Ανακάλυψα την τασιηνόπιτταν!!!

Και η τασιηνόπιττα αυτή ονομάζεται Γραμμικό Πάρκο Πεδιαίου. Έσιει τζιαιρόν που ελάλουν πόσον ωραία θα ήταν να εμπόρουν να πηέννω δουλειά με το ποδήλατο χωρίς να φοούμαι ότι εννά με φάει λάχανο κανέναν αυτοκίνητο. Πριν έναν χρόνο εδοκίμασα το τζιόλις, μέσω Λατσιών (το σπίτι μου εν πίσω που τη Κάλσπεργκ) τζιαι μετά κατά μήκος της λεωφόρου Αθαλάσσας ως τη δουλειά μου στην Έγκωμη. Μιαν ώρα με το ρολόϊ να πάω τζιαι μια να στραφώ, δηλαδή μόλις μισήν ώρα παραπάνω παρά με το αυτοκίνητο, χωρίς να κρούζω πεζίναν αλλά μιλλούες. Όμως τζείνη η λεωφόρος Αθαλάσσας ήταν κίνδυνος θάνατος, με τόσην κίνηση τζιαι χωρίς ποδηλατόδρομους. Οπότε επαρέτησα.

Πρόσφατα ήρτεν μου μια επιφοίτηση, όϊ του αγίου πνεύματος, διότι εν υπάρχει, μια έμπνευση τέλος πάντων, μήπως τζιαι υπήρχεν καμμιά μεσοβέζικη λύση, τύπου να φορτώνω το ποδήλατο πα' στο αυτοκίνητον τζιαι να το παίρνω ως ένα σημείον, τζιαι που τζαμαί να συνεχίζω ποδηλατικώς. Ε, λοιπόν, εσκέφτηκα το τζιαι έγινεν (που λαλούν τζιαι οι απατεώνες οι τράπεζες).

Δείτε δίπλα ήντα λεωφόρον πεζόδρομον/ ποδηλατόδρομον έσιει κατά μήκος του Πηθκιά! Εφόρτωσα το ποδήλατον στο αυτοκίνητον τζιαι επάρκαρα απέναντι που το Τζιάμπο, δίπλα που την πυροσβεστική. Εκατέβασα το ποδήλατον, τζιαι ακολούθησα τον ποδηλατόδρομον, ο οποίος που το τζιάμπο φτάνει ως το βιβλιοπωλείο Αγρότης απέναντι που την αστυνομία, στο προεδρικό! Που τζαμαί έπιασα τα πεζοδρόμια της Προδρόμου παρά το στρατόπεδο τζιαι έφτασα στη δουλειά μου με πολλά μικρή έκθεση σε αμπαλατοσύνες των αυτοκινητιστών. Τζιαι εξασφάλιση 20-30 λεπτά ωραίας ποδηλασίας κάθε μέρα (τουλάχιστον άμα εν έχω δουλειές μακριά που το γραφείο ή εκτός πόλης). Είμαι σίουρος ότι αν ξεκινήσουμε μαζί με κάποιο αυτοκίνητο εν ώρα αιχμής μέσα στη Στροβόλου, εγώ εννά φτάσω πρώτος. Πόμπα λαλώ σου.

Σήμερα έδωκα καμμιάν εκατοστήν ευρώ τζιαι αγόρασα τζιαι ένα μαραφέττι για να κρεμάζω το ποδηλατούϊν μου στο αυτοκινητίν (αντί να τα ταλαιπωρώ τζιαι τα θκιό τζιαι να μουζώνουμαι τζιόλις), τζιαι εμπήκα σε νέαν εποχήν!! Άτε τζιαι καλούς τετρακέφαλους!

Stay cool and keep rocking!!!

   

Τζιαι το λοιπόν...

Η Συναυλία του Τζιμάκου

Η πρώτη φορά που άκουσα για τον Πανούση ήταν στα τέλη της δεκαετίας του '80, όταν ήμουν δηλαδή πρώτη ή δευτέρα λυκείου, δεν είμαι σίγουρος, αν τζιαι μάλλον ήταν στη δευτέρα διότι έχω μιαν αμυδρή ανάμνηση που το σπίτι ενός κολλητού, του Λουκά (ο τόνος στη λήγουσα please) όπου είχα πάει για να κάμουμεν πρόβα το TNT τζιαι το Highway to Hell των ACDC. Ο Λουκάς μου έβαλε κασέττα (ναι, δεν είχαμεν ακόμα ούτε καν CD) να ακούσω το΄"Κάγκελλα" (νομίζω τζιαι έναν άλλο, το "στης βουλής τα έδρανα αχ και γω να έκλαννα") τζιαι απορούσα γιατί μου το έβαλε, διότι εν εδιανοούμουν κάν ότι υπήρχε ελληνική σκηνή ροκ τότε. Τόση ασχετοσύνη. Παράλληλα επίστευκα ακόμα στο θεό (ήμουν τζιαι θρησκευόμενος) τζιαι ήμουν φανατικός υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα, οπότε το ότι δεν μου ετράβησεν το ενδιαφέρον ο Πανούσης μάλλον με εγλύτωσεν που το σιόκ να τον ακούσω λεπτομερώς.

Την περασμένη βδομάδα επήαμεν να τον ακούσουμεν για πρώτη φορά στη Λακατάμια με τους κολλητούς, συμπεριλαμβανομένου τζιαι του Λουκά. Πρέπει να επεράσαν πάνω που 20 χρόνια που την πρώτη φορά που τον άκουσα οπότε ήταν συγκινητικόν όταν άρκεψε με το πρώτο τραγούδι του (τζιαι σήμαν κατατεθέν του) που είχα ακούσει.

Ο τύπος ήταν μια απίστευτη καρικατούρα, ένας θκιάολος ή μάλλον καλλύττερα ένας σάτυρος με την κυριολεκτική σημασία της λέξης. Είσιεν ακόμα τζιαι τα σχετικά φαλλικά εργαλεία (dildo) τα οποία κατείχαν κυρίαρχη θέση σε ολόκληρο το σιώου. Επόνησα τες μασέλλες μου που το γέλιος (που λαλεί τζιαι η Μαριγούλα). Όσοι δεν έχουν δει Πανούση, είναι must εκτός τζιαι αν ένι ακόμα πιστοί/ θρησκευόμενοι τζιαι συντηρητικοί γενικότερα (ευτυχώς εμέναν επεράσαν μου τούτα τα πράματα, βοήθεια μου), οπότε τζιαι μπορεί να ενοχληθούν. Απαριθμώ κάποια highlights:

- Η προσφώνηση του κοινού (κυρίες, κύριοι και ομοφυλόφιλοι)

- Ο πουτσόσταυρος που εξελίσσεται σε σβαστικόπουτσο

- Το ξενέρωμα του μπανιστιρτζιή

- Το κόλλημα σε Χατζηγιάννη, Νταλάρα τζιαι Σαββόπουλο (του οποίου έκλεψε τραγούδι η lady Gaga)

- Το ομιλούν αιδοίο

- Το χορευτικό με το συρτάκι του ζορπά (ρυθμική πασπάλλα)

Και μια αιφνιδίως συγκινητική στιγμή:

Stay cool and keep rocking!!

Ασχολίαστο.

Τα 4 σ(ι)όκ της σχέσης.

Επανέρχομαι μετά μηνός σαν συνέχεια στην προηγούμενη ανάρτηση, και παραθέτω Γούφεια σοφία στο θέμα "βιωσιμότητα σχέσεων" ανδρών - γυναικών. Η πολιτική επικαιρότητα είμαι σίγουρος δεν ενδιαφέρει κανέναν πλέον και για την ώρα.
Οι σχέσεις λοιπόν, ανεξαρτήτως ηλικίας στην οποία προκύπτουν ή προηγούμενων εμπειριών των συμμετεχόντων (στο εξής: τα πιτσούνια), αντιμετωπίζουν διαδοχικά τα εξής σ(ι)όκ:
(1) Το σ(ι)όκ της συμβίωσης: Οι σχέσεις συνήθως περνούν μια περίοδο ραντεβού/ εξόδων, κατά τα οποία τα πιτσούνια ζουν χωριστά (αναλόγως με τη μάμμα αν είναι νεαροί ή κυπραίοι ή σε δικά τους σπίτια). Επειδή στα ραντεβού ντύνεσαι και στολίζεσαι και επειδή κατά τους πρώτους μήνες της σχέσης οι ορμόνες κάνουν τα πιτσούνια να τα βλέπουν όλα όμορφα, υπάρχει μια εξιδανίκευση του έτερου πιστουνιού. Έρχεται λοιπόν μια μέρα, κατόπιν του "μεγάλου βήματος" της συμβίωσης, που τα πιτσούνια αντικρύζουν με σ(ι)όκ το ένα το άλλο εντοπίζοντας "ψεγάδια" όπως οι γαρίλλες στο μάτι, οι διάφορες σωματικές εκκρίσεις και μυρωδιές, η ακαταστασία (ή υπερβολική τάξη), οι παράλογες επιλογές στο φαϊ και την τηλεόραση και πάει λέγοντας. Αυτό το πρώτο σ(ι)όκ το θεωρώ ως το πλέον ήπιο αλλά ενίοτε οδηγεί και μέρος των σχέσεων στο τέλος τους.
(2) Το σ(ι)όκ του "κύκλου": Όταν αρχίσει πλέον και σοβαρεύει το πράμα, έρχεται η στιγμή του περίγυρου των πιτσουνιών να υποβάλει τα διαπιστευτήρια του στο ζευγάρι και να μοιραστεί τη χαρά του. Εδώ μιλούμε για τους συγγενείς (γονείς, αδέρφια, κοντινό συγγενολόϊ) και τους φίλους. Ε, λοιπόν όσοι έχουν περάσει από σοβαρή σχέση ξέρουν ότι μπορεί να τιναχτεί στον αέρα λόγω παρεμβάσεων αυτού του κύκλου (μα μάνα μου που τον ήβρες τούτον τον χίππιν, ρε κολλητέ έσιει δέκα μέρες να πάμεν για πυρούες, κόρη μα ανέχεσαι να μεν πλυννίσκει τα πιάτα κ.ο.κ.). Δυνατότερο από το πρώτο αλλά σίγουρα όχι το χειρότερο.
(3) Το σ(ι)όκ του οικονομικού:  Όπως όλες οι σχέσεις, έτσι και η πιτσουνική εμπεριέχει την οικονομική της διάσταση. Εφόσον πλέον λειτουργούν όλα "πιτσουνικά" δύσκολα υπάρχει και εδώ ανεξαρτησία. Οπότε προκύπτουν προβλήματα στυλ "κοινού ταμείου", ποιος πληρώνει τι, ποιος φκάλλει παραπάνω ριάλια, ποιος ξοδεύει και ποιος αποταμιεύει, αν πρέπει να δίνεται λογαριασμός κ.λ.π. Είναι ένα ύπουλο σ(ι)όκ γιατί εξαρτάται περισσότερο από τα άλλα δύο από τον χαρακτήρα των πιτσουνιών ενώ επηρεάζεται και από τον κύκλο του 2ου σ(ι)όκ (μα πόσα να βάλω του τρίτου ανιψιού μου που παντρέφκεται, πάλε αδίκησεν μας η μάνα σου κ.λ.π.). Προσωπικά το βρήκα ήπιο πριν αλλά έντονο μετά την έλευση του 4ου σ(ι)όκ!!
(4) Το σ(ι)όκ των κοπελλουθκιών:  Θα περίμενε κανένας ότι η έλευση μωρών είναι ενίσχυση και όχι σ(ι)όκ για τη σχέση. Και όμως!! Τα μωρά όχι μόνο φέρνουν ένταση, κούραση, τριβή από μόνα τους (άτε σήκου, κλαίει το μωρό, πού ήσουν όταν έτρωεν τα μούτρα του, εν ασχολείσαι καθόλου α!, μεν φωνάζεις του μωρού, εν τζιαι ήξερεν ότι έννεν αδιάβροχο το κομπιούτερ κ.λ.π.) αλλά επαναφέρουν με ενισχυμένη σφοδρότητα τα πρώτα τρία. Ενδεικτικά αναφέρω, με αριθμό ανά σ(ι)όκ:
(1α) Κομμένες ή αυστηρά περιορισμένες δραστηριότητες αναψυχής πάσης φύσεως για ενήλικες (ναι, συμπεριλαμβανομένου και του σεξ) για τουλάχιστον 10 χρόνια!
(1β) Επιμέλεια φαγητού, αφόδευσης και ύπνου των μωρών για τουλάχιστον 4 χρόνια ως ύψιστη προτεραιότητα
(1γ) Η τηλεόραση παίζει μόνο μίκυ μάους τζιαι στο αυτοκίνητο ακούεις μόνο "ακαντού"
(2α) Μα Γούφη τα νηπιαγωγεία εν συγκρίνουνται με τη γιαγιάν!
(2β) Ρε έσιει τρεις αιώνες να έρτεις για πυρούες ή μάππαν!
(2γ) Γούφη εν βοηθάς καθόλου τη φιλενάδα μου.
(3α) Τι αγόρασες; Τζιαι ποιον ερώτησες πριν το αγοράσεις;
(3β) Έξοδα παιδιάτρου, σχολείου, ρούχων, παπουτσιών, παιχνιδιών, γενεθλίων (δικών και ξένων), μεταφορών, επισκέψεων σε παιδοτόπους κ.λ.π.
(3γ) Γούφη, σκέφτηκες το μέλλον των παιδιών σου; Ασφάλειες, αποταμιεύσεις, δάνεια σπουδών κ.λ.π.

Δεν τα βάφφω μαύρα, εξάλλου η δική μου σχέση διαρκεί πολλά χρόνια και υπόκειται συνεχώς σε σ(ι)όκ. Μέχρι σήμερα αντέχει διότι το έχω πάρει απόφαση (και γω και το πιτσούνι μου) ότι είναι ένας διαρκής αγώνας με πολλές ανταμοιβές, επιστέγασμα των οποίων οι αγκαλιές των δύο γιούδων μου όταν κάνουμε λίγες ώρες να τα πούμε (πέντε λεπτά μετά αρχίζουν οι φωνές αλλά τέλος πάντων). 
Επίσης, δεν αναφέρω την απιστία, διότι δεν τη θεωρώ σ(ι)όκ αλλά το τέλος της σχέσης. Αν και ορισμένες εξαιρέσεις επιζούν της απιστίας, αλλά κατά τη γνώμη μου σε σαθρά πλέον θεμέλια.

Cheers!
Stay cool and keep rocking!