Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Που ουτοπίαν σε ουτοπίαν

Η συγκεκριμένη λέξη αν αθθυμούμαι καλά εδιατυπώθηκεν που κάποιον συγγραφέαν τζιαι υποδηλώνει κάτι το ιδανικόν τζαι συνάμα ανέφικτον. Φυσικά, όπως σε ούλλα τα φιλοσοφικά θέματα, υπάρχει ο κίνδυνος να μπλέξεις με τες έννοιες τζιαι να καταντήσει η διεργασία γλωσσικός διαγωνισμός. Πάραυτα, για μέναν η συγκεκριμένη λέξη σημαίνει θκιό κυρίως πράματα:

1) Όνειρο
2) Στόχος

Η πρώτη έννοια αμφισβητεί το "ανέφικτον" της ουτοπίας. Αν μπορείς να "ονειρευτείς" κάτι, εν σημαίνει ότι, κατά κάποιον τρόπον, ήδη υπάρχει στο μυαλό σου; Έννεν γεγονός ότι ούλλα τα επιτεύγματα στην βραχύβιαν ύπαρξην του αθρώπου στο σύμπαν εβασιστήκαν σε μιαν σκέψην κάπου σε έναν εγκέφαλον, που σαν σπίθα έδωσεν το έναυσμαν για να γίνουν τα βήματα που τελικά οδηγήσαν σε όσα απολαμβάνουμεν σήμερα; 
Σκεφτείτε ας πούμεν, έναν Κύπριον γεννημένον το 1900 τζιαι που έφτασεν τα 85 χρόνια, τι αλλαγές επρόλαβεν να δει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημαν. Ηλεκτρισμός, υδροδότηση, αυτοκίνηση, τηλεπικοινωνίες, διαδίκτυον, γενετική μηχανική, διάστημαν...οι παραπάνω που τούτες τες σημερινές καθημερινότητες θα αποτελούσαν  - κυριολεκτικά - θαύματα για τον ίδιον άθρωπον, αν του εμιλούσες στα 15 του τζιαι μετά στα 75 του. 
Έτσι όποτε συζητώ, ειδικά με νέους αθρώπους, τζιαι αναφέρω τους ότι "ουδέν αδύνατον", εν απογοητευτικόν να τους ακούω τζιαι να τους βλέπω να πασκίζουν να εύρουν "εξαιρέσεις". Να αποκαλούν μιαν επιθυμητήν κατάστασην/ ανακάλυψην/ πρόοδον ως "ουτοπικήν", άρα αδύνατην. Αθθυμούμαι μιαν σκηνήν που την δεύτερην ταινίαν των Star Wars (μπορείτε να την απολαύσετε δαμέ) όπου ο δάσκαλος Γιόντα σηκώννει το διαστημόπλοιον του Λουκ μέσα που το βάλτον όπου ήταν βυθισμένον χρησιμοποιώντας την "δύναμην". Ο Λουκ, που νωρίττερα είshεν αποτύχει ο ίδιος, πλησιάζει έκθαμβος λαλώντας "εν το πιστεύκω" τζιαι ο Γιόντα απαντά του "εν για τούτον που απέτυχες". Εν μια άλλη διατύπωση του "η πίστη κινεί βουνά".
Φυσικά εμιλήσαμεν παλιά για την έννοιαν "πίστη" τζιαι δαμέ εννοούμεν το "belief" τζιαι όχι το "faith" (η τυφλή, θρησκευτική πίστη δηλαδή), το οποίον προσωπικά βρίσκω ως υποσκαπτικόν στην πρόοδον, γιατί προάγει την μοιρολατρίαν τζιαι το "πίστευε και μη ερεύνα". Για να βάλεις ένα στόχον πρέπει πρώτα να "ονειρευτείς" το αποτέλεσμαν. Για να ονειρευτείς το αποτέλεσμαν τζιαι να το στοχεύσεις, πρέπει να "πιστέψεις" ότι μπορεί να τα καταφέρεις. Πολλές φορές ενάντια στα καθιερωμένα στερεότυπα τζιαι την αμφισβήτησην. Ο δρόμος της πραγματικής προόδου εν πάντα σπαρμένος με εμπόδια. Τζιαι ο σωστός "πιστός" δοκιμάζει συνεχώς την "πίστην" του με "τεκμήρια", τζιαι εν έτοιμος να αμφισβητήσει τα πάντα.
Οι ουτοπίες λοιπόν έχουν τον σκοπόν τους. Ο άθρωπος εξάλλου βαδίζει που ουτοπίαν σε ουτοπίαν τζιαι κάθε επίτευγμαν αννοίει το δρόμον για τα επόμενα. Φυσικά, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος, να γινούμεν μύωπες (πολλοί όντως το παθαίνουν) τζιαι μηδενιστές. Αντί να συγκρίνουμεν την κατάστασην μας με το χτες, (ή με μιαν δυσμενέστερην κατάστασην γενικότερα) συγκρίνουμεν την πολλές φορές με μιαν "ιδεατήν" κατάστασην, με αποτέλεσμαν πάντα να είμαστεν μίζεροι τζιαι ανικανοποίητοι. Ακόμα shιειρόττερα, να αναπολούμεν στοιχεία ενός παρελθόντος που εν θα επιστρέψει πλέον, τζιαι που μέσα στο στρεβλωμένον μας οπτικόν πεδίον, φαντάζει ανώττερον. Που τούτην την έννοιαν, θέλει προσοχήν πως χειριζούμαστεν τα όνειρα μας τζιαι που τοποθετούμεν τον εκάστοτε "πήχυν". Καλλίττερα να πετύχεις κάτι μικρόν παρά να αποτυγχάνεις συνεχώς σε κάτι "μεγάλον". Τζιαι πάντα να αθθυμάσαι να κοιτάζεις τόσον ψηλά όσον τζιαι χαμηλά. 
Ώσπου να επιτευχθεί η επόμενη "ουτοπία" (μια λειτουργική συμφωνία στο κυπριακόν λόγου χάρην), stay cool and keep rocking!

2 σχόλια:

  1. :-)
    Γελώ γιατί ήμουν έτοιμη να σου σχολιάσω, παρόλο που περίμενα να φέρεις το θέμα στο κυπριακό, δεν το βρήκα πουθενά, μόνο πίσω από τις λέξεις και μετά δεν άντεξες και το έριξες στην τελευταία ατάκα :-)

    Πρώτον, να σου πω ότι θα έχει μια ενδιαφέρουσα διάλεξη προσεχώς στο Tree of Life Center στη Λάρνακα με τίτλο The Formula που θα έχει σαν θέμα το belief.
    I believe in belif. I know it works. I have tried it out.
    Για το θέμα επίτευξη στόχων, έχω να σου πω το εξής:
    Αν είσαι στο σημείο Α και ονειρεύεσαι το Β τότε θα βρεις τρόπο να το κάνεις.
    Αν είσαι στο σημείο Γ, νομίζεις ότι είσαι στο σημείο Δ, ονειρεύεσαι το Ε και στοχεύεις στο Ζ, τότε ίσως καταλάθος να βρεθείς και στο Β.
    Για το κυπριακό ( παρόλο που δεν μου αρέσει να συζητώ για το συγκεκριμένο θέμα ) είμαι πεπισμένη ότι οι περισσότεροι ανήκουμε στο δεύτερο σενάριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Εν νομίζω ότι το πλαίσιον συμφωνίας που δουλεύκεται για 40 χρόνια (που το 1977) να μπορεί να θεωρηθεί "ουτοπικόν", αντίθετα είναι αμοιβαίος συμβιβασμός σε πολλές πτυχές. Το πρόβλημαν με τους Κύπριους (ελληνόφωνους τζιαι τουρκόφωνους) είναι ότι εν έχουν ξεκαθαρίσει τον "στόχον" μέσα τους. Οι μεν ποθούν την Κύπρον ολόκληρην αλλά έννεν έτοιμοι να συγχωρήσουν, οι δε δέχουνται να απαρνηθούν τη διχοτόμησην αλλά φοούνται την εκδίκησην. Μέσα σε τούτον το πλαίσιον, ζητούν πράματα στο πλαίσιο συμφωνίας που την καθιστούν ουσιαστικά αμοιβαία απαράδεκτην.
      Τα τελευταία χρόνια εκοντέψαμεν το Δ. Αλλά έshιεις δίκαιον ότι με τους χειρισμούς των ηγετών μας, μάλλον επήαμεν πίσω στο Β.

      Διαγραφή