Ετσ̆ιέκκαρα λλίον άμπα τζ̆αι έχω ήδη γράψει κάτι για το θέμαν αλλά εν ήβρα τίποτε, τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως, οπότε αξίζει να καταθέσω λλίες σκέψεις, με αφορμήν την κατάστασην στην Ελλάδαν με την διαδικασίαν αλλαγής του συντάγματος για να επιτρέπεται η ίδρυση τζ̆αι λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, κάτι που δακάτω έσ̆ιει πολλά χρόνια που έλαβεν χώραν. Να αναφέρω ότι προσωπικά εφοίτησα σε θκυό ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια. Στο πρώτον, την Πολυτεχνική Σχολή Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Τμήμαν Ηλεκτρολόγων Μηχ/κων επέρασα μέσω των παγκύπριων προεισαγωγικών εξετάσεων, τζ̆αι εν επλήρωσα δίδακτρα, αν τζ̆αι η οικογένεια μου ξέρει πολλά καλά πόσον κόστος εμπεριέχεται στην διαμονήν/ διατροφήν/ γενικώς έξοδα ενός παιδιού για 5-6 χρόνια εκτός Κύπρου. Στο δεύτερον, το Πανεπιστήμιον Μακεδονίας, μεταπτυχιακόν στην διοίκησην επιχειρήσεων, επλήρωνα δίδακτρα τζ̆αι ήδη εδούλευκα κάπου, κάτι που μου επέτρεπεν το κατάλληλα σχεδιασμένον πρόγραμμαν της εν λόγω σχολής.
Με μιαν γλήορην μμαθκιάν στο ίντερνετ, φαίνεται ότι ο κύριος λόγος που ως σήμερα εν έχουν λειτουργήσει ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδαν είναι η αντίληψη ότι η παιδεία πρέπει να αποτελεί "βασικήν αποστολήν" του κράτους. Έναν σχετικόν άρθρον σε αρκετά νηφάλιον ύφος τζ̆αι περιεχόμενον μπορείτε να θκιαβάσετε δαμέ .
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που πρόσφατα εκέρδισεν εύκολα τες εκλογές παρά το τραγικόν σιδηροδρομικόν ατύχημαν στα Τέμπη, προσπαθεί να προωθήσει την αλλαγήν του συντάγματος ώστε να αρχίσουν να ιδρύουνται τζ̆αι να λειτουργούν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Σε τούτον αντιδρούν τόσον πολιτικοί σχηματισμοί όσον τζ̆αι ομάδες του πληθυσμού, μια που τες οποίες εν οι φοιτητές. Πίσω που τες αντιδράσεις προφανώς χώνουνται διάφορα συμφέροντα αλλά τζ̆αι αντιλήψεις ιδεολογικής φύσεως. Επειδή τα συμφέροντα δύσκολα τα συγκόφκει κανένας αφού εν "χωσμένα", εννά αναφερθώ στα θέματα ιδεολογίας, τα οποία μπορούν να απομονωθούν στο εξής απλόν: κράτος vs ιδιωτικός τομέας.
Τωρά που έγραψα τούτον το τελευταίον αθθυμήθηκα ότι έγραψα παλιά για τα λεγόμενα "φυσικά μονοπώλια", δηλαδή προϊόντα ή, κυρίως, υπηρεσίες που εν τέθκοιας κλίμακας που εξ ορισμού πρέπει να προσφέρουνται αποκλειστικά που έναν παροχέαν, το κράτος. Σε τούτα εμπίπτουν, θεωρητικά ομιλώντας, η ενέργεια, η ύδρευση, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, η παιδεία, η υγεία κ.λ.π. Σε πλείστες όσες περιπτώσεις υπήρξεν διαδικασία "ιδιωτικοποίησης" τέθκοιου είδους τομέων, είχαμεν αντιδράσεις, ενίοτε σφοδρές, που ομάδες οι οποίες είτε ένιωθαν τα συμφέροντα τους να πλήττουνται, είτε επροτάσσαν επιχειρήματα ιδεολογικού τύπου, είτε τζ̆αι τα θκυό. Ήταν φυσικόν να υπάρξει ανάλογη κατάσταση τζ̆αι για το θέμαν της ίδρυσης τζ̆αι λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμεν μιαν συχνήν πλάνην στην οποίαν υποπίπτουν πάρα πολλοί αθρώποι: τίποτε έννεν δωρεάν. Δωρεάν σημαίνει "χωρίς κόστος". Άρα η δημόσια εκπαίδευση/ παιδεία έννεν δωρεάν, αφού εμπεριέχει κόστη, τζ̆αι μάλιστα τεράστια, τα οποία πληρώνουμεν ούλλοι μας μέσα που τες διάφορες φορολογίες που καταβάλλουμεν στην εκάστοτε κυβέρνησην. Το ότι εν πληρώνει ο φοιτητής δίδακτρα αν καταφέρει να μπει σε έναν δημόσιον πανεπιστήμιον εν σημαίνει ότι εν υπάρχει κόστος φοίτησης. Απλά αντί να το πληρώσει ο ίδιος άμεσα, πληρώνουμεν ούλλοι που λλίον έμμεσα. Μπορεί να μοιάζει πιο "κοινωνικά δίκαιον" αλλά τούτον εν το καθιστά "δωρεάν".
Άρα η κύρια διαφορά ανάμεσα στο δημόσιον vs ιδιωτικόν πανεπιστήμιον έννεν το αν είναι δωρεάν ή οϊ η φοίτηση αλλά ποιος κουμαντάρει την διοίκησην τζ̆αι διαχείρισην του εν λόγω ιδρύματος. Στην πρώτην περίπτωσην έσ̆ιεις διοίκησην τζ̆αι προσωπικόν που αποτελείται που δημόσιους λειτουργούς ενώ στην δεύτερην έσ̆ιεις ιδιώτες. Μια άλλη διαφορά είναι ότι το ιδιωτικόν πανεπιστήμιον εν χρηματοδοτείται που το κράτος άρα οφείλει να εξασφαλίσει πόρους που άλλες πηγές. Μια που τούτες εν η χρέωση διδάκτρων στους φοιτητές.
Υπάρχουν φυσικά τζ̆αι άλλες διαφορές. Λόγου χάρη, ακριβώς γιατί υπάρχει η αντίληψη του δωρεάν, ο ανταγωνισμός μέσα που τες γνωστές εισαγωγικές εξετάσεις για τα δημόσια πανεπιστήμια εν πολλά πιο μεγάλος. Μεγάλος αριθμός υποψηφίων ανταγωνίζουνται για μικρόν αριθμόν θέσεων, με αποτέλεσμαν πάρα πολλοί να αποτυγχάνουν να μπουν όπου θέλουν, ή τζ̆αι να μπουν οπουδήποτε, αναλόγως πόσον επιθυμητή εν μια σχολή ενός ιδρύματος. Στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ακριβώς επειδή το κόστος φοίτησης εν εξ αρχής ορατόν, πάν όσοι αφενός εν έβρουν διέξοδον στα δημόσια τζ̆αι έχουν παράλληλα την οικονομικήν επιφάνειαν να αντεπεξέλθουν στο άμεσον κόστος.
Σε προηγμένες εκπαιδευτικά χώρες, τούτα παίζουν βέβαια τον ρόλον τους αλλά πιο σημαντικόν ρόλον παίζει η φήμη τζ̆αι η ελκυστικότητα ενός πανεπιστημίου βάσει της κατάταξης του σε σχετικούς δείκτες ποιότητας. Κάποια πανεπιστήμια εν τόσον περιζήτητα που παρά το τεράστιον κόστος φοίτησης που χρεώνουν, έχουν μονίμως πολλά παραπάνω αιτητές παρά φοιτητές. Τζ̆αι πολλά που τα κορυφαία πανεπιστήμια παγκοσμίως εν ιδιωτικά, στοιχείον που καταρρίπτει το επιχείρημαν που επαρατήρησα που αρκετούς θιασώτες του δημοσίου, ότι η ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης εννά την "ευτελίσει".
Εξάλλου σε κάθε χώραν μπορεί μεν έναν πανεπιστήμιον να είναι είτε δημοσίου, μη κερδοσκοπικού δικαίου είτε ιδιωτικού, κερδοσκοπικού, αλλά για να τύχει της ανάλογης αποδοχής τζ̆αι έγκρισης πρέπει να πληρεί συγκεκριμένα κριτήρια του κράτους. Άρα η ποιότητα τζ̆αι το περιεχόμενον της εκπαίδευσης εμπλέκει ούτως ή άλλως τα αρμόδια τμήματα του κράτους, ασχέτως αν το ίδιον το κράτος παίζει τον ρόλον του χρηματοδότη τζ̆αι του διαχειριστή.
Άρα, για να καταλήξουμεν κάπου, η προσωπική μου άποψη είναι ότι βρίσκω υπερβολικές τζ̆αι ιδεολογικά στρεβλωμένες τες αντιδράσεις κατά του ιδιωτικού πανεπιστημίου. Αν το κράτος κάμει σωστά την δουλειάν του τα ιδιωτικά εννά προσφέρουν σωστήν εκπαίδευσην τζ̆αι αν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κάμνουν καλά την δουλειάν τους, εννά επιβιώσουν, εν αντιθέσει με άλλα που αν δεν είναι της προκοπής εννά κλείσουν. Κάτι που καλώς ή, μάλλον, κακώς εν ισχύει με τα δημόσια πανεπιστήμια, όπου μπορεί να έβρεις πολλούς αργόμισθους αθρώπους να απολαμβάνουν χωρίς κόστος τα προνόμια της μονιμότητας. Εν είναι ούτε θκιάολος ούτε πανάκεια, ούτε το κράτος ούτε ο ιδιώτης. Μάλλον εν μια μικτή κατάσταση το πιο υγιές τζ̆αι μια διαρκής ζύμωση όπου ούλλοι οφείλουν να προσαρμοστούν αν θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν τζ̆αι να λειτουργούν
Ώσπου να τα έβρουν στην Ελλάδαν για το θέμαν (δακάτω επρολάβαμεν τους), stay cool and keep rocking!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου