Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Ναι ρε κοπέλια, είμαστεν καλλίττεροι που τους "μουλλάες"!


Έσιει λλίες ημέρες που ακούμεν για τες αντιδράσεις των απανταχού μουσουλμάνων για μιαν ταινίαν  που προσβάλλει λαλούν τον Μωάμεθ. Εις στη Λιβύην μάλιστα εματζιελέψαν τζιαι τον πρέσβην της Αμερικής. Τζιαι κάμνω χάζιν να ακούω τους δικούς μας δακάτω, ΜΜΕ τζιαι κοσμάκην να υπονοεί εμμέσως πλην σαφώς  το κλασσικόν "μα εν μουλλάες, εν μουσουλμάνοι, εν ισλαμιστές, εν φανατικοί κλπ. κλπ.), τάχα μου πως εμείς δακάτω είμαστεν "καλοί αθρώποι" τζιαι "εν θα εκάμναμεν ποττέ έτσι πράματα", "είμαστεν χριστιανοί ορθόδοξοι " κλπ.
Εχτές που λαλείτε φέρνουν μου τα κοπέλια μου (πάσιν αισίως προδημοτικήν φέτι) που το (δημόσιον) νηπιαγωγείον τους το πιο κάτω φυλλαδιούϊν για να χαρώ την πρόοδο τους:
 
 
Πείτε μου εσείς τωρά: γίνεσαι "μουλλάς" άμα το θωρείς τούτον ή εν γίνεσαι; Ρε κοπέλια, έλεος εν πέντε χρονών μωρά που να πάρει! Δηλαδή πόσον λλιόττερον σκοταδιστικόν τζιαι θεοκρατικόν εν τούτον το πράμαν που το λυντσάρισμαν κάποιου λόγω της προβολής μιας ταινίας; Τζιαι είσαστεν τζιαι εκπαιδευτικοί κατά τα άλλα. Εκαταφέρετε να αποτελεί είδησην για τες εφημερίδες ότι μαθητές του λυκείου εδιανοηθήκαν να αρνηθούν να χάννουν την ώραν τους με τα "θρησκευτικά". Κινδυνεύοντας να τεθούν στο περιθώριον ως "άθεοι".
Φυσικά εν τζιαι φταίτε εσείς. Εν εγώ που φταίω, που για να μεν σαντανώσω τα γέρημα τα μωρά εννά την κοτσάρω την εικονούλλαν πασ' το ψυγείον, δίπλα που τζιείνην με το "τέρας" της πεντηκοστής τζιαι τα άλλα χαϊμαλιά που μας πέμπετε τακτικά.
 
'Ωσπου να σταματήσει η θεοκρατία στην Κύπρο, stay cool and keep rocking!
 

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Εσκότωσα τον Τζιέρρυ σήμερα...


Λαλώ το με κάποιον ίχνος μεταμέλειας, διότι νομίζω εν η πρώτη φορά (εν είμαι σίουρος, που την άλλην άτε να έγινεν αλλό μιαν φοράν). Αλλά ο κύριος τούτος ή κάποιος συγγενής ή συγγένισσα του τέλος πάντων, μαζί με ακόμα έναν συνένοχον, ετολμήσαν να πάσιν να με κλέψουν!!! Να φάσιν το φαίν ΜΟΥ που μέσα που τα συρτάρκα της κουζίνας ΜΟΥ, του σπιθκιού ΜΟΥ! Τζιαι φυσικά που την ώραν που το εκάμαν τούτον το θανάσιμον αμάρτημαν, απόκτησα τζιαι γω το δικαίωμαν "ζωής ή θανάτου" τους. Ήντα κορυφή της τροφικής αλυσίδας είμαστεν σιόρ καλό;
Για τούτον, έτσι όπως ήταν κολλημένοι μεσ'την παγίδαν που τους έστησα, επήρα τους έξω (για να μεν λερώσω τζιόλις) τζιαι έδωκα τους που πάνω με το φτυάριν ώσπου τζιαι εποσπαστήκαν. Θέλω δουλειάν διότι εν τα κατάφερα που την πρώτην αλλά μόνον ο ένας ελάκτισεν νάκκον πριν τα τινάξει.
Μετά που ετέλειωσεν το φονικόν, έσυρα τους μέσα σε μιαν σακκουλλούν τζιαι επέταξα τους στα σκουπίθκια.
Για λλίον μετά εσκέφτηκα ότι ως τα σήμμερα είμαι σχετικά "προστατευμένος" που το θέμαν "θάνατος" τζιαι "σκοτωμός". Ούτε το έχω δει πολλές φορές (μάλλον ποττέ) που κοντά τζιαι ούτε έσιει χρειαστεί να το διαπράξω εγώ (φκάλλω έξω τα έντομα τζιαι άλλα ζωύφια αν τζιαι εν ξέρω αν διαφέρει επί της ουσίας). Όσο να'ναι που μακριά εν άλλον, αν τζιαι πειράζει με ούτως ή άλλως. Που την άλλην, τα κοψιδάκια καθαρίζω τα μια χαρά μεσ'το πιάτον χωρίς να πολλοσκεφτώ τη διαδικασίαν που τα εφέρεν ως τζιαμέ.
Νομίζω μαζί με τον (μονίμως καταχωνιασμένον) φόον του θανάτου, έχω τζιαι έναν άλλον φόον: ότι μπορεί μιαν ημέραν να σταματήσω να είμαι τόσον "προστατευμένος" που το θάνατον.
 
Ώσπου να μεν φοούμαι πιον έτσι πράματα, stay cool and keep rocking!