίσει τες έννοιες της αγάπης για τους "δικούς" (τζιαι την "πατρίδαν") τζιαι του μίσους προς τον "εχθρόν του έθνους", για να υποστηρίξει φαντάζουμαι ότι μπορεί κάποιος να είναι "εθνοκεντρικός" στη θεώρησην του χωρίς απαραίτητα να είναι σωβινιστής, μισαλλόδοξος τζιαι ρατσιστής. Στο μυαλόν του Ντε Γκωλ, όπως τζιαι στα μυαλά των πλείστων σύγχρονων εθνικιστών, η συγκεκριμένη λέξη (εθνικισμός) φαίνεται να έshιει αποκτήσει μιαν αρνητικήν χροιάν, την οποίαν προσπαθούν να αποτάξουν, αρνούμενοι τούτον τον χαρακτηρισμόν, τζιαι προτιμώντας άλλες λέξεις, όπως το "πατριώτης" τζιαι το "φιλόπατρις". (Πάντως, μπορεί κάποιος μη εθνικιστής να είναι κάλλιστα τζιαι πατριώτης, τζιαι φιλόπατρις, αλλά ας μεν μπούμεν σε τούτον για την ώραν).

Φυσικά, με τούτην τους την στάσην δείχνουν ακατανόητην άγνοιαν για κάτι που όσον τζιαι να αρνούνται αποτελεί την κοσμοθεωρίαν τους. Εθνικιστής δεν είναι κάτι "κακόν", εθνικιστής είναι ο άθρωπος που στην προτεραιοποίησην του αυτοπροσδιορισμού του ως ον επιλέγει πρώτον το "έθνος". (Το τι είναι ακριβώς "έθνος" έχω το αναπτύξει σε πολλές αναρτήσεις, γι'αυτόν εν θα το κάμω τζιαι τωρά). Ο εθνικιστής λοιπόν, εν έshιει πρόβλημαν να οριστεί ως άθρωπος, επαγγελματίας, μέλος σωματείου, φύλου τζιαι άλλων "ομαδοποιήσεων". Απλά η πρωταρχική τζιαι τελική του "ένταξη" είναι σε μιαν συγκεκριμένην ομαδοποίησην. Σε ούλλες σχεδόν τες εκφράσεις τζιαι θεωρήσεις της πραγματικότητας ο εθνικιστής βάλλει τον φακόν τούτης της "ομαδοποίησης", του έθνους. Έτσι, υπάρχουν εθνικιστές που δεν είναι απαραίτητα σωβινιστές, μισαλλόδοξοι, ρατσιστές, αλλά απλά αγαπούν τόσον τον εθνικόν τους αυτοπροσδιορισμόν που ούλλα ξεκινούν τζιαι τελειώνουν σε τζιείνον. Φυσικά, δυστυχώς για τους εθνικιστές, μπορεί να μεν είναι ούλλοι ρατσιστές, δηλαδή αθρώποι που διαχωρίζουν άλλους αθρώπους βάσει των φυλετικών/ εθνικών τους χαρακτηριστικών, αλλά σπάνια θα βρεθεί νομίζω ρατσιστής που να μεν είναι τζιαι εθνικιστής. Ίσως που δαμέ να προέρχεται τζιαι τούτη η προσπάθεια του μέσου εθνικιστή να αποφύγει τον όρον, φοάται ότι εννά στιγματιστεί ως "ρατσιστής", το οποίον όντως καταντά "κακόν", ως προεόρτιον της μισαλλοδοξίας τζιαι του σωβινισμού, σίουρα κακών εννοιών.

Έτσι, το να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος ως εθνικιστής, όπως ήδη ανέφερα, δεν είναι κάτι καλόν ή κακόν. Εν μια κοσμοθεωρία, παράγωγον μάλιστα του διαφωτισμού τζιαι των επαναστάσεων στην Αμερικήν τζιαι τη Γαλλίαν, που έφερεν σταδιακά τα σύγχρονα έθνη-κράτη που συναντούμεν σήμερα. Κάποιοι διανοούμενοι είπαν ότι ο εθνικισμός στα πρώτα του βήματα υπήρξεν τζιαι δύναμη "προοδευτική", στο ότι ελειτούργησεν συνεκτικά, ειδικά σε περιοχές του πλανήτη όπου οι αθρώποι είχαν κοινά σημεία αλλά διάσπαρτες διοικητικές δομές τζιαι εξουσίαν. 

Που την άλλην, όταν μελετήσεις στοιχειωδώς αρχαίους τζιαι σύγχρονους φιλοσόφους, όταν αντιληφθείς την απεραντοσύνην του σύμπαντος τζιαι ενστερνιστείς την ασημαντότηταν του αθρώπου ως είδος, το να χτίζεις την κοσμοθεωρίαν σου πάνω σε "φτιαχτά" οικοδομήματα" όπως το "έθνος", τζιαι να ασπάζεσαι τες γραμμούες πάνω σε χάρτινα σχέδια (χάρτες) ως κάτι το πραγματικόν τζιαι μάλιστα απαράβατον φαίνεται σου πλέον τόσον παιδαριώδες τζιαι κλειστόμυαλον που μπορεί τζιαι να απελπιστείς, ειδικά όταν το παρατηρείς σε αθρώπους "μορφωμένους". Οι οποίοι συχνά-πυκνά αναζητούν τζιαι το λεγόμενον "εθνικόν γονίδιον", το οποίον μπορεί μετά που αιώνες να εύρεις σε ανασκαφές, σε κόκκαλα νεκρών, τζιαι να πειστείς για το που "ανήκει" ένας τόπος.

Ευτυχώς εγώ εν απελπίζουμαι πλέον, όπως τζιαι στην περίπτωσην του "αόρατου φιλαράκου", η πορεία του καθενός προς την στοιχειώδην πραγματικότηταν εν καθαρά προσωπική.

Ώσπου να απελπιστώ για κάτι άλλον, stay cool and keep rocking!

Απωθημένα των γονιών

Το Σάββατον που έρκεται, τα κοπέλια θα παίξουν κιθάραν τζιαι θα τραγουδήσουν μπροστά σε κοινόν (βασικά τους γονείς τζιαι τους δασκάλους τους) τζιαι η Αγάπη ήβρεν μια φωτογραφίαν που ήταν 15 μηνών τζιαι είχαν έρτει να ακούσουν τον παπάν τους να παίζει κιθάραν τζιαι να τραγουδά, στον ίδιον χώρον, με το ίδιον ωδείον. Ήνταλως περνά ο τζιαρός, όντως. Ώσπου να το καταλάβουμεν, εννά παν στρατόν τζιαι μετά εννά φύουν για άλλες πολιτείες. Για την ώραν εν με στεναχωρεί πολλά τούτη η προοπτική, μάλλον θετικά θωρώ το "ξιπαίθκιασμαν", αλλά φαντάζουμαι όταν έρτει η ώρα, μιαν κατήφειαν εννά την περάσω.

Όσοι εκάμετε κοπελλούθκια ξέρετε ότι εν υπάρχει κάποιον εγχειρίδιον επιτυχίας, όσα συγγράμματα ή άλλα "εποπτικά μέσα" τζιαι να ισχυρίζουνται ότι μπορούν να παίξουν τούτον το ρόλον. Βασικά μετά που εννά το αποφασίσεις, διάς μέσα τζιαι εύχεσαι να αντεπεξέλθεις, χωρίς τίποτε να προδικάζει ότι εννά πετύχεις. Υπάρχουν πάραυτα, κάποιες "βέλτιστες πρακτικές", που μπορεί να προσπαθήσεις να εφαρμόσεις. Μια που τούτες είναι να προσέξεις να μεν φορτώσεις στα κοπελλούθκια σου τα παιδικά σου απωθημένα.

Τα δικά μου, ας πούμεν, εν το ότι εν έμαθα ποττέ μου κάποιον μουσικόν όργανον ώσπου ήμουν στα "μαθητικά χρόνια", ενώ άρκησα να αρχίσω προπονήσεις στίβου, με αποτέλεσμαν η εν λόγω "διαδρομή" να εν βραχύβια, παρά το ενδεχόμενον "δυναμικόν" που εφάνηκεν ότι είχα. 

Παράλληλα, ενστερνίζουμαι το στερεότυπον των αρχαίων, ότι ο άθρωπος εν καλά, μαζίν με την απόκτησην γνώσης να δουλεύκει τζιαι το σώμαν του κάπως, τζιαι να σπουδάζει τζιαι κάποιον είδος "τέχνης" (μουσική, ζωγραφική, θέατρον κλπ.). Εκτός που την "διάνοιξην νέων οριζόντων", τούτες οι δραστηριότητες εν αφορμή για δημιουργίαν παρεών τζιαι φίλων, εκτός του σχολείου τζιαι της γειτονιάς.

Έτσι που νωρίς επιδίωξα να αρκέψουν τα κοπέλια κάτι "αθλητικόν" τζιαι παράλληλα έψαξα το θέμαν της εκμάθησης κάποιου μουσικού οργάνου. Επειδή είχα ήδη θκιό ηλεκτρικές κιθάρες, αλλά τζιαι ως ροκκάς γουστάρω το εν λόγω όργανον, εκούντησα τους προς τα τζιει. Στα αθλητικά εκάμαν κολύμπιν τζιαι όταν εδηλώσαν ότι το εβαρεθήκαν αλλάξαμεν σε ποδήλατον. Του χρόνου θα δικαιούνται να δοκιμάσουν τζιαι στίβον (ταχύτητες, αντοχή, ρίψεις, άλματα κλπ.) τζιαι ήδη κουρτίζω τους πάνω σε τούτον. Απόφυγα τα "ομαδικά αθλήματα", διότι εφοήθηκα τον φανατισμόν που τα μαστίζει, αλλά δυστυχώς εδιαπίστωσα ότι τζιαι η (οργανωμένη σε ομάδες) ποδηλασία υποφέρει που τούτον το κακόν.

Τζιαι κάπου δαμέ έρκεται ο προβληματισμός: άραγες σου μάχουμαι, έστω υποσυνείδητα, να φκάλω τα απωθημένα της παιδικής μου ηλικίας πάνω τους; Μήπως θα έπρεπεν να τους δώσω παραπάνω περιθώριον να έρτουν οι ίδιοι με προτάσεις για το τι γουστάρουν; Μήπως η "πατρική φιγούρα", ως οκτάχρονους, καταπιέζει τους υπερβολικά με τα "θέλω" της;

Αθθυμούμαι τον δάσκαλον της μουσικής τους, που ήταν τζιαι δικός μου, να μου λαλεί ότι εν υπάρχει ούτε δαμέ συνταγή. Ουσιαστικά σαν γονιός εν τίθεται θέμαν να τους αφήσεις επιλογήν στο τι θα δοκιμάσουν. Βάλλεις τους στη διαδικασίαν, τζιαι διάς τους επιλογήν να σταματήσουν άμα φανεί ότι είτε εν γουστάρουν, είτε εν τραβούν, είτε τζιαι τα θκιό. Έτσι, εσύ έshιεις την κκελλέν σου ήσυχην ότι έκαμες την εισήγησην/ δοκιμήν, τζιαι τα κοπελλούθκια έχουν τες ευκαιρίες να δοκιμαστούν σε διαδικασίες που, καλώς ή κακώς, εν τους προσφέρει η βασική εκπαίδευση στο σχολείο. Παράλληλα, εφόσον φτάσουν σε ηλικίες που μπορούν οι ίδιοι να ψαχτούν τζιαι να έρτουν με προτάσεις προς εσέναν, τούτη η πρότερη τριβή τους με τον αθλητισμόν τζιαι τες τέχνες θα τους βάλει εντός της "φιλοσοφίας", να κτίζουν τες ικανότητες τους με χόμπυ τζιαι εξωσχολικές δραστηριότητες.

Όπως τζιαι να'shιει, ο "παπάκης" εν έναν πρότυπον για 8χρονους γιούες, οπότε όταν διαπιστώσω ότι τους επηρεάζω κάπως (π.χ. έκαμα τους "ψώνια" με τα κλασσικά αυτοκίνητα) εν το φέρω πολλά βαρέως. Που την άλλην, προσπαθώ να "απομυθοποιήσω" τον εαυτόν μου λλίον, δείχνοντας τους τα λάθη μου τζιαι ζητώντας συγγνώμην όταν τα κάμνω, αν τζιαι είμαι σίουρος εννά αθθυμούμαι με νοσταλγίαν τούτην την περίοδον όταν εννά είναι έφηβοι τζιαι θα με βάλλουν μέσα στη μέση τζιαι θα μου διούν που πάνω.

Ώσπου να αρκέψουν να μου διούν που πάνω, stay cool and keep rocking!