Πολλές οι σκέψεις μου καθώς εκαμάρωνα τα κοπέλια μου να παρελαύνουν σήμερα για την επέτειον της 28ης Οκτωβρίου. Για κάθε τζύρην εν όμορφα τα κοπέλια του, ακόμα τζιαι στα μουντά, γκριζόασπρα χρώματα της σχολικής στολής. Μια στολή που εφορούσα τζιαι ο ίδιος πριν κάποιες δεκαετίες, όταν ήμουν μαθητής, στες ίδιες παρελάσεις, για τες ίδιες επετείους. Κάποια πράματα εν αλλάσσουν φαίνεται, όσος χρόνος τζιαι να περάσει.
Η παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου γιορτάζει το «Όχι» του Ιωάννη Μεταξά, ενός φασίστα δικτάτορα της Ελλάδας, σε έναν άλλον φασίσταν δικτάτοραν, τον Μπενίτο Μουσολίνι της Ιταλίας. Τιμά τους νεκρούς, Ελλάδος τζιαι Κύπρου, στον πόλεμον που ο φασισμός έφερεν στην ανθρωπότηταν, τζιαι δηλώνει την επιθυμίαν «ποτέ ξανά φασισμός». Υπάρχουν κάποιες αντιφάσεις στο σκηνικόν όμως, τζιαι τούτες ετριγυρίζαν το μυαλόν μου την ώραν της μαθητικής παρέλασης.
Μπορεί ο φασισμός σήμερα να ταυτίζεται με το «κακόν», αλλά αναζητώντας τες ιστορικές του ρίζες, διαπιστώνει κανένας ότι σαν ιδεολογία ή κίνημαν, ουσιαστικά υπονοούσεν το αρχαιοπρεπέστατον «εν τη ενώσει η ισχύς», κάτι που ο μέσος άθρωπος εν νομίζω να θεωρεί «κακόν», τουναντίον ενστερνίζεται το ως κάτι αυτονόητον: η δύναμη των πολλών, ή της ομάδας υπερβαίνει τη δύναμην του ενός. Άρα η ένταξη σε ομάδες με κοινούς σκοπούς τζιαι στόχους μπορεί να αποβεί ωφέλιμη για τον άνθρωπον. Στην πορείαν η έννοια φασισμός αναπόφευκτα εσημαδεύτηκεν που τα έργα τζιαι τες ημέρες τόσον του Μουσολίνι, τζιαι του «Φασιστικού κόμματος» του, όσον τζιαι του «πνευματικού του τέκνου», του Χίτλερ τζιαι του ναζιστικού (εθνικοσοσιαλιστικού) κόμματος του, με το οποίον αναρριχήθηκεν στην εξουσίαν του Γερμανικού έθνους/ κράτους, με τα γνωστά αποτελέσματα για την ανθρωπότηταν.
Τόσον αρνητικήν χροιάν έχει πάρει σήμερα, που υπάρχει πάντα δισταγμός να αποδόσεις τούτον τον χαρακτηρισμόν σε έναν άτομον ή μιαν ομάδαν ατόμων. Σήμερα προτιμούμεν να μιλούμεν για «φασίζουσες συμπεριφορές» ομάδων προς άλλες ομάδες ή μεμονωμένα άτομα. Έτσι, είναι «φασίζουσα συμπεριφορά» το «ούλλοι οι άντρες εν γουρούνια», «ούλλοι οι γκέϋ εν παραφύσειν», «ούλλοι οι κεφαλαιοκράτες εν εκμεταλλευτές» κλπ. Ο φασισμός τζιαι οι φασίστες σήμερα, εν σχεδόν αυστηρά, εθνικοσοσιαλιστές τζιαι νοσταλγοί του Χίτλερ τζιαι του Μπενίτο. Οι υπόλοιποι το πολλύν να εμφανίσουμεν «φασίζουσες συμπεριφορές». Χώννοντας επιμελώς ττην κκελλέν μας στην άμμον.
Επιστρέφοντας στο θέμαν της παρέλασης, θυμηθείτε τι παρουσιάζουν ως έναρξην τα διάφορα ιστορικά ντοκυμαντέρ που παρουσιάζουν τα φασιστικά καθεστώτα του Χίτλερ τζιαι του Μουσολίνι: παρελάσεις. Άριστα στοιχημένες, απόλυτα ομοιογενείς, απόλυτα ρυθμικά κινούμενες σειρές ανθρώπων, με απόλυτα βλοσυρά πρόσωπα, υπό τον ήχον απόλυτα υποβλητικών εμβατηρίων που μιλούν για την υπεροχήν τζιαι την δόξαν της «φυλής» (ως της υπέρτατης ομάδας). Τζιαι δεν αναφέρουμαι μόνον στους στρατιώτες της Βέρμαχτ, αλλά τζιαι στην διαβόητην «ναζιστικήν νεολαίαν», αγόρια τζιαι κορίτσια μεταμορφωμένα σε «μηχανές» για την «πατρίδαν».
Αγόρια τζιαι κορίτσια ελάχιστα έως καθόλου διαφορετικά που τα δικά μας κοπελλούθκια, μέσα στες μονότονες, ισοπεδωτικές τους σχολικές στολές, με το μηχανικόν βήμαν, το «σοβαρόν» προσωπείον, το τόσον ανάρμοστον σε παιδιά, υπό τους εκκωφαντικούς ήχους ταμπούρλων τζιαι τυμπάνων να παιανίζουν την αντίστοιχην δόξαν τζιαι υπεροχήν της δικής μας φυλής, τζιαι τα κεφάλια με την απότομην «στροφήν δεξιά» για να αποτίσουν φόρον τιμής στην «ηγεσίαν». Ούλλα τούτα σε μιαν παρέλασην που σκοπόν έχει να φωνάξει το μήνυμαν «ποτέ πια φασισμός». Μπορείτε να δείτε την αντίφασην;
Εν έχω κανέναν πρόβλημαν με τες παρελάσεις. Ας πούμεν, για 10χρονα παιδιά, θα εμπορούσα να τα δω ντυμένα όπως θέλει το καθέναν, χτενισμένα όπως γουστάρουν, πιασμένα χέρι-χέρι στον ίδιον δρόμον που επεράσαν σήμερα, με λουλούδια τζιαι χαμόγελα προς τους περήφανους γονείς, να εκπέμπουν αγάπην τζιαι φως αντί μιλιταρισμόν τζιαι φόβον. Το μήνυμαν, θαρρώ, θα επερνούσεν πιο καλά, τζιαι για τα ίδια, τζιαι για μας.
Ώσπου να περάσει το μήνυμαν, stay cool and keep rocking!
