Πατριωτικός ρεαλισμός

 

Είμαστεν σε προεκλογικήν περίοδον τοπικά τζ̆αι σε περίοδον τεράστιων αναταράξεων διεθνώς οπότε παρατηρούμεν μιαν έξαρσην συζητήσεων στην δημόσιαν σφαίραν που αφορούν στο τι μπορεί να γίνει στο κυπριακόν το επόμενον διάστημαν, ειδικά εφόσον έφυεν ο αδιάλλακτος τζ̆αι διχοτομικός Τατάρ τζ̆αι εκλέγηκεν πανηγυρικά ο, σίγουρα πιο συζητήσιμος, Ερχιουμάν.

Ήρτεν που λαλείτε ο Μητσοτάκης στο μνημόσυνον του Κληρίδη τζ̆αι αναφέρτηκεν στον μακαρίτην ως θιασώτην της έννοιας που αποτελεί τον τίτλον της ανάρτησης. Τζ̆αι εμουντάραν οι σύσσωμοι οι απορριπτικοί του τόπου, που εν χωνεύκουν τον Μητσοτάκην διότι "βρωμά υποχωρητικότηταν", να απαξιώσουν τον όρον. Τζ̆αι φυσικά όπως κάθε παράλογη συζήτηση, έτσι τζ̆αι τούτη εκφυλίζεται σε γλωσσικόν διαγωνισμόν.

Βέβαια οι έννοιες εν απλές τζ̆αι ξεκάθαρες. Ρεαλισμός κατ' εμέναν είναι απλά ότι αντί να λειτουργείς με στείρον συναίσθημαν, βάλλεις πρώτα την λογικήν μπροστά πριν κάμεις μιαν επιλογήν. Πατριωτισμός εν ακόμα πιο απλόν. Εν η αγάπη για την πατρίδαν. Η οποία πατρίδα εν ταυτίζεται απαραίτητα με το έθνος.

Άρα, τζ̆αι το πράμαν εξακολουθεί να εν απλόν, ο πατριωτικός ρεαλισμός υποβάλλει ότι στες επιλογές σου για την πατρίδαν σου, την οποίαν προφανώς αγαπάς, βάλλεις πρώτιστα την λογικήν τζ̆αι όχι το συναίσθημαν. Τζ̆αι η λογική συνήθως υπαγορεύκει τον συμβιβασμόν. Όχι την βίαν. Η βία για πολλούς, ειδικά τους συναισθηματίες πατριώτες, φαντάζει η δύσκολη επιλογή. Εν είναι όμως. Ο άθρωπος εύκολα γίνεται βίαιος, ποικιλοτρόπως. Εύκολα αφήνει το συναίσθημαν να τον παρασύρει. Δύσκολον είναι να περιορίσει την συναισθηματικήν φόρτισην τζ̆αι να δει την κατάστασην έξω που το κουτίν, νηφάλια τζ̆αι με ορίζονταν πέραν του άμεσου. Δύσκολον είναι να δείξει εμπιστοσύνην σε αθρώπους που μέχρι σήμερα θεωρεί εχθρούς. Διότι μπορεί να διακρίνει ότι σε μακροπρόθεσμον ορίζονταν κάθε άθρωπος, ανεξαρτήτως άλλων ιδιοτήτων, θέλει την ησυχίαν του τζ̆αι ψάχνει καταστάσεις αμοιβαίου οφέλους, αντί αμοιβαίας καταστροφής.

Ας δούμεν στην ιστορίαν του κυπριακού τι επιλογές εκάμαμεν για να αντιληφθούμεν αν ήταν πατριωτικά ρεαλιστικές ή όϊ.

• Είχαμεν την επιλογήν της ένωσης με την Ελλάδαν τζ̆αι της ανεξαρτησίας. Επιλέξαμεν ως στόχον τον πιο δύσκολον, άρα λλιόττερον ρεαλιστικόν, που ήταν η ένωση με την Ελλάδαν.
• Είχαμεν την επιλογήν να επιδιώξουμεν τον στόχον μας με ειρηνικά μέσα ή με βίαια μέσα. Επιλέξαμεν τα βίαια μέσα.
• Είχαμεν την επιλογήν να εντάξουμεν στην προσπάθειαν μας ούλλους τους Κυπραίους, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής τζ̆αι ιδεολογίας. Επιλέξαμεν να εντάξουμεν τους δεξιούς ελληνοκύπριους, φκάλλοντας εκτός σχεδόν τον μισόν πληθυσμόν (Τουρκοκύπριους, αριστερά)
• Είχαμεν την επιλογήν να σταματήσουμεν την βίαν τους πρώτους μήνες μετά την έναρξην του ένοπλου αγώνα. Επιλέξαμεν να την συνεχίσουμεν άλλα τέσσερα χρόνια.
• Είχαμεν την επιλογήν να στηρίξουμεν την ανεξαρτησίαν που επετύχαμεν ή να συνεχίσουμεν την προσπάθειαν για ένωσην. Επιλέξαμεν ξανά το πιο ακραίον.
• Είχαμεν την ευκαιρίαν να δοκιμάσουμεν το νέον σύνταγμαν σε βάθος χρόνου, με στόχον να βελτιώσουμεν τες δυσλειτουργικές πρόνοιες. Τρία μόλις χρόνια μετά επροσπαθήσαμεν να ανατρέψουμεν πλήρως την λογικήν του.
• Για 11 χρόνια είχαμεν την ευκαιρίαν να επανεντάξουμεν τους Τ/Κ στο κράτος με συνομιλίες. Επιλέξαμεν να παίζουμεν το παιχνίδιν της εξάντλησης τους.
• Στην αντιπαράθεσην με την χούνταν των Αθηνών επιλέξαμεν να τους πέψουμεν πίσω τους αξιωματικούς τους. Με τα γνωστά αποτελέσματα.
• Για τριάντα χρόνια επιλέξαμεν την άρνησην σχεδόν σε κάθε πρωτοβουλίαν διαδοχικών Γ.Γ. του Ο.Η.Ε, βαφτίζοντας κάθε αντιπρόσωπον του ως φιλότουρκον.
• Είχαμεν την ευκαιρίαν να πούμεν το ναι στο πρώτον δημοψήφισμαν που είχαμεν στην ιστορίαν μας για συμφωνίαν στο κυπριακόν. Επιλέξαμεν το όχι.
• Εξήντα έναν χρόνια μετά έχουμεν ηγεσίαν η οποία δείχνει να ικανοποιείται με την διαιώνισην του στάτους κβο τζ̆αι την σύναψην αμφιβόλου αξίας συμμαχιών αντί για την επίδειξην διάθεσης συμβιβασμού με τον εχθρόν.
• Μετά που τούτα ούλλα, ορισμένοι έχουν την αυταπάτην ότι "συνέχεια υποχωρούμεν" τζ̆αι το θράσος να κατηγορούν όποιον επισημαίνει το καταστροφικόν των επιλογών μας ως μειοδότην.

Ζήτω η ηρωική μωρία! Κάτω ο πατριωτικός ρεαλισμός!

Ώσπου να σταματήσουν να χάνουν οι λέξεις την έννοιαν τους, stay cool and keep rocking!