Η πλειοψηφία των ηλιθίων

Πάσιν αρκετά χρόνια που άρκεψα την σειράν "μύθου" (fantasy αγγλιστί) του Steven Erikson, υπό το γενικόν τίτλον "The Malazan Book of the Fallen". Είμαι στο 9ον τζιαι ως το τέλος του χρόνου υπολογίζω να έχω τελειώσει τζιαι το 10ον. Εν ξέρω πόσοι που σας θκιαβάζετε έτσι πράματα, δηλαδή το συγκεκριμένον είδος που ουσιαστικά προέρχεται που τον J.R.R. Tolkien τζιαι τον "Άρχονταν των δαχτυλιδιών" του, αλλά ορισμένοι συγγραφείς, όπως ο Erikson, έχουν πάρει το είδος σε άλλα επίπεδα. Η συγκεκριμένη σειρά θεωρώ ότι εν η καλλίτερη που έχω θκιαβάσει ως σήμερα, τζιαι έχω θκιαβάσει πολλούς διαφορετικούς συγγραφείς. Ατού της οι απίστευτα δυνατοί χαρακτήρες, η δαιδαλώδης τζιαι πολυδιάστατη πλοκή τζιαι οι συνεχείς ανατροπές, που σε κρατούν δέσμιον ως την τελευταίαν λέξην. Προσθέστε τζιαι άφθονον, καυστικό χιούμορ τζιαι ο εθισμός εν εξασφαλισμένος.

Πολλοί που τους ήρωες του Erikson συχνά πυκνά εκδηλώνουν φιλοσοφικές απόψεις, είτε μέσα που συνομιλίες είτε μέσα που "ρεμβασμούς", τζιαι εν πάμπολλες οι φορές που εντυπωσιάστηκα με το πόσον επιτυχημένα μεταφέρονται στοιχεία της ανθρώπινης πραγματικότητας τζιαι καθημερινότητας σε τούτα τα αποσπάσματα/ διαλείμματα που την εξέλιξην της κύριας πλοκής. Έshιει δε πολλύν τζιαιρόν που θέλω να καταγράψω έστω έναν που τούτα στο blog, for posterity που λεν τζιαι στα αγγλικά χωρκά. Ιδού έναν τέθκοιον (μεταφρασμένον), που εθκιάβασα σήμερα το πρωίν, τζιαι για άλλη μια φοράν εντρύφησεν σε διαχρονικά φαινόμενα της ανθρώπινης κοινωνίας:

"Υπήρχαν υπερβολικά πολλοί μηχανισμοί στην κοινωνία, σχεδιασμένοι για να κρύψουν και, ουσιαστικά, να χαϊδέψουν τις μυριάδες ηλιθίων, ειδικά αφού οι ηλίθιοι είναι γενικά  η πλειοψηφία. Επιπρόσθετα με αυτούς τους μηχανισμούς, κάποιος μπορούσε να εντοπίσει διάφορες παγίδες και ενέδρες, όλες σχεδιασμένες με στόχο τον εντοπισμό και την εξουδετέρωση των έξυπνων ανθρώπων. Εξάλλου, κανένα επιχείρημα, ανεξαρτήτως της ευφυίας του, δεν μπορεί να νικήσει ένα μαχαίρι στα αχαμνά. Ή το τσεκούρι του δημίου. Και η δίψα για αίμα ενός όχλου ήταν πάντα δυνατότερη από μια μοναχική, λογική φωνή.

Ο αληθινός κίνδυνος, κατά τον Yedan Derryg, βρισκόταν στους κρυμμένους εξαπατητές - εκείνους δηλαδή που μπορούσαν να υποδυθούν τους ηλίθιους ενώ διέθεταν ένα είδος ευστροφίας που, παρά τον περιορισμό της στην άμεση ικανοποίηση της θέσης τους, αποδεικνυόταν μια άριστη ικανότητα εκμετάλλευσης τόσο των ηλιθίων όσο και των ευφυών. Αυτοί ήταν που διψούσαν για δύναμη και που συχνά πετύχαιναν να την αποκτήσουν. Καμιά ιδιοφυΐα δεν θα δεχόταν, φυσικά, οικειοθελώς πραγματική δύναμη, έχοντας επίγνωση των θανατηφόρων θελγήτρων της. Και οι ηλίθιοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να την κρατήσουν για πολύ, εκτός και αν ήταν ικανοποιημένοι να παίζουν το ρόλο του συμβόλου, περίπτωση στην οποία η δύναμη που κατείχαν ήταν ουσιαστικά μια ψευδαίσθηση.

Δεν χρειαζόταν παρά να μαζευτεί μια ορδή μεσαίου μεγέθους από τέτοιους κρυμμένους εξαπατητές - αυτούς με την μεσαία ευφυία, έξυπνη μοχθηρία και άπληστη φιλοδοξία - και οι σοβαροί μπελάδες ήταν σχεδόν σίγουρα εξασφαλισμένοι".

Ώσπου να σταματήσουν οι ηλίθιοι να αποτελούν πλειοψηφίαν, stay cool and keep rocking!