Λοιπόν μ' αυτό το σύστημα....

"Εν συστημική η κρίση". Του συστήματος δηλαδή. Τζιαι νάμπου είναι τούτον το "σύστημαν" σιόρ; Έναν ένει (οξά έσιει τζιαι εναλλακτικά); Ποιος το έκαμεν; Γιατί εν σε "κρίσην"; Ουφ!

Προσέξετε τι λαλεί τζιαι ο Κραουνάκης (τζιαι τραγουδεί η Πρωτοψάλτη):

"Όσοι χτυπάνε μάγκα κάρτα
στις εφτά
ξέρουν καλά τι πάει να πει
ορθά κοφτά
πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή
ένα δυάρι με κουζίνα το πολύ

Ένα δυάρι με κουζίνα
άιντε άντε το πολύ
τόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή

Όσοι κρατάνε μάγκα βάρδια
ως το πρωί
μπορεί και να 'ναι
σαν το θάνατο σκληροί
γιατ' η καρδιά
καιρούς παλεύει
όσο αντέχει το σκαρί
ενώ το σύστημα εκπαιδεύει
φαβορί

Γιατί το σύστημα έχει κι άλλα
συστήματα φριχτά
σε κλείνει μεσ' στη γυάλα
σε κόβει σε λεφτά
σε παίρνει σε σηκώνει
σε αποσυντονί- σε καταβαραθρώνει
σε στίβει
σε λιώνει
σου δένει το σκοινί.

Λοιπόν μ' αυτό το σύστημα
Σύστημα
το 'χουνε βάλει σύστημα
να πάμε πριν την ώρα
μας παιδιά
στα κυπαρίσσια."

Ακούστε το άσμαν δαμέ.

Λαλεί τζι'άλλα, αλλά να μεν το παρακάμουμεν. Φαντάζουμαι ο Κραουνάκης εννοεί τον καπιταλισμόν. Ας κάμω μιαν προσπάθειαν να διατυπώσω πρώτα τι ένει, τι υπήρχεν πριν τζιαι τι επροτάθηκεν μετά ως εναλλακτικές επιλογές, κάποιες που τες οποίες εφαρμοστήκαν τζιόλις, για να επιζήσουν εν μέρει ως σήμερα, ωσάν "οχυρά" μέσα στην παγκόσμιαν "καπιταλο-κρατούμενην" υφήλιον. Κύρια πηγή η Βικιπαίδεια (μακάρι ναν' καλά οι δημιουργοί της).

"Ο καπιταλισμός είναι ένα οικονομικό σύστημα όπου η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και διακίνησης των προϊόντων, όπως και οι επενδύσεις σε οικονομικά αγαθά, παραγωγή, κατανομή, το εμπόριο και υπηρεσίες, κατέχονται από ιδιώτες, με κυρίαρχο κίνητρο/στόχο το κέρδος, που παράγεται από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης (χειρωνακτικής ή πνευματικής). Σύμφωνα με την οικονομική επιστήμη, θεωρείται το δικαιότερο οικονομικό σύστημα και αντίστοιχο της δημοκρατίας για τα πολιτικά συστήματα^.. Με τον μηχανισμό των τιμών του Άνταμ Σμιθ η αγορά βρίσκει ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης εφόσον υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις. Οι προϋποθέσεις είναι να μην υπάρχει δύναμη αγοράς (επιχείρηση ή και καταναλωτής που να επηρεάζει την αγορά), οι καταναλωτές να είναι καλά ενημερωμένοι και να πράττουν ορθολογικά και σύμφωνα με το συμφέρον τους, να υπάρχει ελευθερία εισόδου και εξόδου επιχειρήσεων και των επαγγελμάτων (όχι μονοπώλια, κλειστά επαγγέλματα, περιοριστικοί νόμοι). Ο καπιταλισμός μέσα στην άνω των 300 χρόνων ιστορίας του έχει σημαδέψει την ανθρώπινη ιστορία με μεγάλες τεχνολογικές προόδους πρωτοφανέρωτες στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά και με φρικώδεις πολέμους, με εξάντληση του πλανήτη από την εκμετάλλευση της φύσης για την παραγωγή κέρδους, με μεγάλη εκμετάλλευση του ανθρώπου ως παραγωγική δύναμη. Η φύση αυτή του καπιταλισμού οδήγησε την εργατική τάξη σε επαναστάσεις εναντίον του συστήματος αυτού, ήδη από το 1848, με κορυφαία απόπειρα υπέρβασής του προς τον σοσιαλισμό, την επανάσταση του 1917 στη Ρωσία. Η ταξική φύση του καπιταλισμού και η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης ως το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του, οδήγησε τους εργαζόμενους στη διαδικασία συγκρότησης κινήματος ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα με στόχο την αλλαγή/βελτίωση των όρων ζωής τους. Το κίνημα αυτό διεκδίκησε και πέτυχε μείωση των εργάσιμων ωρών σε οχτώ αντί για 13 ημερησίως, μείωση των ημερών εργασίας σε 5 τη βδομάδα, κράτος πρόνοιας, κλπ. Πολλά δε τμήματα του εργατικού κινήματος δεν αρκέστηκαν σε αυτές τις βελτιώσεις, αλλά οραματίστηκαν και πάλεψαν ή παλεύουν και σήμερα για την υπέρβαση του καπιταλισμού, στην κατεύθυνση δημιουργίας μιας κοινωνίας χωρίς την ύπαρξη κοινωνικών τάξεων και κράτους. Τέτοια κομμάτια του εργατικού κινήματος είναι το κομμουνιστικό κίνημα, το αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα κλπ."

Θκιαβάστε δαμέ τζιαι δαμέ για παραπάνω.

Νάμπου υπήρχεν πριν; Μάλλον τούτον το πράμαν (Φεουδαλισμός), το οποίον παραπέμπω (τζιαι σόρρυ) να θκιαβάσετε που την πηγήν να τελειώννουμεν. Βασικά ενάντια σε τούτον επαναστατήσαν οι μετέπειτα επικυρίαρχοι αστοί, διαμορφώνοντας τον καπιταλισμόν. Εν πάω πιο πίσω γιατί εννά νυχτωθούμεν,αν τζιαι θα ήθελα σφόδρα να το ψάξω τι ίσχυεν αντιστοίχως στα προτου Μεσαίωνα χρόνια τζιαι φυσικά προ Χριστού.

Ποια εναλλακτικά συστήματα επροταθήκαν; Μάλλον τα εξής:

" Κομμουνισμός ως πολιτική έννοια συνήθως σχετίζεται με μια μορφή κοινωνίας επικεντρωμένης σε ένα οικονομικό σύστημα το οποίο θα λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και αποκεντρωμένα, χωρίς αγορά, κράτος ή διακριτές κοινωνικές τάξεις^. Σε κάθε περίπτωση στον κομμουνισμό τα μέσα παραγωγής (π.χ. γαίες, εργοστάσια, μεγάλες επιχειρήσεις) αποτελούν κοινωνική / κοινοτική ιδιοκτησία και όχι ατομική, ενώ υφίστανται συλλογική διαχείριση από τους εργαζόμενους με στόχο την κάλυψη των υλικών αναγκών όλων των πολιτών κατά το ρητό «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του.  Σύμφωνα με τη μαρξιστική θεωρία ο κομμουνισμός αποτελεί την ανώτατη, τελική εξελικτική βαθμίδα της κοινωνίας, στην οποία πλέον δεν λαμβάνεται υπόψιν η έννοια κράτος και δεν νοείται ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής ή διακριτές κοινωνικές τάξεις. Στον κομμουνισμό η ιδιοκτησία είναι συλλογική και όλοι οι άνθρωποι έχουν ισότιμο κοινωνικό status και δικαιώματα. Η εργασία είναι αντιληπτή όχι ως καταπιεστική ανάγκη αλλά ως μία ευκαιρία δημιουργικής εκδίπλωσης των ικανοτήτων του ατόμου και δεν διαχωρίζεται από τον ελεύθερο χρόνο. Το φαινόμενο της φτώχειας έχει εξαλειφθεί καθώς οι πόροι και τα παραγόμενα αγαθά κατανέμονται ως απαιτείται, ενώ η οικονομική παραγωγικότητα είναι μεγιστοποιημένη αφού στην αταξική και ακρατική κομμουνιστική κοινωνία δεν εμφανίζονται οι εσωτερικές αντιφάσεις του καπιταλισμού (όπως τις περιέγραψε στο θεωρητικό του έργο ο Μαρξ). Έτσι ο μαρξισμός αποτελεί και οικονομολογική σχολή (συγκαταλέγεται συνήθως στα λεγόμενα ετερόδοξα οικονομικά), η οποία επίσης στοχεύει στην αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης στο όνομα της κοινωνικής ευημερίας, όπως και τα κλασικά φιλελεύθερα οικονομικά. Η θεωρητική κριτική που έχει ασκηθεί στον κομμουνισμό μπορεί να διαιρεθεί σε τρεις κατηγορίες: κριτική στην ίδια τη σύλληψη της κομμουνιστικής κοινωνίας ως ανεπιθύμητης ή ουτοπικής (βλ. αντικομμουνισμός), κριτική στη μεταβατική «δικτατορία του προλεταριάτου» όπως αυτή εφαρμόστηκε στη Σοβιετική Ένωση και στο ανατολικό μπλοκ (εδώ συμπεριλαμβάνεται η κριτική στον λενινιστικό κεντρικό σχεδιασμό ως οικονομικό σύστημα αυτής της «μεταβατικής» περιόδου), ή κριτική στο ανατολικό μπλοκ μόνο μετά από κάποιο χρονικό σημείο (π.χ. μετά τον θάνατο του Λένιν). Τέτοια κριτική μπορεί να γίνεται και από λενινιστές."

Θκιαβάστε παραπάνω για τον κομμουνισμόν δαμέ.

"O αναρχισμός (αγγλικά: anarchism, ισπανικά: anarquismο) είναι ένα ιδεολογικό πολιτικό και κοινωνικό κίνημα. Ετυμολογικά προέρχεται από την ελληνική λέξη αρχή(=εξουσία) και το στερητικό α. Στην κυριολεξία αναρχία σημαίνει «χωρίς εξουσία» και το κοινό χαρακτηριστικό όλων των αναρχικών κινημάτων είναι το αίτημά τους για κατάργηση του κράτους, το οποίο βλέπουν ως βασικό καταπιεστικό παράγοντα περιορισμού της ελευθερίας του ατόμου ή / και της κοινωνίας. Ο όρος αναρχισμός αρχικά είχε αρνητική έννοια, διότι αναρχία στην καθομιλουμένη συνήθως σήμαινε χάος κοινωνικό, πολιτικό και όχι μόνο. Δήλωνε δηλαδή την αταξία ή υπήρχαν φορές που ταυτιζόταν με αντικαθεστωτικές βομβιστικές ενέργειες οι οποίες χαρακτηρίζονταν τρομοκρατικές. Η απαραίτητη σύνδεση με τη βία και το χάος ωστόσο είναι προπαγανδιστική, καθώς ορισμένοι θεωρητικοί αναρχικοί θεωρούν τη βία όχι μόνο ακατάλληλο μέσο επιβολής, αλλά επίσης την εξισώσουν με την αστική ηθική, εγκρίνοντάς την μόνο ως μέσο αυτοάμυνας.
Η λέξη αναρχία, όπως τη χρησιμοποιούν οι περισσότεροι αναρχικοί, δηλώνει μια αρμονική αντιεξουσιαστική και αταξική κοινωνία, που στηρίζεται στις δυνατότητες της εθελοντικής συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας των ανθρώπων με βάση τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό και την προσωπική συμμετοχή.  Στη θέση των σημερινών ιεραρχικών, εξουσιαστικών πολιτικών δομών και οικονομικών θεσμών, οι αναρχικοί προτείνουν κοινωνικές σχέσεις θεμελιωμένες στην «εκούσια» ομαδική συγκρότηση αυτόνομων ατόμων, την αλληλεγγύη και την αυτοδιαχείριση. Ενώ συχνά ο αναρχισμός ορίζεται από αυτό στο οποίο εναντιώνεται, εντούτοις οι αναρχικοί ανά τις εποχές προσέφεραν σύμφωνα με το όραμα για αυτό που πιστεύουν ότι είναι η αληθινά ελεύθερη κοινωνία.
Η πρώτη αναφορά της λέξεως αναρχία υπάρχει στο έργο Αντιγόνη (467 π.Χ.) του Σοφοκλή. Εκεί η Αντιγόνη ανοιχτά αρνείται να αποδεχτεί το διάταγμα των κρατούντων να αφήσει άθαφτο το πτώμα του αδερφού της Πολυνείκη, ως τιμωρία για τη συμμετοχή του στην επίθεση κατά των Θηβών, λέγοντας:

Ακόμα και αν κανείς άλλος δεν επιθυμούσε να συμμετάσχει στην ταφή, εγώ μόνη μου θα τον έθαβα και θα έπαιρνα το ρίσκο που θα σημαίνει η ταφή του αδερφού μου. Ούτε ντρέπομαι να δράσω ενάντια αψηφώντας τη βούληση των κρατούντων (έχουσα άπιστων την αναρχίαν πόλει).

 Κατά κανόνα, η σχέση μεταξύ μαρξισμού και αναρχισμού είναι εχθρική, τουλάχιστον μετά τη διάσπαση της Πρώτης Διεθνούς. Η κύρια διαφωνία τους συνίσταται στο ζήτημα του κράτους. Ο αναρχισμός πρεσβεύει την άμεση κατάργησή του. Στο ερώτημα με τι θα αντικατασταθεί, τα ρεύματα που τον απαρτίζουν δεν δίδουν ενιαία απάντηση. Ο μαρξισμός πρεσβεύει ότι, για να καταργηθεί το κράτος, πρέπει προηγουμένως να εξαλειφθούν οι κοινωνικές τάξεις - διαδικασία μακρόχρονη. Θα συντριβεί επαναστατικά η αστική κρατική μηχανή, θα δημιουργηθεί το κράτος της δικτατορίας του προλεταριάτου, θα οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός και, μέσα από οξύτατη ταξική πάλη ενάντια στα κατάλοιπα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας και στις συνθήκες που αναγεννούν το ταξικό σύστημα, θα διαμορφωθούν οι όροι για τον πλήρη κομμουνισμό. Οι αναρχικοί απαντούν ότι αν δεν καταργηθεί εξαρχής το κράτος, τούτο δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ."

Παραπάνω για τον Αναρχισμόν δαμέ.

Πιθανώς να έσιει τζι'άλλα να θκιαβάσει κανένας (π.χ. φιλελευθερισμός, σοσιαλισμός κλπ.) αλλά κοπέλια μου, όρεξην να έσιετε να θκιαβάζετε. Διότι κατά την ταπεινήν μου άποψην, ΕΝ ΦΚΑΙΝΝΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕΣΑ. Βασικά που τα τρία εγώ θα επιθυμούσα σφόδρα το τρίτον, διότι είναι ακόμα πιο "ευγενές" που το δεύτερον στην προτίμησην μου (κομμουνισμός/ αταξική κοινωνία/ όσον μπορώ, όσα χρειάζουμαι κλπ.) Αλλά δυστυχώς ανήκω (ως τωρά) σε τζείνους που τα θεωρούν "ουτοπικά". Συμφωνεί μαζί μου (ή εγώ μαζίν του) τζιαι ο Φρόϊντ, μέσα που το έργον του Civilization and Its Discontents, αναφοράν για το οποίον μπορείτε να εύρετε δαμέ. Βασικά, για το μπακαλίστικον μυαλόν μου, επειδή ο homo sapiens έννεν καθόλου sapiens, εν αδύνατον να λειτουργήσει αλτρουϊστικά. Πάντα λειτουργεί καθαρά εγωιστικά, με προεξάρχων το μισητόν του ένστικτον της επιθετικότητας,το οποίον σύμφωνα με τον Φρόϊντ, ακολουθεί τον ότι τζιαι να κάμει. Θεωρώ έτσι την στάσην των κομμουνιστών, αναρχικών τζιαι άλλων "ανατρεπτικών" τύπων καθαρά "μυωπικήν" όταν ελπίζουν σε μιαν "καθυπόταξην του εγώ" για το "κοινόν καλόν". Ο άθρωπος που θα το πετύχει τούτον ΔΕΝ θαείναι πλέον sapiens αλλά κάποιον άλλον, πιο εξελιγμένον μοντέλλον.  Η ελπίδα μου εμέναν τούτη΄είναι, ή ότι έστω η εξελικτική πορεία του πολιτισμού, που φαίνεσται μου να συνάδει τζιαι με την βιολογικήν εξέλιξην, θα φέρει καλλίττερες μέρες για το πλανήτην.

Ως τότε δείτε τούτον του φίλτατου Καρλ (είθε να τον αθθυμούνται στο διήνεκες) τζιαι φυσικά, stay cool and keep rocking!!