Θυμάμαι στην Ελλάδα, όποτε ανέφερα πόσα χρόνια είμαι με τη γυναίκα μου, τις εκφράσεις και επιφωνήματα δέους από τους εν Θεσσαλονίκη αδερφούς. Τους έκανε εντύπωση αρχικά πόσο μικροί είχαμε μπει στα "βάσανα" και στη συνέχεια το πόσο καιρό είχαμε αντέξει ο ένας τον άλλον. Στην Ελλάδα, και δη τις μεγαλουπόλεις, οι μακροχρόνιες σχέσεις είναι item. Στην Κύπρο και άλλες επαρχιακές καταστάσεις, όχί τόσο, αν και οι νεότεροι φαίνεται να έχουν αρχίσει να αλλάζουν την κατάσταση. Και να αυξάνουν δυστυχώς τα διαζύγια.
Διαβάζοντας ένα από τα βιβλία με εντυπωσιακό αντίκτυπο στη ζωή μου, το εν τη δεκαετία του '60 συγγραφέν από τον Desmond Morris "The Naked Ape", κατάλαβα πολλά πράγματα και απομυθοποίησα μεγάλους μύθους περί των σχέσεων ανδρών και γυναικών. Η μονογαμία αγαπητοί, σύμφωνα πάντα με την ζωολογικής σκοπιάς ανάλυση του "Γυμνού Πιθήκου", είναι μια νεωτερική τάση του ανθρώπινου είδους (μόνο μερικών δεκάδων χιλιάδων χρόνων δηλαδή). Όλοι οι πρόγονοι μας εκ του βασιλείου των πιθήκων είναι πολυγαμικοί. Ο συγγραφέας περιγράφει τα εξής στάδια που αφενός εξηγούν την χρησιμότητα της μονογαμικότητας για την επιβίωση του είδους αλλά παράλληλα και την τάση μας για την "απαγορευμένη" πολυγαμία:
- Πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια συνέβη αλλαγή στο κλίμα της γης, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τεράστιες πεδιάδες στη θέση του τροπικού δάσους που υποχωρούσε λόγω λειψυδρίας.
- Οι σκαρφαλωμένοι στα δέντρα και ασφαλείς πρόγονοι μας στις περιοχές αυτές, αναγκάστηκαν τότε να έρθουν σε επαφή με ένα άγνωστο και εχθρικό έδαφος, με έχθρούς κατέχοντες υπεροπλία σε αισθήσεις, δόντια, νύχια και μυϊκή δύναμη. Βρέθηκαν έτσι μπροστά σε άμεσο κίνδυνο εξάλειψης.
- Η βέλτιστη τακτική αντιμετώπισης του κινδύνου παρέπεμψε σε ανάγκη μεγαλύτερου εγκεφάλου (γιατί αυτή και όχι άλλη δεν ξέρω). Ένα εξυπνότερο πλάσμα θα μπορούσε να διαφύγει καλύτερα, ή να εφεύρει όπλα και εργαλεία (ελλείψει φυσικών) για να πολεμήσει.
- Μεγαλύτερος εγκέφαλος και νοημοσύνη προϋπόθετε μεγαλύτερη παιδική ηλικία (τα πιθηκάκια μόλις γεννηθούν έχουν τη δύναμη να γαντζώνονται στη μάνα τους, ενώ σε ηλικία μόλις ενός έτους φτάνουν στο μέγιστο μέγεθος εγκεφάλου - συγκρίνετε αυτό με τους ανθρώπους).
- Μεγαλύτερη παιδική ηλικία προϋπόθετε περισσότερο χρόνο προσκόλλησης στους προστάτες γονείς
- Μεγαλύτερη διάρκεια προσκόλλησης προϋπόθετε μεγαλύτερη ευθύνη από τους γονείς άρα και μεγαλύτερη ανάγκη συνεργασίας τους.
- Έτσι οι μεν άντρες έπρεπε να επιστρέφουν μετά το κυνήγι στη συγκεκριμένη σύντροφο με φαγητό για το μωρό (αντί στην πιο ζουμερή και ακμαία γκομενίτσα που θα έβρισκαν) και οι γυναίκες να μην υποκύπτουν στα θέγλητρα του επόμενου κυρίαρχου αρσενικού που θα περνούσε αλλά να επικεντρώνονται στη φροντίδα των παιδιών τους.
- Γεννήθηκε έτσι (όπως και σε άλλα είδη που είναι μονογαμικά όπως εμείς) η ανάγκη δημιουργίας δεσμού ανάμεσα σε ένα άντρα και μια γυναίκα. Αυτό βέβαια δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη ενώ δεν εξαλείφθηκαν και οι άλλες "προδιαθέσεις" που κουβαλούσαμε από τους προγόνους μας. Και τις κουβαλούμε μέχρι σήμερα.
- Από τους μηχανισμούς που επιστρατεύτηκαν και εξελίχτηκαν για να προωθήσουν την αναγκαία μονογαμικότητα ήταν ανάμεσα σε άλλα το σεξ και ιδιαίτερα ο οργασμός. Η γυναίκα είναι το μόνο θηλυκό του ζωικού βασιλείου που έχει οργασμό (αυτό προς επιβεβαίωση). Ο δε άντρας έχει το μεγαλύτερο πέος ανάμεσα στα "ανθρωποειδή/ πιθηκοειδή". Άλλα "ζουμερά" περιλαμβάνουν την ανάπτυξη του γυναικείου στήθους. Στους συγγενείς μας του ζωικού βασιλείου το στήθος των θυληκών είναι επίπεδο, με θηλές σαν καλαμάκια για να υποβοηθούν το θηλασμό. Στις γυναίκες, το στήθος ως σχήμα και υφή δεν έχει κανένα άλλο ρόλο εκτός από το να υπενθυμίσει στον άντρα τα θέλγητρα των οπισθίων, τα οποία οι πρόγονοι μας έβλεπαν σε πρώτο πλάνο όντας στα 4 αλλά στην εκ του ορθίου θέση που λάβαμε (άλλη μια εξέλιξη που συχετίζεται με την ανάπτυξη του εγκεφάλου) έπρεπε να αναπτυχθεί ένα "υποκατάστατο" πρόκλησης. Την μη πρακτικότητα του στήθους και τη δυσκολία θηλασμού των βρεφών θα σας την επιβεβάιώσουν όλες οι μανούλες, ειδικά συγκρινόμενο με τα σύγχρονα πιπερά. Σαν παρένθεση, ένα άλλο εντυπωσιακό που εικάζει ο συγγραφέας είναι η ανάπτυξη του χαμόγελου. Αναφέρεται σε μια τρομαγμένη, πρωτάρα μάνα με σχετικά χαμηλή ακόμη νοημοσύνη, η οποία μόλις έχει γεννήσει ένα θορυβώδες βρέφος. Το χαμόγελο αναπτύχθηκε (στο βρέφος) για να καθησυχάσει τη μάνα ώστε να μην εγκαταλείψει το νεογέννητο αβοήθητο. Ή κάτι τέτοιο. Anyway.
- Έτσι, ακόμα και σήμερα, ενώ είναι προφανές ότι ένα μονογαμικό ζευγάρι με υγιή σχέση είναι το πλέον ιδανικό περιβάλλον για παιδάκια, άντρες και γυναίκες ξενοκοιτούν εκ φύσεως παρά την αγάπη τους για το "έτερον ήμισυ". Οι άντρες γκομενάκια με ωραία σεξουαλικά δείγματα προς διαιώνιση των γονιδίων (καμπύλες, στήθος κ.λ.π.), οι δε γυναίκες άντρες υπεροχής με ενδείξεις ακμαιότητας, εμπειρίας και αξιοπιστίας. Απολύτως φυσιολογικό λοιπόν, και τέρμα οι τύψεις, νοουμένου ότι κοιτάζετε αλλά δεν αγγίζετε...
Το όλο θέμα έχει πολύ "ψωμί",΄το οποίο θα περιλάβω σε μελλοντικό άρθρο. Do come back!!
Cheers!!!
