Ο εχθρός της θρησκείας

Θωρούμεν συνέχεια στες ειδήσεις ή θκιαβάζουμεν γενικώς για το πως ο άθρωπος φανατίζεται τζιαι σκοτώνει ο ένας τον άλλον λόγω των διαφόρων θρησκειών, ή ακόμα τζιαι των διαφόρων δογμάτων εντός της ίδια της θρησκείας. Θα ελάλεν κάποιος ότι ο μεγαλλίττερος εχθρός μιας θρησκείας εν μια άλλη θρησκεία, ή γενικά οι άλλες θρησκείες. Εγώ πάλε θεωρώ ότι οι θρησκείες μεταξύ τους, μια χαρά τα περνούν, παρά τες εκατόμβες νεκρών που προκαλούν. Ο πραγματικός εχθρός της θρησκείας είναι αφενός η ελευθερία επιλογής τζιαι αφετέρου η επιλογή της προσωπικής πίστης έναντι του εξουσιαστικού εποικοδομήματος που αποτελεί η θρησκεία. Στο βιβλίον "Ουτοπία", του Τόμας Μορ, (16ος αιώνας) ήβρα έναν ωραίον απόσπασμαν που περιγράφει γλαφυρά για το πως η "αθεϊα" (που επ'ουδενί εν σημαίνει απόρριψη της προσωπικής πίστης) εν ο πιο κατάπτυστος αντίπαλος κάθε θρησκείας:

"Ο Ούτοπος θέσπισε αυτούς τους νόμους όχι απλώς για το καλό της ειρήνης, που έβλεπε να υπονομεύεται ολοκληρωτικά από τις συνεχείς συγκρούσεις και το αδιάλλακτο μίσος, αλλά θεώρησε ότι με αυτό το διάταγμα (σ.σ. ανεξιθρησκεία) βοηθούσε την ίδια τη θρησκεία. Σε αυτά τα θέματα δεν βιάστηκε να αποφασίσει, επειδή δεν ήταν σίγουρος ότι ο θεός επιθυμεί πολλά και ποικίλα είδη θρησκείας, και έτσι ενέπνεε διαφορετικούς ανθρώπους να έχουν διαφορετικές απόψεις. Από την άλλη μεριά ήταν απόλυτα σίγουρος ότι ήταν ανόητα αλαζονικό για κάποιον να επιβάλλει στους άλλους τη συμμόρφωση σύμφωνα με τα δικά του πιστεύω χρησιμοποιώντας απειλές και βία. Εύκολα διαπίστωσε ότι αν μια θρησκεία είναι πραγματικά αληθινή και οι υπόλοιπες είναι ψεύτικες, η αλήθεια αργά ή γρήγορα θα λάμψει και θα επικρατήσει με τη δική της φυσική δύναμη, εάν οι άνθρωποι σκεφτούν το θέμα με λογική και μετριοπάθεια. Αλλά αν αποφασίσουν με συγκρούσεις και φασαρίες, καθώς οι χειρότεροι άνθρωποι είναι πάντα οι πιο ισχυρογνώμονες, η καλύτερη και η πιο ιερή θρησκεία στον κόσμο θα γεμίσει από ανόητες προλήψεις όπως το στάρι πνίγεται από τα αγκάθια και τα βάτα. Άφησε, λοιπόν, το όλο θέμα ανοικτό επιτρέποντας σε κάθε άνθρωπο να πιστέψει ότι θέλει. Η μοναδικά εξαίρεση ήταν ένας ιερός και αυστηρός νόμος εναντίον όποιου θα ήθελε να εξευτελίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια θεωρώντας ότι η ψυχή χάνεται μαζί με το σώμα ή ότι το σύμπαν κυβερνάται από τυφλή τύχη και όχι από τη θεία πρόνοια.
Έτσι πιστεύουν ότι μετά το θάνατο οι αμαρτίες τιμωρούνται και οι αρετές επιβραβεύονται. Όποιος αρνείται αυτή την άποψη δεν θεωρείται ότι ανήκει στο ανθρώπινο είδος, καθώς υποβιβάζει την ανώτερη φύση της ψυχής στο επίπεδο του σώματος των θηρίων.....Για το λόγο αυτό, σε έναν τέτοιο άτομο δεν αποδίδονται τιμές, δεν του εμπιστεύονται δημόσια αξιώματα και δεν έχει ευθύνη για δημόσιες υποθέσεις. Αυτό το άτομο γενικά θεωρείται ποταπό και άχρηστο."

Λαλεί τζιαι άλλα ο Τόμας, αλλά η ουσία των αντιλήψεων του, που ακόμα τζιαι σήμερα αντικατοπτρίζουν την στάσην κάθε θρήσκου απέναντι στο "παράδοξον" της αθεϊας, παρουσιάζεται εξόχως παραστατικά. Σημειώστε ότι ο Τόμας Μορ ήταν "ευλαβής καθολικός", με αποτέλεσμαν να αντισταθεί στα σχέδια του τότε βασιλιά της Αγγλίας για απόσχισην που την Ρώμη τζιαι να του κόψουν την κκελλέν του. Η "Ουτοπία" του όμως θεωρείται κεφαλαιώδες έργον τζιαι έshιει επηρεάσει μεγάλα κεφάλια τζιαι κινήματα ανά τον κόσμον, ενώ η ίδια η λέξη επροήλθεν που δαμέ, ασχέτως του νοήματος που έshιει σήμερα.

Φυσικά ο Τόμας, όπως τζιαι ο μέσος θειστής, αποτυγχάνει να αντιληφθεί τι σημαίνει πραγματικός άθεος. Ο πραγματικός άθεος ουσιαστικά ΔΕΝ έshιει άποψην για το μεταφυσικόν. Ούτε τον απασχολεί. Ούτε θέλει να πείσει άλλους. Ο άθεος που τα κάμνει τούτα απλά αντικατέστησεν την μιαν θρησκείαν με μιαν άλλην. Ούτε ο μέσος άθεος θεωρεί ότι η δημιουργία του σύμπαντος οφείλεται σε "τυφλήν τύχην". Ο πραγματικός άθεος δεν τραβά κανέναν ζόριν με το να πιστέυκει ο καθένας σε αόρατους φιλαράκους στον ουρανόν, φτάνει να μεν τον βλάφτει άμεσα ή έμμεσα. Τζιαι πάνω που ούλλα, ο πραγματικός άθεος ποττέ, μα ποττέ, εν θα επιβάλει σε άλλους "πίστην χωρίς τεκμηρίωσην" τζιαι "δόγμαν τελετουργιών". Ο πραγματικός άθεος, τέλος, είναι ο πιο μεγάλος εξυμνητής τζιαι ανορθωτής της παρούσας υπόστασης του αθρώπου, αφού δεν τον απασχολεί τι γίνεται μετά θάνατον, ούτε προσπαθεί να παρηγορήσει τον άρρωστον, αλλά να πάρει το μέγιστον που την μοναδικήν, σίγουρην παρουσίαν μας σε τούτον το σύμπαν.

Αν τηρεί τούτα τα χαρακτηριστικά, ο πραγματικός άθεος είναι όντως ο "απόλυτος εχθρός" κάθε θρησκείας, γιατί αποτελεί παράγονταν διάβρωσης του εξουσιαστικού της εποικοδομήματος. Τζιαι γω, αν ήμουν "άσπιλος ηγέτης" θρησκείας, έτσι αθρώπους θα εστόχευα. Για την ώραν, οι θρησκείες, τζιαι τα κρατικά εποικοδομήματα τους επικρατούν στον πλανήτην Γη, τζιαι εν ο κύριος λόγος που ακόμα σφαζούμαστεν αλέστα τζιαι θέτουμεν την ύπαρξην μας ως είδος σε κίνδυνον. Είναι σε υποχώρησην σαφώς, αλλά είμαστεν ακόμα μακριά που έναν κόσμον πραγματικά ελεύθερον που δόγματα τζιαι εξουσίες. Μόνον ο χρόνος μπορεί να δείξει αν θα το ξορτώσουμεν. Η αρχή πάντως γίνεται μέσα που την μόρφωσην, την πληροφόρησην τζιαι την διαρκήν αμφισβήτησην των πάντων. Εν υπάρχει άλλος δρόμος.

Ώσπου να ελευθερωθούμεν, stay cool and keep rocking!