Ο θάνατος στη διπλανή μου πόρτα

Πόσες φορές εν θωρείς στες ειδήσεις, σε εφημερίδες ή το ίντερνετ ειδήσεις όπως τούτην ;

Πόσες φορές τες προσπερνάς μέ έναν "ήντα κρίμαν" τζιαι πάεις πάρακάτω;

Πολλές. Όπως τζιαι το γεγονός ότι καθώς πληκτρολογώ τωρά πολλά μωρά χάννουν την υγείαν τζιαι τη ζωήν τους, ολόκληροι γαλαξίες αποσυντίθενται, πάντα "εν σοφίαν" (μα τι κουρουφέξαλλα πλέον).

Ζούμεν σε έναν κόσμον τζιαι έναν σύμπαν που ότι όμορφον αντισταθμίζεται φαίνεται με κάτι ίσον τζιαι αντίστοιχα άσιημον. Εν επιζείς αν μείνεις στο δεύτερον, πρέπει να υπερισχύσει το πρώτον αλλιώς εννά πεθάνεις, πρώτα ψυχικά τζιαι μετά σωματικά.

Τούτη η είδηση αφορούσεν μιαν γειτονικήν οικογένειαν μου, θκιό πόρτες πιο κάτω. Εχάσαν το κοράσιν τους εντελώς αναπάντεχα τζιαι εγώ εν ετόλμησα να πάω να τους δω το πρωίν γιατί δεν θα είχα τίποτε να πω. Είδα τον πατέραν το απόγευμαν τζιαι έκαμα το για μέναν, για να νιώσω πρώτα εγώ καλλίττερα. Τζιαι ίσως να του τραβήσω το μυαλόν του για λλίον που το θάνατον σε πράματα της ζωής. Η ζωή συνεχίζεται, κουράγιον!

Ώσπου να γίνει η πληγή των αθρώπων τούτων ουλώδης ιστός τζιαι να επανέλθουν στην τροχιάν της ζωής, stay cool and keep rocking!