Αδιάλλακτες μειοψηφίες τζ̆αι προσωπικόν διακύβευμαν

 

Πέρσι τον Ιούνιον η Beatrix είσ̆εν μιαν πολλά καλήν ιδέαν, να αρκέψουμεν έναν Book Club, στο οποίον οι συμμετέχοντες αρχικά ήμαστεν "μπλογκερικών καταβολών" αλλά σταδιακά αυξηθήκαμεν στα 10-12 άτομα. Κοντεύκουμεν μάλιστα να κλείσουμεν χρόνον που την πρώτην μας συνάντησην, μετά που την οποίαν ακολουθήσαν, αν δεν κάμνω λάθος, οι επιλογές έξι βιβλίων τα οποία επανερχόμαστεν εντός ενός ή θκυό μηνών για συζήτησην μεταξύ τυρού και αχλαδίου (καλάν, μεταξύ μπύρας τζ̆αι ξηροκάρπίου). Έχω να καταθέσω ότι εν μια πολλά όμορφη εμπειρία με πολλαπλα οφέλη που αξίζει να την δοκιμάσει κάποιος, ειδικά αν αγαπά τα βιβλία (τζ̆αι την μπύραν).

Το πλέον πρόσφατον βιβλίον επιλογής έσ̆ιει τίτλον "Τι φοβάσαι να χάσεις", του Αμερικανο-Λιβάνιου Nassim Nicholas Taleb, τζ̆αι είναι τούτον που λαλούμεν στα αγγλικά χωρκά "right up my alley", τέλεια μέσα στα γούστα μου. Ανήκει στην κατηγορίαν του κοινωνικο-πολιτικό-φιλοσοφικού πονήματος, σε στυλ εκλαϊκευμένης επιστήμης τζ̆αι έχω το έβρει εξαιρετικά ενδιαφέρον τζ̆αι πνευματικά διεγερτικόν.

Ο συγγραφέας εν παλιός χρηματιστής, δηλαδή εδούλευκεν στον τομέαν συμβουλευτικών υπηρεσιών για επενδύσεις, στην πορείαν έγινεν τζ̆αι ακαδημαϊκός (αν τζ̆αι μέμφεται γενικά τους ακαδημαϊκούς ως κάστα που απέχει που τον "πραγματικόν κόσμον") τζ̆αι έσ̆ιει γράψει διάφορα βιβλία γυρόν που τες εμπειρίες που αποκόμισεν.

Τα σημεία που μου εκάμαν εντύπωσην, τζ̆αι αποτελούν σημαντικόν μέρος του περιεχομένου του βιβλίου, είναι αφενός το ότι ο κόσμος πορεύκεται μέσα που τες επιβεβλημένες επιλογές "αδιάλλακτων μειοψηφιών" τζ̆αι αφετέρου που το ότι πρέπει στην λήψην αποφάσεων τζ̆αι τες διάφορες σηματικές επιλογές να υπάρχει προσωπικόν διακύβευμαν τόσον του άμεσα ενδιαφερόμενου όσον τζ̆αι του τυχόν καθοδηγητή ή σύμβουλου του. 

Ειδικά το πρώτον σημείον ενδεχομένως να απαντά σε έναν διαχρονικόν ερώτημαν που έχω για την εξέλιξην των ανθρώπινων κοινωνιών: αφού μεγάλον μέρος των πιθανών κοινωνικών συστημάτων τζ̆αι δυναμικών έσ̆ιει αναπτυχθεί θεωρητικά τους τελευταίους θκυό αιώνες, τζ̆αι εν αρκετά ξεκάθαρον ποιες εν οι λογικές κοινωνικές/ πολιτικές ισορροπίες, γιατί έχουμεν ακόμα τόσον μεγάλες διακυμάνσεις στην ευημερίαν του αθρώπου, με μωρά που πεθανίσκουν που την πείναν την ίδιαν ώραν που άλλοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον διαβήτην τζ̆αι τα καρδιοαγγειακά νοσήματα που προκαλεί η παχυσαρκία. Τζ̆αι ενώ η προφανής απάντηση έσ̆ιει να κάμει με την συσσώρευσην του μεγαλλύττερου μέρους του παγκόσμιου πλούτου στο μόλις 1% του πληθυσμού, η κρυμμένη μπορεί να βρίσκεται στο ότι τούτον το 1% αποτελεί τούτον που ο συγγραφέας περιγράφει ως "αδιάλλκτη μειοψηφία", η οποία για την ώραν επιβάλλει "το δικόν της". Μια άλλη διάσταση τούτης της διαπίστωσης είναι το γιατί συνήθως οι σημαντικές αλλαγές ανά την ιστορίαν έχουν γίνει που άτομα ή μικρές ομάδες που επήαν, "αδιάλλακτα", κόντρα στο επικρατές αφήγημαν, καταφέρνοντας τελικά να το ανατρέψουν.

Στο δεύτερον σημείον αναδεικνύεται η αίσθηση του συγγραφέα ότι μεγάλον μέρος των αποφάσεων λαμβάνονται με καθοδήγησην που αθρώπους οι οποίοι εν έχουν προσωπικόν κόστος όταν έρτει κάποια αποτυχία, ενώ ταυτόχρονα καρπώνουνται τα οφέλη αν τα πράματα παν καλά. Πιο χαρακτηριστικόν το παράδειγμαν μεγαλοτραπεζιτών στην οικονομικήν κρίσην της περιόδου 2008-2013, οι οποίοι εκάμαν ολέθριες επιλογές, τες οποίες λόγω του τρόπου που λειτουργεί το σύστημαν, όχι μόνον εν επληρώσαν αλλά αντίθετα ελάβαν τες σχετικές αμοιβές τους. Ή πολιτικών στες χώρες της δύσης που ελάβαν αποφάσεις για επεμβάσεις στην Μ. Ανατολήν, επιφέροντας τροματικές συνέπειες στους λαούς της περιοχής, χωρίς οι ίδιοι να υποστούν αντίστοιχην τιμωρίαν. Για να μεν επέρχεται "ανισορροπία", πρέπει ούλλοι να συμμετέχουν στα κέρδη τζ̆αι ούλλοι στες ζημιές. Αυτονόητον; Μοιάζει αλλά στον παγκοσμιοποιημένον κόσμον που ζούμεν, η "κοινή λογική" πολλές φορές έννεν τόσον κοινή.

Ώσπου να βρεθούμεν με τα μέλη του Book Club σε μιαν υποσχόμενην συζήτησην γυρόν που τούτον το ιντρικαδόρικον βιβλίον, stay cool and keep rocking!