Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Η διχασμένη "γλωσσική" προσωπικότητα του Κυπραίου

Αθθυμούμαι όταν επρωτοπήα στη Θεσσαλονίκην πριν 20 χρόνια, που εκάμναμεν με τους άλλους κυπραίους χάζιν τες αντιδράσεις των καλαμαράδων συμφοιτητών μας όποτε μας ακούαν να μιλούμεν μεταξύ μας. Ουσιαστικά για λλόου τους ήταν λες τζιαι ήταν άλλη γλώσσα, ειδικά στες αρχές. Είναι λες τζιαι ήταν εχτές μιαν πολλά γλυτζιά κοτζιακαρού στο λεωφορείον για το πανεπιστήμιον, η οποία αφού εμελέτησεν με συνοφρυωμένον ύφος για κάμποσα λεπτά εμέναν τζιαι τον παραλιμνίτην συμφοιτητήν μου καθώς εμιλούσαμεν τα "κυπριακά" μας , εσηκώστηκεν να κατεβεί πετάσοντας μας έναν "μιλάτε ελληνικά μωρέ"! 
Εν έναν θέμαν που με απασχολεί αρκετά, το θέμαν της διαλέκτου μας τζιαι το πως την αντικρίζουμεν σε σχέσην με την "κοινή νέαν ελληνικήν" που διδάσκουμεν στα σχολεία τζιαι που χρησιμοποιούμεν ως "γλώσσα των μέσων" τζιαι ως "κώδικαν ευγενείας".
Το εν λόγω θέμαν απασχολεί τζιαι τρεις συνομιλητές στην εν λόγω ανταλλαγήν απόψεων:

Κρατώ τα εξής πολλά ενδιαφέροντα, τα οποία παρατηρώ τζιαι γω:

"Ζούμε στην Κύπρο και μιλάμε κυπριακά, γράφουμε ελληνικά και στα σχολεία τα παιδιά διδάσκονται… τι;
Όταν μιλάμε μεταξύ μας, μιλάμε κυπριακά. Όταν όμως θέλουμε να δείξουμε πόσο μορφωμένοι και ευγενείς είμαστε, τότε μιλάμε... τι;
Η ελληνική γλώσσα και η κυπριακή διάλεκτος συνυπάρχουν, όχι αρμονικά, σε μια χώρα που ακόμη δεν έχει αποφασίσει ούτε τι θέλει, ούτε τι είναι."

Τζιαι:

"«Ναι, αλλά πως αυτά τα σπουδαία κυπριακά θα τα μάθουμε και θα μάθουμε και σωστά και θα μάθουμε να τα χρησιμοποιούμε, αν δεν διδάσκονται στο σχολείο; Εύλογο το ερώτημα."

Πρέπει δαμέ να επαναλάβω πόσον γελοίαν θεωρώ την προσπάθειαν του μέσου κυπραίου να "καλαμαρίσει", ειδικά όταν τούτον γίνεται με συνομιλητές άλλους κυπραίους στην τηλεόραση τζιαι σε άλλα δημόσια φόρα. Πρέπει πραγματικά να ζήσει κάποιος στην "άσυλα" Ελλάδαν για να το αντιληφθεί τούτον. Δεν κοντεύκουμεν καν την έκφρασην, την καθαρότηταν τζιαι την ταχύτηταν λόγου του μέσου ελλαδίτη, γιατί απλά δεν είναι η καθομιλουμένη μας. Τζιαι εν ειρωνικόν γιατί ο μέσος ελλαδίτης γοητεύκεται τζιαι ζητά να ακούει κυπριακά, τζιαι ας δυσκολεύκεται αρχικά να τα ακολουθήσει. Όταν τα ακούσουν αρκετά μαθαίνουν τα πάντως, ακριβώς γιατί πρόκειται πάλε για ελληνικά.
Πόσον επίσης αφύσικον μου ακούεται να θκιαβάζεται έναν κείμενον στην κοινήν ελληνικήν όταν το ακροατήριον αποτελείται που κυπραίους, σε αντίθεσην με την ζεσταshιάν τζιαι την οικειότηταν που μου δημιουργεί η κυπριακή διάλεκτος στον ίδιον ακριβώς ρόλον. Εν λες τζιαι θέλεις να "σκοτώσεις" το κείμενον σου τούτη η συμπεριφορά. 

Υπάρχουν θκιό κυρίως επιχειρήματα εναντίον της πλήρους υιοθέτησης της κυπριακής διαλέκτου σε ούλλα τα σχετικά επίπεδα (προφορικός δημόσιος λόγος, γραπτός λόγος, εκπαίδευση).

Το πρώτον είναι η "δυσκολία" να εκφραστεί γραπτώς. Θωρείτε τζιαι γω που γράφω στα κυπριακά, όταν θέλω να κάμω αντιληπτούς κάποιους ήχους που στην γραπτήν κοινήν ελληνικήν εν ανύπαρκτοι χρησιμοποιώ λατινικούς χαρακτήρες όπως ας πούμεν για το "sh-ίζω" (αντί του ελλιπώς αποδίδοντος "σιή-ζω"), ενώ μια άλλη επιλογή αντί του "τσ" είναι το "ch" κ.ο.κ. Άρα η "δυσκολία" αίρεται αν θέλουμεν με το να εισάξουμεν στο γραπτό λόγο σύμβολα/ γράμματα για τους ήχους της διαλέκτου που εν μπορεί να εκφράσει η κοινή ελληνική. Problem solved που λαλούν τζιαι στα αγγλοσαξωνικά χωρκά. Θέληση να υπάρχει.

Το δεύτερον είναι ότι η υιοθέτηση της κυπριακής διαλέκτου μπορεί να μας "αποστασιοποιήσει" τροποντινά που τον "εθνικόν κορμόν", όπου ανεξαιρέτως περιοχής, η "κοινή νέαν ελληνική" είναι ομοιόμορφα εφαρμοσμένη τόσον προφορικά όσον τζιαι γραπτά. Δαμέ πάλε η απάντηση εν απλή: ΔΕΝ είμαστεν μέρος του "εθνικού κορμού", είμαστεν αν δεν κάμνω λάθος ανεξάρτητον κράτος. Όπου το κυρίαρχον μέσον έκφρασης στην καθημερινότηταν ΔΕΝ είναι η κοινή ελληνική (όπως πανταχόθεν στο ελληνικόν κράτος, όπου καταστρέφει καθημερινά τες κατά τόπου τοπολαλιές που τη νεολαίαν) αλλά η κυπριακή διάλεκτος. Εν σαφές ότι αν επιμένουμεν να διαχωρίζουμεν την απλήν καθημερινήν επαφήν που τον γραπτόν λόγον δημιουργούμεν διάφορα προβλήματα, παντελώς αχρείαστα κατ' εμέναν. Τζιαι εφόσον η κυπριακή διάλεκτος εν εξόχως ελληνικότερη της κοινής ελληνικής (το "θωρώ" ας πούμεν εν αρχαία ελληνικά τζιαι οι εν Ελλάδι αδερφοί συνήθως εν το ξέρουν καν), εν υφίσταται η συνήθης κουφέττα των διαφόρων ελληκεντρικών τύπων δακάτω που shίζουν το μαγιώ τους ότι ο "κυπροκεντρισμός" είναι "ανθελληνικός".

Ιδού η Ρόδος λοιπόν, αν θέλουμεν να άρουμεν το πρόβλημαν υπάρχουν επιλογές. Εκτός τζιαι αν γουστάρουμεν τούτην "διχασμένην προσωπικότηταν" ως πολίτες ενός κράτους που όπως αναφέρεται στην αρχήν της ανάρτησης, "δεν έχει αποφασίσει ούτε τι θέλει, ούτε τι είναι."

Ώσπου να αποφασίσετε τι θέλετε τζιαι τι είσαστεν (εγώ εν έχω έτσι προβλήματα, είμαι Κυπραίος, period), stay cool and keep rocking!

10 σχόλια:

  1. Πολλά καλό κείμενο. Θεωρώ ότι σε πολλά πράγματα στην Κύπρο υπάρχει μια σχιζοφρένεια που δεν μπορεί να εξηγηθεί λογικά.
    Αλλωστε αν μπορούσε να εξηγηθεί λογικά δεν θα ήταν σχιζοφρένεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απλώς να αναφέρω [ως μια πρώτη παρέμβαση] και για χάριν ενημέρωσης ότι η επίσημη γλώσσα των Σκοπιανών Μακεδόνων [δηλ. τα σκοπιανά] αποτελούν διάλεκτο της βουλγαρικής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως λαλούν τζιαι ο γλωσσολόγος στο βίντεο Άνεφ υπάρχουν 3 δρόνοι:
      - Να επιώξουμεν η κοινή ελληνική να επιβληθεί της διαλέκτου πανταχόθεν (όπως έγινεν ειδικά στα μεγάλα αστικά κεντρα της Ελλάδας)
      - Να μεταφέρουμεν τη διάκετον ως κυρίαρχον μέσον έκφρασης, αρχίζοντας που την εισαγωγήν της στην εκπαίδευση
      - Να διατηρήσουμεν την κοινήν ελληνικήν ως "εκπαιδευτική γλώσσα" αλλά να βάλουμεν δίπλα της την διδασκαλίαν τζιαι την ομιλίαν της κυπριακής.

      Εν ξέρω το τρίτον σε τι διαφέρει που το τι κάμνουμεν τωρά, αλλά εγώ αν με ρωτούσεν κάποιος θα επρόκρινα τη 2ην επιλογήν. Όχι για τη δημιουργίαν "κυπριακής γλώσσας" αλλά για την εξισορρόπησην της 'ελλειψης εκτίμησης που έχουμεν για το κράτος μας, η οποία θεωρώ ότι υποσκάπτει την ίδιαν την ύπαρξην του.
      Εν φυσικόν οι Σκοπιανοί Μακεδόνες να θέλουν να "αποσπάσουν" τη γλωσσικήν τους ταυτότηταν (που θεωρείται εξόχως "εθνικός προσδιορισμός") που τες "μητέρες-πατρίδες" όπως η Βουλγαρία. Εν ο μόνος τρόπος να "στερκώσει" η "εθνική τους συνείδηση". Αλλά στην Κύπρον έννεν τούτος ο σκοπός. Σκοπός είναι η χρήσης της κυπριακής διαλέκτου ως συνεκτικής για τες ομάδες του πληθυσμού του συγκεκριμένου κράτους. Μακριά που τους αλυτρωτισμούς των μητέρω πατρίδων. Τουλάχιστον έτσι το θωρώ εγώ...

      Διαγραφή
  3. Το αγαπημένο μου θέμα. Στην τάξη συντυχάννω την κυπριακήν!
    Δε το τζαι τούτον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλλο μιαν ττόκκαν καλό μετά τζιείνην για το μαραθώνιον.
      Φαίνεται ωραίον το ντοκυμαντέρ, εννά κάτσω να το δω μόλις ευκαιρίσω.

      Διαγραφή
  4. Χαίρετε, αγαπητέ γούφη πως μπορώ να επικοινωνήσω μαζί σου; (σχετικά με τους συμπιεσμένους κύβους γης). Άσχετο με το θέμα άλλα δεν βρίσκω στοιχεία επικοινωνίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια χαρά φίλε. Στείλε μου μήνυμα στο youfis@hotmail.com ή πάρε με τηλ. στο 99374349.

      Διαγραφή
  5. Η κυπριακή διάλεκτος, η κρητική διάλεκτος, η ποντιακή διάλεκτος και άλλες πιο σπάνιες που κοντεύουν να εκλείψουν, όπως π.χ. η καππαδοκική, είναι όλες επίσημες διαλέκτοι της κοινής ελληνικής γλώσσας. Οπότε εάν μιλάς τη διάλεκτο και νιώθεις την ζεστασιά της, όπως λες, τότε είσαι Έλληνας 100%. Παρεμπιπτόντως, η ζεστασιά στην οποία αναφέρεσαι είναι υποκειμενική, γιατί ας πούμε σε εμένα είναι απλά βάρβαροι ήχοι που προκαλούν αναγούλα.

    Αυτό είναι το πρόβλημά σας. Ότι δεν μπορείτε να ξεφύγετε από την ελληνικότητά σας, που από μικρά μωρά σας έπεισε το ΑΚΕΛ ότι είναι μίασμα.

    Επίσης το να μιλάς σωστά Ελληνικά δεν σημαίνει και ότι καλαμαρίζεις. Είχα καθηγητές αριστερούς που μιλούσα άπταιστα νέα ελληνικά, τονίζοντας τα σύμφωνα και δεν ακούγονταν γελοίοι. Άλλο το να χρησιμοποιείς την αθηναϊκή αργκό, που ούτε καν στην Θεσσαλονίκη δεν την χρησιμοποιούν και άλλο το να θεωρείς ότι καλαμαρίζεις επειδή χρησιμοποιείς σωστά το συντακτικό.

    Κατά τη γνώμη μου, όλο το πρόβλημα συνοψίζεται στο ότι ο μέσος Κυπραίος είναι χωρκάτης και αμόρφωτος και αδυνατεί να μάθει Ελληνικά, τα οποία ομολογουμένως δεν είναι και η πιο εύκολη γλώσσα του κόσμου κι ας είναι η μητρική του. Τον διευκολύνει έτσι να δηλώνει Κυπραίος και να ξεμπερδεύει.

    Αυτά τα ολίγα, όχι επειδή θεωρώ ότι θα συνεννοηθούμε ποτέ, απλά επειδή άργησε το ντελίβερι και δεν έχω τι να κάμω.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Hey Anti-Christos. Imagine (all the people..) that I am speaking to you in English. Or in French. Or in Suahili. Does that, by itself, define my nationality? I think not. Έτσι το ότι μιλώ μιαν κάποια διάλεκτον μιας κάποιας γλώσσας, που μόνον του δεν λέει τίποτε απολύτως για το τι "είμαι". Τζιείνον, στο τέλος της ημέρας επιλέγω το μόνον εγώ, κανένας άλλος. Εκτός τζιαι αν είμαι κάποιου είδους άβουλον πιόνιν. Οπότε μεν με φοβερίζεις για το πόθθεν "εν μπορώ να ξεφύγω". Εγώ εξέφυγα προ πολλού που τούτου του είδους τα στερεότυπα.
      Η εθνικότητα είναι μια φτιαχτή ιδιότητα. ΔΕΝ υπάρχει πουθενά στην πραγματικότηταν, ας πούμεν ως γονίδιον ή ως κανόνας απαράβατος. Γι'αυτόν τζιαι είναι μόλις κάποιων δεκάδων shιηλιάων χρόνων (μάλιστα οι "σύγχρονες" εθνικότητες, στες οποίες ανήκει τζιαι η Ελληνική, αφού το ελληνικόν έθνος-κράτος που την αναβίωσεν ιδρύθηκεν μόλις το 1829, είναι μόλις κάποιων εκατοντάδων χρόνων) ενώ η ζωή στη γην εν εκατοντάδων εκατομμυρίων τζιαι τα ανθρωποειδή κάποιων εκατομμυρίων.
      Απλά η ανάρτηση προσπαθεί να τονίσει την στρεβλήν κατάστασην στην κύπρον, όπου το κράτος που εδημιουργήθηκεν, αντί να στήσει μιαν διήν του ταυτότηταν, μάshΙεται που την ίδρυσην του να μας χώσει την κονήν νεοελληνικήν που εχ΄ψθηκεν στην "μητροπολιτικήν" Ελλάδαν, εξαφανίζοντας σιγά σιγά τες "επίσημες διαλέκτους" που την νεολαίαν τζιαι ισοπεδώνοντας τες περιοχές της χάρην "ομοιογένειας".
      Ψάξε Pls το όνομαν Ταπακούδης στο google, η σχέση του με το ΑΚΕΛ είναι όση εσέναν με τον διεθνισμόν. Stay cool.

      Διαγραφή