Για τους δασκάλους τζιαι τους καθηγητές μας.

Ένιωσα την ανάγκην, μέσα σε τούτην την καλοκαιρινήν αναταραχήν γυρόν που την παιδεία στη Κύπρο, τζιαι πιο ειδικά, την σύγκρουσην υπουργείου παιδείας τζιαι εκπαιδευτικών οργανώσεων σχετικά με την διαμόρφωσην των προύπολογισμών, να αναφέρω κάποια σημεία τα οποία αντικατοπτρίζουν το πως θωρώ εγώ την κατάστασην. Να αναφέρω ότι γράφω ως γονιός, αλλά τζιαι ως άθρωπος γενικόττερα που δεν γουστάρει να ταυτίζεται πλήρως με την μιαν ή την άλλην πλευράν σε μιαν αντιπαράθεσην, αλλά προτιμά να σταθμίζει ψύχραιμα τα δεδομένα τζιαι να καταλήγει σε μιαν όσον το δυνατόν πιο "αντικειμενικήν" τοποθέτησην. Πλήρης αντικειμενικότητα φυσικά εν αδύνατη.

 - Υπάρχει έναν χάσμαν, ανάμεσα στο πως αντιλαμβάνεται η ευρύτερη κοινωνία, ακόμα τζιαι οι γονείς, τες προκλήσεις, ιδιαιτερότητες, συνθήκες εργασίας τζιαι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί, τζιαι το πως τες εισπράττουν οι ίδιοι. Η κοινωνία, κατά μέσον όρον, τείνει στο να θεωρήσει τους εκπαιδευτικούς (τους δασκάλους παραπάνω που τους καθηγητές) ως "προνομιούχους", δηλαδή εργαζομένους με σημαντικά ωφελήματα, όπως καλοί μισθοί, ευνοϊκές συνθήκες εργασίας, ελεύθερον χρόνον, μονιμότηταν κλπ. Αντίθετα, οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι επιτελούν έναν "λειτούργημαν", με υψηλήν ευθύνην, πίεσην τζιαι σύνθετα καθήκοντα πέραν του εκπαιδευτικού χρόνου, για το οποίον ενδεχομένως τζιαι να έπρεπεν να τυγχάνουν ακόμα μεγαλλύττερης υποστήριξης τζιαι κατανόησης, τόσον στο υλικόν, όσον τζιαι στο "άϋλον" επίπεδον. Νομίζω εν στο shέριν πρώτιστα των εκπαιδευτικών, αλλά τζιαι των υπολοίπων, τούτον το χάσμαν αντίληψης να μειωθεί.

 - Μια που τες σημαντικές πτυχές της εν λόγω σύγκρουσης, είναι το θέμαν "δημόσιον vs ιδιωτικόν" σχολείον. Η παρούσα κυβέρνηση εν ξεκάθαρα μια ομάδα πολιτικών που ευνοούν την ενίσχυσην του ιδιωτικού τομέα τζιαι την συρρίκνωσην του κράτους, σε ούλλα τα επίπεδα, της παιδείας μη εξαιρουμένης. Έτσι, οι εκάστοτε προσπάθειες της κυβέρνησης για μείωσην των κονδυλίων στην δημόσιαν εκπαίδευσην εκλαμβάνεται ως συνειδητή  υπονόμευση του δημόσιου σχολείου, παρά ως "εξορθολογισμός" των δημόσιων οικονομικών, όπως ισχυρίζεται το υπ. παιδείας.

- Τα κονδύλια για την παιδείαν, όπως τζιαι τζείνα για την υγείαν, κατά την γνώμην μου, δεν μπορούν να μπαίνουν στον ίδιον φακόν με κονδύλια για άλλους τομείς της δημόσιας δταστηριότητας, όπως, λόγου χάρη, ο τουρισμός, η ενέργεια κλπ. Εν μπορεί δηλαδή αβασάνιστα, τζιαι χωρίς σοβαρήν "διαίσθησην" του άύλου μέρους τούτων των τομέων, να καταργείς ή τζιαι να εφευρίσκεις κονδύλια με τον φακόν ενός ψυχρού λογιστή. Κάποια ποσά δηλαδή εν πρέπει να θεωρούνται "κόστη" αλλά 'επένδυση". Κάτι όπως στο κυπριακόν, όπου ο συντηρητικός κάμνει λογιστικήν αποτίμησην του "κόστους της λύσης" αντί να δει - με όραμαν - ότι αποτελεί επένδυσην που εννά αποφέρει πολλαπλά κέρδη σε βάθος χρόνου.

Τα πιο πάνω σημεία εν καλά να τα δούν τζιαι οι θκιό πλευρές της αντιπαράθεσης (ο "εργοδότης" που εν το κράτος τζιαι οι "εργοδοτούμενοι" που εν οι εκπαιδευτικοί), να τα δει τζιαι η ευρύτερη κοινωνία, που εν ο μέτοχος τούτου του εποικοδομήματος, τζιαι που την τσέπην του οποίου φκαίνουν τα ποσά που θέλει να δώσει ή να κόψει το κάθε υπουργείον. Τζιαι επειδή είμαστεν τζιαι πλάσματα "συναισθηματικά", εν καλά να δει ποια εν η πλευρά που εν πιο κοντά του σαν υπόσταση, σαν ιδιότητα. Έτσι, ένας ιδιώτης εργοδότης εν αναμένω να δει με τον ίδιον φακόν την κατάστασην με έναν εργαζόμενον του δημοσίου ή του ιδιωτικού τομέα. Ούλλοι μας όμως, πρέπει να σκεφτούμεν το εξής: το μέλλον τούτου του τόπου (τζιαι κόσμου) εν τα κοπελλούθκια μας, τζιαι καλόν θα ήταν να αποφασίζουμεν με γνώμοναν ότι εν καλόν για λλόου τους, για τον απλόν λόγον ότι εν τζιαι για το δικό μας καλόν. Που τούτην την άποψην, αναμένω που τους εκπαιδευτικούς μας, όπως τωρά αντιδρούν δυναμικά στον χρηματοοικονομικόν κυνισμόν της κυβέρνησης, να αντιδρούν στην εθνικο/ θρησκευτικήν συντήρησην που κυριαρχεί στα σχολεία μας. Αλλιώς η "κατανόηση" που ενδεχομένως να λάβουν, να υποσκάπτεται που την ίδιαν την δικήν τους αδράνειαν.

Ώσπου να διαμορφώνουμεν άποψην τζιαι να παίρνουμεν σωστές αποφάσεις έχοντας τα πραγματικά σημαντικά πράματα υπόψη, stay cool and keep rocking!

Όταν έshιει κκέφκια ο θεός....

Κατά τζιαιρούς υπόσχομαι στον εαυτό μου, πρώτιστα, ότι εν θα ασχολούμαι πλέον με τες αυταπάτες τους ενός τζιαι του άλλου. Ούλλοι έχουμεν τες εξάλλου, με τον έναν ή τον άλλον τρόπον, τζιαι εφόσον εν ενοχλείς κάποιον, περίπαιζε τον εαυτό σου όσο θέλεις. Εν ψυχοθεραπευτικόν ενδεχομένως, εφόσον εν κάμνεις κατάχρησην.

Συχνά πυκνά όμως καταντά ανυπόφορον ρε αδερφέ. Όταν τούτες οι αυταπάτες που μια απλή ανάγκη γίνουνται μανία, η οποία εν τέλει καταστρέφει την λογικήν. Ας πούμεν ότι μόνον που την ακούεις μυρίζεις τα φαιά σου κύτταρα καθώς κρούζουν. Για παράδειγμαν εχτές τούτη η περίπτωση με τα κοπελλούθκια που εγκλωβιστήκαν σε έναν σπήλαιον στην Ταϊλάνδην. Τζιαι φκαίννει ο ένας τζιαι ο άλλος τζιαι αποδίδει την - όντως σε βαθμόν κινηματογραφικού σούπερ δράματος συναρπαστικήν - διάσωσην τους στον θεόν τζιαι τα "κκέφκια" του. 

Φυσικά, η φαιά μου ουσία εν κρούζει αρκετά γλήορα για να αποφύγω το αναπόφευκτον ερώτημαν: "καλάν, την ώραν που εγκλωβίζουνταν τζιειμέσα, νάμπου στο θκιάολον εσυνέβαινεν με τον θεόν; Έκοφκεν το κουρίν του; Ήταν στες μαύρες του; Την ώραν που επνίετουν ο γέρημος ο διασώστης; Ήταν στην τουαλέτταν τα γέρημα; Τωρά που, καθώς γράφω, σίουρα κάπου στον κόσμον κάποια κοπελλούθκια κλαιν νηστικά, χωρίς γονιούς, κάποια άλλα βιάζουν τα συγγενείς τους τζιαι κάποια άλλα πεθανίσκουν με φριχτούς τρόπους, που στ'ανάθθεμαν εν ο θεός, γαμώ την ατυχίαν τους γαμώ;"

Φυσικά, έτσι ερωτήσεις κάμνω τες πλέον μόνον δαμέσα τζιαι εν ρητορικές. Ότι τζιαι να μου απαντήσει κάποιος, η αλήθκεια είναι μια: εν έχουμεν ιδέαν που, πως, τι,  γιατί εν τούτον το πράμαν που εβαφτίσαμεν "θεόν"; Η πραγματική απορία βέβαια είναι, γιατί ακόμα το βρίσκουμεν τόοοοοσον δύσκολον να "ενηλικιωθούμεν" ως είδος τζιαι να συνδυάζουμεν έστω το συναίσθημαν με τη λογικήν, αντί να επιμένουμεν να ζούμεν τη ζωήν μας καθαρά με βάσην το φόον που μας προκαλεί ο θάνατος; Άλλη μια ερώτηση που έχω σταματήσει πλέον να κάμνω, εκτός που δαμέσα.

Ώσπου να σταματήσω τζιαι δαμέσα, stay cool and keep rocking!