Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

Η εσχάτη των ποινών


Κάτι πολλά σύντομα, τωρά που ήρτεν στο μυαλό μου (γιατί το γήρας ουκ έρχεται μόνον τζιαι ξηχάννω απίστευτα εύκολα, άσε που άρκεψεν τζιαι η πρεσβυωπία): ποια θα έπρεπεν να είναι η "εσχάτη" των ποινών; Ο θάνατος, με κάποιες που τες ευφάνταστες μεθόδους που υπάρχουν ανά την υφήλιον, ή η ισόβια φυλάκιση;
Κάποια εγκλήματα εν τόσον "ειδεχθή", που πολλύς κόσμος οδηγείται στην "αυθόρμητην", τζιαι εξόχως συναισθηματικήν κατά τη γνώμη μου, τάσην να απαιτεί το "εις θάνατον", υποθέτω με το σκεπτικόν ότι το πολυτιμόττερον αγαθόν για κάθε άθρωπον εν η ζωή του, οπότε δεν μπορείς να του κάμεις κάτι shειρόττερον που το να του την αφαιρέσεις. Πόση αλήθκεια υπάρχει όμως σε τούτην τη θεώρηση;
Κατ'αρχήν η κοινωνία ευρύτερα, όπως εκφράζεται μέσα που τους νόμους τζιαι τους θεσμούς του κράτους, όταν τιμωρεί έναν που τα μέλη της για τες πράξεις του, έshιει, ή πρέπει να έshιει, συγκεκριμένους στόχους:
1) Να προστατέψει την "κοινωνικήν ειρήνη"
2) Να αποτρέψει επανάληψην βλαβερών συμπεριφορών
3) Να "αναμορφώσει" το συγκεκριμένο μέλος της ώστε να μπορεί να επιστρέψει στους κόλπους της.

Λαμβάνοντας υπόψην τούτα τα σημεία, εν φανερόν το βασικόν μειονέκτημαν της θανατικής ποινής: εν εμπεριέχει τζιαι αποτυγχάνει πλήρως να φέρει εις πέρας το τρίτο σημείο. Προφανώς γιατί ένας νεκρός εν μπορεί πλέον να "αναμορφωθεί". Ασχέτως αν στα πρώτα θκιό σημεία, εν πολλά πιο "εμφαντική" που τα ισόβια.
Θκιό "δυνατά σημεία" της θανατικής ποινής εν η "εξασφάλιση" ότι ο παραβάτης έθθα "διαφύγει" κάπως την εκτέλεσην της ποινής, όπως μπορεί να συμβεί στην ισόβιαν κάθειρξην, αφού εν τίθεται θέμαν μείωσης της (άμα επέθανες, επέθανες τζιαι τέλος) ή ξέρω γω, δραπέτευσης ή ευνοϊκής μεταχείρισης λόγω διαφθοράς των θεσμών. Συν του ότι, ειδικά για πολλά σκληρά εγκλήματα, ενδεχομένως να ικανοποιεί το αίσθημαν της εκδίκησης για τα "θύματα" σε πιο μεγάλο βαθμό.
Προσωπικά, είμαι υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής, τζιαι θεώρησης ως "εσχάτης" ποινής την ισόβιαν κάθειρξην, για τους εξής θκιό λόγους:

1) Διά την ευκαιρίαν "αναμόρφωσης" του παραβάτη, κάτι που εν μέρος των καθηκόντων του κράτους τζιαι του νομικού του συστήματος, ενώ η "εκδίκηση" εκ μέρους των θυμάτων δεν είναι.
2) Θεωρώ ότι η επ' αόριστον στέρηση της ελευθερίας για το μέσον άθρωπον εν μια πολλά πιο σκληρή τιμωρία παρά ο θάνατος. Ευτυχώς εν το έχω ζήσει ποττέ, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι κανένας άθρωπος εν μπορεί να ευτυχήσει κλεισμένος σε έναν κλουβίν, όσες ανέσεις τζιαι να περιλαμβάνει.

Φυσικά, εννοείται ότι απαιτείται το "αδιάφθορον" των θεσμών τζιαι της τήρησης της νομοθεσίας για τους πάντες, ώστε η "εσχάτη" των ποινών αφενός να αποδίδεται ακριβοδίκαια τζιαι αφετέρου να τηρείται κατά γράμμαν τζιαι "πνεύμαν", κάτι που δυστυχώς παρατηρούμεν ότι δεν ισχύει παντού τζιαι πάντα, με αποτέλεσμαν το "αίσθημαν δικαίου" να μεν ικανοποιείται, υπονομεύκοντας την εμπιστοσύνην του πολίτη στην αποτελεσματικότηταν τόσον του κράτους όσον τζιαι της συγκεκριμένης ποινής. 
Ώσπου να μεν γίνουνται εγκλήματα που απαιτούν την "εσχάτην των ποινών", stay cool and keep rocking!

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

Όπλα τζιαι τριαντάφυλλα στην Πράγα!


Όταν στες αρχές του χρόνου η παρέα εσκέφτετουν να πάει σε μιαν που τες συναυλίες των Guns n' Roses κάπου στην Ευρώπην, κανένας νομίζω εν επίστευκεν ότι θα το εκάμναμεν τελικά. Ακόμα τζιαι όταν αγοραστήκαν διαδικτυακά τα εισιτήρια για την συναυλία στην Πράγαν τον Ιούλιον, οι παραπάνω ελέαμεν ότι εννά πρέπει να τα πουλήσουμεν όταν έρτει η ώρα γιατί "σιγά να μεν πάμεν". Τζιαι όμως, τωρά που γράφω, έχουμεν ήδη πάει τζιαι επιστρέψει που έναν θαυμάσιον ταξίδιν σε Βερολίνο - Πράγα, στην οποίαν Πράγαν είδαμεν τζιαι ακούσαμεν τα εφηβικά μας είδωλα ζωντανά! Ακόμα τζιαι τωρά που έγινεν, ώρες- ώρες εν δύσκολον να το συνειδητοποιήσω. Αλλά ας τα πάρουμεν που την αρχήν.
Μέσα στον Απρίλην έπρεπεν να αποφασίσουμεν αν θα επηένναμεν τελικά. Τζιαι ένας-ένας τα μέλη της παρέας εδηλώναν παρών. Τζιαι μάλιστα οικογενειακώς. Έτσι αρκέψαμεν να γυρεύκουμεν πτήσεις για Πράγαν, οι οποίες όμως, ακόμα τζιαι τρεις μήνες πριν ήταν πανάκριβες. Οπότε ετέθηκεν το σενάριον να πάμεν σε μιαν άλλην πόλην με φτηνόττερες πτήσεις τζιαι μετά είτε να οδηγήσουμεν είτε να πιάμεν τρένον για Πράγα. Διαδικασία η οποία οδήγησεν μας να εύρουμεν τζιαι  - κυρίως - να κλείσουμεν πτήσεις για Βερολίνο! Ο κύβος ερρίφθην. Τέσσερις φίλοι συν γυναιξί τζιαι τέκνοις, συνολικά μια ομάδα 15 αθρώπων, θα επηένναμεν Βερολίνο - Πράγαν με κεντρικόν στόχον να δούμεν ζωντανά τους Guns n' Roses! Un - fucking - believable!
Που δαμέ τζιαι δα εν τόσα τα όσα εζήσαμεν τούτες τες 7 μέρες συνολικά του Ιουλίου που έθθα αποπειραθώ να τα καταγράψω ούλλα. Απλά εννά παραθέσω κάποια βασικά σημεία έτσι για λόγους "ημερολογίου". 
Το πρώτον που σημειώνει κάποιος εν η διαφορά στο κλίμαν τζιαι το περιβάλλον μόλις 4 ώρες με το αεροπλάνον που την Κύπρο. Τόσον το Βερολίνο όσον τζιαι η Πράγα ήταν 15-20 βαθμούς πιο "κρύες", ενώ έβρεξεν αρκετές φορές μέσα στη βδομάδα. Ανάσα μετά τον καύσωναν της Κύπρου.
Το δεύτερον εν οι "κλίμακες" τζιαι τα "μεγέθη" όταν φύεις που τον επαρχιώτικον μικρόκοσμο μας τζιαι βρεθείς σε οποιονδήποτε μεγάλον αστικόν κέντρον της δύσης. Που τον ολομέταλλον, γιγάντιον σταθμόν του τρένου του Βερολίνου στους ουρανοξύστες της Potsdamer Platz τζιαι τη Γέφυραν του Καρόλου πάνω που τον Μολδάβαν στην Πράγα. Η δε Πράγα πρέπει να εν η χαρά του φοιτητή αρχιτεκτονικής. Δεν χορτάνεις να μελετάς τα κλασσικά κτίρια τζιαι τα μνημεία σύγχρονου κατασκευαστικού μεγαλείου. Έννεν περίεργον που όποτε στραφώ Κύπρον που έτσι πόλεις φαίνεται μου λες τζιαι έππεσεν δακάτω μια πόμπα τζιαι εν έμεινεν τίποτε όρθιον.
Το τρίτον εν τα νερά τζιαι το πράσινον. Αναρωθκιούμαι πόσες μεγαλουπόλεις της Ευρώπης εν έχουν κάποιον ποταμόν να τες διασχίζει. Το Βερολίνο έshιει τον Σπρέε τζιαι η Πράγα τον Μολδάβαν (εγώ ενόμιζα ήταν ο Δούναβης - έτο κάτι που έμαθα σε τούτον το ταξίδι, μα ποιος μου είshεν πει παλιά ότι που τες τρεις μεγάλες πόλεις πάνω στο Δούναβη - Βιέννη, Βουδαπέστη, Πράγα, η Βουδαπέστη εν η πιο όμορφη; - τέσπα). Τζιαι δάση, πολλά δάση, πλατείες παντού, πάρκα με τεράστια δέντρα τζιαι όμορφα έργα τέχνης να τα διακοσμούν. Συγκρίνετε τα τούτα με το γραμμικόν του Πιθκιά, ο οποίος τιμά μας με την παρουσίαν νερού λλίες μέρες το χρόνο.
Το τέταρτον εν οι συγκοινωνίες. Τζιαι οι θκιό πόλεις, όπως τζιαι οι παραπάνω δυτικές μητροπόλεις, εν τρομερά εύκολες στην διακίνησην, προσφέροντας μιαν πληθώραν μέσων, που το άριστο δίκτυον για πεζούς τζιαι ποδηλάτες μέχρι το μετρό τζιαι τα τρένα. Σε συνδυασμόν με τα εργαλεία που προσφέρει το διαδίκτυον τζιαι την άριστην παροχήν wi-fi σε ούλλους τους δημόσιους χώρους, μπορείς να κινηθείς παντού εύκολα, έγκαιρα τζιαι άφοβα.
Το πέμπτον εν η αγορά. Μπορείς να περπατάς για ώρες σε εμπορικούς δρόμους τζιαι τεράστια mall χωρίς να προλάβεις να δεις παρά έναν μικρόν κλάσμαν του τι έχουν να προσφέρουν. Τόσον σε "ψώνια" όσον τζιαι σε επιλογές φαγητού. Μέσα σε μιαν εβδομάδαν εδοκιμάσαμεν τόσες κουζίνες τζιαι είδη μπύρας όσες δεν επετύχαμεν σε αρκετά χρόνια. Τζιαι οι τιμές για ούλλα τα βαλάντια.
Το 6ον εν ο πολιτισμός τζιαι η ιστορία. Παντού μουσεία τζιαι εκδηλώσεις, ο τόπος γεμάτος με σύμβολα τζιαι σημεία κοσμοϊστορικής σημασίας, όπως το check point Charlie στο Βερολίνο τζιαι τα ίχνη του τείχους σαν "ουλή" στους δρόμους της πόλης. Τζιαμέ βέβαια ερίξαν το τείχος τζιαι ετερματίσαν την διαίρεσην. Η σύγκριση με μας δακάτω καταθλιπτική, ειδικά αφού τες μέρες του ταξιθκιού εσημειώθηκεν τζιαι το ναυάγιον στο Γκραν Μοντανά. 

Sony Center, Βερολίνο...αποκυπριακοποιηθείτε! 

Το αποκορύφωμαν της εκδρομής φυσικά ήταν η συναυλία μεσοβδόμαδα στα περίχωρα της Πράγας. Επήαμεν οι μαντράχαλοι της παρέας συν μια που τες κοπέλλες έτσι για να σπάσει η "βαρβατίλλα". Το μέρος ήταν φυσικά μέσα στο πράσινο, δίπλα που ένα μικρόν αεροδρόμιο, τζιαι ο θόρυβος που τες μηχανές των ελικοφόρων καθώς απογειώνουνταν δίπλα που το χώρο της συναυλίας εξόχως ταιρκαστός. Κάπου εθκιάβασα την επομένην ότι πάνω που 50000 αθρώποι ήταν μαζί μας τζιείνην τη νύχταν!
Ήμαστεν σχετικά μακριά που τη σκηνή αλλά εμπορούσαμεν να δούμεν μέσα που γιγαντοοθόνες τα είδωλα της εφηβείας μας. Εμφανώς γερασμένοι οπτικά αλλά τούτον εδιαλύθηκεν μόλις άρκεψεν το "So easy" (ακριβώς στην ώραν τους πρέπει να πω), με τον Axl να "σπριντάρει" χαρακτηριστικά πάνω στην σκηνήν τζιαι τες πρώτες power chords του Slash να δονούν τον αέραν. Με τες μπύρες ανά χείρας τζιαι τες φανελλούες μας προτεταμένες, εροκκάραμεν μαζίν τους για τρεις ώρες!
Four mantrahals on their way to the G'N R concert in Prague, July 2017
Five mantrahals, a lady and their beers at the G' N R concert in Prague, July 2017
Επαίξαν τα σχεδόν ούλλα, τζείνα που έπρεπεν δηλαδή, "Mr. Brownstone", "Night Train", "Paradise City", "Welcome to the jungle" "Civil war", "Don't Cry", "You could be mine", "Enstranged" κλπ. κλπ. Μια μικρή αντίρρηση, το "Paradise city" εν το παίζεις τελευταίον, όταν η μέση ηλικία των οπαδών σου εν 45 τζιαι ως το τέλος του τριώρου έχουν λλίον πολλά "πεθάνει". Αλλά εν πειράζει, τούτα εν πταίσματα μπροστά σε τόσον μεγαλείον...πάρτε μια γεύση!
Η εκδρομή ήταν, για να κλείσω κάπου δαμέ (εν μου αρέσκουν οι μακρόσυρτες αναρτήσεις), η συνεύρεση της παρέας, με τες οικογένειες μας ο καθένας, σε μιαν "δοκιμασίαν" 7 ημερών μαζί, μετά που αρκετά χρόνια. Το αποτέλεσμαν εξόχως θετικόν, αφού "αντέξαμεν" ο ένας τον άλλον για σεβαστόν χρονικόν διάστημαν με όμορφα αποτελέσματα. Οι φίλοι εν φίλοι έστω τζιαι υπό το ευρύτερον πλαίσιον που θέτουν οι οικογένειες που εδημιουργήσαμεν. Όποιος έshιει σύζυγον τζιαι μωρά καταλαβαίνει πως αλλάσσει το πράμαν, παρά να επηένναμεν μόνον οι μαντράχαλοι στο ταξίδι (εκκρεμεί πάντως μια "εργένικη" εξόρμηση κάπου). Παρά τες προφανείς προκλήσεις τούτης της παραμέτρου, εθκιαβήκαμεν πόμπα, τζιαι - το πιο σημαντικόν - εδώσαμεν στα κοπέλια τζιαι τες κοπέλλες μας εμπειρίες που θα τους συντροφεύκουν στη ζωήν τους τζιαι θα τους κάμνουν πιο γεμάτους. Όπως λαλεί τζιαι η διαφήμιση της γνωστής πιστωτικής κάρτας - αξία ανεκτίμητη.
Ώσπου να ξαναπάμεν παρέαν στους επόμενους γεροντοροκκάες της νιότης μας, stay cool and keep rocking!