Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2025

Η ζωή εν κύκλος

 


Πολλά χρόνια πριν, λλίον πριν πεθάνει ο παππούς μου ο Στέφανος, είχαμεν πάει να τον δούμεν οικογενειακώς, τζ̆αι όταν λαλώ οικογενειακώς εννοώ επήαμεν με την Αγάπην παρέαν με τους γονείς μου. Οι μιτσιοί εν τον επρολάβαν νομίζω. Ο παππούς ο Στέφος (έτσι τον ελαλούσαμεν) ήταν ένας λεβεντάδρωπος αλλά σε τζ̆είνην την επίσκεψην ο καημένος ήταν σε άσ̆ιημην κατάστασην, εν μας άκουεν, εθώρεν μας μέσα σε μιαν θολούραν τζ̆αι ούλλες του σχεδόν οι κουβέντες ήταν για το πόσον υπόφερεν που τα προβλήματα υγείας του. Λλίον τζ̆αιρόν μετά έφυεν τζ̆αι επήεν να έβρει την Αλισαβούν του. Που λέμεν.

Όπως εφεύκαμεν, είπα του παπά μου ότι "ρε το καημένον τον παππούν, εγέρασεν πολλά", τζ̆αι ο παπάς μου, με έναν ύφος πολλά χαρακτηριστικόν, απαντά μου "ρε Μιχάλη, εγεράσαν τα εγγόνια του!!".

Τζ̆είνον που μου είσ̆εν κάμει βέβαια εντύπωσην εν ήταν τόσον το γήρας, μέσα που την εικόναν του ταλαιπωρημένου σώματος ή προσώπου, αλλά το πόσον τζ̆είνος ο γίγαντας των παιδικών μου χρόνων είσ̆εν μεταμορφωθεί σε έναν μωρόν, έναν βρέφος που εχρειάζετουν φροντίδαν, για να φάει, να πιεί τζ̆αι γενικά να φκάλει την ημέραν χωρίς κίνδυνον. Ήταν λυπηρόν αλλά, ακόμα παραπάνω, ήταν τρομακτικόν. Εν τούτη η μοίρα μας, εδιερωτήθηκα, να εμφανιζούμαστεν που την ανυπαρξίαν, να εξαρτούμαστεν που την φροντίδαν των άλλων ως βρέφη, να ζούμεν την ακμήν της ζωής μας τζ̆αι μετά να ξαναζούμεν την βρεφικήν κατάστασην πριν επιστρέψουμεν στην ανυπαρξίαν; Εφαίνετουν μου αβάσταχτη ως διαδρομή.

Σήμερα που είμαι πλέον στα 51, έχω λλίον πολλά συμφιλιωθεί με τούτην την προοπτικήν. Τωρά εν οι δικοί μου γονείς που πλησιάζουν σε τζ̆είνην την φάσην όπου εννά χρειαστούν φροντίδαν, που αντί γονείς εννά γίνουν πλέον τα μωρά των κοπελλουθκιών τους. Εν μια κατάσταση που, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, απεύχομαι τζ̆αι θα επροτιμούσα να απαλλαγώ που λλόου της κάπως. Σκληρόν, κυνικόν, αλλά there it is. Στην φάσην που είμαστεν ούλλοι τωρά, η ευχή που κάμνω, τόσον για τους ίδιους όσον τζ̆αι για μας, τα παιθκιά τους, είναι να φύουν όρθιοι, αυτόνομοι, χωρίς την εξευτελιστικήν ανάγκην να τους μεταχειρίζουνται ως βρέφη. Βέβαια σπάνια σου κάμνει η ζωή έτσι χαττίρκα, τζ̆αι καλόν είναι να είμαι προετοιμασμένος ανάλογα. Δύσκολον, αλλά πάλε there it is.

Εν αυτονόητον ότι κάτι παρόμοιον εύχομαι τζ̆αι για μέναν. Εκατόν φορές να φύω αυτόνομος τζ̆αι στοιχειωδώς στα πόθκια μου παρά να ζήσω παραπάνω αλλά να καταντήσω έναν βρέφος με πάννες. Να μου λείπει έτσι "μακροζωία".

΄Ώσπου να σκεφτώ κάτι πιο εύθυμον ως θέμαν για να ασχοληθώ, stay cool and keep rocking!

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2025

Περί τρίχας το ανάγνωσμαν ενταύθα



Το να ασχολείσαι με τρίχες συνήθως αφορά σε χάσιμον χρόνου αλλά στην προκειμένην περίπτωσην αξίζει μνείας αφού η συγκεκριμένη εμπειρία εν αξιοσημείωτη.

Κατ' αρχήν να δηλώσω τζ̆αι δαμέ πόσον με εντυπωσιάζει η επίδραση της τριχοφυϊας της κεφαλής (μαλλιά τζ̆αι γένια) στην φυσιογνωμίαν ενός εκάστου. Μια σημαντική αλλαγή σε τούτα σηματοδοτεί μιαν σημαντικήν αλλαγήν στο πως σε αντιλαμβάνουνται οι υπόλοιποι αθρώποι, σε βαθμόν που μπορεί να καταστείς "αγνώριστος". Μόνον όταν το ζήσεις όμως μπορείς να το αντιληφθείς, είτε την αλλαγήν κάμεις την εσύ, είτε την κάμει κάποιος άλλος με τον οποίον έσ̆ιεις τακτικήν επαφήν ή έσ̆ιεις εν πάσει περιπτώσει διαμορφώσει συγκεκριμένην εικόναν μέσα στα χρόνια που τον ξέρεις.

Το φετινόν καλοτζ̆αίριν ήταν ούτως ή άλλως σημαδιακόν, αφού τα κοπέλια μας ετελειώσαν το σχολείον, εκάμαν τες κινήσεις τους για τα επόμενα στάδια της μόρφωσης τους τζ̆αι, δυστυχώς, εκαταταγήκαν στον στρατόν. Τζ̆αι όπως εν καλά γνωστόν, η κατάταξη εν συνυφασμένη με το κούρεμαν στρατιωτικού τύπου, που μεταφράζεται σε πολλά κοντά μαλλιά, αφού ο στρατός εν η πεμπτουσία της ισοπέδωσης του ατόμου. Ούλλοι πρέπει να εν ξυρισμένοι κόντρα, τζ̆αι με τα ίδια ακριβώς μαλλιά. "Κουρεμένοι σβέρκοι", όπως τραγουδά ο Μαχαιρίτσας στο "Διδυμότειχο blues".

Που τζ̆αιρόν νωρίττερα είχα ενημερώσει την οικογένειαν ότι, μετά που πολλά χρόνια τζ̆αι εις ένδειξην συμπαράστασης στα κοπέλια, θα έκοφκα τα μαλλιά μου στρατιωτικά. Σίουρα, όπως μου υπέβαλεν τζ̆αι ένας καλός φίλος, η συγκεκριμένη επιλογή αφορούσεν τζ̆αι το πως θωρώ εγώ τον εαυτόν μου, αλλά επί της ουσίας η ούλλη τελετουργία είσ̆εν να κάμει τόσον με την χαράν του κλεισίματος ενός κύκλου, της βασικής μόρφωσης, για τα κοπέλια, αλλά τζ̆αι την μελαγχολίαν που, ως κοινωνία, εξακολουθούμεν να τους υποβάλλουμεν στο άχρηστον τραύμαν της υποχρεωτικής στράτευσης, την ώραν που εν έτοιμοι να ανοίξουν τα φτερά τους για άλλους ουρανούς.

Εν πάσει περιπτώσει, τζ̆αι εν γνωστόν για όσους με ξέρουν, όταν μου μπει στο μυαλόν μια ιδέα ή μια απόφαση, πολλά δύσκολα ταράσσω. Όπερ τζ̆αι εγένετο, τζ̆αι θκυό μέρες πριν την κατάταξην των κοπελιών, επισκέφτηκα τον παρπέρην μου τζ̆αι έκοψα τες μάλλες μου. Ομολογώ ότι είχα έναν φόον για το πως θα εφαίνουμουν, αφού το πρόσωπον μου εν "αδρόν", τζ̆αι τα κοντά μαλλιά προβάλλουν τούτην την "αδρότηταν". Εν τέλει το αποτέλεσμαν ήταν σίουρα καλλύττερον που ότι επερίμενα, αν τζ̆αι το μικρό μήκος ανέδειξεν σε ούλλην της την έκτασην, την επέλασην του άσπρου στα μαλλιά μου. Εν θα έλεα ότι ασ̆ιήμισα με τα κοντά μαλλούθκια, αλλά σίουρα εφάνηκεν η ηλικία μου πιο ξεκάθαρα, παρά με τα μακριά. 

Το πρώτον στάδιον της μεταμόρφωσης είσ̆εν λάβει χώραν τζ̆αι εκατάγραφα με ενδιαφέρον τες αντιδράσεις πανταχόθεν (ειδικά της Αγάπης, η οποία ετελούσεν σε κατάστασην ήπιου σ̆ιοκ) αλλά ήταν μόνον το 50%. Το άλλον μισόν αφορούσεν την τριχοφυϊαν προσώπου (το γένιν σιόρ), την οποίαν ουδέποτε άφησα να αυγατίσει στα 51 τόσα μου χρόνια, με εξαίρεσην την σύντομην παρουσίαν ενός αμούστακου goatie (google it) στα πρώτα χρόνια των σπουδών μου. Αφού ετόλμησα να κουρευτώ στρατιωτικά μετά που δεκαετίες, it was only fitting να το πάρω έναν βήμαν πάρακάτω με το first ever μούσιν της ζωής μου.

Σε αντίθεσην με το κοντόν μαλλίν, που ήταν μεν ξεχασμένον στα βάθη του χρόνου αλλά όχι πρωτοφανέρωτον, η φάτσα μου με γένια τζ̆αι μουστάτζ̆ια ήταν "άγνωστα νερά", τόσον για τους άλλους όσον τζ̆αι για μέναν. Η ούλλη εμπειρία κράτησεν χαζίριν θκυό μήνες, διάρκεια που βάσει του google εν μια τυπική περίοδος στην οποίαν μπορείς να ισχυριστείς ότι "άφηκες γένιν". Ήταν θκυό περίεργοι μήνες, για να το πω ήπια. Η Αγάπη εξέφρασεν την απέχθειαν της αρκετά έντονα, σε βαθμό που άρκεψεν να μου τάσσει δωροδοκίες για να πάω να το ξυρίσω τζ̆αι να θωρεί εφιάλτες ότι άλλαξα γνώμην τζ̆αι ήθελα να το κρατήσω επ΄αόριστον. Η συμπεριφορά της αθθύμησεν μου την αντίστοιχην συμπεριφοράν που αντιμετωπίσαν θκυό φίλοι, αλλά που την ανάποδην. Τα συγκεκριμένα κοπέλια ήταν "παραδοσιακοί" γενάες, αλλά για κάποιους λόγους αποφασίσαν να ξυριστούν. Το μπούλινγκ στο οποίον υποβληθήκαν που τες γυναίκες τζ̆αι τον στενόν οικογενειακόν περίγυρον ανάγκασεν τους να εξαφανίσουν τα ξυραφάκια τζ̆αι να επαναφέρουν τα μούσ̆ια πάραυτα.

Για το κοντόν μαλλίν, ειδικά όταν έρκεται μετά που μακράν περίοδον μακρυμαλλίασης, έχω να πω ότι έσ̆ιει τα καλά του. Εν σίουρα πιο δροσερόν, ειδικά μέσα στους καύσωνες της Κύπρου, στεγνώνει εύκολα, θέλει πιο λλίον σ̆ιαμπού τζ̆αι εν χρειάζεται χτένισμαν ούτε σαντανώννεται, ενώ επιτρέπει να φορείς τζ̆αι καππελλούθκια, τα οποία δύσκολα κάθουνται σε πλούσιες κόμες. Το κύριον του μειονέκτημαν κατ' εμέναν εν ακριβώς η έλλειψη "χαρακτήρα", ειδικά για μέναν που έχω σχετικά σπάνιον είδους μαλλιού για Κυπραίος, δηλαδή σπόντα που σε μάκρος εν ολόϊσ̆ιον. Ο μέσος Κυπραίος ἐσ̆ιει σγουρόν ή κυμματιστόν μαλλίν. Επίσης με το μακρύν μαλλίν επήαιννα παρπέρην μιαν φοράν την τριμηνίαν. Το κοντόν μαλλίν εν high maintenance, είτε το αναλάβεις ο ίδιος είτε καταφεύγεις στον παρπέρην.

Για το δε μούσιν, εττίκκαρα με χαράν την εμπειρίαν, αλλά σίουρα έννεν κάτι που μου κάμνει. Όϊ επειδή ήμουν τόσον τέρας όσον εφάνηκα της Αγάπης, αντίθετα σε κάποιες φάσεις τζ̆αι αναλόγως γωνίας έβλεπα θετικές επιδράσεις, αλλά επειδή εν επίσης μια κατάσταση που θέλει συνεχήν επιμέλειαν, αλλιώς εν σκέττη ταλαιπωρία. Στην περίοδον που το εδοκίμασα, άφησα το να αναπτυχθεί εντελώς αναρχικά, τζ̆αι επειδή το γένιν μου εν σχετικά αραιόν τζ̆αι σκληρόν, έκαμεν μιαν πολλά παραθκιάνταλην κατάληψην της φάτσας μου. Το μεγάλον μείον για μέναν ήταν ότι, λόγω τζ̆αι του ότι ήταν σε μεγάλον βαθμόν άσπρον, έβαλλεν μου εύκολα πάνω μιαν πενταετίαν στην ηλικίαν μου, πέραν της ενίσχυσης στην στάνταρ αγριάδαν της παφίτικης μου φυσιογνωμίας. Μεν αναφέρω πόσον εμίσησα την αίσθησην του μύστακα όποτε έτρωα ή έπιννα κάτι ή όταν ένιωθα τον ιδρώταν κάτω που την τρίχαν τζ̆αι την αδυναμίαν να νιώσω καθαρός εκτός που την ώραν του ντους. Άσε που έφτασεν να στεγνώνει πιο δύσκολα που τα μαλλιά μου κάποιαν στιγμήν. Υποβάλλω τα σέβη μου στους απανταχού γενάες, οι οποίοι φαίνεται να εν πλειοψηφία στον πληθυσμόν δακάτω τα τελευταία χρόνια, αλλά έννεν για μέναν τούτα ρε παιθκιά. Μεινίσκει μόνον η ικανοποίηση, πατριαρχικής μάτσ̆ιο προέλευσης, ότι άμα γουστάρω μούσιν, μπορώ να το καταφέρω.

Εννά κλείσω με την εμπειρίαν του ξυρίσματος σε παρπέρην, που ήταν επίσης πρωτόγνωρη. Έβαλα τον παρέαν να μου το τριμάρει πρώτα για να το δω σε στοιχειώδην ευπρέπειαν, που όντως άλλαξεν πολλά την εμφάνισην του. Μετά εζήτησα του να μου αφήσει goatie με το μουστάτζ̆ιην τζ̆αι τελευταίον μόνο του το μουστάτζ̆ιην. Τα στάδια τούτα εβοηθήσαν με να καταλάβω το πως οι μουσάτοι φίλοι ανταπεξέρχονται στην παρουσίαν τόσης τρίχας στο πρόσωπον τους, αφού με σωστήν περιποίησην γίνεται σαφώς πιο διαχειρίσιμη τζ̆αι βιώσιμη η κατάσταση. Τέλος, ο παρέας έπιασεν επαγγελματικόν ξιουράφιν τζ̆αι έκαμεν μου έναν ξύρισμαν σε βάθος που ήταν επίσης πρωτοφανές για μέναν. Κατά βάσην το γένιν μου απαιτεί ξύρισμαν  μέραν παρά μέραν αλλά μετά που το παρπερίσιμον ξύρισμαν έκαμα τέσσερις μέρες να ξυριστώ. Εν ξέρω αν τούτον οφείλετουν στον συνδυασμόν της προηγούμενης φάσης με το γένιν τζ̆αι του βαθέως ξυρίσματος αλλά έκαμεν μου εντύπωσην. Αν δεν εδοκιμάσετε ποττέ έτσι ξύρισμαν, συστήνω το, εν πολλά εντυπωσιακόν, αναζωογονητικόν τζ̆αι στοιχίζει μόνον όσον ένας καφές.

Αυτά τα ολίγα (εντάξει, ήταν πολλά τελικά) περί τριχών. Ώσπου να ξαναμακρύνουν τα μαλλιά μου, stay cool and keep rocking!

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2025

Υπερπροστατευτικότητα

 


Ήμουν που λαλείτε σε μιαν που τες συστηματικές πεζοπορίες μου στην γειτονιάν (εν βαρκούμαι να επαναλαμβάνω πόσον αποδοτική, εύκολη τζ̆αι με ελάχιστην καταπόνησην μορφή άσκησης είναι το περπάτημαν, άσε που έχω "ακούσει" έναν σωρόν βιβλία περπατώντας) όταν, λλίον πριν περάσω έξω που έναν που τα τζ̆αινούρκα σπίθκια της περιοχής (μια που τες πιο ραγδαία ανοικοδομούμενες παγκυπρίως παρεμπιπτόντως) θωρώ μιαν μάππαν να πετάσσεται πάνω που το περιμετρικόν τοιχαρούϊν, να προσπερνά τον δρόμον τζ̆αι να καταλήγει στο απέναντι όφκερον οικόπεδον. Φτάνοντας δίπλα που το σπίτιν, παρατηρώ στην, ευρύχωρην, αυλήν του θκυό αγοράκια να γυρεύκουν τες παντόφλες τους, αφού προφανώς επαίζαν ξυπόλυτα στο τεχνητόν γρασίδιν, για να φκουν να φέρουν πίσω την μάππαν τους.
- Εννά σας την φέρω εγώ ρε παιδιά, είπα τζ̆αι αφού εντόπισα την μάππαν τους, εγύρισα να τους την πάρω.
- Κύριε, έσίει ακόμα μιαν μάππαν που εν δική μας, μπορείς να μας την φέρεις τζ̆αι τζ̆είνην, εφωνάξαν οι μιτσ̆ιοί ποσ̆ιεπάζοντας που το τοιχαρούϊν. Πρέπει να ήταν προδημοτικάριοι τζ̆αι όσον τζ̆αι εφαίνουνταν οι κκελλούες τους.
Όντως λλίον πάρακάτω ήταν ακόμα μια μάππα, οπότε έπιασα την πακκέττον με την πρώτην τζ̆αι εκόντεψα για να τους τες δώσω. Όπως φτάνω στο τοιχαρούϊν πετάσσουνται (κυριολεκτικά) θκυό κοπέλλες, προφανώς οι μανάδες των θκυό αγοριών που την τζ̆αμαρίαν δίπλα που το γρασίδιν με πολλά εμφανή γλώσσαν του σώματος σε συναγερμόν.
- Αντρέαααα, νάμπου κάμνετε; λαλεί η μια, τζ̆αι η ερώτηση της προφανώς εν ήταν προς τον Αντρέαν αλλά προς εμέναν, του τύπου "ποιος είσαι εσύ τζ̆αι γιατί μιλάς με τα κοπελλούθκια μας;".
Εν φημίζουμαι για την ενσυναίθησην μου αλλά έπιασα αμέσως το vibe. Μεσήλικας περαστικός αγνώστων λοιπών στοιχείων, πλευρίζει ανυπεράσπιστα αγοράκια με ύποπτες προθέσεις. Ήταν όπως την πινακίδαν πάνω που τες κκελλάες των θκυό μανάδων. Οπότε, σχεδόν ενστικτωδώς, τζ̆αι αφού είχα προλάβει να δώσω τες μάππες στα κοπέλια, έσπευσα να σηκώσω τα σ̆ιέρκαμου στο ύψος των ώμων τζ̆αι να τες καθησυχάσω περιγράφοντας τους το πως η μάππα επέρασεν που μπροστά μου μετά που την εφκάλαν τα μωρά έξω παίζοντας τζ̆αι είπα να τους την δώσω για να μεν διασταυρώνουν δρόμους κλπ κλπ.
- Αααααα, ευχαριστούμεν! Αντρέα μου είπετε ευχαριστώ του κυρίου;
- Τίποτε, τίποτε, απάντησα τζ̆αι εγύρισα να συνεχίσω την διακοπείσαν πεζοπορίαν μου. Πίσω μου ακουστήκαν εν χορώ τα "ευχαριστούμεν" των αγοριών τζ̆αι εσήκωσα, χωρίς να γυρίσω, το σ̆ιέριν μου ψηλά ως τελικήν απάντησην αποχώρησης που την σκηνήν.
Με την υπερπροστατευτικότηταν των ημερών μας, εν παίζεις. Αθθυμούμαι το πως εκινούμαστεν εμείς όταν ήμαστεν μιτσ̆ιοί τζ̆αι πόσην "έλλειψην επιτήρησης" είχαμεν που τους γονιούς μας, τζ̆αι διερωτούμαι ήνταλως επιβιώσαμεν. Άλλες εποχές εννά μου πεις. Αλλά εν νομίζω ότι εν τόσον αυξημένος ο κίνδυνος σήμερα. Νομίζω εν δυσανάλογα αυξημένη η αίσθηση κινδύνου που έχουν οι σημερινοί γονείς. Μπορεί να κάμνω λάθος βέβαια. Αλλά εν νομίζω.
Ώσπου να νιώσουμεν γενικώς πιο ασφαλείς, stay cool and keep rocking!