"Σπα Πιπί!"

Όπως μπορεί να ξέρετε, ο άθρωπος δεν θυμάται τίποτε που τη ζωήν του πριν τα πέντε του, εκτός ίσως που κάποιες αδρές εικόνες ή αναμνήσεις οι οποίες μπορεί κατά τζιαιρούς να εμφανίζονται σαν όνειρα ή dejavu. Μια αγαπημένη διήγηση ενός θείου μου για μέναν όταν ήμουν ακόμα κότσιρος κάτω που πέντε χρονών, ήταν η αντίδραση μου όταν εθωρούσα κάποια παλιά αυτοκίνητα τα οποία είχα πεταχτεί σε μια χωράφαν κοντά στο σπίτιν μας. Προφανώς κάποιος που τους ενήλικες είshεν μου τα παρουσιάσει ως "αυτοκίνητα σπασμένα". Τζιαι επειδή τόσον το "αυτοκίνητα" όσον τζιαι το "σπασμένα" ήταν νάκκον δύσκολον να τα απορροφήσω τζιαι να τα προφέρω, όποτε τα εθωρούσα έδειχνα τα με ζήλον τζιαι αναφωνούσα: "Σπα Πιπί!". Υποθέτω ότι το "πιπί" εν που την πουρούν του αυτοκινήτου (πιπίιιιιιιιιι)....

Σήμερα εξακολουθώ να "συγκινούμαι" στη θέαν "σπασμένων αυτοκινήτων", ειδικά όταν πρόκειται για αυτοκίνητα "κλασσικά", δηλαδή μιας κάποιας ηλικίας, πέραν των 30-40 χρονών. Ελπίζω δε κάποτε να έχω μιαν μικρήν δική μου συλλογήν. Στην Κύπρο μάλιστα, λόγω του κλίματος που εν ξηρόν, είμαστεν τροποντινά διάσημοι στους απανταχού συλλέκτες ότι τα αυτοκίνητα διατηρούνται για πάρα πολλά χρόνια ανεξαρτήτως του πόσον στο έλεος των στοιχείων τα αφήσεις. 

Τα τελευταία χρόνια επρόσεξα ένα χώρο κοντά στο νέο Γενικό Νοσοκομείον Λευκωσίας, όπου εν παρατημένα κάμποσα που τούτα τα κλασσικά αυτοκίνητα, προερχόμενα κυρίως που το πάλαι ποτέ κραταιόν στην αυτοκινητοβιομηχανίαν Ηνωμένον Βασίλειον. Εν ένα μέρος που οι συλλέκτες θα ομομάζαν "stash" διότι ουσιαστικά εν σαν τον "θαμμένον θησαυρόν" για λλόου τους. Εν σε άshιημην κατάστασην αλλά διατηρούν τζιείνην την αδρήν μορφήν που είχαν τα αυτοκίνητα της δεκαετίας του '60 τζιαι του '70. Έτσι, τιμής ένεκεν σε τζιείνον το κοπέλλιν που εφώναζεν "Σπα Πιπί!" αλλά τζιαι στο θείον που όποτε με δει σχεδόν εννά μου αθθυμήσει τζιείνην την περίοδον, βάλλω λλίες φωτογραφίες που τα "Σπα πιπί" στα Λατσιά. Enjoy!

Ώσπου να μεν γεμώννουμεν τα χωράφκια κλασσικά τζιαι όμορφα "σπα πιπί", stay cool and keep rocking!