Ο Νίκος στα χνάρκα του Δημήτρη

Εν αλήθκεια ρε παιδί μου ότι άμα σε κατηγορούν για κάτι μπαίνεις αυτομάτως σε διάθεσην τζιαι στάσην άμυνας. Εν φυσικόν, εν χημεία του οργανισμού. Θέλει πολλήν δύναμην να χειριστείς νηφάλια μιαν κατηγορίαν, να αντιδράσεις σωστά τζιαι να απαντήσεις με τρόπον που να ικανοποιεί τζιαι σέναν τζιαι τον κατήγορο σου. Εν συναφέρνω αν όντως εν βάσιμη ή οϊ η κατηγορία, διότι όσον τζιαι αν θεωρώ ότι ο μέσος άθρωπος έσιει έμφυτην ηθικήν τζιαι πονεί τον να τον πιάσουν στα πράσα, πάντα θα κυριαρχεί το καθαρά εγωιστικόν ένστικτον της αυτοσυντήρησης.

Ο πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης εκατηγορήθηκεν εσχάτως ότι άτομα του στενού οικογενειακού του κύκλου, επωφελούμενα "προνομιακής πληροφόρησης", εφυγαδεύσαν προ της ανακοίνωσης του κουρέματος καταθέσεων σημαντικά ποσά εκτός Κύπρου. Η αντίδραση του στα όσα τον εκατηγορήσαν, καθώς τζιαι οι αντίστοιχες αντιδράσεις τζιαι ενέργειες του συναγερμού τζιαι των περι ου ο λόγος συγγενών του εμέναν προσωπικά ΔΕΝ με ικανοποιήσαν.

Ήδη σε προηγούμενην μου ανάρτησην εκατηγόρησα τον πρόεδρον ότι είπεν ψέματα στον κόσμον, αφενός ότι το κούρεμαν δεν ήταν στο τραπέζιν των διαπραγματεύσεων (ενώ ήταν) τζιαι ότι δεν θα το εδεχόταν (το εδέχτηκεν). Δεν τον εκατηγόρησα για το ότι το εδέχτηκεν διότι δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αφενός αν είσιεν άλλην επιλογήν (μάλλον όχι) ούτε τες συνέπειες του να το απέριππτεν ο ίδιος πριν το φέρει καν στη βουλή. Έτσι τζιαι τωρά ενώ η απομάκρυνση των καταθέσεων των συγγενών του δεν είναι κατακριτέα που μόνη της (νομικώς), είναι ηθικά κατάπτυστη. 

Ανέμενα που έναν άθρωπον που εψήφισα να φκει να μιλήσει στον κόσμον με σεμνότηταν, να προσπαθήσει να διαχωρίσει τη θέσην του που την απόφασην του συγγενή του τζιαι να την ψέξει ως ανήθικην (διότι εβάφτισεν σιηλιάες καταθέτες ως αδαή θύματα τζιαι τζιείνος εν ο ξύπνιος) τζιαι να θέσει στο τραπέζιν για τον κόσμον το θέμαν παραίτησης του για λόγους ηθικής τάξης. Δαμέ στες πραγματικά προηγμένες χώρες παραιτούνται πολιτικά πρόσωπα για απείρως πιο ασήμαντες αφορμές π.χ. δείτε τούτην την περίπτωσην. Τζιαι να υποστηρίξει γιατί δεν πρέπει να παραιτηθεί με συγκεκριμένα επιχειρήματα σε σχέσην με το δημόσιον τζιαι οϊ το προσωπικό του συμφέρον. Μετά που τούτον να θέσει στον κόσμον το σχετικόν ερώτημαν τζιαι να σεβαστεί την ετυμηγορίαν. Αλλά είπαμεν, "προηγμένες χώρες"...

Τι σχέσην έσιει τούτον με τον Δημήτρη Χριστόφια εννά μου πείτε; Να εξηγήσω.

Το 2011, επί της προεδρίας του, εσυνέβηκεν η έκρηξη στο Μαρί. Ο ίδιος εδιόρισεν μονομελήν επιτροπήν να αποδώσει ευθύνες. Στο σχετικόν του διάγγελμαν, παρά την εμφανήν ταραχήν του, δεν εδέησεν να πει έναν έστω επιφυλακτικόν συγγνώμην στον λαόν του για το ότι επί προεδρίας του έγινεν ότι έγινεν. Όταν δε το πόρισμαν, καλώς ή κακώς, απόδωσεν του βαριές ευθύνες για το τι εσυνέβην, επέλεξεν την επίθεσην κατά του διορισμένου ερευνητή τζιαι την καλλιέργειαν συνομοσιολογικών θεωριών περί της προσπάθειας κάποιων να τον φάσιν. 

Όπως τζιαι τον Αναστασιάδην, δεν κατηγορώ τον Χριστόφιαν για τα λάθη, τες ελλείψεις τζιαι την ενδεχόμενην ανικανότηταν τους, εν στοιχεία που χαρακτηρίζουν ακόμα τζιαι τους πιο μεγάλους αθρώπους της ιστορίας. Κατηγορώ τους γιατί εν ήβραν τη δύναμην να πουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπον "συγγνώμην" στο λαόν τους, να τον πλησιάσουν τζιαι να του μιλήσουν ανοικτά, χωρίς ψέματα τζιαι υπεκφυγές, τζιαι να αφεθούν με εμπιστοσύνην στην άμεσην κρίσην του, χωρίς να ταμπουρώνουνται πίσω που το αξίωμαν που ο λαός τους έδωσεν.

Ώσπου να πουν ( μισόν, οϊ σωστόν) συγγνώμην οι προέδροι μας, stay cool and keep rocking!