Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

Επίδομα βιασθείσας (ή τζιαι βιασθέντος)

Είχα πει στην τελευταίαν ανάρτησην (τζιαι πρώτην του 2016) ότι είχα τρία θέματα υπόψην, θκιό ευχάριστα τζιαι ένα δυσάρεστον. Για να μεν πάει σερί τζιαι κακομάθουμεν τζιαι έρτει μας απότομα, βάλλω το δυσάρεστον ανάμεσα. Άρα η επόμενη ανάρτηση εννά είναι ευχάριστη πάλε (τουλάχιστον για λλόου μου).
Αφορμή για την ανάρτησην, η απόφαση για παροχήν οικονομικής ή τζιαι άλλης βοήθειας σε θύματα βιασμού της εισβολής του 1974. Εκάμαν μου εντύπωσην 4-5 πράματα που τούτην την ιστορίαν τζιαι θέλω να τα παραθέσω ώσπου εν ακόμα στο μυαλό μου:

1) Μόνο 41 χρόνια μετά μας ανάδοξεν να προσφέρουμεν βοήθειαν σε τούτους τους αθρώπους;
2) Ήταν μόνο γυναίκες τα θύματα βιασμού;
3) Ήνταλως προσδιορίζεις το "ύψος" της βοήθειας; 
4) Η "οικονομική" βοήθεια, υπό τύπον επιδόματος, γιατί εν απαραίτητη; Εν ούλλα τούτα τα άτομα προβληματισμένα οικονομικώς τζιαι πρέπει σώννει τζια καλά να τα επιχορηγήσουμεν;
5) Οι βιαστές εν εγκληματίες του shιειρόττερου είδους τζιαι εν μπαίνουμεν καν στο βάσανον να διερωτηθούμεν τι τους έκαμεν να συμπεριφερτούν έτσι σε συνανθρώπους τους, ασχέτως αν υπάρχει εξήγηση για ούλλα. Πόσον όμως περίτου εγκληματικός εν ο περίγυρος, άμεσος τζιαι έμμεσος, που επαραπέταξεν τούτους τους αθρώπους σαν κάτι το ελαττωματικόν, ή εμεταχειρίστηκεν τους σαν ποριψιμιούς για κάτι στο οποίον υπήρξαν θύματα;

Προσωπικά εν μπορώ να διανοηθώ τι περνά ένας άθρωπος που υπέστην σωματικόν βιασμόν, γιατί παράλληλα βιάζεται τζιαι τούτον που λαλούμεν ψυshιή, τζιαι καμμιά θεραπεία εν γιανίσκει εύκολα μιαν ψυshιήν που την εβιάσαν. Είμαι υπέρ του να βοηθηθούν τούτοι οι αθρώποι επί της ουσίας, με επιστημονικήν τζιαι πάνω που ούλλα ανθρώπινην στήριξην, τζιαι να μεν τους σύρουν απλά έναν τσεκκούϊν, που μπορεί να μεν το χρειάζονται καν, για να καθαρίσουν τη συνείδησην μιας κοινωνίας που τες ενοχές τζιαι την ανεπάρκειαν.
'Ώσπου να λάβουν επί της ουσίας στήριξην όσοι πραγματικά το έχουν ανάγκην, stay cool and keep rocking!

6 σχόλια:

  1. και να δουμε πόσο εξευτελισμό θα περάσουν μέσα στις δημόσιες υπηρεσίες μέχρι να τους τα δώσουν

    για τα άλλα εν έχω απάντηση εν πολλά τραγικό, και πώς τους ήρτε μετά τόσα χρόνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ρε συ, σκέφτουμαι ότι όσα τζιαι να τους δώσουν τωρά, το να "ξυστεί" ξανά μια τέθκοια πληγή, έστω τζιαι άθελα, ξίκκο σου. Πέρκι καταφέρουν να φανούν μια φορά διακριτικοί τζιαι ανθρώπινοι ως κράτος.

      Διαγραφή
  2. Επίδομα ή αποζημίωση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα κάτι ελάλεν η υπουργός για ένταξη στο νόμο περί παθόντων. Οπότε λογικά εννά είναι κάποιου είδους επίδομα, εκτός τζιαι αν εγκριθεί τζιαι κάποια αναδρομική αποζημώση.

      Διαγραφή
  3. Διάβαζα τις εμπειρίες τους και δεν άντεξα.
    Δεν χωρά ο νους μου ότι γυναίκες στην ηλικία της μάμας μου που κυκλοφορούν ανάμεσα μας έζησαν τέτοιο εφιάλτη. Συμφωνώ μαζί σου ότι (α) έπρεπε να κάνουν κάτι εδώ και χρόνια και (β) δεν είναι με το τσιεκκούδι που αντιμετωπίζονται τούτα.
    Για αυτούς που τες "επαραπέταξαν" όπως λές τι να γίνει αφού ήταν απλώς άτομα αμόρφωτα, με παρωχημένες αντιλήψεις. Μάλλον πέθαναν αλλά και να μην τι θα τους κάνεις;
    Θλιβερό από όπου κι αν το πιάσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εν τζαι είναι μόνο θέμα μόρφωσης η αθρωπιά, αλλά σίουρα αν σκεφτούμεν τες κοινωνικές συνθήκες τζιαι αντιλήψεις πριν 40-50 χρόνια στην Κύπρο εν προφανές ότι μια τέθκοια συμφορά θα ήταν πολλά δύσκολον να τη χειριστούν στοιχειωδώς ανθρώπινα. Πρέπει να εθεωρούσαν τούτα τα θύματα λλίον πολλά ως "damaged goods", ειδικά οι άντρες, τζιαι σε συνδυασμόν με τη θέσην της γυναίκας κοινωνικά πρέπει να είχαν να αντιμετωπίσουν τα πάνδεινα, όσες αντέξαν δηλαδή τζιαι εν εσηκωστήκαν να φύουν που την Κύπρο.
      Εν το εσημείωσα ως κάτι ανεξήγητον αλλά ως έξτρα στοιχείον τραγικότητας.

      Διαγραφή