Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Πρόθεση, αποτέλεσμαν τζιαι ο "δρόμος προς την κόλαση"


Ωραίον τζιαι κάπως "δυσκολάκιν" το θέμα μας σήμερον. Η αφορμή ήταν μια πρόσφατη συζήτηση μου με μιαν συνεργάτιδαν, στην οποίαν εβρεθήκαμεν να διαφωνούμεν επί της σημασίας των προθέσεων πίσω που μιαν πράξην ή συμπεριφοράν τζιαι της σημασίας των αποτελεσμάτων της πράξης/ συμπεριφοράς προς το ίδιον το άτομον ή τζιαι το περιβάλλον του. Εγώ υποστήριξα ότι πιο μεγάλη σημασίαν που τα θκιό (πρόθεση έναντι αποτελέσματος) έshιει σχεδόν πάντα το αποτέλεσμαν τζιαι η συνομιλήτρια μου ουσιαστικά εδιατείνετουν ότι το αποτέλεσμαν εν μηδέν μπροστά στην πρόθεσην.
Ο τίτλος της ανάρτησης βασίζεται σε έναν γνωμικόν, γνωστόν κυρίως μέσα που ξένες ταινίες ή τραούθκια: "The road to hell is paved with good intentions" που μεταφράζεται στο: "Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις". Ήταν έναν που τα επιχειρήματα που επαρέθεσα της κοπέλας για να υποστηρίξω τη θέση μου. Τελικά εν εκαταλήξαμεν κάπου διότι εδιακόψαν μας αλλά εγώ διατηρώ τη θέση μου ότι, χωρίς να θεωρώ τες προθέσεις ασήμαντες, έχουν πάντα τη σημασίαν τους, είναι το αποτέλεσμαν των επιλογών μας που μετρά πρώτιστα.
Η ίδια η φράση που ανέφερα αποδίδεται σε κάποιον 'Αγιον Βερνάρδον του Κλερβώ (Saint Bernard of Clairvaux) που κάπου στα 1150 μ.Χ. είπεν ότι "...L'enfer est plein de bonnes volontés ou désirs" (hell is full of good wishes or desires - η κόλαση είναι γεμάτη από καλές ευχές ή επιθυμίες"), ενώ υπάρχει τζιαι έναν άλλο ρητό στην Αινειάδαν του Βιργίλιου που λαλεί περίπου ότι "...η κατάβαση στην κόλαση είναι εύκολη".
Στην φράσην αποδίδονται (λαλεί η Wikipedia) θκιό-τρία νοήματα, τα οποία ταιρκάζουν αρκετά με το πως την ερμηνεύκω εγώ. Οι ερμηνείες είναι οι εξής:
1) Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν καλές προθέσεις αλλά δεν προχωρούν στις αντίστοιχες πράξεις/ επιλογές για διάφορους λόγους. Έτσι οι καλές τους προθέσεις καθίστανται ανούσιες. Για να έχουν δηλαδή ουσίαν οι καλές προθέσεις, πρέπει να ακολουθούνται τζιαι που αντίστοιχα καλές πράξεις.
2) Πολλές φορές, κακές πράξεις καλύπτονται από ένα μανδύα καλών προθέσεων.
3) Πολλές φορές, παρά τις καλές μας προθέσεις, οι επιλογές/ πράξεις μας έχουν απροσδόκητα αρνητικά αποτελέσματα.
Βασικά, όποιαν τζιαι που τες τρεις ερμηνείες να πιάσεις, εγώ προσωπικά βλέπω έναν συμπέρασμαν: το αποτέλεσμαν των επιλογών μας είναι σχεδόν πάντα πιο σημαντικόν που τες προθέσεις που μας ωθήσαν να κάμουμεν τες εν λόγω επιλογές.
Στην wikipedia βάλλει το παράδειγμαν της ανεξέλεγκτης εισαγωγής ζώων ή φυτών σε "ξένα περιβάλλοντα", οι οποίες συνήθως έγιναν με σαφώς καλές προθέσεις (π.χ. η ακακία εχρησιμοποιήθηκεν για αναδασώσεις λόγω της αντοχής της στις πυρκαγιές τζιαι τις ξηρικές συνθήκες αλλά αποδείκτηκεν καταστροφέας της τοπικής χλωρίδας ή τα κουνέλια που επήραν οι έποικοι στην Αυστραλίαν εν είχαν φυσικόν τοπικόν εχθρόν με αποτέλεσμαν να εξελικτούν σε μάστιγαν κλπ.).
Εγώ έχω έναν πρόσφατον, τοπικόν παράδειγμαν. Το ΚΚΕ πρόσφατα έφκαλεν ανακοίνωσην εναντίον της εν εξελίξει διαδικασίας για επίτευξην συμφωνίας με βάσην το μοντέλον της ΔΔΟ, αναπτύσσοντας κάποια επιχειρήματα με προέλευσην την δικήν τους ιδεολογίαν τζιαι μετάφρασην των σχετικών καταστάσεων εντός τζιαι εκτός της Κύπρου. Είμαι σίουρος, για δικούς μου λόγους, ότι το ΚΚΕ έshιει τες καλλίττερες των προθέσεων για τον λαόν της Κύπρου τζιαι με βάσην τζιείνες έκαμεν την εν λόγω ανακοίνωσην, σε μιαν αρκετά σημαντικήν χρονικήν συγκυρίαν των διαπραγματεύσεων. Όμως, παρά την διαφορετικήν της αφετηρίαν, η θέση του ΚΚΕ συμπίπτει με την θέσην κάποιων άλλων πολιτικών χώρων, ανάμεσα στους οποίους είναι τζιαι το ΕΛΑΜ, το οποίον οι ίδιοι θα υποστηρίξουν ότι, ως φασιστικόν κόμμαν, είναι ο πιο μεγάλος τους εχθρός. Η δε δήλωση του ΚΚΕ έπαιξεν πρωτοσέλιδον στα έντυπα του λεγόμενου "απορριπτικού μετώπου", σε μιαν σαφήν προσπάθειαν υπόσκαψης των θέσεων του εν Κύπρω ομοϊδεάτη του ΚΚΕ, δηλαδή του ΑΚΕΛ, το οποίον σαφώς στηρίζει το πλαίσιον της συμφωνίας. Αν αύριον μια μερίδα Κυπρίων ψηφίσει αρνητικά επηρεασμένον που την ανακοίνωσην του ΚΚΕ, τότε το αποτέλεσμαν της επιλογής του θα είναι αρνητικόν, ανεξαρτήτως των προθέσεων του. Στο σημείον τούτον φαίνεται τζιαι μια άλλη "δυσκολία" του όλου θέματος. Εγώ ας πούμεν, λόγω της θέσης μου έναντι της ΔΔΟ, θεωρώ αρνητικήν τη συνέπειαν της στάσης του ΚΚΕ. Ένας αρνητής του πλαισίου θα την θεωρήσει θετικήν, τζιαι τούτη η αντίφαση μπορεί να υπάρχει ουσιαστικά παντού: κάτι θετικόν για κάποιους να είναι αρνητικόν για άλλους κ.ο.κ.
Είμαι σίουρος ότι αν ψάξετε θα εύρετε παραδείγματα όπου οι προθέσεις ενδεχομένως να βαρέσουν αρκετά, ίσως τζιαι όσον το αποτέλεσμαν μιας επιλογής, Π.χ. ο φόνος εξ αμελείας ή σε αυτοάμυναν, παρά το ότι ως αποτέλεσμαν εν ο ίδιος με τον φόνον εκ προμελέτης, δεν θα έshιει την ίδιαν αντιμετώπισην, καθαρά κρίνοντας την διαφορετικότηταν των προθέσεων του κατηγορούμενου. 
Πάραυτα, όσον τζιαι να ψάξετε, στον μέσον όρον των περιπτώσεων, τζιαι παρά την σημασίαν που ενδεχομένως να πάρουν, ηθικά ή άλλωσπως, οι προθέσεις δεν μπορούν να φτάσουν τη σημασίαν του αποτελέσματος των επιλογών μας. Γι'αυτόν εν σοφόν, πριν αποφασίσετε για κάτι, να ζυγίζετε τες επιδράσεις της επιλογής σας, σε εσάς τζιαι το περιβάλλον σας, γιατί μετά το αγαθόν των προθέσεων σας δεν θα είναι αρκετόν για να αντισταθμίσει τη ενδεχόμενην ζημιάν της. Που την άλλην, η παντελής απραξία υπό τον φόβον ότι οι επιλογές μας μπορεί να καταστούν βλαβερές για εμάς ή άλλους πιθανότατα να εν shιειρόττερη σε μακροπρόθεσμον ορίζονταν παρά η ανάληψη της ευθύνης επιλογών που τελικά υλοποιούνται.
Ώσπου να κάμνουμεν επιλογές με καλές προθέσεις τζιαι με αντιστοίχως θετικά αποτελέσματα, stay cool and keep rocking!

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Η πλειοψηφία των ηλιθίων

Πάσιν αρκετά χρόνια που άρκεψα την σειράν "μύθου" (fantasy αγγλιστί) του Steven Erikson, υπό το γενικόν τίτλον "The Malazan Book of the Fallen". Είμαι στο 9ον τζιαι ως το τέλος του χρόνου υπολογίζω να έχω τελειώσει τζιαι το 10ον. Εν ξέρω πόσοι που σας θκιαβάζετε έτσι πράματα, δηλαδή το συγκεκριμένον είδος που ουσιαστικά προέρχεται που τον J.R.R. Tolkien τζιαι τον "Άρχονταν των δαχτυλιδιών" του, αλλά ορισμένοι συγγραφείς, όπως ο Erikson, έχουν πάρει το είδος σε άλλα επίπεδα. Η συγκεκριμένη σειρά θεωρώ ότι εν η καλλίτερη που έχω θκιαβάσει ως σήμερα, τζιαι έχω θκιαβάσει πολλούς διαφορετικούς συγγραφείς. Ατού της οι απίστευτα δυνατοί χαρακτήρες, η δαιδαλώδης τζιαι πολυδιάστατη πλοκή τζιαι οι συνεχείς ανατροπές, που σε κρατούν δέσμιον ως την τελευταίαν λέξην. Προσθέστε τζιαι άφθονον, καυστικό χιούμορ τζιαι ο εθισμός εν εξασφαλισμένος.
Πολλοί που τους ήρωες του Erikson συχνά πυκνά εκδηλώνουν φιλοσοφικές απόψεις, είτε μέσα που συνομιλίες είτε μέσα που "ρεμβασμούς", τζιαι εν πάμπολλες οι φορές που εντυπωσιάστηκα με το πόσον επιτυχημένα μεταφέρονται στοιχεία της ανθρώπινης πραγματικότητας τζιαι καθημερινότητας σε τούτα τα αποσπάσματα/ διαλείμματα που την εξέλιξην της κύριας πλοκής. Έshιει δε πολλύν τζιαιρόν που θέλω να καταγράψω έστω έναν που τούτα στο blog, for posterity που λεν τζιαι στα αγγλικά χωρκά. Ιδού έναν τέθκοιον (μεταφρασμένον), που εθκιάβασα σήμερα το πρωίν, τζιαι για άλλη μια φοράν εντρύφησεν σε διαχρονικά φαινόμενα της ανθρώπινης κοινωνίας:

"Υπήρχαν υπερβολικά πολλοί μηχανισμοί στην κοινωνία, σχεδιασμένοι για να κρύψουν και, ουσιαστικά, να χαϊδέψουν τις μυριάδες ηλιθίων, ειδικά αφού οι ηλίθιοι είναι γενικά  η πλειοψηφία. Επιπρόσθετα με αυτούς τους μηχανισμούς, κάποιος μπορούσε να εντοπίσει διάφορες παγίδες και ενέδρες, όλες σχεδιασμένες με στόχο τον εντοπισμό και την εξουδετέρωση των έξυπνων ανθρώπων. Εξάλλου, κανένα επιχείρημα, ανεξαρτήτως της ευφυίας του, δεν μπορεί να νικήσει ένα μαχαίρι στα αχαμνά. Ή το τσεκούρι του δημίου. Και η δίψα για αίμα ενός όχλου ήταν πάντα δυνατότερη από μια μοναχική, λογική φωνή.
Ο αληθινός κίνδυνος, κατά τον Yedan Derryg, βρισκόταν στους κρυμμένους εξαπατητές - εκείνους δηλαδή που μπορούσαν να υποδυθούν τους ηλίθιους ενώ διέθεταν ένα είδος ευστροφίας που, παρά τον περιορισμό της στην άμεση ικανοποίηση της θέσης τους, αποδεικνυόταν μια άριστη ικανότητα εκμετάλλευσης τόσο των ηλιθίων όσο και των ευφυών. Αυτοί ήταν που διψούσαν για δύναμη και που συχνά πετύχαιναν να την αποκτήσουν. Καμιά ιδιοφυΐα δεν θα δεχόταν, φυσικά, οικειοθελώς πραγματική δύναμη, έχοντας επίγνωση των θανατηφόρων θελγήτρων της. Και οι ηλίθιοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να την κρατήσουν για πολύ, εκτός και αν ήταν ικανοποιημένοι να παίζουν το ρόλο του συμβόλου, περίπτωση στην οποία η δύναμη που κατείχαν ήταν ουσιαστικά μια ψευδαίσθηση.
Δεν χρειαζόταν παρά να μαζευτεί μια ορδή μεσαίου μεγέθους από τέτοιους κρυμμένους εξαπατητές - αυτούς με την μεσαία ευφυία, έξυπνη μοχθηρία και άπληστη φιλοδοξία - και οι σοβαροί μπελάδες ήταν σχεδόν σίγουρα εξασφαλισμένοι".

Ώσπου να σταματήσουν οι ηλίθιοι να αποτελούν πλειοψηφίαν, stay cool and keep rocking!     

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016

Προτεραιότητες

Λλίες μέρες μετά την "επέτειον της Κυπριακής Ανεξαρτησίας" (που κανονικά εν στες 16 Αυγούστου) τζιαι πριν την αναμέτρησην Εθνικής Ελλάδος - Εθνικής Κύπρου (που για πολλούς Κυπραίους εν λλιόττερον που τες άλλες ή καθόλου "εθνική") βάλλει φίλος στο facebook μιαν φυτιλιαστικήν κουβένταν στο "timeline" του:
"Δεν είμαι ούτε Τούρκος, ούτε Έλληνας. Είμαι Κύπριος. Περήφανος όποιος είναι Κύπριος"

Τζιαι γίνεται το έλα να δεις. Εκατοντάδες τα σχόλια, ιερή η οργή των ελληνάρων που σπεύδουν να κατακεραυνώσουν την ύβρην τζιαι να διατρανώσουν την ελληνικότηταν τους μέσα που λογύδρια αστείρευτης ελληνικότητας τζιαι ενίοτε ξιτιμαshών του χείριστου είδους.
Ο φίλος μετά, προφανώς γελώντας με τες αντιδράσεις, βάλλει ένα βίντεο που το δελτίον ειδήσεων του ΡΙΚ της 3ης Οκτωβρίου 2016, όπου σε μιαν εκδήλωσην του λεγόμενου "ενδιάμεσου χώρου" (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Συμμαχία Πολιτών κλπ.) ένας ελληνοκεντρικός εθνικιστής δημοσιογράφος βροντοφωνάζει την μετάφρασην για τα λόγια του (τουρκο)Κύπριου Σενέρ Λεβέντ εν μέσω πανηγυρισμών των ελληναράδων-Κύπριων που εν συνάμενοι τζιαμέ (όπως εσυναχτήκαν έξω που την ελληνικήν πρεσβείαν τες προάλλες για να καταδικάσουν την παράστασην στη Σαλαμίνα). 
Τζιαι είναι για να γελάς πραγματικά. Άν το ελάλεν τούτον (έλληνας)Κύπριος, οι ίδιοι αθρώποι θα τον εξιτιμάζαν, όπως το εκάμαν στο timeline του φίλου στο facebook. Αλλά επειδή το είπεν (τουρκο)Κύπριος, πανηγυρίζουν. Εν δαμέ που καταλάβεις ότι ο μέσος εθνικιστής, Κυπραίος ή που αλλού, εν τζιαι νάκκον χαντός, εν μέρος της ιδεολογίας τούτης φαίνεται.
Έshιει όμως ενδιαφέρον να το αναλύσει κάποιος. Μα στο παρανοϊκόν μυαλόν του ντόπιου ελληνοκεντρικού εθνικιστή, ο Λεβέντ εν "δικός του" διότι χαρκέται ότι, με τα λόγια που εφώναξεν, υποσκάπτει την "τουρκικότηταν" του, το "αντίπαλον δέος" δηλαδή. Που την άλλην, στο ελλειματικόν του κεφάλιν, ο "Κύπριος" εν τόσον συνυφασμένος με το "Έλληνας" που χάννει παντελώς το νόημαν των λέξεων του Λεβέντ, ο οποίος το μόνον που κάμνει είναι να διά προτεραιότηταν στον κυπριωτισμόν του τζιαι τίποτε άλλον. Λαλούν τον Σενέρ εξάλλου, το όνομαν εν τούρτζικον, τζιαι μιλά στα τούρτζικα. Αλλά νιώθει Κύπριος πρώτα. Που τζιαμέ τζιαι τζιει, η "τουρκικότητα" του εν έκδηλη, εν χάνεται καθόλου λόγω του "κυπριωτισμού" του. Που να τα εξηγείς τούτα του ελληνοκεντρικού εθνικιστή μας; Βάλλεις του δύσκολα...

Εγώ επειδή έχω πολλάκις γράψει δαμέσα τες απόψεις μου επί του θέματος, απλά θα κοτσάρω το σχόλιον που έκαμα στο timeline του φίλου:

"Το πρόβλημαν με τον "αυτοπροσδιορισμόν" των Κυπραίων είναι καθαρά πρόβλημαν "προτεραιότητας". Σε ούλλα τα σύγχρονα έθνη/ κράτη που επροήλθαν που "ανάμικτες" εθνικότητες (Η.Π.Α., Αυστραλία, Καναδάς, Βραζιλία κλπ.) η προτεραιότητα δίνεται στην "ταυτότηταν" της "κοινής στέγης", δηλαδή του κράτους που ιδρύθηκεν. Έτσι δεν θα δεις κανέναν αμερικανόν να δηλώνει "πρώτα Αγγλοσάξωνας τζιαι μετά Αμερικανός"΄, κανέναν Αργεντινόν να δηλώνει "πρώτα Ισπανός τζιαι μετά Αργεντινός", κανέναν Αυστραλόν να δηλώνει "πρώτα Ιταλός/ Έλληνας/ σου'πα μου'πες τζιαι μετά Αυστραλός κλπ. κλπ. Δακάτω κάποιοι εκαλλιεργήσαν το ότι η ιδιότητα του Κύπριου είναι κάπως "υποσκαπτική" για τες άλλες τους ιδιότητες τζιαι δεν βλέπουν ότι η προτεραιοποίηση τζιείνων των ταυτοτήτων εις βάρος της Κυπριακής απειλεί τούτην την κοινή στέγην που ονομάζεται Κυπριακή Δημοκρατία. Το να προτεραιοποιήσεις δε την ιδιότητα σου ως Κύπριος επ' ουδενί δεν υποσκάπτει την ελληνικήν/ τουρκικήν/ σουαχιλικήν/ πακιστανικήν σου ταυτότηταν. Εν τόσον απλόν, αλλά για πολλούς τόσον δύσκολον να το συλλάβει ο νους τους, εμποτισμένος όπως είναι με τους αλυτρωτικούς εθνικισμούς τους των "μητέρων- πατρίδων".


Ώσπου να βάλουμεν κάτω τες προτεραιότητες, stay cool and keep rocking!