Ακούτε/ Βλέπετε VH1...

Εν ηξέρω πόσο μάτσιο ή στρέϊτ θεωρούνται οι φαν της συγκεκριμένης κυρίας αλλά είδα/ άκουσα το κομμάτιν εψές στο VH1 τζιαι έπιασεν με πολλά. Αλλά βάλλω τζιαι έναν πιο δυνάμενον για να μεν....παρεξηγηθώ (ναι-ναι-ναι Γούφη μου).



Ήθελες τζιαι παπάν να σου το πει;

Όου γιες κοπέλια. Ο έξυπνος σιύλλος που την μούττην πιάννεται. Ακούσετε φαντάζουμαι για την "καινοτόμο δημόσια διαβούλευση" του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β' (στο εξής ΑΧ Β') με ομάδα νέων την περασμένη Παρασκευή (9/9/2011) στην αρχιεπισκοπήν. Ήμουν τζιαι γω τζιαμέ, τρομάρα μου.  Κατ' ακρίβειαν, η αρχική πρόσκληση έγινεν προς το κολλητάριν τον Γιαγκουδάκην από τον διοργανωτήν της "εκδήλωσης", Γιάννη Γιαννάκη αλλά επειδή δεν ευκαιρούσεν, με επρότεινεν να πάω στη θέση του. Η επιλογή του Γιαγκουδάκη έγινεν διότι είναι γνωστός του Γιάννη, παρά τη δεδηλωμένην αντίθεση του στα της θρησκείας, προφανώς σε μιαν άτυπην δήλωση του στυλ "εμείς ακούμεν τους ούλλους, ακόμα τζιαι τους αμαρτωλούς, ακόμα τζιαι τους άθεους". Εν πάσει περιπτώσει επειδή εγώ είμαι ψώνιον με τες συζητήσεις τζιαι τα υπαρξιακά debates ετσίμπησα όπως τον τζιέφαλον τζιαι άρκεψα εντατική εσωτερικήν τζιαι εξωτερικήν αναζήτησην ιδεών για το ποιαν ερώτησην θα έκαμνα του ΑΧ Β'. Θωρείτε, η ΄"δημόσια διαβούλευση", στην οποία συμμετείχαν 25 νέοι ηλικιών 25-40 ετών, ουσιαστικά θα ήταν μια συνέντευξη αφού καθένας εδικαιούταν μόνο μιαν ερώτηση προς τον ΑΧ Β', ενώ ούτε λόγος για ανταπάντηση, συζήτηση κλπ. Τούτον εν με επτόησεν διότι αφενός είπα "ας μεν ζητούμεν πολλά που την πρώτη φοράν" τζιαι "η ερώτηση μου εννά είναι τέθκοια που τζιαι χωρίς συζήτηση εννά εκθέσει/ αποκαλύψει τα κολλήματα της θρησκείας". Σούσα που με έσουζεν!

Επήαμεν που λέτε τζιαμέ, στον προθάλαμο της αρχιεπισκοπής, ήπιαμεν προϊόντα ΚΕΟ που μας επροσφέραν τζιαι εκάμαμεν μιαν παρουσίασην του εαυτού μας σε κύκλον. Έκαμεν μου εντύπωση ότι κάποιοι, όχι λίγοι, εκ των νέων είχαν έρτει "για να δουν τον ΑΧ Β' από κοντά" τζιαι για να "δουν που μέσα την αρχιεπισκοπήν". Μα καλάν λαλώ, τούτη εν η φιλοδοξία τους; Αλλά μετά θα εκαταλάβαινα καλλύττερα. Μετά, κατά τες 18.00 ενεφανίστην ο ΑΧ Β' τζιαι μας εκάλεσεν στο γραφείον του, περιμένοντας μας στην πόρτα να μας σιαιρετίσει. Τζιαιμέ ένοιωσα λλίον άβολα διότι ούλλοι οι μπροστινοί μου εφιλήσαν του το σιέριν, οπότε εγώ ήταν να φανώ ασεβής. Τελικά απλά εττόκκαρα τον, η έκφραση του εν επρόδωσεν τίποτε για την "παραβίασην του πρωτοκόλλου", αλλά εν μπορώ να πω το ίδιον για τον θκιάκον παραδίπλα του που έδειξεν εμφανώς να ξιππάζεται τζιαι να με θωρεί κάπως.

Μέσα στην αίθουσαν τωρά, εκάτσαμεν ακροβολισμένοι γυρών που τρεις θρόνους στο κέντρον, όπου εκάθουνταν ο ΑΧ Β' τζιαι ακόμα θκιό "αξιωματούχοι" (εν τους θυμούμαι, ούτε με απασχολεί ποιοι ήταν διότι έτσι τζι' αλλιώς εκάμναν τες γλάστρες όσην ώρα ήταν τζιαμέ). Ο Γιάννης έκαμεν μιαν εισαγωγήν, ο ΑΧ Β' μιαν δικήν του πολλά μεγαλλύττερην που ήδη αφορούσεν καθαρά το κυπριακόν τζιαι άρχισεν η "διαβούλευση".

Εγώ επερίμενα να πάμεν με το γυρίν αλλά επετάχτηκεν αμέσως ένας που τους συμμετέχοντες τζιαι ερώτησεν τον αρχιεπίσκοπον πως θα βοηθήσει η εκκλησία να ανατραπούν οι "σχεδιασμοί του προέδρου για δημοψήφισμαν στο οποίον ο λαός θα πει σίουρα οϊ τζιαι θα πληρώσει η πλευρά μας τη νύφη". Κάτι επήα να ψιλιαστώ τζιαμέ αλλά εσκέφτηκα ότι απλά ο τύπος εν θαυμαστής του ΑΧ Β' τζιαι απλά ήταν ενθουσιώδης να τον ευχαριστήσει. Ο ΑΧ Β' απάντησεν όπως μπορεί να ξέρετε που τα δημοσιεύματα, εμίλαν για πάνω που 10 λεπτά τζιαι ουσιαστικά έκαμνεν αγόρευσην αφού είσιεν που τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα καλύψει τον παρέαν που έβαλεν την πρώτη φυτιλιάν.

"Α, έτσι πάει λαλώ, σιερούϊν;" οπότε εσήκωσα το σιέρι μου χωρίς να περιμένων κανέναν τζιαι εδώσαν μου το λόγον. Είπα ότι η πίστη είναι καλόν πράμαν αλλά η θρησκεία πολλάκις είναι διχαστική για τον κόσμον, όπως αποδεικνύεται στα τρία επιμέρους θέματα της ερώτησης μου (σλακ!). Είπα ότι στα εγκόλπια της θρησκείας η κοινότητα ΛΟΑΔ (λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφισεξουαλικοί, διαφυλικοί) είναι όλη εξ ορισμού αμαρτωλοί. Ότι ο αυνανισμός επήρεν το όνομαν του που τη βίβλο τζιαι υπονοεί αμαρτίαν. Ότι ο έλεγχος γεννήσεων τζιαι οι προγαμιαίες σχέσεις, ενώ αποδεδειγμένα μπορούν να είναι θετικά στοιχεία, καταδικάζονται εκ των προτέρων που την εκκλησίαν ως αμαρτίες. Πως θα μπορούσεν η εκκλησία της Κύπρου να λειτουργήσει γεφυρωτικά ανάμεσα στες κοινωνικές αντιλήψεις τζιαι την επιστημονική πρόοδο;

Ο ΑΧ Β' με εκοίταζεν ατάραχος αλλά πρέπει να το πω ότι απάντησεν σε όλα τα σκέλη της ερώτησης μου, παρόλο που τους "εγέλασα" τζιαι ήταν "τρία σε ένα". Ιδού οι απαντήσεις του, όσο θθυμούμαι, σε μπούλετς:

1) Περί αυνανισμού: όλοι μας το έχουμε περάσει, είναι φύσις φτάνει να υπάρχει αυτοσεβασμός και να μην γίνεται κατάχρησις γιατί μετά μπορεί να προκαλέσουμεν βλάβες στο ίδιο μας το σώμα.

2) Περί ομοφυλοφιλίας: αν είναι φύσις, δηλαδή κάποιος είναι άτριχος, με ψηλή φωνή κλπ τότε με πολλήν αγάπην, θα τον αγκαλιάσουμεν και δεν τον καταδικάζουμεν. Αν όμως είναι "άντρας πλήρης", τότε εγώ πιστεύω ότι είναι απαράδεκτο, πολλές φορές είναι για λόγους επίδειξης, φταίνε και οι κακές παρέες, πρέπει λοιπόν από την οικογένειαν να προσέχουμεν τα παιδιά να μην κάνουν κακές παρέες.

3) Περί ελέγχου γεννήσεων (προφυλάξεις, έκτρωση): Σίγουρα ένα ζεύγος όταν συνευρίσκεται δεν το κάνει πάντα για τεκνοποίηση, χρειάζεται να εκτονώνονται και οι δύο και να δείξουν την αγάπην τους, αλλά όταν έρθει εγκυμοσύνη, ακόμη και ανεπιθύμητη, δεν γίνεται να κάνεις έκτρωση, είναι φόνος. Αφού ξέρουμεν όλοι ότι υπάρχουν και κείνες οι μέρες του μήνα που δεν μπορεί να συλλάβει η γυναίκα, επίσης όταν είναι ήδη έγγυος νομίζουμεν ότι δεν συνευρίσκονται; Εκεί δεν είναι για τεκνοποίησην και δεν λέμεν ότι είναι αμαρτία".

Ειδικά για το τρίτο σκέλος, κάποιος αργότερα του έθεσε την ερώτηση υπό το πρίσμα του βιασμού, αν και εκεί η τυχόν επιλογή έκτρωσης είναι φόνος. Ο ΑΧ Β' απάντησε περίπου ως εξής: δεν είναι εύκολο πράγμαν να σε βιάσει κάποιος, αμα δεν θέλεις. Αλλά ακόμα και έτσι, γιατί να γίνει έκτρωσις, ας έρθει το παιδί και υπάρχουν τόσες άτεκνες οικογένεις όπου μπορεί να δωθεί προς υιοθεσίαν."

Έτσι που λέτε, αφού έκατσα τζιαι άκουα τον, τζιαι έχοντας εντοπίσει στην αίθουσαν μιαν έγγυο τζιαι ένα εμφανώς γκέϊ άντρα, λέω που μέσα μου "ακόμα τζιαι κανένας να μεν ακούσει ναμπου απάντησεν", μόνον τούτοι οι θκιό δαμέσα εν μπορεί, εννά εχάσαν πάσαν ιδέαν". Ήμουν ακόμα δηλαδή στην ψευδαίσθησην ότι έπαιζεν κανέναν ρόλον το τι είχα εγώ υπόψη.

Αμ δε. Που τες επόμενες ερωτήσεις (περίπου 20) μόνο μια κοπέλα ερώτησεν για τον άκρατον υλισμόν των εκκλησιών (κτιριακά, λούσα, αυτοκινητάρες κλπ). Ούλλοι οι άλλοι εκάμναν ερωτήσεις για το κυπριακό τζιαι για θέματα όπως η παιδεία όπου φιλοδοξεί ο ΑΧ Β' να παίξει αθέμιτο ρόλο ποδηγέτησης. Οι δε ερωτήσεις ήταν πάντα με πρόλογο που έδειχνε πόσο οπαδοί του ΑΧ Β' ήταν οι συμμετέχοντες, ενώ ουσιαστικά εδιούσαν του αφορμήν να αγορεύει δέκα-δέκα λεπτά.

Ήταν τζιαι Παρασκευή νύχτα, κάπου εβαρέθηκα να ακούω τους μονολόγους του, άρκεψα τζιαι να πεινω, οπότε ο νους μου ποσώς εξύπνησεν στο πως είσιεν διαμορφωθεί η "διαβούλευση" του ΑΧ Β' με τους νέους, δηλαδή σε μιαν παράστασην επίδειξης της πρόθεσης του να νεκατωθεί για άλλη μια φορά τζιαμέ που εν δικαιούται. Που τα κορυφαία που είπεν ήταν τζιαι η πρόταση του να επιστρατευτούν 100 μυστικοί αστυνομικοί για να ταλαιπωρούν στα οδοφράγματα (να ξεφουσκώνουν τα λάστιχα τους κλπ)  όσους παν στα κατεχόμενα για διασκέδαση για να λλιάνει το κακόν.

Την επομένην το πρωί, όταν άρκεψα να ακούω τες αντιδράσεις, επήρα είδησην πόσο κότσος επιάστηκα. Παραθέτω ορισμένα που τα δημοσιεύματα:

http://www.sigmalive.com/news/politics/417632
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=6805
http://romfaia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9151:-q-q&catid=24:2009-12-18-08-37-24
http://www.philenews.com/el-gr/New-Homepage-With-Slider/4995/79153

Έτσι Woofi μου, που ενόμιζες ότι εννά τον φέρεις τζιαι σε δύσκολην θέσην, ουσιαστικά έδωκες του τζιαι άλλοθι με τες "δύσκολες" ερωτήσεις σου, που τες εμοστράραν σε θκιο γραμμές ούλλες τζι'ούλλες για να δείξουν ότι ".....ο Μακαριώτατος συζήτησε με τους Νέους όλα τα θέματα που τους απασχολούν, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη ατζέντα και χωρίς να διστάσει να απαντήσει σε διάφορα καυτά θέματα, ακόμα και σε ερωτήματα που άπτονται των διαπροσωπικών σχέσεων, τις προγαμιαίες σχέσεις, την ομοφυλοφιλία, τις εκτρώσεις, τον έλεγχο των γεννήσεων....". Πολλά large ο ΑΧ Β', εν μασά ο ΑΧ Β', να μες στα μάθκια Woofi μου με τα "καυτά σου θέματα".

Εν πειράζει όμως. Έφαες μετά τζιαι θκιό ώρες που τη ζωή σου να σε ξεναγούν στην αρχιεπισκοπήν, να σου κάμνουν κατήχησην για τους μεγάλους ιεράρχες τζιαι να θαυμάζεις τα πορτραίτα του Μακαρίου τζιαι του ΑΧ Β'. Πράβο ρε, τζιαι εις άλλα με υγείαν!

Stay cool and keep rocking!

Λάτσιησμαν τζιαι απογοήτευση!!

Εγώ τζιαι τα ποδήλατα πάμεν πίσω πολλά χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν ο παπάς μου αγόρασεν μου ένα μπλε Τσιοππερούϊν (σήμερα τα εν λόγω ποδηλατούθκια θεωρούνται συλλεκτικά τζιαι η εταιρία φκάλλει λλίες εκατοντάδες ετησίως με συγκεκριμένα themes τζιαι χρώματα, αν τζιαι το feeling των '80 εν αδύνατον να το επαναφέρει).

Σε ολόκληρην την παιδικήν μου ηλικίαν (ως τζιαι την 2α λυκείου, σημειωτέον ότι μόνο στην 3η έφτασα το 5-νθήμερο) θυμούμαι πάντα είχα έναν ποδήλατον, είτε σύγχρονου τύπου είτε μεταχειρισμένον (για ένα διάστημαν επεριέλαβα τζιαι θκιό καρκαντάες που είσιεν σάσει ο παπάς μου ώσπου τζιαι έφκαλα τους νοκ άουτ).

Παρόλον ότι ο εγκέφαλος έχει τάση να σβήννει τες τραυματικές εμπειρίες στη ζωή μας, αθθυμούμαι πάμπολλες περιπτώσεις λατσιησμάτων, τα οποία οφείλονταν κυρίως σε προσωπικήν αφηρημάδαν, ατυχίαν ή έλλειψην ικανότητας τζιαι σε καμμιάν περίπτωσην δεν είχαν να κάμουν με τα αυτοκίνητα, τα οποία τότε ήταν πιο λλία, ειδικά στην περιοχήν Τεμπελόδεντρου που είχα την τύχην να μεγαλώσω.

Το δε κορυφαίον λάτσιησμαν με ποδήλατον ήταν τζιαι το τελευταίον της παιδικής/ εφηβικής μου ηλικίας. Τότε είχα ένα Peugeot (για όσους εν το ξέρουν έσιει τζιαι ποδήλατα) τύπου "κουρσέ" (που τζείνα με τα λεπτά μεγάλα λάστιχα τζιαι το τιμόνι που μοιάζει με κέρατα κλιάρου) τζιαι επήεννα σχολείον καθημερινά. Μιαν ημέραν εκόντευκα της Δασούπολης (έτσι προτιμώ να το λαλώ τζιαι όϊ Μακα(β)ρίου Γ' ημίσιυ μου) με την τσέντα μου με τα βιβλία στην πλάτη τζιαι τη σακκούλα με τα γυμναστικά σε νάϋλον τσάντα στο χέρι. Όπως έπιασα το κατηφορούϊν λλίον πριν την λεωφόρο Λεμεσού (τότε εν υπήρχεν η υπέργεια διάβαση της ΑΤΗΚ τζιαι ο δρόμος ήταν στενός τζιαι κατηφορικός), τζιαι ενώ ως τζιαμέ εκρατούσα προσεκτικά την τσάντα με τα γυμναστικά σε ψηλό σημείον, είχα την φαεινήν ιδέαν να κάμω τον αεροδυναμικόν, τζιαι έγυρα μπροστά πιάννοντας το τιμόνι από χαμηλά. Εμ, χαλόου, η τσάντα με τα γυμναστικά επήεν να με προειδοποιήσει (έτριξεν λλίον πας στες ακτίνες) αλλά ήταν too late. Πιάννεται που λαλείτε η τσάντα στον μπροστινό τροχόν, φρακάρει τον, κάμνει το ποδήλατον μιαν ωραία σούζαν στην κατακόρυφον τζιαι βρίσκεται ο Woofis σου στον αέρα, σε βαλλιστικήν πτήσην. Επρόλαβα να το σκεφτώ τζιόλας τζιαι να βρίσω πριν δώκω πάνω στην άσφαλτο με τη φάτσα παρακαλώ, ούτε σιέρκα εν επρόλαβα να απλώσω.

Ευτυχώς εγλύτωσα τα σπασίματα, το κακόν επεριορίστηκεν σε κάμποσους μώλωπες, την πληγωμένην μου υπερηφάνεια (ερέξαν θκιό τρεις κορούες που εγούσταρα τζιαι είδαν με στα χάλια μου) τζιαι το κουρσέ μου, το οποίον εστράβωσεν τζιαι αφυπηρέτησεν (ακόμα εν στο χωράφι του παπά μου πάντως, έτσι στραβωμένον όπως το άφηκα, μπορεί να το αναπαλαιώσω κάποτε ως μουσειακόν έκθεμαν). Στην 3η λυκείου εκρατούσα πιον μιαν τσιαλούαν τζιαι μετά στο στρατόν τζιαι τα φοιτητικά χρόνια το Escort του παπά (το οποίον ως κοινός εγκληματίας εξεπάστραψα τζιαι σήμερα κλαίω το).

Ούλλα τούτα εγίναν το 1992. Το 2005, ένα χρόνο μετά που αποφασίσαμεν με την γυναίκα μου να επιστρέψουμεν που την Ελλάδα στον ομφαλόν της γης, μια που τες πρώτες μου αγορές (που τον ίδιον ποδηλατάν της παιδικής ηλικίας, Μιχάλην Αγρότην) ήταν ένα Mountain Bike τύπου Diamontback με την ελπίδαν να το χρησιμοποιώ για πρωινή προθέρμανση πριν τα βάρη μου. Τελικά η εν λόγω προθέρμανση αποδείχτηκεν επιζήμια, διότι οι τετρακέφαλοι εγυμνάζουνταν αλλά όϊ οι γαστροκνήμιοι μου, με αποτέλεσμαν να αρκέψουν οι θλάσεις όποτε έπαιζα μάππαν. Ο φυσιοθεραπευτής (τσιάκκος) Αντώνης Κέντελης που με εκούραρεν εσύστησεν τροχαδάκι (συστήνω το τζιαι γω) οπότε το ποδηλατίν εκρεμμάστηκεν στη σκάλα περιμένοντας καλύτερες μέρες.

Κάποιαν στιγμήν το 2009, μήνα Σεπτέμβριον νομίζω, αποφάσισα ότι αρκετά έμεινεν μετέωρον το ποδήλατον, τζιαι εκατέβασα το για έναν αρκετά τολμηρόν test drive: Καλλιθέα (σπίτι) - Έγκωμη (Δουλειά). Έκαμα τη διαδρομή θκιό συνεχόμενες μέρες τζιαι ήταν μια χαρά ούλλα εκτός που έναν πράμαν: τα αυτοκίνητα τζιαι γεννικά το οδικό μας δίκτυον/ σύστημα. Ήταν τόσο ψηλός ο κίνδυνος τζιαι ένοιωσα τόσο εκτεθιμένος που παρά τα θετικά, το ποδηλατίν εξανακραμμάστην πας στον τοίχον, πάλε περιμένοντας καλλίττερες μέρες.

Επεράσαν θκιό χρόνια, στα οποία ήρταν τζιαι τα κοπέλια μου οπότε λόγος για ρίσκα τζιαι ποδηλασίες, μέχρι που μιαν ημέραν του Ιούνη 2011 "ανακάλυψα την τασιηνόπιτταν" (http://woofisarfkai.blogspot.com/2011/06/blog-post_23.html).

Τούτον ήταν. Εξεκρέμμασα πάλε το Diamontback, αγόρασα τζιαι έναν μαραφέττιν για να το κρεμμάζω πας στο αυτοκίνητον τζιαι άρκεψα έναν υβριδικόν σύστημαν μετακίνησης (Καλλιθέα ως Πυροσβεστική Λακατάμιας - καύση βενζίνης, Πυροσβεστική Λακατάμιας ως Έγκωμη - καύση μιλλούας). Το γραμμικόν πάρκον του Πιθκιά επρόσφερεν προστασίαν τζιαι δροσιάν, αν τζιαι εν απόφευκα τέλεια τα αυτοκίνητα (τρεις διαβάσεις, απόσταση από βιβλιοπωλείον Άγρότη ως τη Harley Davidson) αλλά σίουρα ένοιωθα πολλά πιο σίουρος. Ως εχτές anyway.

Εχτές το λεπόν, το πρόγραμμαν άλλαξεν γιατί είχα να πάρω το αυτοκίνητο στο συνεργείο. Επίσης είχα συναντήσεις στη δουλειά οπότε το πρωίν ήταν ρίσκο να ποδηλατίσω (δρώματα, κσιμαρισιές κ.λ.π.). Έβαλα λοιπόν το ποδηλατίν στο rack τζιαι οδήγησα ως τη δουλειά. Το απόγευμα επήα με το αυτοκίνητο στο συνεργείο στα Λατσιά, άφησα το τους μαστόρους τζιαι με το ποδηλατίν άρχισα να διανύω τα 2-3 χιλιόμετρα ως το σπίτιν μου. Όλα έβαιναν καλώς ώσπου σε μια πάροδον, ήρτα καρτσιήν δεξία μου που έναν σπορ, γιαπωνέζικον, κότσιηνον αυτοκίνητον. Ο μιτσής που το οδηγούσεν εκοίταξεν προς το μέρος μου τζιαι ήμουν σίουρος ότι εθώρεν με μες στα μάθκια οπότε αν τζιαι ελάττωσα, εσυνέχισα για να στρίψω περνώντας που μπροστά του. Ε, λοιπόν επρόφτασα να σκεφτώ "ου γ..το, κτυπά μου αυτοκίνητον" πριν βρεθώ φαρδύς πλατύς στην άσφαλτον. Για τα επόμενα δευτερόλεπτα εφώναξα θκιο-τρεις φορές "αμάν ρε κοπέλια" τζιαι μετά εσυγκεντρώθηκα στον τροχόν του ποδηλάτου μου που είσιεν γίνει όπως τζείνον του Peugeot πριν 20 χρόνια. Μετά άρκεψα να ψάχνουμαι για αίματα τζιαι μαυρίσματα. Τζιαι μετά αποφάσισα ότι καλόν θα ήταν να σηκωστώ τζιαι να φύω που μές τη μέσην του δρόμου.

Οι μιτσιοί (ήταν θκιό τελικά) εσταματήσαν τζιαι εφορτώσαν με με το ποδήλατον τζιαι επήραν με σπίτι. Εφκήκαν τζιαι παιθκιά γειτόνων μας (it's a small world ο ομφαλός). Που τη στιγμήν που τα τραύματα επεριοριστήκαν σε χτάρματα τζιαι μώλωπες, έπιασα απλά το τηλέφωνον του οδηγού τζιαι έδωκα του το ποδήλατον να μου αλλάξει τον τροχόν. Η γυναίκα μου προφανώς είπεν "εν θα ξαναπάεις με το ποδήλατον" (εν εχρειάζετουν) ενώ είχαν χάζιν τα μωρά με τες απορίες τους για τον τσαβαλλωμένον παπάν. Μετά εθέλαν υποβοηθούμενον ντοϊγκ-ντοϊγκ στο κρεβάτι (τύπου τραμπολίνο).

Το δε σιερόττερον ήταν η απογοήτευση. Τέλος η πρωινή υβριδική διαδρομή, διότι ακόμα τζιαι στες τρεις διασταυρώσεις του γραμμικού με το οδικόν δίκτυον, όπως έγινεν στην ήσυχην πάροδον που έφα τα μούτρα μου, αργά ή γλήορα κάποιος έθθα με πάρει πρέφαν τζιαι εν είμαι πιον 18 να "σάζω" έτσι εύκολα. Άσε που η επόμενη φορά μπορεί να ένει "μη επισκευάσιμη". Στατιστικά ομιλώντας, είναι πολλά φοϊτσιάρικον που μόλις σε ένα μήνα χρήσης, επρολάβαν να με φαν λάχανον.

Μεινίσκουν μόνο τα ΣΚ με τα κοπέλια σε δάση τζιαι πάρκα όπου έθθα φοούμαι τα αυτοκίνητα. Αλλά εν απογοήτευση, άλλον το σύστημαν τζιαι άλλον όποτε κάτσει. Υγείαν!

Stay cool and keep rocking!