Εγώ τζιαι τα τσιγάρα

Αθθυμούμαι η σχέση μου μαζίν τους άρχισεν κάπως περίεργα. Ο παπάς μου υπήρξεν καπνιστής για σχετικά μικρό χρονικό διάστημαν (που τα 30 στα 35 του), αλλά επρόλαβεν να δοκιμάσει ούλλην την γκάμαν (τσιγάρα, πούρα, πίππα), τζιαι στα τελικά στάδια εκάπνιζεν τόσον πολλά που αναγκάστηκεν να το κόψει μαshέριν γιατί έκαμεν του αναπνευστικά προβλήματα. 'Έρκεται κάποτε στο μυαλό μου μια σκηνή που επεριεργάζουμουν τες θκιο-τρεις πίππες που άφησεν για αρκετόν τζιαιρόν να κάθουνται στο γραφείον του ενώ είshιεν σταματήσει να τες χρησιμοποιεί, τζιαι την σχετικά ευχάριστην μυρωθκιάν που είχαν. Τα δε τσιγάρα του (Dunhill κατά βάσην), για μήνες μετά που εσταμάτησεν το κάπνισμαν, τζιαι επειδή προφανώς είshεν τα με τες κούτες, εδίαν μας τα να τα πάρουμεν του μπακάλη στο συνεργατικόν της γειτονιάς, όπου τα ανταλλάσσαμεν με άλλα πράματα, όπως ας πούμεν γάλαν τζιαι ψωμίν ή το οικογενειακόν παγωτόν της Regis που ήταν σε χαρτονένιιον κουτίν τζιαι έμοιαζεν με κέϊκ.

Την πρώτη φοράν που εδοκίμασα να καπνίσω ήταν μάλλον τέλη του δημοτικού, τζιαι ήταν έναν κλεμμένον πούρον, που τα τελευταία του παπά μου, το οποίον επήα στ'ανάθθεμαν για να χωστώ να μεν με δει κανένας, τζιαι αφού με shίλια βάσανα εκατάφερα να ανάψω, ετράβησα μια-θκιό ψευτορουφηξιές, επνίηκα λλίον τζιαι έσβησα το. Μετά που τούτην την μάλλον αποτυχημένην απόπειρα, έγινα πρώτη λυκείου για να ξανακαπνίσω, που τα Malboro ενός που τους κολλητούς, σε έξοδο μας στην θρυλικήν Amanda's. Εν αθθυμούμαι την επίδρασην που είshεν έναν που τα πιο βαριά τσιγάρα της αγοράς στους εφηβικούς μου πνεύμονες (ήμουν τζιαι αθλητής τρομάρα μου) αλλά εν ήταν αποθαρρυντική, αφού επανέλαβα τες τράκες που τον κολλητόν σε επόμενες μας εξόδους ως το τέλος του λυκείου. Εξάλλου η Amanda's, όπως τζιαι ο "Σκορπιός" ήταν συνήθως τόσον τουμάνιν που έκοφκες τον καπνόν των τσιγάρων με το μαshέριν. Ο περιορισμός του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους ήβρεν με, κατά συνέπειαν, πολλά θετικόν.

Ήντα ευλογία, ενώ στο στρατόν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκότατες για να γίνω συστηματικός καπνιστής, αφού η πλειοψηφία των "σειράδων" ήταν, εν με ετράβησεν ποττέ τούτη η συνήθεια. Βέβαια συχνά-πυκνά έκαμνα κανέναν για το χάζιν τζιαι την "παρέαν", αφού έναν ενδιαφέρον στοιχείον των απανταχού καπνιστών είναι η τάση τους να σου προσφέρουν τσιγάρον όταν εννά καπνίσουν, χωρίς να ξέρουν αν είσαι τζιαι συ καπνιστής, τζιαι όταν αρνηθείς λαλούν σου "καλά κάμνεις". Είχα δε για αρκετά χρόνια ως "ταμπού" να αγοράσω δικό μου πακκέττον, διότι εφοούμουν ακριβώς το ότι θα μου εμείνισκεν σύστημαν. Αγόραζα μεν τσιγάρα, για να μεν βαφτιστώ τρακαδόρος ολκής, αλλά με το πέρας της κάθε συνάντησης άφηνα τα με κάποιον που τους άσιλα καπνιστές της παρέας.

Στες σπουδές εξακολούθησα τούτην την "αποσπασματικήν" μου σχέσην με το τσιγάρον, καπνίζοντας αραιά τζιαι που, κυρίως σε εξόδους με την Αγάπην (ήμαστεν που τότε μαζίν ναι!). Ούτε το άγχος των εξετάσεων ούτε μετά η πρώτη μου δουλειά με εκάμαν να σπάσω το εν λόγω σύστημαν, αγοράζοντας δικό μου πακέτο. Πάντα έβρισκα κολλητούς ή συγγενείς που εκαπνίζαν τζιαι "έκλεφκα" που λλόου τους ή εσπόνσαρα τους για να τους τσιμπώ όσα ήθελα χωρίς τύψεις.

Επιστρέφοντας στην Κύπρον εξακολούθησα τούτον που πολλοί λαλούν "social smoking", δηλαδή αραιόν, περιστασιακόν κάπνισμαν, κυρίως σε εξόδους ή άλλες, μη ρουτινιάρικες περιπτώσεις, όπως ας πούμεν τα ταξίθκια με τη δουλειά στο εξωτερικόν. Κάποια στιγμήν όμως επαρέβηκα τον δικό μου όρον, τζιαι αγόρασα δικό μου πακκέττο. Επροτίμησα ελαφριά τσιγάρα, τάχα να μεν με επιβαρύνουν πολλά, αλλά η ζημιά έγινεν. Τζιαμέ που εκάπνιζα 4-5 τσιγάρα το μήναν, ξαφνικά εκάπνιζα 4-5 την ημέραν (μα να πίνεις φραπέ τζιαι να μεν ανάψεις ρε αδερφέ;). Πάλε ήντα ευλογία, μια κάποια άμυνα μέσα μου έδωσεν μου να καταλάβω ότι έτεινα να "βαρύνω" ως καπνιστής, οπότε έκοψα μαshέριν την παρουσίαν πακέτου στο πάλαι ποτέ "τσαντάκι" μου τζιαι εκατάφερα να το ξανακατεβάσω στα επίπεδα του παρελθόντος. Κατά τζιαρούς, ειδικά υπό την συστηματικήν παρουσία καπνιστών, συγγενών ή φίλων, μπορεί να καπνίσω αρκετά σε μικρό χρονικό διάσητμαν, αλλά ποττέ ελπίζω έθθα μου τύχει να σηκώνουμαι που το κρεβάτιν τζιαι τα πρώτα αντικείμενα που να γυρεύκω να είναι το πακκέττον τζιαι ο αναπτήρας, όπως οι βέροι καπνιστές που ξέρω.

Κάπου δαμέ εννά αποπειραθώ να εξηγήσω σε όσους που σας εν έshετε καπνίσει ποττέ, την μυστήριαν γοητείαν τούτου του αποδεδειγμένα θανατηφόρου πράματος που ονομάζεται "τσιγάρον". Για μέναν έshιει τρία καλά: (1) διά την αίσθησην του στυλ (2) εν ποσκόλιον, ειδικά σε στιγμές αμηχανίας ή απραξίας (3) σε συνδυασμόν με καφέν ή ποτάκιν, η επίδραση της νικοτίνης χαλαρώνει σε, ενώ αναλόγως του τσιγάρου, υπάρχει τζιαι "γευστικόν ενδιαφέρον" στο συνδυασμόν (γενικά ποττέ σχεδόν εν καπνίζω χωρίς κάποιον ποτόν ανα χείρας). Για κάποιους δε, λειτουργεί τζιαι αγχολυτικά, αν τζιαι ενδεχομένως το άγχος τους κάποτε να αυξάνεται τζιαι λόγω του εθισμού τους στη νικοτίνη. Δαμέ τα "καλά" (αν μπορείς να τα δεχτείς ως καλά, ενδεχομένως κάποιοι να διαφωνήσουν) τελειώνουν. Τζιαι αρκέφκουν τα άshιημα. Εν γνωστόν ότι το τσιγάρον εν ο υπ'αριθμόν έναν λόγος για καρκίνους παντός είδους. Επίσης, βρωμίζει τον χρήστην του, τόσον στην αναπνοήν, όσον τζιαι στα ρούχα. Ειδικά οι βαριοί καπνιστές κυριολεκτικά "ζέχνουν" που λέμεν. Σε δημόσιους χώρους, υποχρεώνεις τζιαι τους άλλους, μη καπνιστές, να υποστούν τες βλαβερές συνέπειες της συνήθειας σου. Τζιαι φυσικά, λειτουργεί κατά διαφόρων άλλων στοιχείων της φυσιολογίας μας, όπως η αντοχή τζιαι η γονιμότητα. Τα "ηλεκτρονικά τσιγάρα" που εκυκλοφορήσαν εσχάτως φαίνεται να εβελτιώσαν την κατάστασην όσον αφορά στες οσμές τζιαι την πίσσαν που το χαρτίν του παραδοσιακού τσιγάρου, αλλά προφανώς άλλες, μακροπρόθεσμες δυσμενείς συνέπειες εξακολουθούν να τες έχουν.

Οπότε mes amies, η δική μου σύσταση, την οποίαν ήδη έχω κάμει στα παιθκιά μου, είναι να αποφύγετε το τσιγάρον αν μπορέσετε. Εν κάτι που δεν σας χρειάζεται πουθενά τζιαι που σίουρα βλάφτει σας. Που την άλλην, αν θέλετε να δοκιμάσετε για να σας φύει η απορία, φροντίστε να είσαστεν αρκετά δυνατοί για τον απαιτούμενον αυτοέλεγχον. Εν θεωρώ ότι με το να κάμεις ένα τσιγάρον εννά εθιστείς, χρειάζεται συνεχής τζιαι μεγάλη ποσότητα για τούτον, όπως τζιαι με το αλκοόλ τζιαι άλλες ουσίες. Είμαι δηλαδή κατά τούτης της ψυχαναγκαστικής δαιμονοποίησης, τόσον του τσιγάρου όσον τζιαι του αλκοόλ, το οποίον τα κράτη για πολλοστήν φοράν, επειδή αποτύχαν να αναπτύξουν μια σωστήν παιδείαν, μάχουνται αφενός να καταστείλουν τζιαι αφετέρου να εκμεταλλευτούν με εξοντωτικές φορολογίες προς τους πολίτες τους. Στο τέλος της ημέρας, το σώμαν μου εν δικόν μου τζιαι δικαιούμαι να το κάμω ότι θέλω, που τη στιγμήν που έχω σώας τα φρένας τζιαι έχω περάσει έναν ηλικιακόν όριον (μεγάλον θέμαν τζιαι τούτον) που θεωρείται επαρκές για "υπεύθυνες επιλογές".

Ώσπου να κάμω τες υπεύθυνες επιλογές μου, stay cool and keep rocking!