Πλαστικές γυναίκες

Στα πολλά γλήορα γιατί εν αργά τζιαι έχω συγκεκριμένες υποχρεώσεις. 

Κοπέλες, πραγματικά, πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι καμμιά πλαστική χειρουργική "βελτίωσης" της φάτσας ή άλλων μερών του σώματος σας δεν πρόκειται να σώσει οτιδήποτε όσον αφορά στον άντρα σας ο οποίος άρκεψεν να αλληθωρίζει προς τα κάλλη των νεαρότερων τζιαι σαφώς πιο "στητών" ομόφυλων σας. Αν η ελπίδα σας εν τούτη, οι τραβημένες φάτσες τζιαι τα φουσκωμένα shιείλη, παρετάτε καλλίττερα. Η σχέση εν αγώνας σε τόσα πολλά επίπεδα που αν δεν το έshiετε συνειδητοποιήσει ήδη εν πρέπει να είσαστεν σε σχέσην ούτως ή άλλως. 

Αλλά ως αρσενικόν (ατς!), οφείλω να σας διαβεβαιώσω: σε κανέναν εν αρέσκει μια τραβημένη φάτσα. Ο παρέας λαλεί τα πολλά καλλίττερα που λλόου μου. Εν σας ενοχλεί στο κάτω-κάτω να έχουμεν εμείς σκεμπέδες, φαλάκρες τζιαι γκρίζα μαλιά τζιαι να μεν ασχολούμαστεν να τα αλλάξουμεν;

Να αγαπάτε τον εαυτό σας όπως είναι, να φροντίζετε το σώμα σας τζιαι το πνεύμα σας για να είσαστεν όσον πιο υγιείς τζιαι ευτυχείς γίνεται, τζιαι αν ο "άδρωπος ξενοθωρεί" τζιαι εν σας εκτιμά, υπάρχουν τζι'αλλού πορτοκαλιές που κάμνουν τεράτσια. Άσε που τες παραπάνω φορές θεωρούμεν σας δεδομένες τζιαι κάμνουμεν ότι κάμνουμεν (εκτός που μέναν, εγώ είμαι φρόνιμος...).

Ώσπου να κόψουν οι κοπέλες τες πλαστικές για να κρατήσουν τους αυγουλομάτηδες, stay cool and keep rocking!

Φύση vs περιβάλλον

Πριν αρκέψω την σημερινήν ανάρτηση, θα ήθελα που τούτον το ταπεινόν βήμαν να απευθύνω έκκλησην στον φίλτατον Άνεφ Ορίων να μετανώσει για την αναστολήν λειτουργίας του blog του διότι οι κυπρέοι μπλόγκερς εν λλίοι as it is τζιαι δεν μας παίρνει να χάσουμεν έναν "σημαίνων στέλεχος". Δαμέ να σημειώσω ότι εν που τον Άνεφ που έκλεψα την ιδέαν να χρησιμοποιώ το "sh" στες λέξεις της κυπριακής διαλέκτου που το απαιτούν, ελλείψει αντίστοιχου ήχου συμφώνων στην κοινήν ελληνικήν. Πέραν τούτου η εκτίμηση μου στον εν λόγω συν-μπλόγκερ εν μεγάλη, τζι'ας μεν καταφέρνουμεν να συνεννοηθούμεν πολλές φορές.

Πίσω στην ανάρτηση μας. Ο τίτλος βασίζεται στο σημαντικόν τζιαι διαχρονικόν debate που ονομάζεται στα αγγλικά χωριά nature versus nurture. Με λλία λόγια, σε ποιον βαθμόν ο άθρωπος, ως κοινωνικόν (τζιαι γενικά ως) όν καθορίζεται αφενός που τα γονίδια τζιαι αφετέρου που τες συνθήκες στες οποίες αναπτύσσει το σώμαν τζιαι το πνεύμαν του. 

Όταν ήμουν μιτσής τζιαι εθνικιστής, αθθυμούμαι που μας ελαλούσαν την ιστορίαν των κακομάζαλων των ελληνόπουλων που τα εσυνάαν οι τουρκαλλάδες τζιαι εκάμναν τα γενίτσαρους, τζιαι μετά όταν έρκουνταν πίσω να πολεμήσουν τους "δικούς" μας, κάτι "μέσα" τους εμπόδιζεν τα. Εξυπνούσεν ο "έλληνας" μέσα τους. Ήταν δηλαδή "γονιδιακόν" το θέμαν τζιαι "φυγείν αδύνατον" παρά το ανάγιωμαν μέσα στα τζαμιά τζιαι τα χαρέμια. Ορισμένοι "ελληνάρες" ακόμα τζιαι σήμερα παρελαύνουν φωνάζοντας ότι "έλληνας γενιέσαι, εν γίνεσαι".

Άλλα παραδείγματα συναφών αποφθεγμάτων τζιαι ισχυρισμών είναι το "γεννημένος ηγέτης", καθώς επίσης τζιαι το θέμαν του σεξουαλικού προσανατολισμού. Εν γνωστή η αναζήτηση της κοινότητας ΛΟΑΤ για τεκμήρια που να ρίχνουν φως σε ενδεχόμενον "ΛΟΑΤ" γονίδιον. Καλήν τύχην αν τζιαι νομίζω η αναζήτηση τέθκοιου γονιδίου ενδεχομένως να εν τόσον μάταιη όσον η αναζήτηση του "εθνικού" γονιδίου.

Που την άλλην, ακούμεν  συχνά περί "παιδιών με προβλήματα λόγω χωρισμένων γονέων" ή "ήταν καλός αλλά εφάν τον οι κακές συναναστροφές" ή "να μεν υιοθετούν κοπελλούθκια τα ΛΟΑΤ άτομα γιατί εννά γίνουν τζιαι τζιείνα ΛΟΑΤ " κλπ.

Τι ισχύει τελικά; Η πιο εύκολη απάντηση είναι ότι "τζιαι τα θκιό παίζουν ρόλο". Ναι, οκ, αλλά ποιον που τα θκιό παίζει παραπάνω ρόλο; Αν δηλαδή βάλουμεν που τα 100%, πόσον % εν "φύση" τζιαι πόσον εν "περιβάλλον" στην σούμαν ενός εκάστου αθρώπου ως εξελικτικόν κοινωνικόν όν;

Επειδή γουστάρω παραδείγματα, πάμεν στο θέμαν "έλληνας γενιέσαι, εν γίνεσαι", δηλαδή υπάρχει γονίδιον με ελληνικήν σημαιούλαν ας πούμεν, το οποίον "ανθίσταται" τες ξένες περιβαλλοντικές επιβουλές, όποιες τζιαι να'ναι τούτες. Αν το πείτε τούτον σε κανέναν επιστήμοναν της γενετικής, στην shιειρόττερην (έτο το "sh" που σας ελάλουν) περίπτωσην θα αρκέψει να σας περιπαίζει, στην καλλίττερην θα σας πει ότι εν υπάρχουν τεκμήρια για έτσι πράμαν. Άρα, αφού εν υπάρχει γονίδιον, τζιαι αφού αν γεννηθείς Ελλάδαν είσαι ελληνάρας ενώ αν γεννηθείς (ο ίδιος) στην Τουρκίαν είσαι τουρκαλάς, μπορούμεν να συνάγουμεν ότι στο θέμαν "εθνικότητα", η "φύση" παίζει μηδαμινόν ρόλον, εν ούλλα "περιβάλλον" ("τζι'ας σαλαβατούν ακόμα ορισμένοι στα κοπελούθκια ακόμα για τους γενίτσαρους). 

Πάμεν τωρά στο θέμαν του "σεξουαλικού προσανατολισμού". Όπως επροανέφερα, η κοινότητα ΛΟΑΤ ουσιαστικά τείνει στην υιοθέτησην τζιαι υπεράσπισην της θεώρησης ότι "ΛΟΑΤ γεννιέσαι". Ότι τροποντινά, δεν έshιεις επιλογήν επί του θέματος, ότι νομοτελειακά θα καταλήξεις να γουστάρεις συγκεκριμένο φύλο ως ερωτικόν σύντροφον. Μπορείτε να θκιαβάσετε κάτι ενδιαφέρον επί του θέματος στο εξής άρθρον της Guardian. Εγώ μέχρι πρόσφατα έτεινα σε τούτην την θεώρησην αλλά ελλείψει πειστικών τεκμηρίων, διατηρώ τες επιφυλάξεις μου. Εξάλλου, όπως πολλά εύστοχα λαλεί η πρώτη σχολιογράφος στο άρθρον που έβαλα, με το να εντοπίσεις το "gay γονίδιον" εν τζιαι εννά εξαλείψεις τον ρατσισμόν, όπως εν τον εξαλείψαν τα γονίδια της ράτσας τζιαι του φύλου.

Μεν ξεχνούμεν επίσης ότι τα γονίδια, θέλουμεν εν θέλουμεν, καθορίζουν μας σε κάποια επίπεδα. Λόγω χάρην, στο επίπεδον των ασθενειών, κάποιες εν σαφώς γονιδιακές, τζιαι το περιβάλλον μπορεί απλά να αμβλύνει τες συνέπειες τους. Που την άλλην, οι στόχοι της γενετικής περιλαμβάνουν τον εντοπισμόν τζιαι την εξάλειψην γονιδίων που προκαλούν προβλήματα, όπως ο καρκίνος. Ποιος θα ήταν εναντίον της γενετικής τροποποίησης που θα εξάλειφεν τούτην την μάστιγαν για τον άθρωπον;
Κάτι ενδιαφέρον που παρατηρώ διαχρονικά είναι ότι στο ιδεολογικόν επίπεδον, οι πιο συχνοί υποστηρικτές της "φύσης", ως κυρίαρχον παράγονταν του καθορισμού του αθρώπου, εν οι "δεξιοί". Αντίθετα, οι "αριστεροί" εν υποστηριχτές της θεώρησης ότι τα πάντα μπορούν να προσαρμοστούν υπό το "κατάλληλον περιβάλλον". Έτσι εννά ακούσεις τους μεν να λεν ότι "ο άθρωπος εν αλλάσσει" ενώ οι δε επενδύουν στην "διαμόρφωσην των κατάλληλων συνθηκών" για την επόμενην "ουτοπίαν". Οι δε αριστεροί συνήθως είναι εναντίον των "γενετικά τροποποιημένων" προϊόντων. Μα, έννεν "περιβαλλοντικός παράγοντας" η τροποποίηση τούτη; Αν ναι, γιατί ενοχλεί; Τροποποιήσεις κάμνουν έτσι τζι'αλλιώς τα ίδια τα γονίδια που μόνα τους χωρίς να τα πειράξουμεν εμείς, που στο κάτω κάτω είμαστεν τζιαι μεις μέρος του "περιβάλλοντος".

Κλείνοντας θα πω ότι δυστυχώς, όπως τζιαι στο θέμαν του "άτομον vs κολλεκτίβα", εν έχω καταλήξει ακόμα. Ψάχνω το τζιαι ενδεχομένως να μεν καταλήξω ποττέ.

Ώσπου καταλήξω ή να το πάρω απόφασην, stay cool and keep rocking!

Το μονοπώλιον της προοδευτικότητας

Σε μιαν πρόσφατην κουβένταν με τον άντραν μιας καλής φίλης, εξαιρετικά ενεργής στην πολιτικήν αρέναν του τόπου, ερώτησα τον γιατί η γυναίκα του εν αντικείμενον τόσων επιθέσεων, οϊ που τους λεγόμενους "συντηρητικούς"/ δεξιούς/ εθνικιστές/ you name it (οι οποίες λλίον πολλά, βάσει τζιαι των τοποθετήσεων της, εν αναμενόμενες) αλλά που άτομα της "αριστεράς". Η απάντηση του ήταν εξόχως ενδιαφέρουσα.

"Βλέπεις φίλε μου, σε ορισμένους δεν αρέσει να ακούγονται φωνές προοδευτικές από το χώρο της λεγόμενης κεντροδεξιάς, τους χαλάει την πιάτσα, δεν διανοούνται ότι μπορεί ανθρώποι διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων από τις δικές τους να αρθρώνουν τέτοιο λόγο δημοσίως. Θέλουν αποκλειστικότητα, ένα μονοπώλιο της προοδευτικότητας".

Μπορεί όντως ένας (κεντρο)δεξιός να εν "προοδευτικός"; Εν πολλές φορές που στην Ελλάδαν αλλά τζιαι στην Κύπρο, ακούμεν για "πολιτικές της συντήρησης" που τη μιαν τζιαι "προοδευτικές/ δημοκρατικές δυνάμεις" που την άλλην. Συνήθως οι "συντηρητικοί" εν οι "δεξιοί" τζιαι "προοδευτικοί" οι "αριστεροί", υπό την έννοιαν ότι οι πρώτοι εν θιασώτες της "υπάρχουσας κατάστασης" τζιαι οπαδοί της "παράδοσης", με αποτέλεσμαν να εναντιώνονται ή έστω να αντιστέκονται σε οποιεσδήποτε αλλαγές προτείνει η "άλλη πλευρά". 

Καλή ώρα, η νομοθεσία για την ποινικοποίησην εκφράσεων μίσους κατά της κοινότητας ΛΟΑΤ τζιαι η όλη συζήτηση στην κυπριακή βουλή. Οι μουστακαλλήδες της βουλής (ανάμεσα τους τζιαι ο "άντρας" Θεμιστοκλέους πακκέττον με τον Κουλίαν) προφανώς αντιπροσωπεύουν τη "συντήρηση" τζιαι λαλούν "εννά μας παντρέψετε με άδρωπον σιόρ;" ("άδρωπος" εν ο άντρας, οι γεναίτζιες έννεν "αδρώποι", εν το εξέρετε;). Οι δε κοπέλες της βουλής, όπως η, θιχθείσα εκ Θεμιστοκλέους, Ειρήνη Χαραλαμπίδου αντιπροσωπεύουν, τουλάχιστον επί του συγκεκριμένου ζητήματος, την λεγόμενην "προοδευτικότηταν". Την αλλαγήν δηλαδή παγιωμένων αντιλήψεων τζιαι αναχρονιστικών πεποιθήσεων τζιαι την αντικατάστασην τους με νέες, προς εκσυγχρονισμόν τζιαι βελτίωσην της κοινωνίας.

Φυσικά, ο λεγόμενος "δεξιός χώρος" εν τζιαι είναι μια πίττα ομοιογενής, όπου ούλλοι έχουν την ίδιαν κοσμοθεωρίαν, ή συμφωνούν για τα πάντα. Το ίδιον ισχύει τζιαι για τον χώρον της "αριστεράς". Εν πολλές φορές που εδιαπίστωσα ότι υπάρχουν "ακραίοι" στες πεποιθήσεις τους τζιαι στους θκιό χώρους, όπως υπάρχουν τζιαι μετριοπαθείς, διαλλακτικοί αθρώποι. Απλά ο τρόπος που έχουν διαμορφωθεί τα κόμματα στην Κύπρον, ελέω της στρέβλωσης του κυπριακού αλλά τζιαι της ταραχώδους περιόδου μετά την ανεξαρτησίαν, δυσκολεύκουν έναν παρατηρητήν που το να ξεχωρίσει τούτην την κλιμάκωσην που την "άκραν δεξιάν" στην "άκραν αριστεράν" (το δεύτερον ξέρω ότι προκαλεί αντιδράσεις, ένας "αριστερός" εν μπορεί να εν "ακραίος-sic"). 

Λόγω χάρην, τα θκιό μεγάλα κόμματα του τόπου, παρουσιάζουν αρκετά χτυπητές αντιθέσεις στη σύνθεσην των ψηφοφόρων, μελών τζιαι εκπροσώπων τους στην διακυβέρνηση. Εν σαφές ότι αφενός ο ΔΗΣΥ περιλαμβάνει "ακραίους δεξιούς" (τύπου πατρίς, θρησκεία, οικογένεια) τζιαι "κοσμοπολίτες φιλελεύθερους", αφετέρου το ΑΚΕΛ περιλαμβάνει "σοσιαλδημοκράτες" τζιαι "μαρξιστές/ κομμουνιστές". Εν χαρακτηριστικόν ότι τες πιο σκληρές κριτικές για τες πολιτικές τζιαι των θκιό κομμάτων πολλές φορές εντοπίζει τες κάποιος στον ίδιον τους τον "χώρον". 

Εξειδικεύοντας το θέμαν παραπάνω, στο μεν ΔΗΣΥ ορισμένοι εκ των "φιλελευθέρων", ενώ μπορεί να εν εξόχως "προοδευτικοί" σε θέματα όπως ο διαχωρισμός θρησκείας/ κράτους τζιαι οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις (π.χ. σύμφωνο συμβίωσης ατόμων ΛΟΑΤ), σε θέματα "συστήματος"(καπιταλισμός, ελευθερία αγοράς, ιδιωτικοποιήσεις κλπ.) παρουσιάζονται εξόχως "συντηρητικοί", αφού αρνούνται να συζητήσουν έστω ως ενδεχόμενον την αντικατάστασην/ ανατροπήν του, παρά τες εμφανείς τζιαι επαναλαμβανόμενες κρίσεις του. 

"Συντήρηση" υπό την έννοιαν της "άρνησης συζήτησης" τζιαι της πεισματικής αντιπαράθεσης σε οποιαδήποτε έκφανσην θετικότητας που την "δεξιάν" βρίσκει κάποιος τζιαι σε άτομα της "αριστεράς". Παρατηρείται το φαινόμενο συχνά, να αντιμετωπίζει ένα δεξιός που υποστηρίζει "ριζοσπαστικές αλλαγές" σε κάποιο θέμαν, shιειρόττερην κριτικήν τζιαι επίθεσην που "αριστερούς" παρά που την "συντήρησην" της παράταξης του. Ωσάν να μεν "δικαιούται" τροποντινά να πάρει έστω "τμηματικά", την ιδιότηταν του "προοδευτικού" λόγω αφενός των πολιτικών του καταβολών τζιαι αφετέρου την "συντηρητικότηταν" του σε άλλα θέματα.

Το κυπριακόν εν μια "αρένα" όπου συχνά θωρείς τούτον το φαινόμενον αρκετά έντονα. Εν ιστορικόν γεγονός ότι η "αριστερά" της Κύπρου εν πρωτοπόρος στο θέμαν της άμβλυνσης των εθνικιστικών αυταπατών των θκιό κοινοτήτων τζιαι της προσέγγισης της άλλης κοινότητας σε πολλαπλά επίπεδα, χωρίς τα πάλαι ποτέ στερεότυπα που κουβαλά ως σήμερα μεγάλο μέρος της "δεξιάς". Παρατηρείται όμως, για διάφορους λόγους, μια τάση αλλαγής τζιαι μετριοπάθειας σε έστω μιαν μερίδαν της "δεξιάς", μέσα πάντα που το δικόν τους ιδεολογικόν πρίσμαν, τζιαι κάμνει τούτους τους αθρώπους έτοιμους για συζήτηση, συμβιβασμόν, ειρήνη. Τζιαι ενώ αναμένει κάποιος την "επίθεσην" των "δεξιών" προς τούτην την μερίδαν των "παραστρατημένων δικών τους", εν τουλάχιστον απογοητευτικόν να σημειώνει τζιαι την "χλεύην"/ απαξίωσην" εξ αριστερών. Λες τζιαι το να αλλάξει κάποιος μέρος των πιστεύω του εν λλίον πράμαν, λες τζιαι έννεν έτσι που σταδιακά εννά επικρατήσει ο ορθολογισμός στην πλειοψηφίαν, μέσα που καθημερινήν πάλην ενάντια σε στερεότυπα αιώνων. Τζιαι εν ακόμα πιο αξιοσημείωτη η ίδια χλεύη προς μέρος της "αριστεράς" που "τείνει χείραν" συνεννόησης προς τούτην την μετριοπαθήν μερίδαν της δεξιάς. Τζιείνοι τζι'αν τρων κράξιμον για τούτην τους την στάσην.

Προσωπικά, αθθυμούμαι πολλά καλά τη δική μου πορείαν σε πολλά θέματα που με απασχολούσαν, τζιαι πολλές φορές εν δύσκολον να "καταπιώ"  πόσον διαφορετικός ήμουν μέχρι πριν λλία μόλις χρόνια, τζιαι πόσον οδυνηρά αλλά λυτρωτικά εσυνειδητοποίησα το πλήθος των στερεοτύπων τζιαι αυταπατών που εκουβαλούσα. Ξέρω επίσης ότι κάθε μέρα που περνά ενδεχομένως να με αλλάξει τζι'άλλον, ελπίζω προς το "καλλίττερον". Άρα εν πρόκειται ποττέ μου να δω αφ'υψηλού έναν άλλον άθρωπον, όσον "πλανεμένον" τζιαι να τον θεωρώ, ούτε να τον χλευάσω, διότι τάχα βλέπω πόσον "πίσω" είναι που μέναν σε οτιδήποτε. Αντίθετα,αθρώπους που, κατ'εμέναν, "προοδεύουν", σκοπεύω να τους ενθαρρύνω τζιαι να τους επικροτώ.

Λεν ότι η προοδευτικότητα εν η δύναμη που μας σπρώχνει μπροστά, ενώ η συντήρηση εν το χαλινάριν που μας κρατά "υπό έλεγχο". Εξάλλου, το "παν μέτρον άριστον" εφαρμόζεται τζιαι δαμέ: η υπέρμετρη "προοδευτικότητα" ενδεχομένως να εν τουλάχιστον το ίδιον επιζήμια με την υπέρμετρην "συντήρηση".

Ώσπου να "παλανσάρουμεν" μεταξύ "προοδευτικότητας" τζιαι "συντήρησης", stay cool and keep rocking!