Οι νεκροί που περπατούν

...ή οι περπατητοί νεκροί, ή οι νεκροζώντανοι, "The walking dead" βασικά. Τι; Νάμπου εν τούτο; Είδετε κάποια επεισόδια τζιαι εν σας άρεσεν; Ε, οκ, εν γούστα τούτα. Εγώ πάντως, χωρίς να το περιμένω, εκόλλησα. Βάλε τζιαι στην εικόναν το ότι πλέον μπορώ να τα δώ όποτε θέλω (μακάρι να εν καλά η smart TV, το internet τζιαι το android box) τζιαι έshιεις έναν πρώτης τάξεως εθισμόν.

Αρχικά είχα πάρει είδηση τη συγκεκριμένη σειράν στη Nova Cyprus, στην οποίαν ήμουν συνδρομητής πριν την gadget-ικήν επανάστασην που ανέφερα (βασικά ήμουν πίσω που τον κόσμον, ο οποίος επριζώθηκεν με έτσι καλούδια τα τελευταία 4-5 χρόνια). Επειδή είδα ότι εν τύπου "blood and gore" (αίμαν τζιαι εντόσθια), εν με ετράβησεν, διότι συνήθως το στομάshιην μου εν νάκον ευαίσθητον σε κάτι τέθκοια. Όταν όμως ετέλειωσα το "Game of Thrones" ως τζιαμέ που έφτασεν εν πάσει περιπτώσει, επρόσεξα ότι η συγκεκριμένη σειρά ήταν πρώτη σε "δημοφιλίαν". Οπότε έδωκα μέσα, τζιαι πραγματικά εν το εμετάνιωσα.

Κατ'αρχήν, ανέκαθεν είχα μιαν περίεργην συμπάθειαν σε post-apocalyptic σενάρια, δηλαδή ιστορίες όπου ο άθρωπος με τον έναν ή τον άλλον τρόπον καταφέρνει να καταστρέψει τον πολιτισμόν του, είτε με πυρηνικόν ολοκαύτωμαν, είτε με πανδημίαν ασθενειών είτε με άλλους ευφάνταστους τρόπους. Πολλά χαρακτηριστική σειρά ταινιών εν το "Mad Max", το οποίον τωρά τελευταία εφκήκεν με καινούριαν ταινίαν, αρκετά αξιόλογην. Υπάρχει επίσης η, θρυλική πλέον, σειρά ηλεκτρονικών RPG παιχνιθκιών "Fallout", η οποία ελπίζω κάποτε επίσης να μεταφερτεί σε ταινίες γιατί εν φοβερά πρωτότυπη τζιαι με απίστευτόν βάθος σεναρίου. Σε τούτες τες ταινίες, οι επιζώντες συνήθως κινούνται σε σουρρεαλιστικά τοπία αποκάλυψης, όπου τα μεγάλα μνημεία της ανθρώπινης προόδου εν πλέον ερείπια, ο πολιτισμός με ούλλα του τα καλούθκια εν υπάρχει, τζιαι στην θέσην του εγκαθίσταται πλέον ο νόμος της ζούγκλας, ο θάνατος σου η ζωή μου, το δίκαιον του ισχυρού κλπ κλπ. Που τα αγαπημένα μου στοιχεία σε έτσι σενάρια, εν τα λεγόμενα scavenging runs, δηλαδή οι εξορμήσεις των πρωταγωνιστών για διάφορα "καλούδια" που θα τους επιτρέψουν να επιβιώσουν, όπως τρόφιμα, φάρμακα τζιαι η περιστασιακή Laborghini που ως εκ του θαύματος ακόμα ξεκινά, χρόνια μετά το "ολοκαύτωμαν". Μεν ξεχνούμεν ότι σε τούτα τα σενάρια, οι παραπάνω συνανθρώποι σου έχουν τα τινάξει, τζιαι έτσι υπάρχουν πολλά "αγαθά" για πολλά λλιόττερον πληθυσμόν. Υπάρχει όμως επίσης "ανομία", με αποτέλεσμαν η ζωή να εν εξαιρετικά "φτηνή", κοινώς σε κάθε στροφή  έshιεις θανάτους, τραυματισμούς, τζιαι γενικά βίαν, την οποίαν σήμερα οι παραπάνω αθρώποι εν έχουν να αντιμετωπίσουν παρά στες οθόνες της τηλεόρασης ή του υπολογιστή τους (εκτός αν είσαι Σύριος στο Χαλέπι βέβαια, πότε ζεις το post apocalyptic καθημερινά, δυστυχώς).

Ναι, ναι, για όσους έχουν δει τη σειράν ως τα τελευταία επεισόδια, έφτασα στο πρώτον επεισόδιον του 7ου κύκλου τζιαι όσον να'ναι, παρά τες αμέτρητες σκηνές ξεντερκάσματος, αποκεφαλισμών, παλουκώματος τζιαι άλλων gory εικόνων που είχαν προηγηθεί, εγυρίσαν τα στομάshα μου ανάποδα. Εν λαλώ κάτι άλλον μπας τζιαι κάποιοι που θκιαβάσετε δαμέ, θωρείτε τη σειράν τζιαι εν εφτάσετε τζιαμέ ακόμα. Ας πούμεν ότι φτάνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα ανήμπορης απελπισίας, ακόμα τζιαι για τούτην τη σειράν.

Δυστυχώς, από ότι εκατάλαβα ο 7ος κύκλος έννεν ο τελευταίος, μάλιστα, επειδή βασίζεται σε μιαν γνωστή σειράν κόμικς, οι προβλέψεις μιλούν για τουλάχιστον 2-3 σεζόν ακόμα. Τούτον εν τσας εκνευριστικόν γιατί σημαίνει ότι πρέπει να περιμένω για πάνω που θκιό χρόνια ακόμα για να δω που καταλήγει η ιστορία. Έτσι την επόμενη φοράν έθθα επιλέξω σειράν βάσει "δημοφιλίας" αλλά βάσει του ότι εν τελειωμένη (όπως το "Breaking Bad" ας πούμεν, για το οποίον άκουσα καλά λόγια, τζιαι είδα ευχάριστα το πρώτον επεισόδιο).

Κλείοντας, πρέπει να αναφέρω ότι έναν που τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του "The Walking Dead" είναι το ότι εν εξιδανικεύκει τίποτε. Οι "ήρωες" εν ταυτόχρονα τζιαι "αντι-ήρωες", κάμνουν φοβερά πράματα για να επιβιώσουν, η "ηθική" τους προσαρμόζεται στες "πραγματικότητες" τζιαι οϊ σε "άγραφους/ αυτονόητους/ έμφυτους" νόμους περί "καλού" τζιαι "κακού". Οι συνθήκες τζιαι το περιβάλλον δρουν καταλυτικά στο να τους μεταμορφώσουν πότε σε αγγέλους τζιαι πότε σε τέρατα, κάτι που πιστεύκω τζιαι διαπιστώνω τζιαι στην πραγματικότηταν, Κοινώς, κανένας εν γεννιέται "καλός" ή "κακός", ασχέτως αν κάποια γονιδιακά χαρακτηριστικά μπορεί να παίζουν τον ρόλον τους στες συμπεριφορές μας (π.χ. ψυχοπάθειες). Το περιβάλλον στο οποίον λειτουργούμεν εν τζιείνον τελικά που εν επικρατέστερον στο πως διαμορφωνούμαστεν ως όντα. Ο δε δαρβινικός νόμος, του "επιβιώνει ο πλέον προσαρμόσιμος", εν ο νόμος που θα βρίσκουμεν πάντα μπροστά μας, είτε εντός είτε εκτός του ανθρώπινου πολιτισμού.

Ώσπου να ζούμεν τη φρίκην μόνο στες ταινίες τζιαι τες σειρές, τα κόμικς τζιαι τα παιχνίθκια, stay cool and keep rocking!