Που εν οι γυναίκες κυνηγοί, οδηγοί αγώνων τζ̆αι πολιτικοί;

 

Εννά αρχίσω με κάποιους γλωσσικούς προσδιορισμούς, αναμένοντας τζ̆αι προλαβαίνοντας (hopefully) το ραντάρ της πολιτικής ορθότητας. Σεξισμός είναι η κατάσταση όπου συμπεριφέρεσαι δυσμενώς απέναντι σε άλλους λόγω του φύλου τους. Σεξισμός ΔΕΝ είναι η γενική διάκριση των φύλων τζ̆αι των χαρακτηριστικών τους. Παραδείγματος χάριν: σεξισμός είναι το "ούλλες οι γυναίκες εν οι ίδιες". Σεξισμός ΔΕΝ είναι το "η μέση γυναίκα εν πιο αδύναμη μυϊκά που τον μέσον άντραν".

Αφού εξεμπερδέψαμεν (ξανά, hopefully) με τούτα τα αυτονόητα αλλά συχνά μη προφανή, πάμεν στο κυρίως θέμαν της ανάρτησης. Προσωπικά έχω διαπιστώσει βάσει εμπειρίας ότι κάθε φύλον έσ̆ιει κάποια χαρακτηριστικά που έρκουνται πακκέττον εκ γενετής τζ̆αι εν οφείλονται στο λεγόμενον "περιβάλλον". Αναλόγως που βαρούν τούτα τα χαρακτηριστικά τζ̆ιαμέ κλίνει το κάθε άτομον, όσον "δυσμενές" περιβάλλον τζ̆αι να συναντήσει.
Έτσι εν πασιφανές ότι κάποια "γούστα", "χόμπυ", "συνήθειες", ότι θέλετε βαφτίστε το, εν πιο "δημοφιλή" αν είσαι άντρας ή γυναίκα αντίστοιχα. Σε τούτον το πλαίσιον, η μέση γυναίκα φαίνεται να απολαμβάνει να ψουμνίζει, ενώ ο μέσος άντρας όχι. 

Οι γυναίκες αγαπούν τα ψώνια

Αντίστοιχα, εν θα δεις πολλές γυναίκες κυνηγούς ή στον μηχανοκίνητον αθλητισμόν. Εννά αποτολμήσω να ψελλίσω την, ενδεχομένως σεξιστικήν, εντύπωσην ότι η μέση γυναίκα εν νιώθει τόσον άνετα πίσω που το τιμόνιν όσον ο μέσος άντρας. Αντίστοιχα, έσ̆ιει νομίζω αποδειχτεί ότι η μέση γυναίκα εν πολλά πιο καλή στο λεγόμενον multitasking, δηλαδή μπορεί πολλά πιο εύκολα να κάμνει πολλά πράματα ταυτόχρονα παρά ο μέσος άντρας.

Τούτες οι τάσεις, επειδή μοιάζουν γενετικές (είπα μοιάζουν σιόρ, εν είμαι ειδικός!) ενδεχομένως εξηγούνται στο πως ελειτουργούσαν οι προγόνοι μας που τα πρώτα στάδια της εξέλιξης τους. Οι γυναίκες αναλαμβάναν το λεγόμενον foraging, δηλαδή την συλλογήν καρπών τζ̆αι άλλων χρήσιμων πόρων που το εγγύς περιβάλλον της ομάδας, ενώ οι άντρες επηαίνναν κυνήγιν, το οποίον συχνά οδηγούσεν τους σε μεγάλες αποστάσεις.Έτσι οι μεν αναπτύξαν μιαν προδιάθεσην στην σχολαστικήν συγκομιδήν (βλέπε ψώνια) τζ̆αι οι δε μιαν προδιάθεσην στην εξερεύνησην τζ̆αι την ανάγκην άσκησης βίας. Ακούουνται μπακαλίστικα αλλά σε συνδυασμόν με το ότι εξελικτικά ο πολιτισμός εν πολλά βραχύβιος σε σχέσην με το τεράστιον χρονικόν διάστημαν που την εμφάνισην του homo sapiens, εν λογικόν να συμπεράνει κάποιος ότι κουβαλούμεν χαρακτηριστικά φύλων που ακόμα λειτουργούν λες τζ̆αι είμαστεν κυνηγοί/ συλλέκτες. Έτσι ο μέσος άντρας σήμερα ενδεχομένως να προσανατολίζεται πιο εύκολα σε άγνωστα μέρη (μεν μου λαλείς κόρη που πάμεν, ξέρω!) ενώ η γυναίκα εν πολλά πιο υπομονετική στες λεγόμενες "ψιλοδουλειές" (π.χ. πλέξιμον, ραπτική, μακιγιάζ κλπ.). Ασχέτως τι διδάσκει το περιβάλλον.

Πάμεν τωρά στο πεδίον όπου πάλε προσωπικά διακρίνω χαρακτηριστικά του φύλου. Η πολιτική, τζ̆αι κατά προέκτασην η άσκηση εξουσίας. Ειδικά στες δυτικές κοινωνίες η συμμετοχή της γυναίκας, τόσον στην οικονομίαν, όπου απέκτησεν δύναμην λόγω κυρίως των θκυό παγκόσμιων πολέμων, όσον τζ̆αι στην εξουσίαν, εν εξασφαλισμένη ηθικά τζ̆αι νομικά για σχεδόν έναν αιώναν, τόσον στο επίπεδον του ορισμού των ηγετών (εκλέγειν) όσον τζ̆αι στο επίπεδον της συμμετοχής (εκλέγεσθαι). Πάραυτα, η συμμετοχή των γυναικών στην πολιτικήν εν σχετικά πενιχρή, παρά τες προσπάθειες του περιβάλλοντος να τες ενθαρρύνει. Σε κάποιες περιπτώσεις έχουν εφαρμοστεί τζ̆αι υποχρεωτικές ποσοστώσεις. Αλλά για την ώραν, χωρίς πολλήν επιτυχίαν.

Οπότε διερωτάται κάποιος, θεωρώ εύλογα, αν το περιβάλλον εν πλέον ενθαρρυντικόν ή έστω εξαιρετικά ανεκτικόν στην είσοδον της γυναίκας στην πολιτικήν τζ̆αι την εξουσίαν, τι τες κρατά πίσω; Πάλε εννά διατυπώσω προσωπικήν αίσθησην βάσει του τι έχω ζήσει τζ̆αι τι έχω θκιαβάσει: η μέση γυναίκα βαρκέται την πολιτικήν. Σπάνια έχω μπει σε πολιτικήν συζήτησην οπουδήποτε τζ̆αι να υπάρχει συστηματική τζ̆αι πλειοψηφική γυναικεία συμμετοχή. Σίουρα υπάρχει περιβαλλοντική επίδραση σε τούτον αλλά εν πιστεύκω πλέον ότι εν τόσον καθοριστική. Οι γυναίκες αντιλαμβάνουνται την πολιτικήν ως κάτι το αναγκαίον μεν, βαρετόν τζ̆αι κουραστικόν δε, σε αντίθεσην με τον μέσον άντραν. Η δε εξουσία για την μέσην γυναίκαν εν μια διαδικασία εντελώς διαφορετική ενδεχομένως, ειδικά στην άσκησην της, που τον μέσον άντραν. Τούτον ορίζεται εν πολλοίς τόσον που τες αλληλεπιδράσεις των γυναικών με τους άντρες αλλά τζ̆αι μεταξύν τους. Τζ̆αι για να πω την αμαρτίαν μου, ειδικά στην δύσην, αδυνατώ πλέον να δεχτώ ότι για την ελλιπήν συμμετοχήν της γυναίκας στην εξουσίαν φταίει η πατριαρχία, δηλαδή το περιβάλλον. Για την εν λόγω έλλειψην, που όντως εν έλλειψη, φταιν κυρίως οι ίδιες οι γυναίκες, τζ̆αι ο λόγος είναι ότι εν την γουστάρουν ως ασχολίαν.

Αν θέλουμεν εν τέλει να πείσουμεν τες γυναίκες να ασχοληθούν με την πολιτικήν τζ̆αι την εξουσίαν, πρέπει να τους δώσουμεν πιο "θηλυπρεπή" χαρακτηριστικά. Κάτι πολλά δύσκολον να προσδιοριστεί, καλώς ή κακώς (δείτε την γελοιογραφίαν πιο πάνω, λαλεί τα ούλλα).

Ώσπου να πειστούν οι γυναίκες να ασχοληθούν με την πολιτικήν τζ̆αι την άσκησην εξουσίας, stay cool and keep rocking!