Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Το "δωρεάν" τζιαι η "στόχευση"

Αφορμή για την ανάρτηση έναν άρθρο του Δημήτρη Γεωργιάδη στον "Πολίτη", το οποίο φαίνεται να ήταν άκρως επιτυχές ως "τρολιά", τόσον ως τίτλος όσον τζιαι ως περιεχόμενον. Αξίζει πραγματικά κάποιος να ασχοληθεί, οϊ τόσον για το ίδιον το άρθρον όσο για τα σχόλια που το συνοδεύκουν.
Στο γενικό πλαίσιο οι απόψεις που εκφράζει ο Δημήτρης Γεωργιάδης, επειδή τον παρακολουθώ τακτικά τζιαι έτσι τες εκλαμβάνω, μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν "απολογητικές" του καπιταλιστικού συστήματος, του στυλ "αν εφαρμόζετουν όπως πρέπει θα εδούλευκεν μια χαρά, εν παράγοντες όπως ο κρατισμός τζιαι ο συνδικαλισμός που το στρεβλώνουν". Οπότε διακρίνεις στα άρθρα του μια μόνιμην επίθεσην κατά τούτων των "δυνάμεων", τζιαι μιαν παράθεσην επιχειρημάτων υπέρ των δυνητικών οφελών μιας "πραγματικά ελεύθερης" αγοράς. Παρά του ότι διαφωνώ σε πολλά, αν όχι ούλλα, μαζί του, θεωρώ ότι εν που τους αθρώπους που κάμνει προσπάθειαν να τεκμηριώσει ότι γράφει, τζιαι ότι οι προθέσεις του εν καλές. Το αν τα καταφέρνει εν υποκειμενικόν.

Πάμεν λοιπόν στον τίτλον της ανάρτησης; Τι σημαίνει κατ' αρχήν "δωρεάν";

δωρεάν < αρχαία ελληνική δωρεάν>

Επίρρημα
δωρεάν
(για κάτι που παρέχεται) χωρίς να απαιτείται η καταβολή χρημάτων ή οποιουδήποτε τιμήματος
το ξενοδοχείο προσφέρει στους πελάτες του για κάθε τρεις διανυκτερεύσεις άλλη μία δωρεάν
(και ως επίθετο)
απόψε στο μπαρ έχει δωρεάν μπίρα για όλους

Υπάρχουν τζιαι συνώνυμα, όπως το μούχτιν τζιαι το τζάμπα. 

Τι καταλαβαίνω που τούτην την ερμηνείαν; Έναν αγαθόν ή μια υπηρεσία προσφέρεται "χωρίς καταβολήν αντιτίμου". Μήπως εξυπακούεται ότι τούτον το αγαθόν ή τούτη η υπηρεσία δεν έshιει κόστος; Όχι απαραίτητα. Ας πούμεν, το ξενοδοχείον για να σου προσφέρει έξτρα διανυκτέρευση θα πρέπει να πληρώσει το ίδιον κόστος (μισθοί, υλικά, ενέργεια, συντήρηση κλπ.) όπως τζιαι αν το επλήρωνες. Απλά επιλέγει να σου "δωρίσει" ακόμα μια διανυκτέρευση διότι θεωρεί ότι του συμφέρει (π.χ. πιο πολλά έσοδα/ κερδοφορία λόγω πληρότητας κλπ.).
Άρα, παρόλον που στο μυαλό των παραπάνω αθρώπων το "δωρεάν" εκλαμβάνεται ως συνώνυμον του "μηδενικού κόστους" (όϊ άδικα αφού για τους ίδιους εν εμπεριέχει άμεσον κόστος), στην πραγματικότηταν οποιοδήποτε αγαθόν ή υπηρεσία εμπεριέχει κάποιους παράγοντες κόστους. Πολλές φορές μάλιστα όσοι νομίζουν ότι δεν πληρώνουν κόστος λόγω του "δωρεάν", μπορεί οι ίδιοι να το καταβάλλουν έμμεσα (π.χ. μέσω κάποιας κρατικής ή άλλης φορολογίας). Πολλά καλόν παράδειγμαν δαμέ εν η λεγόμενη "δωρεάν παιδεία". Παρόλον που δεν καταβάλλεις "δίδακτρα" (άμεσον κόστος), σίουρα κάποιοι πληρώνουν φόρους για να καλυφτεί το κόστος της (έμμεσον κόστος).

Πάμεν τζιαι στην "στόχευση". Περιέργως, στο internet εν ήβρα ερμηνείαν της προκοπής οπότε θα την ερμηνεύσω εγώ όπως την καταλάβω. 
Στόχευση το λεπόν είναι η προσπάθεια να κατευθύνεις μιαν ενέργειαν προς συγκεκριμένον αποτέλεσμαν. Στοχευμένες ελαφρύνσεις ή επιδόματα το λεπόν εν μέτρα που κατευθύνονται προς συγκεκριμένες ομάδες αθρώπων, βάσει κάποιων χαρακτηριστικών τους, τζιαι οϊ αδιάκριτα σε ούλλον τον πληθυσμόν. Τζιαι για να δώσουμεν τζιαι έναν παράδειγμαν, αν ως τωρά οι μαθητές εν εκαταβάλλαν κόμιστρα λεωφορείων, τζιαι τωρά επειδή τα εκάμαμεν μάτσες (εν μου αρέσκει να λαλώ "κάποιοι") τα λεωφορεία πρέπει να φκάλουν τζιαι άμεσον έσοδον, πέραν της κρατικής χορηγίας, δεν επιβάλλεις σε ούλλους τους μαθητές κόμιστρα αλλά σε όσους, βάσει κάποιων κριτηρίων (όπως το εισόδημαν του νοικοκυριού κλπ.) μπορούν να αντεπεξέλθουν. Ή, πιο γεννικά, εν θα δώσεις επίδομαν ή ελαφρύνσεις σε κάποιον εξ ορισμού επειδή εν πολύτεκνος, πρόσφυγας, μονογονιός κλπ. αλλά επειδή βάσει αντικειμενικών κριτηρίων χρειάζεται πραγματικά τζιείνον το επίδομαν ή τζιείνες τες ελαφρύνσεις. Μεν ξεχνούμεν ότι για να δώσεις τζείνον το επίδομαν ή να κάμεις τζιείνην την ελάφρυνσην, βάσει τζιαι της έννοιας του "κόστους" τζιαι του δωρεάν που είπαμεν πιο πάνω, πρέπει να λάβεις πρώτα που ή να επιβαρύνεις κάποιους άλλους, που πάλε βάσει αντικειμενικών κριτηρίων "σηκώννει τα η ράshιη" τους.

Φυσικά, ούλλα τούτα αναπόφευκτα μπαίνουν αργά ή γλήορα στο ιδεολογικόν πρίσμαν του καθενός μας. Στο παρόν σύστημαν (καπιταλισμός), εν προφανές σε όσους εν στοιχειωδώς υποψιασμένοι τζιαι παρατηρητικοί, ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ΔΕΝ επωφελείται του πλούτου που παράγεται, ενώ επωμίζεται το βάρος της παραγωγής του. Εν επίσης προφανές ότι οι "εκλελεγμένοι αντιπρόσωποι" της "αστικής μας δημοκρατίας" εξυπηρετούν με τες αποφάσεις τους τα συμφέροντα μιας μειοψηφίας, η οποία χάρη στη δύναμη που της διά το κεφάλαιον που κατέχει, επιβάλλει αποφάσεις που επιβαρύνουν τους υπόλοιπους, όπως το να χρεώννει κόμιστρα στα λεωφορεία ή να "στοχεύει" τες κοινωνικές συντάξεις αντί να βάλει το shιέριν πρώτη στην πούγκαν της, η οποία εν σαφώς πολλά πιο εύρωστη, για να καλύψει το κόστος που επιφέραν οι δικές της ουσιαστικά επιλογές. Αντίθετα, παραγγέλλει βαρκούες εκατομμυρίων τζιαι αρνείται να καταργήσει τες λιμουζίνες των "αξιωματούχων". 
Έννεν τυχαίον ότι η Κύπρος θεωρείται που μελετητές ένας τόπος όπου αναμένεται σύντομα "κοινωνική αναταραχή"...
Ώσπου να έρτει η αναταραχή , stay cool and keep rocking!

10 σχόλια:

  1. Woofis,

    Κι ΕΣΥ «απολογητικός» του Δημήτρη Γεωργιάδη γίνεσαι! Αλήθεια ποια είναι η «τρολιά» σε σχέση με το έμπλεο κοινωνικού ρατσισμού κείμενο του Γεωργιάδη; Μήπως η αντίδραση των σχολιογράφων στις φασιστικές νεο-“σπαρτιάτικες” απόψεις του; Πού είδες ότι «οι προθέσεις του εν καλές»; Αφού κι ΕΣΥ ο ίδιος παραδέχεσαι με όσα γράφεις στην τελευταία ΣΟΥ παράγραφο [παρά τις φιλολογικές και ερμηνευτικές φλυαρίες των προηγούμενων παραγράφων] ότι το μαυρογέρημο το καπιταλιστικό σύστημα εν δουλέφκει! Γι’ αυτό και ο Γεωργιάδης δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας συνειδητός νεοφιλελεύθερος κολαούζος του κοινωνικού ρατσισμού και του ταξικού ελιτισμού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε "τρολιά" σημαίνει επιλέγω "προκλητική" παρουσίαση τζιαι τίτλον για να "φιτιλιάσω", τζιαι νομίζω ο Γεωργιάδης, ειδικά θωρώντας τες αντιδράσεις των σχολιογράφων, είτε σκόπιμα είτε άθελα του, "επέτυχεν" "τρολιάν μεγάλου βεληνεκούς.
      Κατά τα άλλα, το να θεωρώ ότι κάποιος δικαιούται να διατυπώννει απόψεις ελεύθερα έννεν απολογία εκ μέρους του. Τούτον ισχύει τζιαι για πιο "παράλογες" περιπτώσεις, όπως η υποστήριξη ότι υπάρχει θεός. Έθθα φκω να λαλώ κάποιον πελλόν ή παρανοϊκόν (κατ' αντιστοιχίαν των επιθέτων που έshιει λάβει ο Γεωργιάδης επειδή έγραψεν έναν άρθρον) όταν προσπαθεί να με πείσει ότι έshΙει θεούλλην τζιαι παναγίτσαν. Ο καθένας δικαιούται την πλάνην του τζιαι την ελεύθερην διατύπωσην αυτής. Τζιαι εμείς δικαιούμαστεν να διαφωνούμεν τζιαι να τον αντιμετωπίζουμενμε επιχειρήματα, οϊ με ταπελλούες.

      Διαγραφή
    2. Όχι δεν δικαιούται ο καθένας την πλανην του, οταν η πλάνη του ειναι θεμελιωμένη στο δόγμα Arbeit macht frei - η εργασία σε κάνει ελεύθερο, δόγμα των Ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης - ούτε μπορεί η κοινή γνώμη και η δημόσια ζωή να μεταφέρεται στον σκουπιδότοπο της ιστορίας για να συζητά τις απόψιες του καθενός.

      Η δημόσια ζωή και η θεματολογία της έχουν ή οφείλουν να έχουν ένα κατώτατο όριο.

      Αν ο Γεωργιάδης βρίσκεται κάτω από το ανθρώπινο κατώτατο όριο, δεν θα εκλογικεύσει την κτηνωδία που φέρει ως "ιδεολογία", πόσο μάλλον δεν έχει και το δικαίωμα να θεωρείται πως είναι απλά ένα δημόσιο τρολλ ή πως προσπαθεί για το καλύτερο...

      Ποιό καλύτερο; Θα μπούμε μέσα στον σκουπιδότοπο να ποθκιαλεουμεν τα σκουπίθκια που ο καθένας κουβαλά μέσα στον εγκέφαλο του;

      Αν όμως το επίπεδο της κοινής γνώμης είναι τέτοιο που δεν κατανοεί πως πρόκειται για σκουπίθκια, τότε να μας ζήσει ο Γεωργιάδης.

      Προσφέρω στο ιστολόγιο και ένα άρθρο φιλοσοφικό για το τί σημαίνει "έλλογο ον" στην βαση της ανάλυσης των ανθρωπινων αναγκών.

      Γιατί εσιει αμεση συνδεση η έννοια του έλλογου όντος με την φιλοσοφία του "τί είναι ανθρώπινη ανάγκη".

      Αν ο Γεωργιάδης δεν είναι έλλογο ον, να απομακρυνθεί από το δημόσιο λόγο...σιγά να μεν βουρώ να βρίσκω τζαι δικαιολογητικά του Γεωργιάδη...

      http://hegel-platon.blogspot.com/2014/01/hegel.html

      Διαγραφή
    3. Ποιος εννά θέσει το κατώτατον όριον στη δημόσια ζωήν τζιαι τη θεματολογίαν της;
      Είχα διερωτηθεί κάποτε αν πρέπει να ανεχούμαστεν όσους δεν ανέχονται: "Αν απαντήσεις "οϊ" ουσιαστικά γίνεσαι μέρος του "μη ανεκτού". Αν απαντήσεις "ναι" υπόκεισαι στην "μη ανοχήν" τζιείνων που "ανέχεσαι". Πως μπορώ να κατηγορήσω κάποιον ότι είναι "συνειδητός νεοφιλελεύθερος κολαούζος του κοινωνικού ρατσισμού και του ταξικού ελιτισμού" χωρίς να υποπίπτω ακριβώς στο παράπτωμαν που του καταλογίζω;

      Διαγραφή
  2. Επίσης Γούφι, η ζωή δεν είναι άσκηση λογικής, ανάλυση εννοιών και ουτω καθεξής. Πρέπει να βαλλεις και τον παράγοντα της πραγματικότητας μεσα στις αναλυσεις σου.

    Η αστική πολιτική οικονομία εννε μονο αριθμοί, έννοιες κ.λ.π, είναι βασισμένη εξαρχής στην ανθρωπινη κτηνωδία.

    Όταν θκιαβαζουμεν ενα αρθρο αποψεων καλόν ειναι να θωρούμεν τζαι την πραγματική εικόνα, τους πραγματικούς ανθρωπους, τις πραγματικές ζωές, έννε παιχνίδι ηλεκτρονικό η ζωή να κάμνουμε λογικες εφαρμογες να δουμεν αν φκαινει λογικά το παιχνίδι ή αν δεν φκαινει.

    Στην αναλυση σου εσύ αυτό κάμνεις, μετατρεπεις την ουσία του ζητήματος σε παιχνίδι λογικής, να δεις αν σου φκαινει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα Dis, είμαι χαζίριν 40 χρονών. Σε τούτα τα χρόνια έχω επεξεργαστεί την "πραγματικότηταν" (αλήθκεια, πως την ορίζεις εσύ τούτην;) με πολλούς τρόπους αλλά πάντα προσπαθώντας να βάλλω τη λογικήν πάνω που το συναίσθημαν. Αν δεις τζιαι την προηγούμενην μου ανάρτησην, αναφέρει το εξής πολλά σημαντικό:

      "Τα συναισθήματα μας, αν και αληθινά και σημαντικά, δεν είναι ένα μέσο γνώσης. Είναι αυτόματες αντιδράσεις σε εμπειρίες σε σχέση με τις καθορισμένες αξίες μας. Τα μέσα γνώσης μας είναι η διανόηση, η χρήση της παρατήρησης και η λογική."

      Χρησιμοποιώντας τα μέσα τούτα λοιπόν, τζιαι πιθανώς σε αντίθεσην με πολλούς άλλους συντοπίτες μας, έχω σπάσει τα στερεότυπα του εθνικισμού τζιαι της θρησκοληψίας τζιαι έχω πλέον διαμορφώσει κάποιες πεποιθήσεις που μπορούν κάλλιστα να τοποθετηθούν στον αντίποδαν.
      Αλλά δεν εξεκόλλησα που τούτα τα στερεότυπα, μέσα που μιαν καθαρά προσωπικήν τζιαι πολλές φορές επώδυνην διαδρομήν, για να "κολλήσω" άλλα. Ο Γεωργιάδης, τζιαι ο κάθε Γεωργιάδης λοιπόν για μέναν έννεν ούτε "φασίστας", ούτε "νεοφιλελεύθερος", ούτε "παραγωγός σκουπιδιών", ούτε με κόφτει το "επίπεδον" του. Εν ένας άθρωπος, με απόψεις, τες οποίες ευτυχώς μπορεί να εκφράσει σε έναν ανοικτό φόρουμ που προσφέρει η τεχνολογία, τζιαι που εγώ, πάλε ευτυχώς, μπορώ να αντικρούσω αν διαφωνώ.
      Οπότε να μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με τη γενική στάσην απαξίωσης του διαλόγου, όταν το "επίπεδον" δεν ικανοποιεί. Στο κάτω κάτω σε έναν δημόσιον διάλογον, εν τζιαι ενδιαφέρει με να "προσηλυτίσω" τον "αντίπαλον" στες απόψεις μου, ενδιαφέρει με να ικανοποιήσω την εσωτερικήν ανάγκην της επαλήθευσης τους, ειδικά σε όσους τρίτους παρακολουθούν τούτον το διάλογον. Τζι'ας εν λάθος (διότι ως γνωστόν, η παόψη της πλειοψηφίας δεν ταυτίζεται πάντα με την αλήθκειαν).

      Διαγραφή
  3. Woofis,

    ΕΣΥ δεν βλέπεις κοινωνικό ρατσισμό και ταξικό ελιτισμό και στο συγκεκριμένο άρθρο, αλλά και γενικότερα στην αρθρογραφία του Γεωργιάδη; Αν δεν κατανοείς τις δύο πιο πάνω εκφράσεις ΜΟΥ, με πολλή ευχαρίστηση να τις αναλύσω...
    Πέραν τούτου, ο όποιος ή ο κάθε Γεωργιάδης [με τις συγκεκριμένες απόψεις] δεν είναι απλώς «ένας άθρωπος, με απόψεις, τες οποίες ευτυχώς μπορεί να εκφράσει σε έναν ανοικτό φόρουμ που προσφέρει η τεχνολογία, τζιαι που εσύ, πάλε ευτυχώς, μπορείς, [όπως λες] να αντικρούσεις αν διαφωνείς», αλλά συντάκτης μιας εφημερίδας που κατέχει δεσπόζουσα θέση στον τομέα της πληροφόρησης και που αναπαράγει τις απόψεις και θεωρήσεις που κυριαρχούν στην κοινωνίας μας. Η όλη ιστορία δεν είναι απλώς ζήτημα διαλόγου ή πειθούς, όπως το ‘θεσε και κάποιος σχολιογράφος το Blog της Disdaimonaς - link: http://disdaimona.blogspot.com/2014/01/blog-post_21.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άνεφ, αν η διατύπωση σου επαρέμενεν στην κριτικήν των απόψεων του Γεωργιάδη, δεν θα είχα καμμιάν αντίρρηση. Πρόσεξε όμως τι άλλο λαλείς:

      "Γι’ αυτό και ο Γεωργιάδης δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας συνειδητός νεοφιλελεύθερος κολαούζος ...."

      Τούτο, στο διάλογο, ονομάζεται ad hominem. Ο άλλος εν τούτον τζιαι τούτον άρα......

      Για να επαναλάβω ότι λαλώ ήδη τζιαι στην ανάρτησην, ότι δηλαδή διαφωνώ σχεδόν στα πάντα με τες απόψεις του (αλλά θεωρώ ότι δικαιούται να τες διατυπώνει τζιαι ότι πιστώνω τον με καλές προθέσεις) το οποίον παραβλέπεις βαφτίζοντας με απολογητήν του Γεωργιάδη, βάλλω δαμέ τι του έγραψα σαν σχόλιον:

      Αγαπητέ θκιαβάζω σε συχνά τζιαι πολλές φορές συμφωνούμεν (ειδικά στη "ρεαλιστικήν" παράθεσην της "πραγματικότητας"), αλλά στο συγκεκριμένον άρθρον νομίζω το σύνηθες militant ύφος σου εκθέτει σε.
      Κατ' αρχήν πατάς σε ορισμένες "άγιες τράπεζες" χρησιμοποιώντας τη λέξη "δικαίωμαν". Φυσικά τζιαι υπάρχουν "δικαιώματα" που ΔΕΝ απαιτούν "παραγωγική" ικανότηταν, προεξάρχοντος του δικαιώματος της "ύπαρξης". Εκτός τζιαι αν ο καπιταλισμός βάλλει προϋποθέσεις τζιαι για τούτον ακόμα.
      Οι συγκοινωνίες αποτελούν μιαν παροχήν υπηρεσίας, η οποία εμπεριέχει "κόστος", άρα συμφωνούμεν ότι ΔΕΝ είναι δωρεάν. Συμφωνούμεν επίσης ότι ΔΕΝ μπορεί να επιχορηγείται που το κράτος (άρα που τους φορολογούμενους) μια υπηρεσία χωρίς "στόχευση" (π.χ. βάσει εισοδηματικών κριτηρίων), για τον απλό λόγο ότι τελικά το συνολικόν κοινωνικόν όφελος πιθανόν να υπολείπεται της επιβάρυνσης. Φαντάζομαι δαμέ εν τζιαι το περί "σοσιαλισμού" που λαλείς, " από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του»".
      Θεωρείς όμως ότι χωρίς "συνδικαλιστές" (αργόσχολους και μη) τζιαι κράτος, ήταν να έρτει ο κάθε καπιταλιστής ιδιοκτήτης λεοφωρείων να κάμει "στόχευση"; Να αφήσει κάποιους να παν "δωρεάν" στον προορισμόν τους; Οξά έπρεπεν πρώτα να χυθεί αίμαν για να "συνδικαλιστούν" οι αθρώποι (η πλειοψηφία συνήθως) τζιαι να διεκδικήσουν τα "δικαιώματα" που τόσον εύκολα συνδέουμεν με το "εισόδημαν"; Κοινώς, το κέρδος έshιει τζιαιρόν (μέσα που διαδοχικές καπιταλιστικές κρίσεις) που δείχνει ξοφλημένον ως κίνητρον. Άλλον να λέμεν "προτείνετε κάτι άλλον" τζιαι άλλον "εν έshιει τίποτε άλλον"...

      Διαγραφή
  4. Σε ακραίες καταστάσεις, χρειάζεται να γίνεσαι ακραίος – για να αλλάξουν οι προηγηθείσες παθογένειες. Αυτό νομίζω κάνει ο Γεωργιάδης, και βλέποντας τα σχόλια των φίλων μπλόκερς, καταλαβαίνεις πως έχει απόλυτο δίκιο.

    Ο Γεωργιάδης θέτει ένα εξαιρετικά απλό ζήτημα, που έμμεσα θέτεις και εσύ: αν ένα πράγμα έχει κόστος, τότε κάποιος θα το πληρώσει. Δουλειά της κοινωνίας, δουλειά του παρόντος συστήματος είναι να βρει το δικαιότερο τρόπο να το κάνει αυτό, λαμβάνοντας υπόψιν τους διαθέσιμους δημόσιους πόρους – οι οποίοι με τη σειρά τους μαζεύονται από τους φορολογούμενους, κάτι που πρέπει να γίνεται με τρόπο που να βοηθά τον καπιταλισμό (γιατί αυτόν έχουμε επί του παρόντος) να συνεχίσει να λειτουργεί με τον πλέον αποδοτικό τρόπο, για να προσφέρει κατά το δυνατόν ανάπτυξη, εργασία και εισόδημα στους πολίτες και τον τόπο.

    Οι διαφωνίες του Ανεφ και της Δις είναι σχεδόν γραφικές, και αυτό δεν είναι υποκειμενική μου εκτίμηση, αλλά αντικειμενική: πως θα έλυναν το ανωτέρω ζήτημα αυτές οι απόψεις;

    Γιατί και εγώ έχω άποψη πως πρέπει να γίνεται η διαχείριση του οικοσυστήματος στον Άρη, αλλά πρακτικά λίγα μπορώ να κάνω…

    Α, και για τη «στόχευση» είχα και εγώ πολλές φορές δυσκολία, προφανώς δεν χρησιμοποιείται ευρέως στην πανελλήνια δημοτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στροβ, ο Γεωργιάδης εν πάντα "έντονος" (militant) στα άρθρα του, εν το στυλ του. Εγώ διαφωνώ με τούτον το στυλ, εν με εκφράζει, διότι φκάλλει σχεδόν πάντα αρνητικά συναισθήματα σε όσους "στοχεύω". Κάποιους όμως έτσι τους φκαίννει (τζιαι του OSR ας πούμεν). Επίσης, επιλέγει στα άρθρα του να εκφράσει την ιδεολογίαν του, η οποία εν σαφώς, τουλάχιστον στο θέμαν που ασχολείται, δηλαδή τα οικονομικο/ πολιτικο/ κοινωνικά δρώμενα, τούτον που τόσον ο Άνεφ όσον τζιαι η Dis χαρακτηρίζουν όπως χαρακτηρίζουν (νεοφιλελεύθερος, αντιδραστικός, ελιτιστής κλπ.). Η προσωπική μου εκτίμηση του αθρώπου, τον οποίον δεν γνωρίζω αλλά έχω ακούσει να μιλά τζιαι στο ραδιόφωνο (το να ακούσω τουλάχιστον τη φωνή του άλλου διά μου κάτι), δεν μου δείχνει κακοπροαίρετον άθρωπον. Απλά εκφράζει απόψεις, με τες οποίες ενίοτε διαφωνώ. Αλλά εν συνθηματολογεί, βάλλει κάτω επιχειρήματα. Προσωπικά θα τον ήθελα να προσπαθήσει να εν πιο ετεροβαρής, αντί να επικρίνει συνέχεια το κράτος τζιαι το συνδικαλισμόν να επικρίνει τζιαι λλίον το "κεφάλαιον".

      Διαγραφή